n
Friesland Bank
Uw eigen bank
jaar 2083 het tweehon
derdjarig bestaan van Fri-
sia te kunnen vieren,
kwam niet van de heer
Piem, maar van de heer
Siep van der Zee, zoals wij
al schreven. Bijdragen
kunnen gestort worden op
giro 27.92.51 ten name
van de Reünistenvereni
ging der L.A.C. Frisia
1883.
Red 't KI. Kr.
GEWELDICH MANTSJE
In Liwadden, in 't Friese lantsje
daar woant 'n geweldich mantsje
Wij warme oans telkens opnij,
wat musten wij sonder dij,
Fenno Schoustra fan 't Kleine
Krantsje.
Ter Apel
Jelle Vening
WERELDSUCCES
Wat een pracht foto van de mo
len Het Lam in 't Kleine Krantsje
nummer 436. Ik heb dit zo goed
gekend, omdat wij er vlak bij
woonden in de Harlingerstraat.
Het huis van de familie De Bunje
staat er ook nog op. Het gehele
gebouw was het tramstation; in
het andere deel woonde de heer
Mulder, de stationschef. Met de
zoons Anne en Bouke waren wij
bevriend en als kinderen speel
den wij met elkaar. Beiden zijn
reeds overleden.
Over de Spaanse griep schreef de
heer Oedzes. Ik was in militaire
dienst en lag in 1917/18 in het
tentenkamp Gilse Rijen. Om ons
heen stierven verscheidene sol
daten aan de griep. Zelf ging ik
met symptomen van griep met
verlof naar Leeuwarden. Door
goede verzorging thuis ben ik er
doorgekomen. In Leeuwarden
waren ook vele doden; ik herin
ner me nog, dat er bij de boek
handel Van der Velde aan de
Nieuwestad drie personen
overleden.
Mej. De Jong schreef over "Rond
de Oldehove". Pa Boddé was
daar het hoofd van de school. Als
onderwijzers herinner ik me de
meesters Terpstra, Rademaker
en R. de Jong. Ook ik ben door de
afbraak van de school op het
Oldehoofsterkerkhof terecht ge
komen op de school in de Bolle-
mansteeg. Ik weet niet of mejDe
Jong bij ons in de klas zat - ik ben
nu vier en tachtig.
Ja, die lijnbaan van Morrema! Ik
zie die mannen nog achteruit
lopen met het vlas in een zak op
hun buik. Ze sponnen lange
touwlijnen, waarbij het grote rad
ronddraaide. Soms liepen ze wel
tot het eind van de gracht door,
want verkeer was er practisch
toch niet.
De heer Jelle Huizinga op de
hoek van de Nieuwestad en de
Sint Jacobsstraat, over wie ook
geschreven werd, heb ik even
eens goed gekend. Je kon niet
altijd alles bij hem kopen, vooral
niet, wanneer hij zag, dat je een
bepaalde interesse voor een
voorwerp had - dan was het
antwoord al gauw: "Blijf er af,
dat is niet te koop!"
En wat Vrouw Prozee in de
Amelandsstraat betreft: om een
paar dubbeltjes snoepgeld bij el
kaar te krijgen, brachten we wel
vodden naar haar toe.
Ik woon nu alweer een dertig jaar
met mijn vrouw„op Schiermonni
koog en lees hier het Kleine
Krantsje van A tof Z. Uw Krants
je is een wereldsucces; waar ook
De mannen van de Lijnbaan van Morrema: "ik zie ze nog achter
uitlopen..."
oud-Leeuwarders wonen op on
ze aarde, 't Kleine Krantsje
wordt er gelezen.
Schiermonnikoog
K. van Oostrum
MANDOLINECLUB
Toen ik in 't Kleine Krantsje
nummer 436 de foto zag van de
Vrije Evangelische Mandoline
Club, kwam mij iets van vroeger
in gedachten. Voor wij naar de
club gingen haalden wij duumke-
drop, ik meen voor één cent bij
de kruidenier op de hoek van de
Weerklank. En dan maar sabbe
len!
Zelf heb ik de afgedrukte foto
ook in mijn album. Wat hadden
we toch een gezellige club. Af en
toe zie ik Djoeke Kooistra en niet
Tjitske, maar Sjoerdje van der
Heide nog. Klaske is reeds
overleden.
Ook ik zou het op prijs stellen,
wanneer Zus Feenstra-Wester-
baan nog eens contact met mij
opnam.
Leeuwarden
Trijntje Schregardus-Meilema
FRISIA-FEEST IN 2083
Naar aanleiding van uw artikel in
,'t Kleine Krantsje' nr. 437 be
treffende het initiatief van de
heer (Piem?) van der Zee om te
komen tot een fonds ten behoeve
van de viering te zijner tijd van
het tweehonderd-jarig bestaan
van de LAC Frisia, verzoek ik
graag uw bemiddeling.
Aannemende dat deelname aan
dit fonds voor iedereen, zeker
oud-Frisianen, open staat, zou ik
gaarne in het bezit komen van
een bank- c.q. gironummer,
waarop ik een bijdrage zou kun
nen storten.
Ofschoon overtuigd van de be
kendheid van de (oud) Frisianen
in Leeuwarden, meen ik toch dat
een brief geadresseerd aan: 'Een
oud voorzitter van Frisia te Leeu
warden' niet te bestemder plaat
se zou aankomen.
Ik verzoek u derhalve uw bemid
deling te willen verlenen, zodat
mijn wens te bestemder plaatse
bekend wordt en ik de gelegen
heid krijg mijn bijdrage aan het
200-jaar fonds te kunnen leve
ren.
Amstelveen J. D. A. F. Westra
Het initiatief voor het vor
men van een fonds om op
een passende wijze in het
VAKANTIEONTSPANNING
In't Kleine Krantsje nummer 436
haalt mijn goede vriend Rinze
van der Heide nog eens herinne
ringen op aan onze schooltijd en
de vroegere vakantieontspan
ning. Daar wil ik graag nog wel
even op reageren.
Het was indertijd dus inderdaad
zo, dat augustus de vakantie
maand was en dat dan ook alle
scholen vrij waren. Ook bedrij
ven, die een vakantieregeling
hadden, gaven dan een week vrij
We moesten in ieder geval altijd
weer op 1 september naar school.
De vakantieontspanning was
voor ons een hele belevenis, om
dat we dan vier weken werden
beziggehouden. Er was toen ech
ter wel een scheiding tussen de
verschillende richtingen. De
Openbare Scholen moesten naar
de Wilhelminabaan en de
Christelijke en ik meen ook de
Katholieke gingen naar Sonnen-
borgh.
Zelf gingen we naar de Wilhelmi
nabaan, waar, zoals Van der Hei
de ook al schreef, toen ook
werkeloze leerkrachten ons be
zighielden van 's morgens tot 's
avonds vijf uur; van twaalf tot
half twee 's middags gingen we
dan naar huis.
We voetbalden of speelden
kwartet en we gingen naar de
Grote Wielen en een keer naar
Tietjerk, naai het Bos van Ypey
en de speeltuin. Daar moesten
we heenlopen en 's avonds ging
het met de trein weer naar Leeu
warden terug.
Onze leider was een meneer De
Men kent er de Friese,
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
Jong en de algehele leiding was in
handen van een meneer Wierin-
ga, die het leiding geven zeer
goed verstond, omdat hij het ook
deed bij de A.J.C. We noemden
de leiders gewoon meester en
Juf.
Soms gingen we wel eens een
kijkje nemen bij de kleine dieren
markt met z'n kippen en konij
nen, vlak bij de Wilhelminabaan
en eens is daar, bij de Verlaats-
brug, een ongeluk gebeurd, toen
een broertje van Willy van der
Velde bekneld raakte tussen de
brug en de wal, waarbij zijn voet
verbrijzeld werd. Als deze jon-
gen(man) nog leeft, laat hem dan
eens reageren.
Ook de zaak van de heer Simoni-
des aan de Willemskade was ons
zeer goed bekend. Er stonden
altijd lege stroop- of honingfus-
ten aan de walkant en met een
stokje haalden we het achtergele-
ven lekkers er uit.
Als we het niet te bont maakten
liet men ons rustig onze gang
gaan, maar we zijn ook wel eens
weggejaagd, wanneer er te veel
jongens op afkwamen, die dan
bovendien de vaten op de kant
zetten. Dit was dan de zaak van,
naar ik meen, de vader van de
heer R. H. Simonides, die in 't
Kleine Krantsje heeft gereageerd
op mijn verhaaltje over de Kaas
pakhuizen in Leeuwarden.
Tot slot nog een vraag. We had
den bij de Vakantieontspanning
een liedje, dat veel werd gezon
gen, maar waarvan ik me alleen
het tweede couplet en het refrein
nog kan herinneren:
De Jufs en Meesters staan al klaar
En wachten op deez' kinder
schaar
En op de Baan en Sonnenborgh
Genieten allen zonder zorg.
(Vervolg op pag. 11)
Vakantieontspanning: "voor ons een hele belevenis".
