Friesland Bank
T KLEINE KRANTSJE
VOORTAAN MAANDELIJKS
JUBILEUMREUNIE MULO/MAVO
AAN DE WISSESDWINGER
HANGEND SLAPEN
OP EEN KOORD
Grootste regionale bank
HET EERSTVOLGENDE KLEINE KRANTSJE
VERSCHIJNT OP VRIJDAG 18 JULI
VOOR LEEUWARDEN EN DE
WIJDE WERELD ER OMHEEN
TWEE EN
TWINTIGSTE
JAARGANG
28-6-1986
NUMMER 508
'T KLEIHE
KEAHTSJE
De Friesland Bank is de grootste zelfstandige regionale bank met
52 vestigingen in de provincie Friesland.
Door haar regionaal karakter kent de Friesland Bank bij uitstek de
plaatselijke verhoudingen en kan daardoor snel en direkt op uw
wensen inspelen.
Leeuwarden, Zuiderstraat 1Tel. 058-443123
In de bijna vijf en twintig jaar, dat 't Kleine Krantsje nu bestaat hebben wij er altijd naar
gestreefd de abonnementsprijs zo laag mogelijk te houden.
Herhaaldelijk optredende prijsverhogingen noodzaakten ons vanzelfsprekend de
abonnementsprijs zo nu en dan te wijzigen, waarbij wij evenwel immer het financiële
belang van onze abonnees voor ogen hebben gehouden.
Terwijl, om zo maar een voorbeeld te noemen, de abonnementsprijs van de
dagbladen in de laatste tien jaar met meer dan tachtig procent steeg, volstonden wij in
diezelfde periode met een verhoging van nog geen vijftig procent.
Onlangs toegepaste nieuwe, aanzienlijke prijsverhogingen, o.a. met betrekking tot de
papier-, druk- en portokosten, hebben ons voor de absolute noodzaak geplaatst om:
óf de prijs van het abonnement zeer ingrijpend te verhogen,
óf tot een gewijzigde verschijningsfrequentie over te gaan.
Na lang wikken en wegen meenden wij er goed aan te doen te besluiten tot de laatste
mogelijkheid.
Daarom zal 't Kleine Krantsje voortaan in plaats van eenmaal in de veertien dagen
maandelijks verschijnen.
Wij zullen er naar streven de totale hoeveelheid leesstof voor de abonnees gelijk te
houden, wat betekent, dat de krant, die nu tegen het eind van iedere maand de
abonnees bereikt, dus dikker wordt.
Verder zal er weinig veranderen. Ook in de volgende nummers o.a. de zoekplaatjes-
rubriek 'Leewadders, waar is dit?', 'Lezers klommen in de pen', 'Hè je dat hoord?',
'Wietze Wiesprater', 'De Leeuwarder Politie rapporteert', 'Vroeger', 'Toen we nog op
de schoolbanken zaten', 'De bekoring van het oude Friesland', 'Leeuwarden, ach ja,
zo was het.'Uit Grootmoeders ansichtenalbum', en 'Stadsnieuws van vroeger'.
Maar bovendien nieuwe rubrieken, waarvan we zeker zijn, dat ze de redactionele
inhoud van onze krant nog zullen verrijken. En natuurlijk, buiten al deze rubrieken om,
de verhalen-van-allerlei-aard, die de abonnees bijzonder interesseren.
In 1912 besloot de Leeuwarder
gemeenteraad een school te
stichten voor het Meer Uitge
breid Lager Onderwijs. Eerst
werd deze MULO school onder
gebracht in een al bestaand ge
bouw aan de Schoolstraat, maar
twee jaar later kon de MULO
verhuizen naar een nieuw ge
bouw aan de Wissesdwinger,
dat er nu nog staat.
In School 4, later door de Mam
moetwet omgedoopt in Wis
sesdwinger M.A.V.O., hebben
velen in hun jeugd de basis ge
legd voor hun latere maatschap
pelijke positie.
Het is de bedoeling dat het vijf
en zeventigjarig bestaan, het
volgend jaar, niet ongemerkt
voorbij zal gaan. Integendeel, er
komt voor alle oud-leerlingen en
oud-leerkrachten een grote reü
nie, die voor de 10e oktober in
de agenda staat.
Omdat de voorbereidingen van
een dergelijk niet gering evene
ment heel wat tijd gaan kosten,
is het wenselijk zich zo spoedig
mogelijk als toekomstig reünist
op te geven. Dat kan gebeuren
bij het adres van de school: Wis-
sesdwinger-school M.A.V.O.,
Wissesdwinger 4, 8911 ER,
Leeuwarden.
Opgave door middel van een
telefoontje kan ook. Het nummer
is 058-127680.
IN LOGEMENTEN
Een paar jaar geleden, op een
gezellige familiebijeenkomst
pratend over vroeger, meende
de redacteur van deze krant iets
te moeten melden over de wijze,
waarop sommige mensen in
vroeger tijden in bepaalde loge
menten de nacht doorbrachten.
„Die hingen dan", zo zei hij, „te
gen betaling van een luttel be
drag, te slapen over een koord,
dat de logementhouder had ge
spannen over de hele breedte
van zijn zolder. Werd het de vol
gende morgen tijd om te ontwa
ken, dan kon de logementhou
der volstaan met het losmaken
van het koord aan één kant - de
slapers vielen zich dan wel wak
ker op de vloer.
VERMAKELIJK
De reacties op dit verhaal waren
vermakelijk. Het gehele gezel
schap barstte in lachen uit en
eensluidend was de mening, dat
de verteller een grapje maakte.
„Ha,ha, hoor hem es. Die zal
ons weer eens even te pakken
nemen. Maak dat de kat wijs,
maar ons niet."
En zelfs het ernstigste gezicht
plus stemverheffing mochten
niet baten: een zo onzinnig ver
haal had nog niemand ooit ge
hoord!
Wij moesten weer aan deze er
varing denken, toen we in onze
archieven een boek uit 1850
aantroffen (Nederlandsch Pren
tenboek voor jongens en meis
jes) en daarin de door ons ge
schetste situatie zagen
afgebeeld: een stel stumpers in
diepe slaap hangend over een
koord.
De tekening vormde het bewijs,
dat het in „die goeie ouwe tijd
van vroeger" inderdaad een
(slechte) gewoonte was om
arme sloebers te laten slapen op
een gespannen touw. En dat ge
beurde dan niet alleen in bijvoor
beeld een stad als Amsterdam,
maar ook hier en wel tot in een
tijd, die nog niet eens zo heel
ver achter ons ligt.
De logementhouder Piet Sonne-
ga („Piet Skeuk"), die jarenlang
dergelijke overnachtingsgele-
genheden heeft gehad in het
Heer Ivostraatje en het Sint
Jobsleen heeft ons dertig jaar
geleden nog uit eigen ervaring
van deze „koordslapers" ver
teld: hij had het treurige systeem
in de donkere hoek van Leeu
warden rond de oude Oldehove
zelf nog meegemaakt.
ALLERARMSTEN
Natuurlijk waren het wel de aller
armsten, die gedwongen wer
den op deze weinig comfortabe
le manier de nacht door te
(Vervolg op pag. 11)
