GESPREKKEN OP DE
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT
OPSPORING
VERZOCHT
Ut is in dizze jannewariemaand
lang niet alle dagen 'brugge-
weer'. As't niet koud is, is't wel
damp en nat. De hekken fan de
brug, oek de nije road-witte,
foele klam an. Daarom binne
hartferwarmende brieven fan
ouwe Liwwadders uut de ferte
seer harteluk welkom. Met wat
andere saken levere se genoeg
stof om es even lekker te klasje-
néren en soa biete se de kop fan
1984 af: Tabe Ruutsje, Sjouke
Sukerslak, Wiebe Poatsje, Lange
Marten, Minne Mager enO,
nee, Fokke is fut
Lange Marten: Daar komt Tabe
met groate stappen anbearzen.
Hij hèt pepieren in 'e han, soa te
sien. Mar hij hèt em seker wel
femuverd want hij kiekt soa fleu
rig as een bij
Tabe Ruutsje: Morren mannen.
Ik speul foor postloper. Twee
luchtpostbrieven uut ut Ferre
Westen. Eén brocht Hein sien
frouw, die is fan Rintsje de Ruter.
En dizze is fan een Piet Meijer, en
die hadde fan Rintsje over ons
hoord, en skrieft fut en daluks
drie feltsjes folü
Minne Mager: En ik hew hier een
nijjaarskaart fan Bonne Séra uut
Australië. Die hèt Fokke mie een
paar dagen leden brocht, foor ie
op 'e wintersport gong. Die seept
in Tirol Sientje alle dagen in.
Klein grapke.
Wiebe PoatsjeWat skrieft Rints
je? Gien last had fan die erge
koude. Mooi. En de beste wen
sen. Nou ja. En die Piet Meijer
had erreges in de Vegelinsstraa-
ten woand? En hij docht as dat ie
Sjouke wel kon. Soa uut 'e ferha-
len op te maken temeensen.
Sjouke Sukerslak: Piet Meijer.
As ut de selde is, die ik mie nou
Als behanger heb ik heel moeilij
ke jaren gehad. Wat ik ook
behing, altijd liet het behang
weer los. Ik kon er maar niet
achter komen wat daar de oor
zaak van was. Tot ik plotseling
besefte, dat 't Kleine Krantsje er
te goed voor was om op het
linnen te fungeren als onderlaag.
Sindsdien gebruik ik gewone
dagbladen als eerste laag, voor
ik het behang opplak. Nu laat het
nooit meer los, hoe weinig lijm ik
ook gebruik. Bovendien kan ik
nu ook later mijn Kleine Krants
je nog eens lezen - een mogelijk
heid, waaraan ik in mijn moeilij
ke tijden nooit had gedacht.
(Q. Q. te Q.)
foor de geest hale ken, ja, dan
hew ik em skoan kannen. Ik denk
dat ie op ut pepierfebriek werkt
hèt. Ken dat, Tabe?
Tabe: Sekuur. Sjouke sien broer
werkte met em bij Landstra en
Deibel. Bij de trees of soa, de
eierrekjes, skrieft Piet. En met
die broer gong Sjouke dan wel
met Piet met naar Molle de Jong,
en naar 't foetballen.
Sjouke: Och heden ja. We troffen
mekaar dan, sêg mar op 'e
Grachswal, bij de Elektriese
brug, of de Eerste Kenaalsbrug.
Dat had dan laassen een skoftsje
niet kannen, mar hij leit er nou
weer knap in. Wat een karwei
niet? Piet Meijer. Dus oek al in
Ammérika.
Minne: Nou Bonne even. Oek
alles best en een warrem weer.
Hier en daar soms feertig graden.
Hij hadde daar erreges een jong
kerel troffen, die sien fader op 'e
Weaze woand had. Wat is de
wereld dan klein hé?
Wiebe: En hij ferandert oek. Nim
nou ut begin fan 'e Skraans. De
hele hoeke fan 'e Hollanderdiek
fut. Gien hokje meer bij de over
weg. Alleen mar lichten en fan
die halvamel-bomen. En aansen
muskien ut kantoor fan de Reini
ging oek nog fut.
Tabe: Op die hoogte, nee, ut
waar meer op naar 't Suderplein,
daar trof ik guster de Tureluur. Ik
sêg: hoe is ut aflopen met die
twee kerels en die frouw, die na
de Kestdagen met ut water foor
de heren moest, met wie se nou
eh, jimme wete wel.
Sjouke: Das waar oek. Die twee
faders suden op Ouwjaarsavund
beskeid hale, wie dat meens kie-
ze su. Dat had die gekke Tureluur
uutdokterd. Ja, hoe is dat aflopen
Tabe?
Tabe: Ut spreekwoord fan de
twee honnen en het been. Ons
beide harde werkers komme
daar Ouwjaarsavund an. Alles
donker. Anbelle. Niks. Es op 't
ruut kloppe. Niks. Wat musten se
nou?
Minne: Ik hoor ut Loadewiek al
Onze abonnee mej. M. de Boer,
Dokkumerstraat 35 te Leeuwar
den zou heel graag nog eens in
contact willen komen met een
vroeger buurmeisje, met wie zij
altijd speelde namelijk Lies Kos
ter. 'Van 1912 tot 1923' schrijft
ons mej. De Boer, 'woonden wij
op de hoek van de Grote Kerk
straat en de Doelestraat, het is
wel lang geleden, maar ik denk er
nog dikwijls aan terug.'
Oproepen voor dezje rubriek
OPSPORING VERZOCHT kun
nen schriftelijk ingediend wor
den bij de Redactie van 't Kleine
Krantsje. De oproepen worden
gratis geplaatst. Deze service
geldt alleen voor abonnees van
't Kleine Krantsje.
sêggen. Mar es even bij de buren
frage, tureluurluk. En daar sal
altied wel één weze, die ut weet.
Bin ik fer mis, Tabe? Nee, ture
luurluk!
Tabe: Soa mager as't bist, mar
nou bist fet. Ouwe burfrouw wist
ut. Se is fertrokken. Flak na de
Kest. Een frachtauto foor, een
donkere kerel met een snor, en
een lange fent met een kale kop
de boel inlade, Dorrus Dee der
in, en weg weze!!!
Marten: Hiette sij fan Dora
Drees? Nog femilie fan. O,
hew ik ut niet goed ferstaan. Soa
mar een segje fan de Tureluur.
Dorrus Dee is een filmster. Ut
had oek Sofie Lorum weze kan
nen. Mar swaluw, waar heen is
uw flucht?
Tabe: Die bufrouw docht naar
Amsterdam. Se su nog wel een
berichje sture. Love jou dat? Dat
ons beide maten mooi kwaad, en
hun leed onderweg fersupe, tot
se om twalef uur der erreges uut
set binne. Salig uuteinde, sei de
uutsmieter!
Sjouke: En met feul onheil en
jenever naar huus dus. Ik staan
nog es over die Piet Meijer na te
prakkedenken. Wat doet ie daar
foor werk? Had ie em hier niet
omskoale laten tot. Just las-
Tabe: Hij had daar een aardig
saakje. Sien skoanseun hèt ut
overnomen. En Piet kaartspeult
wel met Rintsje. Soadoende. En
de Sukerslakken ken ie uut 'e
pen. Ja, soa skrieft ie dat Sjouke.
Komt nog fan jim groatfader hé?
Minne: Mien ouwelui hadden ut
wel over de neuzekoaning. Een
winkelman, die self niet achteran
stormen had, toen de neuzen
uutdeeld wurden. En sien kien-
ders urven die neus oek. En niet
raar bedoeld hor.
Marten: Soa gaat dat met bijna
men. Onskuldig op em self. Lan
ge en Dikke gaat oek nog. Skele
of Kroeme wurdt al weer minder.
Mar bij sonnen as Gekke Gerriet
docht niet één an gekte of soa.
Wiebe: Nee, dat sat em meer in
sien doen en laten. Nuvere kluch
ten had ie bij tieden. Wat su ik
nog meer sêgge? Ja, o ja, stil even
Tabe. Die winkel fan die man met
die groate neus, is dat die winkel
die dik fijf-en-seventig jaar be
staan hèt, en nou slute sal?
Tabe: Kon best es. Nou, en in son
winkel Wiebe, temeensen een
klerewinkel, is die Piet Meijer es
met Gekke Gerriet weest. Hij
skrieft soa: Gekke Gerrit zeide:
ga met mij mee naar die zaak.
Daar is een pak kleren in de
uitverkoop, en daar.
Minne: Nou, nou die Amméri-
kaanse Meijer skrieft ut Neder-
laans nog knap. Alle hulde. O, ja,
Tabe, nou fal ik jou in 'e reet!
Tabe: (brief lezend): Een pak
kleren ehdaar staat op: Voor
een appel en een ei. En G.G.
zeide tegen die meneer: Ik dat
pakje en hier is een appel en in dit
papier zit een bakt ei, want an
ders kon het eens breken onder
de weg. (mut onderweg weze).
Sjouke: En hij must ut geve. Daar
binne wel rechtsaken over weest.
Dat is faker gebeurd. Hét ie ut
oek deen?
Tabe: Seker wete. Maar die man
erg boos, skrieft Piet. Hij riep ons
na: U kunt uw ei wel houden.
Maar G. G. sprak: Ik lust ze
alleen maar gekookt. Zijt ge
groet!
Vlga.
BEI MIR...
Onlangs werd er in 't Kleine
Krantsje gevraagd naar de woor
den van een bepaald liedje. Wel
nu, sla op het boek: "Dat kan ons
niet gebeuren" en zoek bladzijde
16.
Daar staat:
Bei mir bist du schön,
We leven van de steun
We leven van het Crisis-comité,
We eten vlees uit blik
Van een bedorven sik
We eten groentesoep
Zo dun als koeiepoep!
en dan volgen de eerste regels
weer als een soort refrein.
Er zullen vast wel varianten op
bestaan.
Grouw
A. van Hespen
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag ever vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het..." met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang ver
vlogen tijd.
