"KLEINE REMBRANDT"
DE DECORATIESCHILDER
F. POPMA Lzn
'T KLEINE KEANTSJE
DENKEND AAN VROEGER
WOON- en
BEDRIJFSMAKELAARDIJ
alle onroerend-goed zaken betreffende
Makelaardij voor FRIESLAND
Harlingersingel 23
hoek Harlingerstraatweg
Leeuwarden Tel.058-121480*
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 5
*vele referenties.
Er is je - nog vóór je van wanten
wist-
Een eigen stempeltje meegege
ven.
En daarna wordt je levensboek
Geregeld bijgeschreven.
Van al wat was en is of komt,
Je vreugden en je .dalles
En aan 't eind van je verwonder-
tocht,
Ben je een optelsom van al
les.
Mien eerste bladsiede wudde
beskreven in 'e linkerbedstee
van ut woninkje van Klaas de
Winkel, "Huis-, Reclame en De
coratieschilder" en Feikje Doet
jes, un pronte skippersdochter.
Ut huuske ston op un streekje,
skuin teugenover ut
Panbakkerspoortsje, an ut Ou-
gelein dus.
Ik wudde "haalt" deur buur
vrouw Hoekstra, bakert deur
Beppe en van Moeke Feikje
kreeg ik alles op tied, daar had
se un heleboel van.
En Klaas?
Die had'r weet én slag van, want
in de kommende jaren kwam-
men d'r nog vijf bij, twee broers
en drie skatten van suskes. Nou
ja.
BONTE BLADSIEDEN
De bladsieden uut vaders le
vensboekje mutte wel net soa
bont weest hevwe as sien over
al. Vooral tiedens sien vlegelja
ren mut-ie nogal un echte "Bon
Vivant" weest hevwe.
Wat ik daarvan weet hef ik trou-
wes van Moeke, want vader seis
kwam daarover niet soa gauw
an 'e praat. As ik 'm der later wel
's naar vroeg, keek-ie soawat
skuin, lei sien vinger op 'e mon
en sei: "Ssssst, niet over lulle,
das weest en un olifant het toch
de dikste."
Al betrekkeluk jong - na sien
leerjaren bij skilder De Jong -
was-ie naar Duutsland gaan om
der bij un stuk of wat bazen te
werken as dekerateur en rekla-
meskilder. Maar na verloop van
tied kwam-ie bij un cirkus terecht
as man van de reklame en de
versiering.
Daarbij blies-ie sien partij met in
ut orkest - hij bespeulde de
trombone - en as d'r soms us un
clown siek was sprong-ie even
soa vroluk de piste in achter un
rooie neus en in un paar groate
stiefels. Met recht um"Manuske
van-alles" dus.
RUUG LEVENTSJE
Je begriepe wel dat suks al met
al nogal un ruug leventsje was
en toen later ut cirkus ut niet
meer bolwerke kon vanweges
de slechte tieden kwam-ie vol-
ges Moeke op un slof en un
skuun weer naar huus terug.
Affijn, al gauw was-ie hier weer
an 'e slag en weer ut "heertje"
met sien flambaar, wit vest en
flodderdas. En netuurluk weer
de hort op as d'r erges wat te
versieren viel.
Tot.
Tot-iet Feikje teugenkwam.
toen was ut an of üüt. An met 'e
verkering en uut met dat gedon
derjaag langs kroegen, dansings
en suks soort pretsjes. Dat was
niks voor Feikje en ut was kie
zen of opsoademietere.
En Feikje won.Klaas was de
"pineut" voor sien hele leven.
Nou ja, niet derekt heiendal
temt.maar Feikje had wel un
vinger in de pap, soa was se
wel.
Na de trouwerij begon-ie al
gauw voor sich seis, as eigen
baas.
Anvankeluk liep dat nog niet soa
goed en must Moeke d'r nog un
stuk of wat werkhuzen bijnimme.
Maar su stadegjesan wudde hij
al meer en meer bekend in- en
buten de stad en kreeg al gauw
de bijnaam van: "Kleine Rem
brandt".
Je sag'm dikkels mét of óp sien
fietske vol potten en kwasten
deur de stad, op weg naar un
karwei.
Wat ik mie oek nog goed voor de
geest hale ken, dat is de wieze
waarop-ie sien fietske "be
steeg". An 'e achteras sat sun
uutsteeksel en dat hiette "de
step". Nou, bij ut opstiegen ston-
ie dan achter sien fiets, over ut
sadel heen dan de hannen an ut
stuur, één vuut op die step en
dan met de andere un paar hup-
kes en whoep, daar sat-ie dan.
Krekt dokter Uffelie.
BETERE KLANTEN
Sien klanten waren in ut begin
voor un groat deel huuskemel-
kers, kleine middenstanders en
café- of kroegbazen. De eersten
waren altied op un koopke uut
en bij de laatsten bleef'r mees
tens teveul an 'e striekstok han
gen. Vooral bij ut afrekenen
vansels. Tja, de wil was goed,
mar ut vlees al te willeg.
Netuurluk kwammen d'r later
oek wel betere klanten voor ut
mooiere en artestieke werk.
Ik weet nog goed hoe ik met
mien skoalkammeraden deur de
stad sjouwde en dan just eefkes
langs de stalhouwerijen an'e
Spanjerdslaan, ut Jakkebijner
Kerkhof en ut Rutersketier. Op 'e
gevels daarvan had vader van
die mooie peerdekoppen skildert
en dat must ik netuurluk wel
even sien late.
Voor de meesten in 'e buurt en
kennissen was-ie de steun en
toeverlaat bij de kleine kluskes
an huus. En maar al te vaak
gebeurde d'r wat "om 'e nocht"
voor één of andere arme sloe
ber.
Ik herinner mie nog datte we op
skoal van 'e bedeling klompen
kregen voor de hele armen on
der ons. Dat waren van die groa
te, sware, witte punters, echt
tweede keus, want je musten
wel sien kenne datte se kregen
waren.
Dan sei vader teugen de kien-
ders uut 'e buurt: "Och breng su
maar eefkes, dan skildere wij die
wel wat op. En dan mochten se
nog de kleur uutkieze oek. Dan
nog wat bieskes d'r op, ut
snuutsje in un andere kleur en
dan leken ut hast wel skunen,
soa mooi.
As dan de kienders, trotseg met
hun klomkes an, op huus an
liepen seiden se vaak: "Hé, ut is
krekt of se veul lichter wudden
binne.
(Vervolg op pag. 11)
Fenno L. Schoustra
't Kleine Krantsje moet op deze plaats afscheid nemen
van de heer Jan Baukes Woudstra, die gedurende een
periode van bijna twintig jaar voor ons werkzaam is ge
weest als advertentie-acquisiteur.
In die tijd heeft hij zich een uiterst serieuze en consciën
tieuze medewerker getoond, die bereid was altijd en on
der alle omstandigheden enthousiast in actie te komen.
Na een ongelukkige val deze winter laten zijn benen
hem wat in de steek, waardoor hij tot eigen ergernis tot
een overwegend stilzitten is gedoemd.
Gezegend met een buitengewone vitaliteit heeft de heer
Woudstra zijn arbeid altijd met veel voldoening kunnen
verrichten en van zijn vele relaties zullen slechts weini
gen van zijn al zeer hoge leeftijd een juist vermoeden
hebben gehad.
Maar kalenders liegen niet en onze acquisiteur gaat wel
degelijk gelijk op met het aantal jaren van deze eeuw.
Stammend uit een zeer sterk geslacht - zijn vader
haalde op een haar na de honderd en zijn moeder werd
honderd drie - koesterde de heer Woudstra niet zonder
reden de hoop nog jaren zijn toegewijde arbeid te
kunnen vervolgen, maar dat zal helaas niet zo mogen
zijn.
Ook vanaf deze plaats willen wij de heer Woudstra
dankzeggen voor zijn jarenlange inzet voor onze krant,
waarbij wij hem graag de kracht toewensen het wel en
wee van 't Kleine Krantsje nog lange tijd op afstand te
kunnen blijven volgen.
LidNVM
