DICKVANDERHEIJDE JR/REKLAME
GESPREKKEN OP DE
HERINNERINGEN
AAN M'N JEUGD
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT
rinova tel.058-128739
gevoge
wijnen
st.jacobsstr.23, Ieeuwarden
ST. JACOBSSTRAAT* LEEUWARDEN
adviesbureau voor reklame en publiciteit jozef isr?ëlsstraat 10 Ieeuwarden 058—124984
De mannen bij de brug hore uut
Groate Geert sien mon goed nijs:
hij hèt weer werk. Dus even
klasjenére over werk nou en
werk froeger. En wat er froeger
anders was, as fandaag de dag.
Mar die selde Geert ken oek klie-
rig weze, en dat fertoant ie weer
as Fokke een smout ferhaal doet,
dat met kaatsen ferband houdt,
Fokke poerrazend en Geert
loopt fut en dan komt de uuts-
mieter diz keer. Lees mar bij
Tabe Ruutsje, Sjouke Sukerslak,
Wiebe Poatsje, Lange Marten,
Fokke Vutman, Minne Mager en
foorlopig foor 't laast Groate
Geert.
Tabe Ruutsje: Wete jimme oek
één, die een folkstuuntsje over-
nimme wil? Nee, Geert hèt mie
mooi holpen fan't seumer, mar
hij foelt er niks foor, om self één
te hewwen. O, hij is der nog niet?
Minne Mager: Nee, hij had gis-
teravund weer een min sin. Ik
trof em op een ferjaarsfeziete, en
daar sat ie weer te lekskooien en
te narren. Daar beleef je wat
met.
Sjouke Sukerslak: Ja, soms hèt
ie dat hé? De ene keer staat ie
gesellig met te ouwehoeren, en
een andere keer hangt ie ons om
stebeurt in 'e bek. En dan ken ie
ferrekte sneu weze.
Fokke Vutman: Ja, dat hèt ie mij
laassen oek es flikt. Ut gong over
belasting en ik lei wat uut. Ut
ouwe fak nog hè? Mar hij wist ut
weer beter en op laast seidie dat
wij der met sin op uut waren
meensen te fillen en te strupen.
Lange Marten: Ja, dan suust em
een slag foor de hassus geve, soa
groat as ie is. O, daar sien ik em
ankommen. Mar es afwachte,
hoe ut weerglas staat. Ut is mar
goed dat wij niet allemaal soa
binne.
Wiebe Poatsje: Och nee, an ons
allemaal mekeert oek wel wat,
mar we hewwe 't hier altied ge
sellig had. We stane hier wel niet
soa faak meer as froeger, mar de
keren dat we....
Groate Geert: Morren mannen.
Dit sal foorlopig wel de laaste
keer weze, want ik hew weer
werk kregen. Fannemorren
kwam mien ouwe baas langs, of
ik Maandag weer beginne kon.
Tabe: Jonge Geert, dat is een
stuk butter in 'e brij. Ja, hier en
daar in 'e bouw wil ut nog wel es
wat beter wurre. O, is 't in
Drachten. Nou ja, daar woane
oek meensen.
Sjouke: Dat is een heel plak wur-
den. Dus Geert weer an 't werk.
Ja, die tieden hewwe wij had. Ut
hoeft fan mij oek niet meer. We
hewwe lang genoeg hard werke
mutten. Of niet soms?
Marten: Dat harde werken is der
niet meer bij. De meensen binne
feul noflukker wurden. Ik merk
ut wel an mien kleinkienders.
Die lache je suver uut as je over
froeger prate. Ouwe lulferhalen
segge se dan.
Fokke: De toestanden binne oek
niet te fergelieken. Ik sei dat fan-
neweek nog teugen Sientje toen
we een konténer kregen fan de
Reiniging. Froeger aswagens met
peerden der foor. Fan die grou-
we Belgen, docht ik.
Wiebe: En se waarskouwden de
meensen met een groate rattel.
En eikeneen had sien eigen soort
asfat. En daar sat oek echte as in.
En de tonnemannen niet te fer-
geten.
Geert: En dat is met jouw ge-
reedskap oek soa, wik mar seg
ge, sak mar segge. En de métere-
jalen die jou bruke. Mar eerluk is
eerluk, ik hew der wel weer sin
an. Niet alleen om de dienst.
Minne: Dat ken ik mei skoan
begriepe. Ik bin nou een jaar of
wat in 'e W.A.O., mar soms
brandt ut mie in. Mar ik bin soms
gien stuver weerd. As ik dan een
krant op til, gaan ik deur mien
rug. Klein grapke, maar toch....
Sjouke: Ik hoorde dat laassen
nog es fan een ouwe kaatser. Hij
had in gien jaren speuld, en hij su
nog es een spultsje doen met een
paar ouwe maten. Even gong ut
goed, mar toen sloeg ie een bal
uut ut perk, en mis was 't!
Tabe: Die kaatserij is nou seker
weer aflopen. Ja, ik hoorde mien
buurman een heel skoft leden
over de OldehovepartijIk docht
eerst dat ie een nije pertij be
doelde, in 'e pollentiek, foor de
belangen fan de stad of soa, mar
nee, ut gong over kaatsen.
Fokke: Mien skoanfader, fanl
mien eerste dan hé, was oek eenl
groat leifhewwer fan kaatsen.!
Hij hèt mie één keer soa lang om I
'e kop seurd, dat ik es met gon-
gen bin naar die Oldehovepertij.
Op Sonnenborgh.
Marten: Daar speulde fer foor de
oorlog de Klomp. Toen waren de
Delgrossos nog in de folie fleur.
Eén hét daar sien poat, nou ja,
sien been es broken. En ik meen
een sekere Siep Edens oek.
Fokke: Hij leit mij de saak uut,
en ik kieke. Na de eerste oploop
of omloop, soa hiet dat, was 't
even skoft. Hij sei: salie'we even
naar de Bontekoe lope; ik hew
suver dust. Ik fon dat wel best; ik
had oek dust.
Wiebe: O ja, de eerste Bontekoe
was oek niet soa fer weg. Daar
hewwe loof ik Bekemas in sitten.
O nee, dat was die andere. Hier
sat een sekere Oele, as ik ut goed
hew. Met een tennusbaan.
Fokke: Affijn, wij saten daar met
een mooi ploegje. Oek wel kun
de fan de ouwe man. Dus een
rondsje fan die, en een rondsje
fan die. En wat kees en wat wust.
En smout prate en best hijse. We
hewwe gien kaatser en gien bal
meer sien. En mooi laat tuus!
Geert: Weest wat ik nou niet
begriep, Fokke? Dat suks ge
beurt met een man, die neffens
dij gek met kaatsen is. Die laat
toch niet een groate pertij sloe-
pe, omdat ie an 'e rol gaat? Suks
wil der bij mij niet in, wik mar
segge, sak.
Fokke: Dus ik staan hier te lie
gen wuustou bewere? Nou sal ik
dij één ding es liek in dien eigen-
wieze rot
Tabe: Ho, ho, mannen, niet soa
opgelopen. Late wij hier bij de
brug nou wiezer weze as die
ouwe pommeranten in Moskou
en Ammérika. Toe nou, Geert.
Ja, nou loopt ie weg.
Minne: Laat em mar drave. Ik
hoop dat ie lang, mooi lang werk
houdt. Dat is dan mooi foor de
Wee-wee. Die skilt ut geld, en
ons hier een mooi poepke arge-
waasjeüü
Vlga.
y 'tvoeae'i
stond er aan het Ruiterskwartier
een hele reeks herbergen met
namen als Het Metalen Kruis, 's
lands Welvaren, De Blaauw
Poort, Hét Graauw Paard en De
Roskam. Deze herbergen herin
nerden aan de tijd, toen hier nog
de veemarkt was. De enige hore
cazaak, die hier is blijven staan is
het Friesch Koffiehuis.
Ik ben drie en een half jaar als
mijn broertje wordt geboren.
Mijn zus Taetske en haar vrien
dinnetje Pietje Rozema mogen
met de baby in de wagen gaan
rijden. Ze zijn nog maar tien jaar
oud en na een tijdje vinden ze
het zeker een saaie bedoening -
ze verzinnen nu een spelletje.
De wagen wordt op afstand heen
en terug geduwd en dan door
een van beiden opgevangen.
Maar plotseling raakt deze uit
zijn spoor en valt om. Als vastge
nageld staan we met z'n drieën
op de weg te kijken.
De ingebakerde baby rolt langs
de graswal naar beneden en als
we verwachten, dat de baby in 't
kanaal zal plonzen, wendt het
lijfje, misschien door een onef
fenheid in 't gras, plotseling naar
links en blijft liggen voor de pad-
destoelvormige paal, waar de
schepen aanleggen. Dit is zijn be
houd!
Als mijn broertje Jan weer in de
wagen ligt zegt mijn zus met een
vermanende vinger omhoog:
„De seist het niet teugen moeke
hoor, de seist het niet!"
Nou, dat vind ik gek - 't is juist
zo'n mooi voorval om te vertel
len. De volgende dagen weegt
het geheim me zwaar. Ik kan het
haast niet meer voor me houden
en dan vertel ik het aan tafel. Ik
probeer het gebeurde vanaf het
begin te formuleren, maar dat
lukt me niet, ik kan de goeie
woorden niet vinden en terwijl
mijn moeder en mijn zus me ver
baasd aankijken zeg ik: „Jan viel
uit de wagen en rolde bijna in het
kanaal, maar de paddestoel hield
hem vast."
Mijn zus, bang dat ik meer zal
vertellen en benauwd voor een
eventuele reactie van moeder,
zegt niets.
En mijn moeder. denkt, dat ik
fantaseer - hoe kan zo'n kind nu
vanzelf uit de wagen vallen?
Niemand zegt meer wat en ik
schuif de stoel opzij en ga weer
spelen, terwijl ik een grote op
luchting voel het geheim kwijt te
zijn.
Gelukkig krijg ik van mijn oude
re zus geen uitbrander meer. Be
grijpt ze, dat het grote geheim
een te zware belasting voor me
was?
Sippie.
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het..." met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang ver
vlogen tijd.
