DE LEEUWARDER JORDAAN
'T KLEINE KHANT5JE
DENKEND AAN VROEGER.
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN pagina 8
As ik, vanuut mien slaapkamer
raam, hangend over de brede
vensterbank, naar buten keek,
kon'k de hele buurt oversien.
Vanaf de Groeneweg tot an'e
Oldehove hoe.
Naar links ha'je dan de Slurf,
skuin oplopend naar de Doele-
straat. Daar was un sandbank
waar de kienders speulden en
sand pruumden.
Vonnen jou dan, dat suks maar
un vieze bedoening was, dan
hoorde je: "Ach wat, sand skuurt
de maag en de wurmen komme
d'r vansels weer uut.
Op'e hoeke van'e Slurf woonde
un skuunmaker, met'n skommel
van'n vrouw en un hok vol kien
ders. Kenneluk hield-ie sich niet
alleen mar bij sien leest.
Maar wat wille jou? De bedstee
was maar smal en smoek en de
pil was nog niet uutvonnen.
WUBBENOKNOK
Even vedderop woonde Wubbe
Noknok. Hij had un bitsje 'n ha-
zelip en praatte daardeur wat
nuver. Vandaar die bijnaam.
Wubbe was lanteernopsteker en
porder. Voor allebeide baantsjes
moest-ie al voor dag en dauw op
pad en dan 's aves nog'n keer.
Dus sliep-ie overdag. Maar hij
sag en wist alles.van ieder
een en nog wat.
Wat dat porren anbelangt, had-
ie swaar konkerensje van un
stuk of wat hanen in'e buurt. Die
krengen hadden, - volges Wub
be -, un afspraakje met mekaar
om hem's lekker te pesten.
Want se skeurden, achter me
kaar, hun groate hanebek open
en skreeuwden de hele buurt
wakker.
En Wubbe was al sun saggerij-
neg stuk vreten.
Vlak daar teugenover was ut
"Luzehotel" van Aaltsje van de
Brug. Met'n stuk of wat vaste
gasten soas: Jentsje Tit, un vee-
driver, evenas Tietsje. Dan Slan
ke Willem, sjaggeraar en met
pikker, de Flampiep, un niksnut-
ter van beroep en suuplap in
sien vrije tied. Dan nog ouwe
Hampeltsje en Bokke Venema,
die oek wel wisten van: "pappe
en nathouwe".
't Was daar un bitsje gore be
doening, maar de bewoners
voelden'r sich wel thuus en wat
wille jou nog meer?
Tevredenheid skept vreugde. Ut
is maar net an welke kant vanne
streep jou stane, of niet soms.
De andere kant uut, naar rechts
dus, kreeg je ut kroegje van Van
der Veer, daar kon je biljatte en
wat bijkomme van ut hadde wer
ken. Un rusteg spulsje daar,
nooit preblemen.
Dan, teugenover de skilders-
werkplaats van Jelle de Jong
ha'je ut Volkslogement en café
van Jel Sonnega, met un wat
netter pebliek, alles wat kreazer.
Nou ja.stand mut'r oek
weze.
Daarnaast was'n steegje, waar
Kroeme Jantje sien segarema-
kerij had. Vier "natte", (sonder
bandsje, en dus belastingvrij)
voor segge en skrieve één dub-
beltsje. Hoe kon-ie se d'r voor
make.
En dan oek nog maar alleen as
ie niet al te besopen was.
Dan kreeg je, an'e selde kant, de
Kalvergoppe en de Butterhoek.
Op'e hoeke daarvan had groot
vader Atze sien kleermakerij.
Veul vroeger was daar, aldus
grootmoeke, un water- en vuur-
winkeltsje weest. Gek hè.
Datte je water en vuur kope kon-
nen, dat kanne jou je hast niet
meer voorstelle.
Later kwam daar weer un krude-
nierswinkel in.
In'e Butterhoek sag je toen nog
dat leuke, smalle geveltsje van
ut Jodehofje, heiendal appat van
bouw.
En dan ons onvegeteluk Olde-
hoofster kerkhof, met op'e ach
tergrond de stoere, ouwe, skeve
Oldehove.
Meensen, wat konnen wij daar
fijn speule. Holle rondom de to
ren of „voebelle" met un ouwe
bal. Dat mocht wel niet van'e
pliesie, vanweges de ruten in'e
skipperskool, maar ja.as je
oek jong binne.
WEGWEZE.
Toch hadden we, in die tieden,
wel respekt voor de pliesie en as
je die ankommen sag wu je wel
weg weze.
Op ut kerkhof lagen nog een
hoop blauwe stienen, met hier
en daar nog wat letters erop en
de dooien nog daaronder ne-
tuurlijk. Je sou segge: "kan dat
allegaar maar so.
Maar ja, d'r is'r nooit een uut-
kommen om te klagen.
En dus. vooruut met'egeit.
Onderlangs de Butterhoek was
de lange lynbaan, waar ouwe
Gutman de godgaanse dag,
met'n baaisak hennep of vlas
voor sien buuk, achteruut stiefel
de. alsmaar touw spinne.
Vaak mocht'k - na skooltied -
helpe en an ut grote wiel draaie
as al die dunne touwkes tot een
veul dikker draaid wudden.
Dan voelde ik mie krekt Michiel
de Ruyter, daar hadden we van
leerd, op skool.
En 's aves wudde d'r op'e lyn
baan kaatst. Heiendal echt en
hatstikke spannend, fannetiek
as de pest. Dan kwam de halve
buurt kieken en kommentaar
geve vansels. Want oek daar
stonnen de beste stuurlui an'e,
kant.
Gesellug waren de smoeke so-
meravenden. Dan waren we al
lemaal buten, in groepkes bijme
kaar. En as Hampe dan met sien
trekpiano an kwam setten, was
de boot heiendal an. Dan wudde
daar songen en daanst dat ut'n
lieve lust was.
Netuurluk was'r oek wel wat her
rie.
Musten un paar wiefkes mekaar
so nodeg 's eefkes segge, watte
se van mekaar en de hele fer-
mielje dochten.
Of waren er daar un paar dron
kelappen die op'e vuust wuden.
Maar meestentieds liep suks
met un sisser af.
En kom niet an'e buurt, of wat
dan oek.
Want dan krij'je de hele troep op
je nek.so was't wel.
BUURTHIT
In die tied skreef'k en song ik bij
mien gitaar de volgende buurt-
hit:
Als ik, vanaf de Aldehou
Mijn buurt eens ga beschouwen.
Dan weet ik al mijn vrienden
daar,
Makkers om op te bouwen.
Wij leven daar zo frank en vrij.
In vreugd'en tegenslagen.
O ja, ook armoe kennen wij,
Maar je hoort er amper kla
gen.
refrein:
Het Leeuwarder Jordaantje,
Daar kraait het haantje
's Morgens al vroeg.
Je vindt er kleine huizen
En dikke luizen,
Café en kroeg
Daar keutelen nu ook Chinezen,
Achter elkaar Chinees te wezen
Met hun pinda-lekka-trommeltje
voor buik en boeg.
Ja, in ons Jordaantje
Daar kraait het haantje
Geinig genoeg.
Op het oude kerkhof, daar be-
neên
Daar is het fijn ravotten
Wij hinkelen van steen op steen
of met namaakballen "sjotten"
Onder de bomen in het gras.
Op de lijnbaan 'n potje kaatsen
Of in de winter - op sokken
soms-
Achter-de-tuun gaan schaat
sen.
In de buurt is altijd wat beweeg
Van mensen en gedoente.
De bakker, melkboer, vodde-
man,
Of een handelaar in groente.
Van't Sint Jobsieen tot Boter
hoek
De Slurf en Kalvergloppe
Zing-dansen bij de harmonika:
"De buurt, de stad en Fryslan
boppel!"
Atze.
De omgeving van "de Leeuwafder Jordaan". Op de bovenste foto links de Boterhoek en rechts de
achterkant van de huizen van het Sint Jobsieen; op de onderste foto de Groeneweg met rechts het Sint
Anthony Gasthuis, dat nu nog bestaat.
