GESPREKKEN OP
VOORTVAREND LEEUWARDEN
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT
MEER INCIDENTEN
/ie/.- nuf juiy#
Tabe is weer op de brug. Wel
met steun fan Marten en een
stok. Der salie flak bij de brug
nogal wat huzen afbroken wurre
en daar wurdt swaar over klas-
jeneerd. Mochten op sat plak
nije huzen kommen, dan suden
ons mannen daar mooi woane
kanne. Geert komt langs met
swager Wobbe, die achter de
Prinsentuun leit. Sjouke geeft
een mop deur fan sien kleinseun
en soa prate weer: Tabe Ruutsje
Sjouke Sukerslak, Lange Mar
tenWiebe Poatsje, Minne Ma
ger. Fokke Vutman, Groate
Geert en as anloper Wobbe de
swager.
Wiebe Poatsje: As jim nou goed
ut Vliet uut siene, dan sien jimme
Tabe ankommen met Lange
Marten. Tabe fertrouwt em nog
niet alleen, en toen wu die mij as
steun en toeferlaat hewwe. Mar
ik hew genoeg an mie self!
Minne Mager: En die lange druif
fait niet soa mar om. Ja, ik loof
dat ik se al in 't linkeroog krij.
Daar bij de a-soasjale dienst.
Klein grapke. Ut gaat niet hard
met die mannen.
Sjouke Sukerslak: Ut fait Tabe
oek nog niet met, hew ik wel an
Wiebe hier begrepen. Ja, daar
komme se ankrossen. Hij hèt
Marten suver in'e arm en nog
een groate stok. Die ouwe ruuts-
jesetter niet.
Fokke Vutman: Eerluk onder
ons mannen, mar ut fait mij hon
derd parten met, dat we Tabe
hier weer siene. Ik hew faak
docht: dit gaat mis of dit draait
op een ferpleeghuus uut.
Minne: Nou stil mar, daar binne
se al. Dag mannen fan ut kon-
koers hippiek. Jim krije de pries
foor ut skoanste geheel. Mar son-
der flauwekul, Tabe jone, blied
as dat...
Lange Marten: Ik bin er oek nog,
Minne. Ut is sie soa dat dizze
man der even foor sorgt, dat
Tabe hier afleverd wurdt. Mar
met groat genoegen. Want der is
mar één Tabe!!!
Tabe Ruutsje: Der salie nog wel
een paar weze, mar ik bin dizze.
Jonges, ik hiem as een post-
peerd. Niet feul fermogens nog.
Mar even kalm an. Even teugen
de leuning leune. Hè, hè.
Wiebe. Ja, daar bmne leunings
foor. Dou hest hier in gien tieden
weest, Tabe. Niet dat er feul fe-
randerd is. Alles staat nog op
sien plak.
Fokke: Mar sien mar goed naar
die huzen daar op 'e Kaai. Want
die hewwe der de langste tied
staan. Temeensen neffens de
kranten en anplakbiljetten fan de
anti-breek-mannen.
Tabe: Daar hew ik oek fan lezen.
De saak is oek raar ferinneweerd
sinds de tieden dat daar de bak
kerijgrondstoffen fan Timmer
was. Zeelandia of soa. Hij woan-
de op'e Tunen. En ut kantoor fan
Heijstra, waar Bart fan der
Weerd nog een skoftsje werk hèt
en eenTiete...
Sjouke: Dit hele stuk loof ik, fan
'e hoeke fan 'e Tunen tot de Jan
Mutskesteeg, sak mar segge,
wik... Hè, waar is Geert? Ik su
sien anwenst hast al overnimme.
Wat mut je anders met die ouwe
troep!
Minne: Der binne een soat
meensen fuul op teugen. Der
wurdt al feul te feul afbroken,
segge se. Ut kantoor fan de Rei
niging bij de spoorhekken in 'e
Skraans is oek al fut. Op die bil
jetten geve se de skuld an één of
andere Kees de Sloper.
Marten: O ja, één fan de Postmas
hiet soa. O, su ut een wethouwer
weze. Nee, ik docht even an de
slopers Postma. Mar dit wurdt
hier dan wel een raar, leeg plak
niet, docht ik soa.
Fokke: Ho, ho, der wurdt fut en
daluks'weer bouwd. Seventig of
tachtig bejaardenwoanings, en
die hore dan son bitsje bij ut Nije
Hoek, weet jim wel. Een bejaar-
dentehuus fan de kristelukken,
loof ik.
Tabe: Dan mut ik mar in son
huuske hier teugenover. Hoef ik
niet fer te lopen. Liekt mie nog
beter as in de kezerne. Daar
hewwe ut oek al es oever had.
Mar ut wurre fietsjes seker, an
ders hale jou niet soafeul as Fok
ke noemde.
Wiebe: We kenne allemaal wel
prebére son huuske te krijen.
Dan hewwe nog wat an mekaar.
O, daar komt Geert an. Die hèt
oek al één bij em. Hoe seistou,
Minne?
Groate Geert: Morren mannen.
Ik blief mar even, want ik hew
een soort uutfanhuzer bij mie. O
ja, even foorstelle: dit is mien
swager Wobbe. En dit is de be
roemde goudploeg, wik mar seg
ge, sak mar segge.
Geert: Wobbe hèt altied faren.
Se woane nog in Holland, in IJ-
muiden. Nou hèt ie een knap
pusjoen en een prachtboat. En
daar leit ie met achter de Prin
sentuun. Al foor de derde seu-
mer.
Tabe: Seumer seiden jou toch.
Affijn, ut waar temeensen weer
om in een siekenhuus te leggen
of wat tuus te sitten. Stel je foor,
alle dagen skitterend weer, en
jou sitte in 'e huus te switten en
te smelten.
Wobbe: Bin er in jim siekenhuus
al es buuskes uut een bébie ko
men? Ho, ho ik bedoel krekt an
dersom. De wetenskap staat lan
ger foor niks. En mar réagére en
mar infriezeü
Sjouke: Mien ene kleinsoan had
een bak. Fier jonges bij mekaar.
Eén seit: ik kom fan de ooievaar.
De tweede: ik uut een holle
boom. De derde: ik uut een rooie
koal. En de fierde, opa? Uut 'e
diepvries!!!!!!
Vlga.
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het. met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang ver
vlogen tijd.
Vergissen we ons nu of is het
werkelijk zo, dat er zich in vroe
ger jaren in de stad meer inciden
ten voordeden, die een brede
publieke belangstelling trokken,
dan nu? Er hoefde maar een hoed
in het water te waaien of het
nieuwsgierige volk stroomde toe
om belangstellend het reddings
werk gade te slaan; een kloek
verslag daarvan kwam dan stee
vast de volgende dag in de krant.
Zo ook in september 1935, toen
het nog de gewoonste zaak van
de wereld was, dat er vee door de
stad werd gedreven en er zo'n
koebeest te water raakte. Ook nu
in een ommezien allemaal volk
op de been en de dag erna een
fraai verslag in de krant.
PINK TE WATER
Een tweetal pinken van den vee
houder P. Brandsma aan den Mr.
P. J. Troelstraweg werd heden
langs het Hoeksterend gedreven.
De dieren die waarschijnlijk heel
hun leven in grazige weiden had
den doorgebracht, voelden zich
op den twintigsten eeuwschen
verkeersweg blijkbaar slecht
thuis. Althans de veedrijver had
moeite de orde onder de hefn
toevertrouwde viervoeters te be
waren. Hij kreeg assistentie van
eenige schooljongens, doch dit
hielp een der pinkèn m den let
terlijken zin van den wal in de
sloot.
Het dier kwam terecht
achter de leuning, die de straat
van de gracht scheidt en sprong
toen in zijn verbouwereerdheid
in het water. Dit veroorzaakte
zeer veel consternatie onder het
publiek, vooral toen het hokling
onder de Hoeksterpoortsbrug
door het water van de Voor
streek in zwom. 't Was in een
ommezien zwart van menschen,
die minstens twee rijen dicht op
den wal stonden geschaard. Men
maakte een einde aan de niet
onverdienstelijke zwempresta-
ties van den pink door het beest
tusschen den walmuur en een
vaartuig te loodsen, waarna het
met veel moeite op het droge
werd gebracht. Oogenschijnlijk
had het van het onvrijwillig bad
weinig geleden.
In het jaar 1929 haalde onze Friese hoofdstad de landelijke pers door voor de bewoners van woonschepen
een speciale ligplaats aan te wijzen. "Het gemeentebestuur van Leeuwarden" zo schreven de bladen toen,
"heeft weder een bewijs gegeven van zijn voortvarendheid en activiteit door de aanwijzing van een
nieuwe, ruime woonschepenhaven. Onze foto geeft er een levendig beeld van: keurig gerangeerd liggen de
drijvende bedrijfswoningen aan den wal". Wel, de woonschepenhaven in deze vorm is nu ook al lang weer
verleden tijd en dat geldt ook voor de beide boerderijen, die we hier op de achtergrond zien.
(Vervolg van pag. 4)
vrouw Van Gelder, de bekende
pianostemmer, die nu in Greuns-
hiem woont.
Op een van de hoeken van de
Kruisstraat en de Nieuwe Oos
terstraat was de winkel van Fah-
ner. De achterkant van het bo
venhuis nummer 31 keek
vroeger uit op de binnenplaats
van de slagerij Laverman.
Door de uitbreiding en verande
ring van het binnenstadspost
kantoor kreeg de straat een heel
ander gezicht.
Leeuwarden
Ritsko J. van Vliet senior
