HET VREEMDE VERHAAL VAN DE VELE LEEUWARDER STEGEN OENE OANEADEMA ZOCHT EN ZOCHT... Er is een tijd geweest, dat er in onze oude binnenstad meer stegen en steegjes dan straten waren. De meeste van deze nauwe doorgangen waren ook bewoond. De herinnering aan al die stegen vinden we terug in de hiernavolgende bijdrage van onze abonnee, mevrouw K. F. Jongbloed-Smit te Zwolle. Zij schreef de tekst naar aanleiding van een jubileum van haar vader. Oene Oane Anema liep as jong sersjant 's aves graag te kuieren in 't Jodeland. En in 't stille duuster, bij de eerste bocht, trof ie toen 'n meiske, dat ie daliks mocht. En an 't eind fan 't dykje, toen se fut gaan sou, froeg hij: "Teats, hoe hiet je meer en waar wone jou?" Ik mag om disse tied niet met 'n man op straat.' Gauw fluusterde se 't woonplak, wiels se nog 'n tuutsje kreeg, maar 't ienigste wat ie hoorde was 't woódsje: .steeg. Hij had in 't pikkeduuster hur gesicht niet sien, maar oek al had 't dag weest, liefde maakt toch blien! Hij docht: 'k Sal hur wel fiene, dat is so moeilijk niet, Ik weet, dat se in 'n steeg woont en dat se Teatske hiét." Toen is ie hene gongen en het 'n beltsje kocht, en bellend riep ie: "Teatske!" in elke stegebocht. En waar die niet weest het! Inne Bargejagersteeg en inne Blokhuussteeg, Inne Hoedemakerssteeg en inne Haniasteeg, Inne kastmakerssteeg en inne Ketelsteeg, Inne Pottebakkerssteeg en inne Poptasteeg. Inne Muggesteeg en inne Muntestaag. Seis gong ie nog even deur de Lombardsteeg hene, maar Teatske dien? Dat mut je niet mene. Oene Oane Anema, so'n kreas en fiks sersjant, liep d'andre aves weer te kuieren in 't Jodeland. En in 't stille duuster, bij de tweede bocht, trof ie weer 'n meiske, dat ie daliks mocht. En an 't eind fan 't diekje, toen se fut gaan sou, froeg hij: "Klas, hoe hiet je fader en waar wone jou?" Maar 't njeiske skrok: "Oe heedskes, wat is 't oegrieslik laat, Ik mag fan ons moeke niet so laat op straat." Gauw fluusterde se 't woonplak, wiels se 'n tuutsje kreeg en so hoorde hij allienig maar 't woódsje:steeg. Nou had ie in 't duuster hur gesicht niet sien, mar oek al had 't dag weest, liefde maakt toch blien? Hij docht: '"k Sal hur wel fiene, dat is so moeilijk niet, Ik weet, dat se in 'n steeg woont en dat se Klaske hiet. Hij is hene gongen en het sien beltsje socht en bellend riep ie: "Klaske!" in elke stegebocht. En waar die niet weest het! Inne Bontepapesteeg en inne Baarsjessteeg, Inne Ayttasteeg en inne Atsmasteeg, Inne Kloostersteeg en inne Atsmasteeg, Inne Kloostersteeg en inne Kalksteeg, Inne Loodgietersteeg en inne Langesteeg, Inne Messemakerssteeg en inne Molensteeg, Inne Wolvesteeg en inne Wiede Steeg. Seis gong ie nog even deur de Pylsteeg hene, maar Klaske fiene? Dat mutje niet mene. Oene Oane Anema, so'n doofhudige sersjant, liep 'n foeg week later weer in 't Jodeland. En in 't stille duuster, krek wat u al docht, trof ie weer 'n meiske, dat ie daliks mocht. En an 't eind fan 't diekje, toen se niet ferder wou, froeg hij: „Luts, hoe hiet je meer en waar wone jou?" Maar 't meiske riep: „Oe godskes! wat is 't inienen laat! As mien pa 't merkt, wudt ie ferskriklik kwaad." Haastig sei se 't woonplak, wiels se'n laaste tuutsje kreeg, en hij ferston allienig: ,,'t is innesteeg." Nou haddie in 't duuster hur gesicht niet sien, Maar 't leek 'm so te horen wel 'n arig kien. Hij docht: „Disse sa'k wel fiene, dat is so lastig niet, 'k weet, dat se in 'n steeg woont en dat se Lutske hiet." Weer is ie hene gongen en het sien beltsje socht, en bellend riep ie: „Lutske!" bij iedere stegebocht. En waar die niet weest het! Inne Bollemanssteeg en inne Bontemanssteeg, Inne Doorgaandesteeg en inne Doelesteeg, Inne Koperslagerssteeg en inne Kloksteeg, Inne Skinkefretersteeg en inne Stokerssteeg, Inne Gardenierssteeg en inne Gasthuussteeg, Inne Tuunmansteeg en inne Tuunsteeg. Seis gong ie nog even deur de Bargesteeg hene, Maar Lutske sien? Dat mut je niet mene. (Vervolg op pag. 6) De vijf Leeuwarder stegen, die we op de foto's zien: de Jan Mutske- steeg en de Muggesteeg, de Pijpbakkerssteeg en de Kalksteeg en hiernaast de Ipe Brouwersteeg.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1984 | | pagina 2