DICKVANDERHEIJDE JRfREKLAME
ONZE FOTOPRIJSVRAAG
TOEN WE NOG OP DE SCHOOLBANKEN ZATEN
SNAPSHOT ZONDER WOORDEN
adviesbureau voor reklame en publiciteit jozef isr?ëlsstraat 10 leeuwarden 058—124984
Deze foto uit 1931 van de vierde klas van School 5 uit de Schoolstraat,
werd ons toegezonden door onze abonnee, mevrouw Siep Wagenveld-
Terpstra te Emmen. Op de eerste rij rechts de tweeling Anneke en
Hillie Weiland en verder: Grietje de Bruin, Anna Nederhoed, Sjoerdje
Eigelaar, Lucie Boonstra, Akke Smit, Antje wiersma en Siep Terpstra,
de inzendster van de foto. Op de middelste rij: Cor met een
vraagteken, Sjoerd Visser, Jappie Wieling, Klaas Jissink, Geertje Luik,
Catrien Steltman, Corrie van der Weide, Griet Jürgens, Jan Blom en
Corrie v/d Zee met daarachter Juf Jagerling. Tenslotte de derde rij:
Ineke Wierda, Adrie Zwart, Klaske Buising, Anneke Wekhoven,
Wietske v.d. Woude en een Petronella.
Mevrouw Wagenveldt, die ons schrijft, dat zij en haar man elke keer
weer van 't Kleine Krantsje genieten en die hoop uitspreekt, dat het in
lengte van dagen mag blijven voortbestaan, zou het plezierig vinden
reacties vab haar klasgenoten te vernemenHaar adres is Wekingeslag
126 III.
Vervolg van pag. 3
'Afstappen', maar menige ge
makzuchtige fietser dacht "dit is
niet voor mij bestemd" en het
kwam dan ook vaak voor, dat er
om het hoekje voor de toenmali
ge banketbakkerij een agent
stond om de held in zijn boekje te
noteren. Doorgaans kwam dat op
drie gulden boete of drie dagen
hechtenis te staan".
Mevr. F. J. Haarsma-Sterenberg
te Drachten: "De Vrije Evangeli
sche Kerk was eerst een Idein
kerkje, maar in de tijd, dat domi
nee D. W. Veldkamp predikant
in deze gemeente was, is de kerk
enige malen vergroot. Op 17
januari van het vorige jaar is
dominee Veldkamp op tweeen-
tachtigjarige leeftijd overleden".
In vrijwel alle ontvangen brieven
wordt de naam van de bekende
fotograaf Dwinger genoemd, die
woonde in het pand op de hoek
van het Molenpad en de Ooster-
grachtswal en het deed ons veel
genoegen ook een brief te mogen
ontvangen van een van zijn
dochters, nu mevrouw J. Weyel-
Dwinger te Amersfoort.
Mevrouw Weyel schreef ons het
volgende: "Al vele jaren ben ik
geabonneerd op 't Kleine Krants
je en iedere keer zie ik met
spanning naar de nieuwe afleve
ring uit. Heel veel bekende ge
zichten en plekjes in onze goede
stad Leeuwarden roepen herin
neringen bij me op. Vaak meende
ik duidelijk iets te herkennen,
maar doordat ik nu al tweeenvijf-
tig jaar uit Leeuwarden vandaan
ben, twijfelde ik ook altijd weer.
Gelegenheid om er eens een kijk
je te nemen om me te overtuigen
was wat omslachtig van hieruit.
Hoe groot was mijn verrassing nu
in de prijsvraag mijn ouderlijk
huis 'ten voeten uit' te herken
nen. Ik was er even stil van en er
ging een groot deel van mijn
leven plotseling als een kaleido-
scoop aan me voorbij. Ik ben
namelijk in dit huis geboren, ik
had er temidden van mijn ouders,
mijn broer en twee zusters een
heerlijke jeugd en ik werd er
tweeentwintig jaar later door
mijn man als bruid opgehaald.
Mijn vader heeft er tweeenveer
tig jaar zijn 'Fotozaak Dwinger'
gehad en er zijn heel veel - nu al
oudere Leeuwarders - bij hem
als klant in de zaak geweest. De
meesten zullen trouwens de zaak
vanaf de voorkant kennen, waar
aan de Oostergrachtswal de in
gang was. Maar deze foto is
vanuit het Molenpad genomen
en dat is voor een buitenstaander
moeilijker te herkennen. Ik meen
eens gehoord te hebben, dat er na
een brand aan het huis het een en
ander veranderd is, maar op deze
foto is het huis nog precies zoals
ik het in mijn herinnering heb
bewaard".
Vervolgens schrijft mevrouw
Weyel over het droeve lot, dat de
familie Dwinger in de oorlog trof.
"Mijn ouders, mijn broer Simon,
zijn vrouw en twee kinderen, een
tweeling, hebben hun leven in
een van de gevreesde concentra
tiekampen moeten verhezen.
Mijn beide zusters en ik hebben
met onze gezinnen ons leven
gered door onder te duiken. Dit
was enkel mogelijk, doordat wij
contact kregen met heel goede
vaderlanders, die zich er voor
honderd procent bewust van wa
ren wat naastenliefde is. Het was
voor ons allen geen gemakkelijke
tijd en we hebben met elkaar heel
wat gevaar, angst en ontberingen
moeten doormaken. Maar we
hebben het zo blij moedig moge
lijk kunnen verwerken in de we
tenschap, dat daarvoor het ge
vaar voor onze helpers en ons
zelf zo gering mogelijk zou zijn,
tenminste voor zover dat in onze
macht lag. Onze brave Pleegou
ders zijn niet meer in leven, maar
met hun kinderen, die in die tijd
nog alle zes in huis waren (denkt
u zich de moed van die ouders
eens in) en die inmiddels ook al
grootouders zijn, hebben wij al
tijd een spontane, eerlijke
vriendschap behouden".
Tot zover mevrouw Weyel. En
dan wordt het nu tijd, dat we de
winnaar van het prijsje opvissen
uit de grote stapel inzendingen.
De fortuinlijke werd de heer G.
van Tuinen, Vermeerstraat 42 te
Leeuwarden. Hij ontvangt een
exemplaar van het boekje 'Leeu
warden, ach ja, zo was het
met zestien foto's van de stad uit
een ver verleden tijd.
Joseph Dwinger, de bekende fo
tograaf van de Oostergrachts
wal, hoek Molenpad.
