"VLIEGTUIG SPATTE VLAK
BIJ ONS UIT ELKAAR"
DIKKE
"ARMS"
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT
ABONNEMENTS
PRIJS
'toe
(Vervolg van pag. 1
uitstekend "bij de tijd" wist zich,
toen wij hem een dezer dagen
bezochten in zijn kamer in het
Nieuwe Hoek, het geval te her
inneren als de dag van gisteren.
"Dat vliegtuig" zo vertelde hij
ons, "is op enkele tientallen me
ters afstand van mijn boerderij
tegen de grpnd geslagen, maar
van die klap heb ik niets, maar
dan ook niets gehoord. Ook mijn
vrouw blijkbaar niet, maar die
maakte me wakker omdat ze
geschrokken was van een raam in
onze slaapkamer, dat zomaar
naar beneden kwam. Toen ik
naar buiten keek zag ik één stuk
vuur; alles brandde: tot zelfs de
mestbult en de bomen toe. Pas
toen ik de politie belde hoorde ik,
dat er een vliegtuig was neerge
stort. Het duurde toen niet lang
of er kwamen Duitsers, die er
twee wachten hebben uitgezet.
De volgende morgen vroeg ging
ik kijken, ik vond een gat en toen
och heden, kiek hier es, hier leit
een arm en daar leit een been met
een leers er nog an. Nou ja, ver
schrikkelijk natuurlijk, over het
hele land verspreid lagen li
chaamsdelen. Ik heb altijd ont
houden wat een van die Duitse
wachten toen zei: "Früh gestor-
ben, früh bei Gott, heute sie,
morgen wir".
De heer Schat vertelde ook nog,
dat ondanks de aanwezigheid
van die Duitse bewakers de dag
na de crash een parachute "ge-
De boerderij van Schat, waar
achter het vliegtuig naar bene
den kwam.
stolen" werd die ze voorlopig
hadden opgeborgen in zijn
schuur.
"Van de kant van het Kal-
verdijkje zag ik twee jongens
aankomen, kruipend in de rich
ting van mijn schuur. En waar-
empel, terwijl die wachten hier
staan, gaan ze er met die para
chute vandoor. Ik ben nog bang
geweest, dat ik er last mee zou
krijgen, maar ik heb er nooit
meer wat van gehoord".
DE SLACHTOFFERS
De heer Jack Kooistra te Leeu
warden, die uitstekend op de
hoogte is van het lot van duizen
den geallieerde en ook Duitse
oorlogsslachtoffers, wist ons te
melden, dat bij deze ramp het,
leven verloren de Unteroffizier-
Flugzeugführer Karl Pracher, ze
ven en twintig jaar oud en de
Gefreiter Bordfunker Bruno
Pratnecker.
Beiden zijn, aldus de heer Kooi
stra, aanvankelijk begraven op
het Deutsche Ehrenfriedhof aan
het Schapendijkje, maar later
overgebracht naar de Duitse mi
litaire begraafplaats in IJssel-
stein.
Volgens de heer Douwe Drij
ver te Leeuwarden, een ken-
reldoorlog, was er nog een derde
slachtoffer, een zeker Hermes-
ner bij uitstek op het gebied van
vliegrampen uit de Tweede We-
mann. Ook een wit hondje, wij
schreven er al eerder over, kwam
bij dit vliegongeval om.
De heer Drijver kon ons ook nog
vertellen, dat er die nacht geen
geallieerde jagers in onze omge
ving in actie waren - de Mes-
serschmitt is waarschijnlijk door
motorstoring gecrasht.
Hoezeer het ons ook spijt, wij
ontkomen er niet aan de abonne
mentsprijs van 't Kleine Krantsje
aan te passen aan de steeds hoger
wordende kosten. Een kleine
verhoging van een gulden vijftig
per jaar is onvermijdelijk om de
exploitatie nog enigszins renda
bel te houden.
Met ingang van 1 juli 1983 zal de
abonnementsprijs derhalve
29,- per jaar bedragen voor
abonnees in Nederland.
Onze voordelige aanbieding
voor nieuwe abonnees van een
abonnement tot 1 januari 1985
(negentienhonderd vijf en tach
tig) voor 50,- met gratis wel
komstpremie het boekje Populai
re Leeuwarders blijft gewoon tot
en met 31 augustus 1983 van
kracht.
Vervolg van pag. 5
heel precies op. En ik was laatst
bij Schuurmans inne winkel en
daar komme een paar Hanneke-
maaiers binnen en die vrage oek
naar Poemperniekel. Geertsje
wist niet dadelijk wat se bedoel
den, mar ik sei: se mutte gewoon
roggebrood hewwe. En daar wa
ren we oek tevreden met".
"Weet jimme" sei Gerrit, die
voor schoolmeester studeerde,
"waar die naam wegkomt?"
"Wuust weer de schoolmeester
uuthange?" sei er een.
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het..." met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang ver
vlogen tijd.
"Doen niet so vervelend" was de
reactie van Gerrit. "Voor jim
algemene ontwikkeling sak het
es even uut de doeken doen. Kiek
es, Napoleon, de grote verover-
VIT GROOTMOEDERS ANSICHTENALBUM
aar, had een peerd, een schim
mel, die Nicole hiette. Dat peerd
kreeg erg goed te eten, namelijk
wat wij roggebrood noeme en
wat se hier oek wel anne peerden
te vreten geve. As ie nou deur
Duutsland trok, dan kwam de
legerbakker 's morgens dat rog
gebrood inne stal brengen. De
Duutsers, die nieuwsgiering om't
hele gedoe heenstonnen, kenden
dat swatte brood niet en die
vroegen anne stalknecht: "Was
da?" En de stalknecht antwoord
de dan: 'Pain pour Nicole'. En de
Duutsers probeerden dat dan na
te seggen: "Peenpoernikoel" en
dat is so langsamerhand verbas
terd tot Poemperniekel".
"We kanne nog heel wat van
hem opsteke" zei Wietse en toen
was't oek weer tied om de
schouw an de rechtmatige eige
naar terug te brengen.
Eindhoven
Joop Hidma
De Amsterdamse firma Rembrandt heeft voor de tweede wereldoorlog deze prentbriefkaart van het Boshuisen Gasthuis
uitgegeven. Het hofje ziet er na een recente restauratie nog net zo fraai uit, maar we moeten vrezen, dat het wiefke bij de
pomp er nu niet meer is. Datzelfde geldt zeker voor "Opoe uit huisje nummer 8", die de kaart in 1938 verzond "Aan Den
Heer Folkert Koolstra Hillebrandstraat Den Haag".
heeft het Schoenmakersperk er
wel heel anders uitgezien dan nu.
Aan de oostzijde werd het perk al
lang door het Nieuwe Stads
Weeshuis begrensd, maar aan de
westzijde stond een hele rij klei
ne en armoedige huisjes. Die
verdwenen in de zestiger jaren
van de vorige eeuw om plaats te
maken voor een gebouw van
heel andere allure: het nieuwe
Sint Anthony Gasthuis. Het oude
Schoenmakersperk kreeg daar
door meer het karakter van een
klein plein.
