DICKVANDERHEIJDE JRfREKLAME
TOEN WE NOG OP DE SCHOOLBANKEN ZATEN
SCHOOL 4 AAN WISSESDWINGER
ACHTER DE HOVEN
SLAKKEGANG
adviesbureau voor reklame en publiciteit joz©f isr©©lsstr33t 10 l©©UW3rd©n 058—124984
Deze foto van de vierde klas van School 4 aan de Wiss es dwinger, de
Uloschool, is in 1947 gemaakt. De plaat werd ons toegezonden door
mevrouw Aafke Roersma-van der Meulen, Stuurmanstraat 8 te
Zutphen, die er zelf ook op voorkomt. Op de bovenste rij: Johan
Kuiper, Tjerk Roorda, Jacob de Beer, Rinse Wollenstein, Annie
Rozema, Jacob van der Werf, Aafke van der Meulen, Jan Reynierse,
Gauwkje Akkermans, Wietze Bontje, Jan de Boer en de heer P. van
Kuik. Op de tweede rij: Jan Sinnema, Aaltje Speekman, Piet
Reynierse, een Geertje, Jan van Dijk, Trijntje van der Goot en Klaas
Hilverda. Dan nog op de voorste rij: Bart Vossenberg, Ype Nauta,
Gerrit Gatsonides en Johan van der Heyde.
Vervolg van pag. 4
bijna overal in de Westerse we
reld, terecht kwamen, hebben,
door de eeuwen heen, tot de
verbeelding van andere volken
gesproken, doordat zij wisten
vast te houden aan hun geloof en
gebruiken en zich daardoor on
derscheidden van hun omgeving,
waarmede zij zich meestal in
slechts geringe mate assimileer
den.
Zo ontstonden rondom hen de
wonderlijkste verhalen, die vaak
de verderfelijke gevolgen te
weegbrachten, die meer dan ge
noegzaam bekend zijn. Zij waren
ook vaak een gevolg van afgunst,
omdat de Joden op allerlei ge
bied de grootste figuren voort
brachten. Grote financiers (Rot
schild), grote filosofen (Spinoza),
(Vervolg van pag. 3)
het aan zijn schuld te wijten was,
dat de wielrijdster werd aangere
den en gedood".
En subsidiair werd de chauffeur
verweten, "dat hij met een snel
heid van vijf en twintig a dertig
kilometer per uur het kruispunt
bij Quatrebras was genaderd
zonder zijn snelheid te vermin
deren".
Bij het getuigenverhoor liet de
president van de rechtbank ook
de beide vriendinnen van het
slachtoffer, Tietje Postmus en
Antje Koops, die tegelijk met
haar de weg wilden oversteken,
verklaren hoe alles was gebeurd.
"Reed de bewuste auto snel?"
vroeg de president aan Antje
Koops.
"Ja" antwoordde Antje, "ik
voelde de wind langs mij gaan".
Zo werd dus in die dertiger jaren
een snelheid van nog geen dertig
kilometer van een auto op een
grote weg als de Groningerstraat
weg als hoog, ja té hoog be
schouwd. Er is, ook wat dit be
treft, wel wat veranderd sinds die
tijd.
grote musici (Rubinstein), grote
staatslieden (Disraeli), grote ge
leerden (Einstein), grote strate
gen (Mosje Dajan), om er maar
enkele te noemen. Wij kunnen
dus de grootste bewondering
voor de Joden hebben en hopen,
dat ze hun in 1948 gevestigde
staat, waarvan ze een prachtig
land wisten te maken, onder alle
omstandigheden zullen weten te
verdedigen en te behouden en
Vervolg van pag. 5
gardenier Iedema en bloemist
Zijffers. De steeg of buurt werd
Zijffersbuurt genoemd.
Ook aan de linkerkant na een
paar huizen weer een steeg met
het huis van een verhuurder van
handkarren. Wij huurden daar
wel eens een kar om bijvoor
beeld turf te halen, toen op de
bon. Dan moesten we naar een
turfschip, dat ergens aan de Em-
makade lag.
Verderop, na nog eens een paar
oude huisjes, weer een hele lange
steeg, die naar het huis van
schoenmaker Lamsma liep. Zijn
woning stond eigenlijk met de
achterkant in de Vegelinstraat.
Als jongens mochten we graag op
klompen hard door die steeg
lopen - dat echoode zo mooi
Dan kwam de Mariabuurt, een
dubbelstreekje met er tussen in
de toen gebruikelijke pleeën,
dat ze spoedig uit de huidige
moeilijke financiële situatie, met
400 proc. inflatie zullen weten te
geraken.
Dat ze tot veel in staat zijn staat
dus wel vast, maar de bewering,
dat ze de stamvaders van de
Friezen zijn, zal waarschijnlijk
slechts een glimlach op hun aan-
gelaat weten te toveren.
Den Haag mr. J. S. Bijl
kippen-, konijnen- en geitenhok
ken. Links vooraan hgaardap
pelwinkeltje van Meinema, een
klein mannetje, die bij Gemeen
tewerken was. Zijn vrouw, een
fleurig mens, deed de winkel.
Op de andere hoek kwam de
familie Braams wonen, die uit
Duitsland kwam. Na de eerste
wereldoorlog zijn hier meer
Duitsers komen wonen. Aan de
muur hadden ze een groot bord
met de mededeling, dat men er
z'n wasgoed kon laten mangelen.
Ook sleep men er voor de zelf-
scheerders de ouderwetse
scheermessen. Als wij met wat
kameraden het bord passeerden
lazen we de tekst hardop en het
spreekkoor luidde dan met de
klemtoon op alle woorden: 'Hiér
glad mangéit mén én zét mén
schéér méssén aan!'
Leeuwarden G. Brinck
