DICKVAI
NDERI
H
EljDE j
R/REKLAI
M
E
TOEN WE NOG OP DE SCHOOLBANKEN ZATEN
DE "GEERTSE" SCHOOL AAN DE DRUIFSTREEK
jozef israëlsstraat 10 leeuwarden 0£
>8-12'
4984
Jou Met mij. fiaye
adviesbureau voor reklame en publiciteit
Deze foto van School 1, de "Geertseschool" op de hoek van de Druif
streek en de Oude Oosterstraat, in de zomer van 1919 gemaakt, werd ons
toegezonden door onze abonnee, de heer F. T. de Ruiter te Leeuwarden,
die nog verschillende bijzonderheden aan sommige namen kon toevoe
gen. We beginnen achteraan: Aaltje Venema, dochter van een gevangen
bewaarder aan de Keizersgracht, een onbekende, Trijntje van der Heide,
die in de buurt van de Hollanderdijk woonde en wier vader een stadsbe-
steldienst had, Akke Reidinga van de Turfmarkt, haar vader werkte bij
een rijwielzaak, Tine Steunebrink en - met twee vraagtekens - Janny
Ykema, de dochter van een muziekleraar. Op de tweede rij eerst een
onbekende, dan Eva Rozenberg of Gretha Velleman, Trijntje Wartena
van de Friesche Bank aan de Nieuweweg, drie onbekenden en Johanna
Dwinger, wier vader waarschijnlijk ook deze foto maakte - hij woonde
aan de Oostergrachtswal bij het Molenpad en hij ging o.a. als fotograaf
langs de scholen. Voor meester Verbeek op de derde rij een Roelof,
Christiaan van der Vlerk, wiens vader congierge was bij de Leeuwarder
Onderlinge, Kars Kooistra, de zoon van een boekbinder op de Put ("Die
maakte kleine notitieboekjes van afvalpapier, die Kars dan op school
verkocht"), Cornelis Grenzenberg, Eede Postma ofwel "Peedsje Post-
ma", de zoon van een schoenwinkelier in de Schrans, Piet Kerkhof uit de
Klokstraat, wiens vader bedrijfsleider in een kruidenierszaak was, Engel
Penning, later werkzaam in het Fries Museum en Hendrik Meier, wiens
moeder een hoedjeswinkel op de Voorstreek had ("Hoedsje flut"). Hen
drik moest de verkochte hoeden bezorgen in een grote doos. Woonde de
klant ver weg, maakte hij gebruik van een doortrapper damesrijwiel en
uitverkoren vrienden mochten dan wel eens meerijden. Dan een rij van
vier: Piet Wagenmakers, die later een vloerbedekkingsbedrijf op de
Tuinen had en van wie de heer De Ruiter de foto via via kreeg, Auke
Bleeker, later bij de Algemene Friesche en een bekend voetballer, een
onbekende en een Jantje, die in het Ritsumastraatje woonde. Tenslotte de
voorste rij: Sjoerd van Gelder van de meubelzaak in de Grote Hoog
straat, Anne de Vries van de Wortelhaven, die pianoleraar werd, Louis
Graff, zoon van een klokkenmaker in de Speelmansstraat, ("Ik meen
gehoord te hebben, dat Louis later op de ambassade werkte van een
Oost-Europees land") en Fokke de Ruiter, wiens vader een pianozaak op
de Turfmarkt had, waar ze ook woonden. "Het pand, evenals de beide
naastliggers, is nu bij het Friesch Museum aangetrokken."
En dan meldt de heer De Ruiter nog de namen van enkele andere
leerlingen, bij wie hij in de klas zat: Grietje Elskamp, Clara de Vries,
Klaas Pot, Hendrik Hessels, Jan Brugman, Auke Ferwerda, Willem Fah-
ner en Ulco Hijlkema. "Ik weet niet, waarom ze niet op de foto staan,"
aldus de inzender, die hier en daar achter de namen ook nog wat
vraagtekens plaatste.
(Vervolg van pag. 4)
maar zwijgen over de liefde, die
je als kind toch nodig hebt.
Ik vond het fijn, dat de schrijvers
het geweldig hebben gehad en
met plezier terugdenken aan
Vlieland. Ik heb er veel gehuild
en in mijn jongensfantasie dacht
ik dat ik er kon vluchten, maar
dat kon nooit, want je moest al
tijd in de rij lopen.
Ik zou een boek kunnen schrij
ven over de manier hoe arme
mensen werden bedacht. Als
mijn moeder niet een keer in de
Grote Kerk kwam, dan kreeg ze
in de winter geen honderd tur
ven. Met Sinterklaas naar de
Harmonie een stuk speelgoed en
een lang hemd plus een sinaasap
pel, dat was voor het zingen.
Wat was de wereld toch sociaal
en wat hadden wij goeie rooie
dominees! Mijn moeder kon niet
lezen of schrijven, maar als ze
gedwongen naar de kerk ging
zong ze mee.
Ik heb nu tien jaar in Hoorn ge
woond en vijftig jaar daarvoor in
Amsterdam en elke morgen als
ik de deur open doe staan er drie
of vier uitgehongerde katten. Zij
krijgen ieder wat melk of citykas
en groeien ook niet, net zo min
als ik groeide van dat bekertje
melk onder aan de trap.
Ik ben lang abonnee op 't Kran-
tsje en heb vaak wat ingezonden,
maar dit zal wel het laatste zijn.
Ik ben nu eenentachtig en de pen
wil niet zo best meer.
Hoorn L. Weber
BLIK VOL VERLEDEN
Wanneer je elke veertien dagen
't Kleine Krantsje in de bus krijgt
trek je weer een blik vol verle
den open. Je hebt toch de nodige
voetstappen liggen in Leeuwar
den.
Neem alleen maar even waar ik
gewerkt heb in juiste volgorde:
Pepermuntsjefabriek, Van Sloo-
ten, Lijempf, Berndes, Leeuwar
der Nieuwsblad, Advocatenkan
toor van mr. Hepkema. Wat is
hier allemaal nog van over, be
halve V.S.?
Nu ben ik Provinciaal Ambte
naar in Drenthe en ben ik met
mijn laatste vijfjaar
Assen A. H. van der Veen
ARMOEDE IS KREK AS
VUUR: EEN GOEIE
KNECHT, MAR EEN WRE
DE MEESTER
EEN BRUTAAL MEENS
HET DE HALVE WERELD -
VOOR DE BESKEIDEN
MEEN SEN IS ER DE ANDE
RE HELFT
