DICKVANDERHEIJDE JR/REKLAME
'WAAR ZIJN WE IN LEEUWARDEN
IN VREDESNAAM MEE BEZIG?
BRIEF VAN EEN JONGERE
ERNSTIG ONGELUK
VROUWENPOORTSBRUG
adviesbureau voor rekiame en pubNciteit jozof isreëlsstraat 10 leeuwarden 058—124984
Schilkampen, tot voor kort een stukje Leeuwarden, waar nog de rust en romantiek van vroeger
afstraaldeDe fraaie foto is gemaakt door onze abonnee, de heer F. B. Koet te Hilversum.
Wanneer 't Kleine Krantsje komt
zoek ik allereerst naar foto's van
oud Leeuwarden. Huizen, stra
ten, oude streekjes, bruggen,
beelden die meestal lang tot het
verleden behoren. Er straalt al
tijd zo'n rust, gezelligheid en
gemoedelijkheid van af. Weinig
of geen auto's en alle tijd voor
een buurpraatje.
Wanneer je nu door de stad fietst,
stikt het van de auto's en ieder
een heeft haast. Steeds weer
moet er een stukje oud verdwij
nen om plaats te maken voor
nieuwe wegen of verbreding van
bestaande straten.
Elke dag wandel ik met de hond
langs Schilkampen. Tot voor kort
was dit een stukje Leeuwarden
waar nog die rust en romantiek
van vroeger afstraalde. Het
hooghout, het water en daarach
ter de huisjes van Schilkampen.
Wanneer je er nu loopt zijn de
huisjes bijna niet meer te zien en
straks helemaal niet meer. Het
hooghout moest verdwijnen om
plaats te maken voor een kille,
milieuonvriendelijke autoweg
met een grote betonnen brug.
SNELHEID EN BETON
Dan denk ik, waar zijn we hier in
Leeuwarden toch in vredesnaam
mee bezig. Is er alleen nog maar
oog voor snelheid en beton?
De huisjes van Schilkampen
mochten niet afgebroken worden
om dat "het zo'n mooi stukje oud
Leeuwarden" was, maar dan
hadden ze ook het hooghout
moeten laten zitten, want dat
was onverbrekelijk verbonden
met de huisjes. Ik begrijp best dat
niet alles kan blijven zoals het
vroeger was, maar ik heb wel
eens het idee dat er meer ver
dwijnt dan beslist noodzakelijk
is. Ik ben (nog maar) 31 jaar en nu
kunnen we al over vroeger pra
ten tegen onze kinderen. Een
paar jaar geleden liep je, linksaf
bij het hooghout van Schilkam
pen, het land in. Langs de boer
derij van Hannes Hotsma en
even verder stonden dan nog een
paar huisjes. Wat een rustig stuk
je.
Nu liggen daar grote wegen,
sportcomplexen en niet te verge
ten het nieuwe gebouw van het
P.E.B. De rust is verdwenen.
HOOGHOUT
In nummer 454 van 't Krantsje
stond een foto van het hooghout
dat het Vliet verbond met de
Poppebuurt. Dit moest toen ook
verdwijnen. Daarvoor in de
plaats kwam een groot, lelijk
complex, de P.E.B.-centrale. Dit
complex heeft zijn dienst vol
bracht en wordt waarschij nlij k na
verloop van tijd afgebroken. We
wonen er tegenover en wat zou
ik graag zien dat daar weer een
soort Poppebuurt herbouwd
wordt, compleet met hooghout.
Dan is er weer een klein beetje
hersteld van wat verprutst is.
Afgelopen week fietste ik langs
broodfabriek Van den Berg,
waar mijn schoonmoeder in de
oorlog gewerkt heeft, en ontdek
te tot mijn ontsteltenis dat het
hele front van de winkel er voor
weggebroken is. Weer iets on
herstelbaar naar de knoppen.
Wat er mee gebeurt weet ik niet,
maar het origineel is weg. Zonde,
het was zo'n mooie, echt ouder
wetse winkel.
Laten we toch alstublieft oog
houden voor het oude cjat nog
over is, het restaureren en weer
gebruiken, zoals bv. de kazerne.
Er zijn gelukkig nog stadsgedeel
ten waar dit ook gebeurd is, zoals
Luilekkerland en de omgeving
van de Grote Kerk. Dit zijn
historische, plekjes waar we heel
zuinig op moeten zijn.
Neem het oude "Fribourg" met
z'n prachtige witte beheerders
woning waar meneer en me
vrouw Hoogerbeets woonden en
het groene hek, dat toegang gaf
tot het hofje. Mijn opa en oma
hebben er jaren gewoond. Wij
hebben daar vaak gelogeerd. Sla
pen in de bedstee was heel span
nend. Er was ook een echt ouder
wetse zwengelpomp buiten en
we speelden op de bleek.
Wanneer je er nu langsfietst kun
je je ogen beter even sluiten,
want het mooie witte huis is
totaal vervallen en vernield. De
huisjes zijn al lang verdwenen.
Dat had toch wel anders gekund.
Laatst hoorde ik dat ook de
kleuterschool "De Tureluur"
niet aan de slopershamer ont
komt. Dan denk ik, dat kan toch
helemaal niet. De Tureluur was
één van de eerste, misschien wel
de eerste kleuterschool van
Leeuwarden. Dat is historie, dat
breek je toch niet af. Hij voldoet
niet meer aan de nu geldende
eisen, dat begrijp ik best, maar is
er dan niet een andere functie
voor te vinden?
Nu komen er nieuwe apparte
menten. Het zal misschien nodig
zijn, maar nieuwbouw is zo kil,
daar gaat niets van uit.
Er gebeuren gelukkig ook nog
hoopvolle dingen, zoals de res
tauratie van de Kanaalbrug. Van
middag fietste ik er over. Zo
prachtig. Dat is toch veel mooier
dan zo'n onpersoonlijke kille, be
tonnen kolos.
Nu het brugwachtershuisje nog.
Dat hoort er tenslotte bij, niet-
De Vrouwenpoortsbrug, zoals
wij die kennen, dateert van 1933
- het was in dat jaar, dat de oude
draaibrug, een zusje van de nu
nog bestaande Eerste Kanaal-
brug, werd gesloopt. Bij die
sloopwerkzaamheden is een ern
stig ongeluk gebeurd, waarbij
een van de aannemers van het
sloopwerk dodelijk werd ge
wond.
Het werk was aangenomen door
de heren C. Postma en G. Reer.
Zij waren al bijna toe aan het
opruimen van het stenen funda
ment en moesten alleen nog een
paar ijzeren platen van de brug
zelf verwijderen.
De brokken ijzer werden met
behulp van een scheepslier via
waar. Het is zo'n mooi pand.
Misschien wil ik wel teveel bij het
oude laten, het is ook zo mooi.
De dingen, waarover ik lees in
het "Kleine Krantsje" en hoor
van mijn ouders en schoonou
ders, wil ik zo graag nog een
beetje terug kunnen vinden.
Het zou leuk zijn dat mijn kinde
ren er ook nog van kunnen genie
ten.
Leeuwarden
Anneke Beima-Bakker
een giek omhooggehesen. Toen
er weer een plaat van een twee
honderd vijftig kilo boven het
slopersschip hing, knapte de
staaldraad boven de giek: de
plaat ijzer kwam naar beneden
en raakte het hoofd en de schou
der van de heer Reer.
Dokter Uffelie, snel op de fiets
ter plaatse, liet het slachtoffer
direct met de politiebrancard
naar het Stadsziekenhuis bren
gen, waar een schedelbreuk werd
geconstateerd. Helaas bleek red
ding niet meer mogelijk; de heer
Reer, twee en vijftig jaar oud en
wonend in de Bloemfontein
straat, overleed aan zijn verwon
dingen.