u>tc
m
Friesland Bank
Uw eigen bank
DOKTER DE JONG
Er is onlangs in't Kleine Krantsje
iets geschreven over wijlen dok
ter De Jong. Nu, daar heb ik ook
nog wel enkele herinneringen
aan. De eerste vier jaar van mijn
huwelijk met Andries Jonker
hebben we in de Eillartstraat ge
woond en daar kreeg ik op een
kwade dag een ernstige keelont
steking.
Ziekenfondsen waren er toen
nog niet en mijn man haalde
dokter De Jong, omdat die ook
de arts van zijn ouders was. „Die
keel ziet er raar uit," zei dokter
De Jong, „ik zal gauw een recept
schrijven."
Maar toen hij dat mijn man over
handigde trok hij het meteen te
rug en zei: „Het is eigenlijk ook
te gek, ik geef je wel een briefje
voor de drogist. Bij de apotheker
moet je er al gauw een rijksdaal
der of drie gulden voor betalen
en bij de drogist ben je voor
zestig centen ldaar en die geeft
precies hetzelfde."
Ze zeiden wel eens, dat dokter
De Jong echt iemand voor de
mindere man was; welnu, dat
heeft hij toen ook wel bewezen.
De zuster van mijn man kwam
wel eens op zijn spreekuur en ze
wilde dan meteen afrekenen en
dan nam hij maar één gulden
voor een visite.
Toen hij rustend was ging hij
vaak een dagje uit varen met een
zekere Poortinga, die een motor
boot had. Poortinga woonde
achter in de Willem Loréstraat
en wij woonden toen meer voor
aan in die straat.
LeeuwardenMevr. H. Jonker-Al-
berda
BLIJDE VERRASSING
Op de derde april 1913 kwam ik
ter wereld en zes jaar later gin
gen voor mij de schooldeuren
open bij de Arendstuin. In die
tijd was het zo, dat je na zes
leerjaren van school mocht,
maar een getuigschrift kreeg je
dan niet mee naar huis.
Van mijn onderwijzer, de heer
A. van der Mark, thans woon
achtig in Rotterdam (Valerius-
pad 5) kreeg ik toen een brief
mee naar huis, waarin hij schreef
dat het zonde was, wanneer ik
niet verder zou gaan leren - bij
een voortgezette studie zou hij
de boeken wel willen betalen.
Mijn vader antwoordde, dat er
zeven kinderen waren en wan
neer hij een zou laten leren, zou
hij dat met de anderen ook moe
ten doen. Dus dat verder leren
ging voor mij niet door.
Deze meester Van der Mark was
iemand met hef de voor zijn
werk. Bij het zingen had hij de
viool er bij, we moesten soms
bloemen meenemen, die hij dan
determineerde en 's winters
moest een leerling een bak
sneeuw van buiten halen, waarin
dan zout werd vermengd om pe
kel te krijgen.
Dank zij 't Kleine Krantsje
kwam ik enige jaren geleden
weer eens met deze oude mees
ter in contact en toen zijn wij,
mijn vrouw en ik, bij hem in
Rotterdam op bezoek geweest.
Een paar weken geleden werd er
bij ons aan de deur gebeld en
daar stond een meneer, die ik
niet herkende. „Moet U hier
zijn?" vroeg ik, waarop hij be
slist antwoordde: „Ja, Van der
Mark!"
Dat was dus weer mijn onderwij
zer, die na zestig jaren nog eens
bij ons op visite kwam. Om zijn
zoon Friesland nog eens te laten
zien was hij naar hier gekomen
en ook bij een schoolvriendin
van mij, Janke Rienks—Van der
Wal, was hij nog even aange
gaan.
Zeven en tachtig was hij nu en
ondanks enkele ondergane ope
raties nog zeer kras.
Zo'n onverwacht bezoek komt
niet vaak voor en omdat het
voor ons een blijde verrassing
was leek mij dit een leuk stukje
voor in de krant.
Leeuwarden Jac. Bakker
ONDERGANG WILLEM III
Met belangstelling las ik het arti
kel van de hand van de heer W.
H. Kuipers te Leeuwarden in
nummer 387 van 't Kleine
Krantsje over de ondergang van
de Willem III. Het is ongetwij
feld een adembenemende ge
beurtenis geweest.
De lezing van het artikel bracht
mij in herinnering, dat ik sinds
1982 in het bezit ben van een
klein boekwerkje van 127 pagi
na's, geschreven door Mevr. Wil
Vening onder de titel "Schip
zonder haven", uitgegeven bij
Van Holkema Warendorf,
Bussum, dat dezelfde ramp vlot
en lezenswaardig beschrijft. Het
boekje kostte bij uitgifte in 1982
24,90. Of de prijs sindsdien
gestegen of gedaald is, weet ik
niet.
Ikzelf heb maar één exemplaar.
Wie het lenen wil, mag het bij
mij vandaan halen. Mijn adres is:
Landbuurt 13, postcode: 8916
AL.
Leeuwarden G. Kuperus
WAARZEGSTER
De heer Schoustra siert haar met
de welluidende Franse naam
"clairvoyante"; ik vermoed, dat
vrouw Hoebolt zelf het woord
nooit heeft gekend. Ze was een
heel eenvoudige vrouw. Uit "'t
KI. Kr." nummer 487 maak ik
op, dat zij woonde in de Zesde
Saskiadwarsstraat op nummer
10. Ik heb haar leren kennen in
de Weerklank. Zij woonde in het
eerste huis links (rechts waren de
bleekjes, die bij die huizen hoor
den) van het straatje, dat in het
verlengde lag van het Hoogpad.
Waar ik nu over spreek valt on
geveer in het jaar 1931. Ik was
toen zestien jaar. V/ij hadden
een schoenwinkel annex schoen
makerij en ik moest namens mijn
vader proberen de achterstallige
vorderingen te innen bij vaak de
onderste laag van de maatschap
pij. Zo kwam ik ook bij vrouw
Hoebolt.
Als ik dan 's zaterdags om bijv.
twee uur kwam, dan zei ze in
haar Drentse of Groningse
spraak: "Kom na zes uur maar,
want ik krijg straks nog een paar
meisjes; ik kan nu nog geen geld
missen." Kwam ik dan later, dan
ving ik weer twee kwartjes of
een gulden, die dan weer van de
vordering kon worden afgetrok
ken. Als ze betaalde, dronk ik
ook altijd een kopje thee bij
haar.
En bij één van die gelegenheden
vroeg ik haar: "Hoe kunt U nu in
de hand zien wat er gebeurt in
een mensenleven?" Waarop zij
antwoordde met een slim, toe
geeflijk lachje: "Ach, je mut se
moar wat wies moaken." We
hebben er beiden maar even har
telijk om gelachten.
Ze had ook nog een getrouwde
dochter. Die woonde ook in de
Weerklank, maar op een ander
streekje, dat "Seringebuurt"
heette.
Later is die hele Weerklank met
de grond gelijk gemaakt. Ik ver
moed, dat de "Weerklankperio
de" van vrouw Hoebolt vooraf
ging aan het wonen in de
Saskiastraat, want al die mensen
zijn later naar betere woningen
gegaan.
Ziedaar mijn antwoord op de
vraag van dhr. Schoustra: "Wie
heeft haar gekend?"
Leeuwarden G. Kuperus.
VROUW HOEBOLT
Ook ik heb herinneringen aan de
helderziende Vrouw Hoebolt,
over wie in vorige Kleine
Krantsjes geschreven werd. Met
vriendinnen ben ik wel bij haar
geweest en dan legde zij ons de
kaart.
Het was een inkeurig nette
vrouw en het was er thuis erg ge
zellig. Over mij voorspelde zij:
„U blijft niet in Leeuwarden,
maar komt in Amsterdam of
Rotterdam te wonen en u zult
ook een zeereis maken."
Wel, ik ben inderdaad in Hol
land terechtgekomen en heb
eerst tien jaar in Rotterdam en
daarna zeven en veertig jaar in
Amsterdam gewoond. En wat
die zeereis betreft: ik ben twee
maal naar Los Angelos geweest.
Voor mijn vriendin zei Vrouw
Hoebolt: „U gaat over naar een
Mon kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
geloof en u krijgt vijf kinderen,
maar geen financiële moeilijkhe
den." Nu, zij trouwde met haar
gereformeerde verloofde en
werd zelf ook gereformeerd en
zij kreeg inderdaad vijf kinde
ren, hoewel er een bij de geboor
te overleed.
Leeuwarden Mevr. J. Menger-
Mollema
(Vervolg van pag. 3)
kruidenier Meijer en dan langs
het pand van loodgieter Van der
Wal om vervolgens in de Beyer-
straat bij kapper Van Dijk uit te
komen. Ga nu zien hoe alles ver
anderd is. Bakker van het fees
tartikelenhuis, waar ik met de
neus op de ramen gedrukt stond,
woonde toen ook nog in de Klei
ne Hoogstraat. In de Muggesteeg
is veel afgebroken en er is nu
heel veel bekrast!"
Het prijsje ging na loting naar
mevrouw J. Hoekstra-Kracht,
Rameaustraat 43 in Leeuwar
den, die ons het volgende
schreef. „Ons eetkamerameuble
ment hebben we in 1949 ge
kocht bij Bearda en ik zit deze
kaart te schrijven aan de tafel
van zes en dertig jaar terug.
Toen ik op de Wissesdwinger
Mulo was ben ik er ettelijke ma
len langegelopen."
Omstreeks 1929, 1930 ging de hierbij afgebeelde groep misdienaren een reisje maken met de bus. Zittend eerst twee onbekenden, dan Jeen
Basten, een Tromp, nog een onbekende, Joh. Kienstra, Frans Westerman, Benny Westerman, Felix Roosenstein, Broer Postma en een Wielin-
ga. Voor de bus staan van links naar rechts Kapelaan Graafsma, Piet de Boer, August Mansveld, Bart Vossenberg, Meinte Swart, Bertus
Duim, Marten Bleeker, Cris Hofstede, nog een onbekende en Kapelaan Hanekamp. De foto werd ons toegestuurd door onze abonnee de heer
M. Bleeker, Groesbeeksedwarsweg 290, 6521 DK in Nijmegen, die het op prijs zou stellen nog eens iets van zijn oude vrienden te horen.
