LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
'T KLEINE KRANTSJE
HET MYSTERIEUZE
"DROOMDOELPUNT"
VAN ABE OF.JOPIE
MET STILLE
TROM.
OPSPORING
VERZOCHT
In de sifvd
FOTOPRIJSVRAAG
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 17
In ons julinummer hebben wij
geschreven over het mooiste
doelpunt op een voetbalveld, dat
de bekende kunstschilder Jopie
Huisman te Herbayum ooit in z'n
leven heeft gezien: een door
Abe Lenstra benutte strafschop,
zonder dat de grote meester
daarvoor een aanloop nam. Een
droomgoal dus. "Hij nam even
een penalty zonder aanloop. Zo
maar met dat voetje: knal" aldus
de kunstschilder.
Wij hebben hierop verschillende
interessante reacties gehad en
komen er nu graag nog even op
terug.
De heer H. Kooler te Franeker
schreef ons het volgende: "Abe
Lenstra heeft een door u bedoel
de strafschop genomen o.a. in
een wedstrijd tegen Friesland
achter het Borniapark. Ik meen
de, dat Steenbergen in het doel
stond. Het is voor de oorlog ge
beurd. Hij was nog maar een
"snotneus". Neerleggen, pats,
boem, goal."
Oud doelman Gerrit Steenber
gen, die wij naar aanleiding van
dit briefje belden, zei ons even
wel niets te weten van een der
gelijke door Abe Lenstra ge
maakte wondergoal. "Ik weet er
helemaal niets van; bij mij is het
in ieder geval niet gebeurd.
"Die schrafschop van Abe zon
der aanloop kan ik niet bevesti
gen" aldus schreef ons de vroe
gere uitblinkende Frisiaan Jelle
Wassenaar te Harlingen, die la
ter ook een succesvol trainer
werd. "Maar. ik kan me dat
wel zeer goed voorstellen. Hij
beschikte over een explosieve
spierkracht, die hem ook vormde
tot een zeer goede honderd me
ter sprinter en kortebaanschaat-
ser. Daarbij had hij een buiten
gewone traptechniek.
Dus.juist wat voor Abe, geen
poespas, geen aanloop, neen,
tik-boem en hij zit.
Die traptechniek was enorm.
Daardoor hebben heel wat me
despelers in zijn voorhoede veel
doelpunten gemaakt. Hij kon
een pass geven, links en rechts,
glaszuiver, met grote vertrek-
snelheid en.met remeffect.
Hij heeft bijvoorbeeld de bal en
geeft een snelle lange pass naar
de rechtsbinnen. Door de zeer
hoge beginsnelheid is de bal niet
te onderscheppen. Na een twin
tig, dertig meter treedt het rem
effect op en de toesnellende
binnenspeler kan de bal moeite
loos in bezit nemen en scoren.
De bal gaat dus niet over de out-
of de zijlijn. Die traptechniek is
erg belangrijk en ik vermoed, dat
daar momenteel te weinig aan
dacht aan wordt besteed. Het is
een zeer belangrijk onderdeel
van het voetbalspel. De snelste
speler is.de bal. Op sien Lu-
wadders: dat gegriem en ge-
frommel leidt tot balverlies en
overtredingen."
Tot zover de belangwekkende
informatie van de heer Jelle
Wassenaar. Maar daarmee wis
ten we nog steeds niet, of Abe
Lenstra dat merkwaardige doel
punt ooit heeft gemaakt en zo ja,
waar dan wel en wanneer.
Dus daarom maar eens naar
Heerenveen gebeld. In de eer
ste plaats naar Tiemen Veen-
stra, die jarenlang bij Abe in het
Heerenveense kampioenselftal
zat. "Een strafschop zonder
aanloop?" vroeg hij verbaasd.
"Ik zou zo zeggen, dat kan haast
niet".
Vermakelijk was de reactie van
medespeler Mollo de Jong, die
we daarna belden. "Ik heb hem
wel eens een strafschop zien
missen, maar dat gebeurde toen
hij wél een aanloop nam. In een
wedstrijd tegen B.V.V. met Saris
op het doel. Maar een benutte
penalty zonder een aanloop.
Daar heb ik nog nooit van ge
hoord. En ik heb Abe toch z'n
hele leven van zeer nabij ge
volgd."
Ook de weduwe van Abe, me
vrouw Hiltje Lenstra-Wisman,
die wij tenslotte nog belden, kon
ons niet verder helpen. "Toen
Johan Cruyf en Jesper Olsen
een paar jaar geleden samen
die gekke penalty maakten heb
ben Abe en Wim Molenaar wel
gezegd: "dat deden wij heel lang
geleden al", maar van een straf
schop zonder aanloop in een
keer erin, nee, daar is me hele
maal niets van bekend".
Alzo zijn we er niet in geslaagd
ook maar één getuige op te spo
ren van Abe's, of beter gezegd
van Jopie's curieuze strafschop
goal. En daarom moeten we ons
nu wel afvragen of Jopie Huis
man misschien slechts heeft ge
droomd. Maar, en dat is nu het
leuke van de zaak, dan zou er
dus toch wel degelijk van een
droom-goal sprake zijn!
Met stille trom is een oude Leeu
warder banketbakkerszaak van
het toneel verdwenen: de deur
van de firma Groenewoudt is
voor altijd op slot gegaan. Tien
tallen jaren heeft de naam van
deze zaak voor de Leeuwarders
een bekende klank gehad - het
was in 1908, dat de Amsterdam
mer Giel Groenewoudt naar hier
kwam om zich op de hoek van
de Sint Jacobsstraat en de
Spooksteeg in het pand, van
ouds bekend als "Nijd baart
Strijd", als banketbakker te ves
tigen.
Onze abonnee, de heer B. R.
Douma van het Verzetsmu
seum, Turfmarkt 13 in Leeuwar
den, verzoekt opsporing van een
meneer Van Liemburg, of moge
lijk ook Liemburg, die in de oor
log, waarschijnlijk in 1943 of
1944 bij een razzia op de Voor
streek door de Duitsers is opge
pakt. In het gezelschap van een
Lieuwe Haarsma, in 1912 in
Leeuwarden geboren, die tege
lijkertijd werd gearresteerd, is de
heer (Van) Liemburg daarna ge
dwongen tewerkgesteld bij het
Drentse Tinaarlo. Wie, o wie,
kan deze meneer (Van) Liem
burg zijn geweest?
1
Oproepen voor deze rubriek
OPSPORING VERZOCHT kun
nen schriftelijk ingediend worden
bij de Redactie van 't Kleine
Krantsje. De oproepen worden
gratis geplaatst. Deze service
geldt alleen voor abonnees van 't
Kleine Krantsje.
Ontmoet in de stad de heer
REIN HEINS (49), de zoon van
de bakker Sjoerd Heins, die in
vroeger jaren een zaak heeft ge
had op de hoek van de Balistraat
en de Soendastraat. Daar heeft
Rein ook zijn jeugdjaren doorge
bracht, maar nu woont hij alweer
dertig jaar in Canberra, de
hoofdstad van Australië. Hij is
daar huizenbouwer en werkt er
zo aan mee, dat zijn woonplaats
per jaar met niet minder dan tien
procent in omvang groeit. In
1966 was Canberra nog net zo
groot als Leeuwarden, nu zijn er
twee honderd en vijftig duizend
inwoners.
Die vind je er nauwelijks terug,
omdat Canberra bijzonder uitge
breid is en uit een groot aantal
kernen bestaat. Vandaar, dat de
heer Heins, teruggekeerd in zijn
geboorteplaats, heel erg getrof
fen werd door wat hij noemt "de
enorme mensenmassa" in
Leeuwarden; in Australië is het
allemaal wat ruimer en rustiger.
De hernieuwde kennismaking
met onze stad is hem trouwens
toch tegengevallen, "want", zei
hij, "van het echte ouwe Leeu
warden van vroeger, vind je
niets meer terug. Daar ben ik erg
in teleurgesteld, ook al omdat je
gedachten meer en meer terug
gaan naar vroeger, naarmate je
ouder wordt. Maar wat hier alle
maal niet afgebroken is, al die
ouwe gebouwen, al die ouwe
woonwijken, ontzettend jammer
hoor".
Slechts in één opzicht vond de
heer Heins geen enkel verschil
tussen de situatie van vroeger
en die van nu en dat was toen hij
op een vrijdag de veemarkt be
zocht. "Lopend tussen die boe
ren en al dat vee, proef je nog
precies dezelfde sfeer met al dat
handsjegeklap, prachtig, prach
tig vond ik dat. Ik heb in Alkmaar
ook de kaasmarkt bezocht, maar
daar is het allemaal show, hier is
het nog pure realiteit."
De heer Heins, getrouwd met
Linie van der Meer, die vroeger
in de Elizabethstraat woonde en
trotse vader van drie kinderen,
bleek de Nederlandse taal nog
voortreffelijk te beheersen, al
gooide hij er wel eens een En
gels woordje tussendoor. Maar
zelfs kwam er ook nog wel eens
wat onvervalst Leewaddes uit
zijn mond - hij zal zijn hier door
gebrachte jeugd danook niet
gauw vergeten.
(vervolg van pag. 3)
daar, evenals een bord "Verbo
den waterplaats"
Hopelijk zit die console er nog,
zodat u mijn volgende theorie
kunt beoordelen. Volgens mij is
de betreffende muur een deel
van of de tuin, of een bouwwerk
van Viglius uit Aytta. Voor zover
ik het onderzocht heb moet daar
het Monzima- of Ayttahuis heb
ben gestaan en zou de muur
dan later voor het Wirdumerdijk-
pand nummer 25 zijn gebruikt.
Een en ander wordt enigszins
bevestigd door wat ik hierover in
het boekvan Eekhoff lees".
Tot zover de heer Feldhaus, die
ons met dit verhaal zo nieuws
gierig maakte, dat wij ons on
middellijk ter plaatse van de situ
atie op de hoogte stelden. En
inderdaad: de console én pias
verbodsbord waren er nog. Erg
interessant, maar een bevesti
ging van de theorie van de heer
Feldhaus zal wel niet zo gemak
kelijk te krijgen zijn.
De heer Witteveen, die de an
ders altijd gesloten steegdeur
bereidwillig voor ons openzwaai
de, vertelde dat het bord "Verbo
den te wateren" waarschijnlijk
lang geleden door de Firma
Postma is aangebracht. "Die
kon met de handkar met servies
goed net door de steeg, maar
het was natuurlijk wel lastig,
wanneer er op dat moment net
kerels stonden.
Goed, tot zover vandaag. Nu de
prijswinnaar nog, of beter ge
zegd een prijswinnares. Het
werd mevrouw P. J. M. Keijzer-
de Jong te Kampen, die het uit
geloofde fotoboekje "Leeuwar
den, ach ja, zo was het.krijgt
toegestuurd.
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje. Vredeman de Vriesstraat 1.
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was het.
met zestien zeer fraaie foto 's van de stad uit een lang vervlogen tijd.
