WELKE VROUW HEEFT PE DOLSTRA
IN VEILIGHEID GEBRACHT?
NAAKTFOTO'S IN DIT NUMMER
ZE ZOUDEN HEM DOODSCHIETEN, MAAR...
WONDER BOVEN WONDER WERD HIJ GERED
VOOR LEEUWARDEN EN
E WERELD ER OMHEEN
TWINTIGSTE JAARGANG
31-3-1984 NUMMER 4S4
'T KLEINE
KRANTSJE
Wilhelm Albrecht, zoals hij er uitzag, toen Peke Dolstra met hem
te stellen kreeg.
in de Harlingerstraatweg mee
bedoeld. Op weg erheen, op de
Westersingel, maakte Dolstra
een gebaar, waaruit De Vries kon
opmaken, dat hij de beide
S.D.'ers wilde grijpen: jij die, ik
die, Maar De Vries durfde het
niet aan en knikte, haast onmerk
baar van nee. Wat zou er ook zijn
gebeurd, wanneer er in deze snel
rijdende wagen een gevecht was
ontstaan?
MAUER-MUUR
De auto reed nu de Harlinger
straatweg uit, passeerde de over
weg, draaide nog voor de Mauer-
muur linksaf het modderweg-
getje van de voormalige tram
baan op en stopte na een meter of
tien.
Albrecht en De Gendt sprongen
er uit en lieten hun slachtoffers
uitstappen.
„Fünfzehn Pasz auflaufen
Mensch!" blafte Albrecht - vijf
tien pas vooruitlopen!
De jongens liepen het weggetje
op, naast elkaar. Ze zagen er
ellendig uit. Ze hadden in vier
dagen geen voedsel gehad, ze
waren verzwakt, ze waren ge
ranseld en getrapt. Vooral Peke
Dolstra was er erg aan toe. Hij
droeg nog duidelijk sporen van
de klappen in het Burmania-
huis.
Op misschien vier, vijf meter
afstand van de arrestanten volg
den Albrecht en De Gendt. De
Gendt met een stengun in de
aanslag, Albrecht met een pistool
in de vuist.
Hoe lang zal deze macabere wan
deling hebben geduurd? Hoe ver
zijn de mannen nog het weggetje
in de richting van de spoorlijn
gevolgd? Wat ging er om in de
hoofden van de jongens, die met
volstrekte zekerheid wisten, dat
elk moment de schoten konden
knallen?
NU OF NOOIT
Auke de Vries dacht - heel merk
waardig - wie zeilt er straks in
m'n boot.
Peke Dolstra dacht nu of nooit!
Wat er toen precies gebeurde, zal
- gedetailleerd en tot in de fines
se's - nooit meer kunnen worden
gereconstrueerd.
In een fractie van een seconde
plantte Peke Dolstra z'n hak in
de grond, draaide zich om, maak
te een geweldige sprong, greep
(Vervolg op pag. 7)
Twee weken geleden brachten wij op deze plaats in 't Kleine Krantsje het ongelooflijke
verhaal van een abonnee, die ons vertelde als jongeman op het vliegveld Leeuwarden
de Duitse Rijksveldmaarschalk Hermann Göring een kolossale vuistslag te hebben
toegediend. Na deze sensationele aanslag zou hij aan de greep van de achtervolgende
Duitsers zijn ontsnapt door een uitgekiende list. In dat artikel hadden wij het ook even
over het minstens zo spectaculaire geval, dat zich vlak voor de bevrijding in april 1945
in Leeuwarden heeft afgespeeld, toen twee jonge stadgenoten bij de Harlingerstraat
weg zouden worden doodgeschoten en een van hen kans zag de moordenaars te
ontwapenen. Dat is een van de stoutste stukjes uit oorlogstijd geweest, waarvan wij
ooit kennis namen.
De beide jonge illegale werkers,
die in het zicht van de bevrijding
toch nog in de klauwen van de
bezetters vielen en een zekere
dood leken tegemoet te gaan
waren Peke Dolstra en Auke de
Vries. Zij kwamen met vele an
deren in de cellen van het Burma-
niahuis aan de Nieuwestad te
recht, van waaruit een groep van
veertien gevangenen, vier dagen
voor onze bevrijders kwamen,
naar Dronrijp werden gebracht
om daar te worden geëxecu
teerd.
Peke Dolstra, lid van een sabota
gegroep en met veel gedropte
wapens in huis en Auke de Vries,
gearresteerd toen hij een stengun
zat schoon te maken, werden na
vier dagen en nachten zonder
voedsel uit hun cellen gehaald en
naar buiten gebracht. Zij begre
pen wat dit betekende.
Voor het bordes aan de kant van
de Nieuwestad stond een soort
sportauto klaar. Er waren twee
leden van de Duitse Sicherheits-
dienst bij: het hoofd van de S.D.
zelf, de beruchte moordenaar
Wilhelm Arthur Albrecht en de
niet minder beruchte Belgische
Rexist Emil de Gendt.
RINGEN AF
De Belg beval de jongens hun
ringen af te doen. Hij deed ze in
een envelop, plakte het couvert
met een hautain gebaar dicht en
vroeg of de jonge mannen „nabe
staanden" hadden - de adressen
werden op de enveloppe geno
teerd.
De beide gevangenen moesten
nu achter in de auto plaatsne
men, De Gendt ging voor zitten
met een stengun op de jongens
gericht, Albrecht chauffeerde.
De wagen reed door de Prins
Hendrikstraat, sloeg over de
brug rechtsaf de Willemskade op
en stopte bij de Wilhelminabaan.
Zou het hier gebeuren?
Enkele maanden eerder had Al
brecht, bij eenzelfde, ietwat afge
legen plek in de stad - de Prin
sentuin- de jonge Petrus Wouds-
ma uit Oostrum een eindje voor
zich uit laten lopen en in de rug
geschoten. „Auf der Flucht er-
schossen - Op de vlucht doodge
schoten" kwam er toen in het
rapport aan zijn superieuren te
staan.
Zouden de S.D.'ers nu deze
plaats kiezen om hun arrestanten
te laten „vluchten?"
Nee - de hekken van de Wilhel
minabaan bleken gesloten te zijn,
de wagen werd gedraaid en de
beide jongens hoorden het
woord Mauer vallen - er werd,
naar snel zou blijken de „Mauer-
muur" even voorbij de overweg
Peke Dolstra, vooraanstaand keurtumer van Quick, moet oersterk
zijn geweest, toen hij kans zag zijn beide tegenstanders te ontwa
penen.
ZIE PAGINA 9
