m/men
vn, de fien
Friesland Bank
Uw eigen bank
473 staat een klassefoto van
School 7 a aan de Arendstuin.
Dat was vermoedelijk de eerste
klas; dezelfde klas, waar ik in
kwam na onze verhuizing in
1932 van Achter Tulpenburg
naar de Spanjaardsstraat. Het
was de klas van meester N. de
Vries, die nu in Aldlanstate
woont.
Wat ik jammer vind is dat er
mogelijk een foutje is gemaakt
door een rij met namen weg te
laten, namelijk de tweede rij van
boven. Op die rij zal waarschijn
lijk ook de inzender van de foto,
de heer Johan Kalma, staan. Die
den", waarvan de naam in de
loop der historie op welgeteld
225 verschillende manieren is
gespeld. Geen stad ter wereld,
die daar ook maar bij in de buurt
komt.
Hoorn E. Mooij
EREBURGER
In mijn moeders kerkboekje lag
een kranteknipsel van onze huis
arts, dokter J. C. Schreuder. Vol
gens haar werd deze arts bij zijn
afscheid benoemd tot ereburger
van de stad Leeuwarden. Ge
beurde dit vaker en nu niet
meer? Men leest daar nooit iets
over. Misschien komen ook over
deze arts wel brieven binnen bij
de redactie van uw veelgelezen
blad. Ik weet wel, dat dokter
Schreuder begraven is op de
Oude Begraafplaats.
Leeuwarden
Mevr. A. Kracht-Noordraven
Wij vroegen het bureau
Voorlichting van de gemeen
te na te kijken of dokter
Schreuder voorkomt op de
lijst van verdienstelijke bur
gers, die de erepenning van
de gemeente Leeuwarden
hebben ontvangen. Dat
bleek het geval te zijn met de
arts O. Schreuder, maar dit
eerbetoon viel hem ten deel
in 1849, vanwege zijn ver
diensten bij het bestrijden
van een cholera-epidemie.
Deze besmettelijke ziekte,
voorkomend uit het gebruik
van slecht drinkwater, kwam
in de vorige eeuw vaak voor.
Dokter J. C. Schreuder was
uiteraard van veel jongere
datum en wordt niet ver
meld. Wanneer men het had
over een "ereburger", dan
was dit de drager van zo'n
eremedaille. Ook nu heeft de
gemeente een eremedaille,
die af en toe wordt toege
kend, maar vaak gebeurt dit
uiteraard niet.
Red. 't KI. Kr.
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
MET PLEZIER
Met plezier wil ik reageren op
een artikeltje in nummer 474
van mevr. Y. Siccama-Velsen uit
Amsterdam.
Zij haalt jeugdherinneringen op
aan een winkeltje Achter Tul
penburg, hoek Hovenierstraat.
Dit bedrijfje is mij zeer wel be
kend. Mijn Opa en Opoe
Schaafsma woonden destijds in
de Hovenierstraat tegenover de
beide oude dametjes. Mijn Opa
leverde hun melk. Hij was melk
boer en haalde twee maal daags
met een hondekar melk bij boe
ren in de buurt van halfweg
Wijtgaard. De melk werd door
Opoe gekarnd, tot room ver
werkt en door Opa uitgesuteld in
de gehele stad. Ze hadden, zoals
dat toen werd genoemd, „een
goede brootram". Maar wel dag
en nacht in touw. Zondags, win
ter en zomer, sneeuw en regen
en in de hitte.
In mijn herinnering was van de
beide dametjes Anne de oudste
en ook de meest ernstige. Ze was
vrij lang en liep een beetje voor
over. Doeke heette volgens mij
Dutte. Ze was kleiner en veel
dikker, lachte veel en was een
grappig wijfje. Ik weet niet of ze
zusters waren, ze leken helemaal
niet op elkaar. Mijn Opa zei al
tijd dat Anna vroeger een mooie
Vervolg op pag. 9)
NEGEN-TWEESIGAREN
Aan de Zwette stond in vroeger
jaren en staat misschien nu nog,
de houtopslag van Overmeer.
Een zoon van Overmeer, Wil
lem, keepte in het eerste elftal
van de L.A.C. Frisia.
In 1925, toen Frisia kampioen
van het 'Noorden' was, zag ik
hem keepen tegen de kampi-
oensploeg H.B.S. uit Den Haag.
De eindstand werd 1-1 en een
succes voor Frisia, dat toen ove
rigens ferme nederlagen leed te
gen N.A.C. en Go Ahead.
Van de Deventernaren werd
zelfs met 9-2 verloren, waarna
er notabene '9-2 sigaren' op de
markt kwamen, die, als ik het
goed heb, te krijgen waren bij
Van Putten in de Prins Hendrik
straat.
Haren A. H. Bergsma
DOKTER UFFELIE
Ook ik heb nog een prettige her
innering aan dr. Uffelie. 't Was
half december 1915 dat ik met
een flinke keelontsteking van
school thuis moest blijven. Toen
ik weer wat opknapte wilde ik
graag naar het Kerstfeest. Van
dokter Ten Velthuys mocht ik
gaan maar „wel goed inpakken",
't Was kerstvakantie geworden,
dus vrij van school. Plezier heb
ik beslist niet in die vakantie
gehad, 'k Werd weer ziek en
Eerste Kerstdag keelpijn, hoofd
pijn en uitslag over het hele li
chaam. Pa dacht aan mazelen
maar vertrouwde het toch niet
en dus naar de dokter. Deze
kwam 's middags en constateer
de roodvonk.
Tweede Kerstdag per brancard
(die op twee wielen reed met een
bruin zeil erover) werd ik naar
het Spinhuis op de Voorstreek
gereden, dat was toen voor be
smettelijke ziekten.
'k Werd daar opgewacht door
een verpleegster, Zuster Relijk,
een hele stevige. Daar in bad
gestopt, kreeg ziekenhuis nacht
goed aan, dat beslist niet op
maat was gemaakt.
Zuster Relijk nam me op de arm
en zo gingen we naar boven en
meteen in bed. Bezoek mocht ik
niet hebben. De eerste dagen lag
ik daar alleen met als enig gezel
schap de zuster. De portier
kwam driemaal per dag, twee
maal om de kachel leeg te halen
en bij te vullen en een keer om
het warm eten te brengen. Voor
de zuster gewoon eten, voor mij
pap met vellen en melk met vel
len en dat bijna zes weken lang.
Alleen de laatste drie dagen
mocht ik weer gewoon eten.
Begin januari kwamen er twee
getrouwde dames, die ook rood
vonk hadden en een paar dagen
Heerenveen R. J. de Vries
ARENDSTUINSCHOOL
In 't Kleine Krantsje nummer
heb ik onlangs nog op de reünie
ontmoet.
Het vierde meisje op de boven
ste rij links was dat niet een Afke
Kooi? De ouders van Hendrikus
Benner hadden een lederwaren-
winkel in de Pijlsteeg. Jacob
Meier is later hoofd geworden
van de Buitenschool in Leeuwar
den. In de vijfde klas hadden we
ook nog een Willem Toering,
zoon van een marechaussee, die
naast de school woonde. Deze
jongen ging veel naar de r.k.
kerk en zou later geestelijke zijn
geworden.
Dan de vierde rij het derde meis
je, dat was niet Trijntje Boes,
maar Grietje Boes.
Zijn er nog oud-leerlingen uit de
vijfde klas, die een foto hebben,
eventueel van een schoolreisje
naar Schoorl? Gaarne zou ik
eens iets vernemen: Leeuwerik
straat 186.
Leeuwarden R. Poelstra
NAMEN LEEUWARDEN
Nu 't Kleine Krantsje is begon
nen met het publiceren van aller
lei historische feiten en data over
Leeuwarden in verband met het
zevenhonderdjarig bestaan van
de stad, is het wellicht aardig te
weten, dat in de Engelse uitgave
van het Guiness Book of Records
Leeuwarden ook wordt ge
noemd.
In deze uitgave komt Nederland
tenminste drie keer voor: langste
zeedijk (Afsluitdijk), grootste re
kenwonder (Wim Klein, dertien
de machtswortel uit een getal
van honderd cijfers in 1 minuut
en 28,8 sec. uit het hoofd) en
„The Dutch Town of Leeuwar-
Een oom van mij was boekhou
der op een kantoor en daar was
telefoon. Dit gebeurde alleen bij
zuster Relijk, later was er een
andere zuster en die wilde het
niet hebben. Het was voor die
tijd iets heel bijzonders en de
eerste keer dat ik met de tele
foon kennismaakte. Begin febru
ari mocht ik naar huis. Moe en
mijn broer brachten de kleren en
nadat ik weer in bad was ge
weest gingen we met een rijtuig
naar huis en meteen weer in bed.
Toen het tijd werd voor de bo
terham vroeg Moe wat ik graag
zou willen hebben. „Oh Moeke,
een stukje droge wust." Nou, dat
smaakte na al die nare pap en
melk met vellen, die ik nu nog
steeds niet lust.
Omstreeks Pasen mocht ik weer
naar school en metéén repetitie,
'k Was met alles een heel eind
achter geraakt en een boel ver
geten. 't Rapport was niet om
aan te zien. Pa naar 't hoofd van
de school of ik niet bijgewerkt
kon worden, maar hij zei dat ik
het best kon redden. Resultaat
zitten blijven in de zesde klas
van school 12.
Nog kan ik niet begrijpen dat de
meester en het hoofd van de
school een kind niet met extra
lessen wilden helpen, ze lieten je
gewoon aan je lot over.
'k Werd van die school afgeno
men en ging toen naar school 4
op de Wissesdwinger, wat ik
eerst heel erg vond. Later geluk
kig niet meer en 'k heb van die
school nog verschillende vrien
dinnen overgehouden en dat is
•een fijn bezit.
later een jongetje van vijf jaar
met difterie op de zelfde zaal en
die kwam aan de overkant te
liggen.
Amusant was het er beslist niet
en ik verveelde me flink. Boeken
waren er wel maar alleen kinder
boeken zo tot acht jaar en ro
mannetjes die ik natuurlijk nog
niet mocht lezen.
Dokter Uffelie, die verbonden
was aan het Stadsziekenhuis,
kwam iedere dag langs. Hij
merkte wel dat ik me erg ver
veelde en bracht op een dag een
paar bouwplaten voor me mee.
Dat heb ik altijd erg aardig ge
vonden en ik heb er met plezier
aan gewerkt, 't Is een lange tijd
van Tweede Kerstdag tot begin
februari in zogenaamde barak
ken te liggen. Geen familie of
vriendinnen heb ik die tijd ge
zien. Een keer heb ik contact
met m'n familie gehad via de
telefoon.
