DICKVANDERHEIIDE JRfFOTOGRAFIE
KRUISERS
IS
DAMES
KRANSJE
ONGEVAL
LEEUWARDEN WAS
MUZIEKCENTRUM
IN GYMNASIUMTIJD
IN MEMORIAM AUKE RAUWERDA
SPORTBOTEN
ROEIBOTEN
BOOTCENTRUM GEERTSMA
industrie - techniek - bouwkunde - reklame - reportage - portret - antiekregistratie lid bfn nfg jozef israëlSStraat 8-10 l86üwarden 058—124984
«3
W&m%.
,.y
Misschien was dit ook wel een aardig plaatje geweest voor onze
prijsvraag 'Leewadders, waar is dit?'. Want ziet u direct, op welk
punt de fotograaf heeft gestaan, die deze foto heeft gemaakt? O,
dus toch wel. Goed dan, hoek Gouvemeursplein-Sint Jacobsstraat.
skenk ik een vers bakje thee in,
de anderen salie oek wel kom-
me."
"Goed ju, en ik hew nog een
trommelke duumkes vonnen,
dat past er wel bij docht ik su".
Na een pooske legge de kaarten
al klaar, want oek de andere
vaste kaartliefhebsters binne er
al. So, nou kan't weer angaan.
"Hewwe jimme die nije halve
stuvers al sien? Hier he'k er een
paar"
winst en verlies wissele mekaar
af.
"Je magge wel weer es nije kaar
ten anskaffe Hinke" seit Janke,
"disse klieme an mekaar vast.
„Dat betale we metmekaar"
vient Frouwke, "we speule ai
ded so noflik hier bij Hinke, ik
fien dit is voor ons allemaal."
Aldus beslist.
"A'k het goed sien loopt Jo-
chum-voor-dubbeltsje-oppe-kop
daar oek"
Nog een kwartierke wudt er
praat over de gekke avonturen
van Jochum en dan is't alweer
om, het kaartmiddagje van ons
dameskransje.
Enne Rozema
Hedenmiddag tegen 2 uur kwam
de heer C. Schoffelmeer van de
Oldegalileën, aan den Gronin-
gerstraatweg met zijn rijwiel te
vallen. Hij Was een oogenblik
bewusteloos en bekwam een
bloedende hoofdwonde. Na ver
bonden te zijn werd hij door den
heer H. v. d. Meulen per auto
naar zijn woning vervoerd.
(1930)
Vervolg op pag. 3)
Meer dan ooit heb ik toen gewe
ten, dat in het ene leven, dat ons
hier gegeven is, de muziek ons
uitzichten opent, die ons kunnen
helpen, in de donkere nachten
van dat leven, het licht te ontwa
ren dat ons verder brengen kan.
Daar liep voor mij een directe
verbinding van de ellende om
ons heen naar de stralende dagen
van onze.jeugd, toen de klassie
ke muziek ons op weg zette en
hield naar de hoogtepunten van
het leven.
Nee, ik wil niet leven in het ver
leden, maar dat verleden leeft
wel in ons.
Zo vind ik het nog fijn voor mij
te zien de slanke figuur van de
Spaanse(?) pianist: José Iturbi,
die voor ons Liszt speelde, zoals
ik het nog nooit hoorde. Of
Alexander Schmuller, de kleine
man, die ons de muziek van
Bach gaf.
Dan zie ik Albert Spalding, de
rijzige Amerikaan met zijn ster
ke streek, een tweede Jascha
Heifetz. Toen ik las dat er van
Spalding als historische opname
een plaat verschenen was, heb ik
die onvoorwaardelijk besteld.
Het concert-bureau Dr. De Koos
bestaat nog, hoor ik. Dan hoop
ik maar één ding, dat via dat
bureau velen in staat zullen wor
den gesteld de grootsten van
deze tijd te horen.
KLASSIEK
Want ik blijf er diep van over
tuigd, dat de klassieke muziek
het leven van deze moderne tijd
meer te bieden heeft dan de top
tien van de jazz- of pop-muziek,
die opkomen, blinken maar dan
ook onherroepelijk verzinken.
De sterren uit de klassieke we
reld blijven echter schijnen in de
wereldnacht.
Amersfoort J. v.d. Linden
"Heremientied, wat een drukte
en wat een spul oppe Tunen. Ik
hew nog nooit soveul vrouwen
bijmekaar sien, het liekt wel een
optocht. Ik kon er hast niet deur-
komme"
Wiete blaast vanne emosie.
"Se segge, dat het een demon-
strasie is vanne socialistische
vrouwen.
"Gane jou mar gauw sitten, dan
"Die sast vanmiddag wel velie-
ze, Janke! Ik hew hoord, dat we
nou ronde stuvers krije, niet
meer van die vierkante."
"Nou daar gaan we dan, mar
eerst nog even een kopke ih-
skenke, dan hewwe wat te drin
ken, nou".
De kaarten vliege over de tafel
en de ach's en wee's binne niet
vanne lucht.
Wiete het vanmiddag een geluk
kige hand, se wint mar even vier
potsjes achter mekaar.
"Ik mut jim nog vetelle van die
twee vissers bij de Potmarge, dat
waren een Groninger en een
Fries. Se saten er al een uurke te
swiegen en niks te vangen, seit
eindelijk die Fries: "Se bijten
niet" Seit die Groninger: "U
praat mij te veel!"
Het kaarten gaat maar deur,
Hoofddealer Yamaha en Honda
Bekro en Poolse sport- en
kajuitboten, Rana en Terhi visboten.
Avondsterweg 1 (lndustrietenein de Hemrik)
8938 AK Leeuwarden
Telefoon 05100-83848
Zes jaar geleden maakte onze abonnee de heer Sjoerd Andringa deze foto van een overbeken
de stadgenoot: Auke Rauzverda, terwijl hij bezig was een klant te helpen in zijn winkel aan de
Westerplantage. Eind juli is de heer Rauwerda op de leeftijd van zeven en zeventig jaar nog
onverwacht overleden en daarmee is er een zeer markante figuur van ons heengegaan. Wijd
en zijd genoot hij een grote bekendheid door zijn winkel in ijzerwaren, gereedschappen,
schoonmaakartikelen en wat al niet meer - als Auke Rauwerda iets niet had hield alles op.
Niet lang nadat deze foto werd gemaakt stapte Auke Rauwerda zelf uit de zaak o?n alles over
te late?i aan zijn vier zoons, maar hij kon het toch niet laten om zich er nog geregeld te laten
zien. Auke Rauwerda was een rasechte Leeuwarder, die geboren werd in het ouderlijke
winkelpand aan de Breedeplaats. Zijn ouders, Anne Rauwerda en Juliana Poelsma, stichtten
een van de merkwaardigste gezinnen, die er ooit hebben bestaan: er werden achtereenvolgens
vier tweelingen geboren en, hoe bestaat het, telkens waren het een jongetje én een meisje, die
het levenslicht zagen! Auke en Boukje vormden het eerste tweelingpaar. Van de tweede
tweeling, Ype en Saakje, kwam Ype spoedig te overlijden, maar toen de volgende tweeling
weer uit een jongetje en een meisje bestond kon de eerste weer Ype en het meisje Hendrikje
worden genoemd. Daarna kwam er tot verrassing van iedereen nóg eens een tweeling,
Dominicus en Johanna, maar om het niet helemaal te gek te maken werd het een eenling,
Meintje, die het rijtje sloot. Van al deze kinderen zijn nu alleen Ype, Johanna en Meintje nog in
leven.
