hellema
'T KLEINE KRANTSJE
Makelaars en
Taxateurs
voor geheel
Friesland
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 5
te ledikantjes. 's Avonds werden
we weer opgehaald.
Ik weet zelf niet wat het daar
was en waarom we daarheen
werden gebracht.
Misschien is er iemand, die het
mij nu (eindelijk) kan vertellen?
Amersfoort
Mevr. Damhaar-Hollander
LANDWACHTER
In het oktobernummer van 't
Kleine Krantsje stond een foto
van een Landwachter met een
fles melk in de hand. Dat deed
me denken aan het oorlogsjaar
1944, toen ik dertien was en
geregeld met een kinderwagen
via de Boxumerdijk naar Deinum
ging om melk te halen.
Vaak gebeurde het dan dat die
smerige kerel van de foto bij de
Boxumerdijk stond en haast alle
flessen leeg liet lopen of ze zelf
meenam. Dikwijls kwam ik hem
ook tegen op weg naar de Apos
tolische kerk aan de Emmaka-
de.
Vlak ernaast was Ons Huis, zo
heette dat meen ik, en daar za
ten de Landwachters in. Op een
keer werden de beide mannen,
met wie ik altijd meeging om
melk te halen, daar opgepakt
door diezelfde vent. Zij werden
op het Zaailand achter prikkel
draad gezet en ik moest alleen
met mijn lege kinderwagen naar
huis.
Amersfoort
Mevr. Damhaar-Hollander
CONTACTEN
't Kleine Krantsje brengt zo af en
toe onverwachte contacten te
Makelaardij eindt 1898
Leeuwarden
-
Drachten
weeg. Onlangs kreeg ik bezoek
van een trouwe 't Kleine
Krantsje"-lezer, die mij volko
men onbekend was, doch die
het wel leuk vond eens iemand
te ontmoeten die zo af en toe
eens in 't Kleine Krantsje
schreef. Hij begroette mijn
vrouw en mij alsof hij ons al
jaren kende, met een spontani
teit, welke blijkbaar alleen Lee-
wadders eigen is. Binnen de
kortst mogelijke tijd zat hij op de
praatstoel en had hij zijn gehele
doopceel gelicht. O.m. vertelde
hij dat hij als machinist had ge
varen bij de Rotterdamsche
Lloyd en dat hij het tot het "A"-
diploma had gebracht.
Mijn vader-trots onthulde hem
toen dat onze zoon ook als ma
chinist (thans scheepswerktuig-
kundige geheten) bij de door
hem genoemde maatschappij
heeft gevaren en zich geduren
de die periode het volledige "A",
"B" en "C"-diploma eigen maak-
(Vervolg op pag. 17)
NIEUWEBUREN
Enkele maanden geleden las ik
over de plannen voor het afbre
ken van weer een stukje Oud
Leeuwarden en wel de panden
aan de Nieuweburen vanaf de
Vijzelstraat. En nu kon ik er de
slopers al bezig zien.
Dan bekruipt je wel een vreemd
gevoel als je aan de mensen
denkt, die er jaren hebben ge
woond en bij wie je zo vaak over
de vloer bent geweest. Zoals
mevrouw Heystra, die er in een
proper huisje woonde en bij wie
mijn vader vijftig jaar zonder een
dag te verzuimen kwam om voor
haar man en kinderen het dage
lijks brood te brengen.
Later, toen haar dochter Jansje
met Knoops trouwde, heeft die
het onderste deel van het pand
veranderd in een ijscofabriek
met de naam Frisia. Na me
vrouw Heystra nog vele jaren in
haar bovenwoning bezocht te
hebben kwam ik ook bij de fami
lie Knoops, toen ik de zaak van
mijn vader gedeeltelijk had over
genomen.
Vele jaren kwam ik daar over de
vloer in hun gezellige kamer en
in gedachten zie ik Knoops nog
in zijn fabriek het ijs bereiden en
ik heb daar dan ook menig ijsje
burgemeester gemaakt.
"Hoe smaakt het Van der Hei
de?" zie Knoops dan, "een pri
ma stukje ijs, niet!" "Ja", zei ik
dan, "het smaakt weer prima!"
Later is de jongste zoon Willem,
een bekend voetballer van Fri
sia, verdergegaan met de zaak.
Hij heeft ons even na de oorlog
nog eens in een bestelbusje
naar Schoorl gebracht, mij en de
vrouw en de kinderen. En de
jeugd maar vragen: "Zijn we er
nu haast?" want er zat geen
raampje in dat donkere busje en
je kon er dus niets zien. Als je
daar nog eens aan terugdenkt -
wat is er dan wat veranderd se
dert die tijd!
En nu maar afwachten wat er op
de Nieuweburen voor verdere
generaties wordt gebouwd!
Leeuwarden
Rinze v.d. Heide
K.K. IN CONTAINER
In november waren wij enkele
dagen in Limburg, zoals we wel
vaker doen. Nadat we lekker
hadden gezwommen gingen wij
op verkenning uit in de plaats
Op deze foto van de Voorstreek zien we de Centraal Apotheek op de
hoek van de Tuinen, zoals die er uitzag in de vorige eeuw. De
apotheek is hier nu al honderd en twee en dertig jaar. Meer over de
Centraal Apotheek en andere Leeuwarder apothekers in dit nummer
van 't Kleine Krantsje op pagina 13.
De Nieuweburen van vroeger. Er is nu niets meer over van wat we
links op deze foto zien.
Weert, waar we nog niet eerder
waren geweest. Omdat we de
geijkte winkels gauw hadden ge
zien, kwamen we al snel terecht
in een oude zijstraat. Daar wa
ren werkmensen aan het breken
en er stond een container. We
maakten een grapje over de
oude bank die daar in lag, omdat
we een nieuwe zochten.
Mijn man zei: "Kijk, daar ligt 't
Kleine Krantsje!" We dachten
aan een grap, maar inderdaad.
Daar lagen enkele schriften en
wat Kleine Krantsjes. Ik nam er
een paar uit en gaf ook een paar
exemplaren aan mijn vriendin
(ook afkomstig uit Leeuwarden).
Ik dacht, misschien staat er nog
iets in dat ik heb ingezonden.
Nee, natuurlijk. Totdat ik een
groen randje zag en een sfeer
volle foto van het kerstnummer
1985. Daar stond de door mij
ingestuurde foto in met het per
soneel van Simon de Wit. Wij
schaterden van de lach.
Zo zie je maar, dat de wereld erg
klein is en dat je het Kleine
Krantsje overal tegenkomt.
Hoorn
Mevr. F. Spoelder-Faber
AANGEDAAN.
Het trof me bijzonder in 't Kleine
Krantsje nummer 512 op een
foto het pand op de Eewal te
herkennen, waar mijn ouders
boven de winkel hebben ge
woond. Zij zijn daar op hun
trouwdag in 1919 gaan wonen
en een jaar later ben ik er gebo
ren en weer een jaar later mijn
broertje.
Mijn vader was pianostemmer
bij de firma Sijses, een piano
zaak enkele huizen verder op de
Eewal. De heer Sijses was een
oom van mijn vader (broer van
Oma Wilkens). "Ome" Sijses,
zoals vader altijd zei, heeft hem
het stemmersvak geleerd en het
repareren van piano's en orgels.
Met twee kleine kinderen viel het
wonen op het bovenhuis niet
mee en na een paar jaar ver
huisden we naar het Cambuur-
sterpad, waarna mijn moeder
ernstig ziek werd en naar een
sanatorium moest. Wij, als kin
deren, werden "uitbesteed", ik
naar familie in Groningen en
mijn broertje in het weeshuis bij
de zusters in de Kruisstraat.
Vader liet de inboedel opslaan,
ging ergens "in de kost" en
huurde, toen Moeder weer ge
zond thuiskwam, een huis in de
Schapestraat. Later zijn mijn ou
ders naar een bosrijke omgeving
verhuisd en toen kreeg vader
weer een goede positie als pia
nostemmer in Wageningen.
Daar zijn later nog twee zussen
geboren.
In 1941 was ik een dag in Leeu
warden en toen heb ik een foto
van mijn geboortehuis gemaakt.
Het werd een slecht "oorlogs
kiekje" maar lijkt sprekend op
uw foto. Ik meen dat ons huis
nummer daar 69 was en de win
kel beneden was meen ik van de
Dames Smits. Mijn moeder ging
vaak met ons wandelen en te
rugkomend gingen we "pappa"
halen. Dat was dan dikwijls in de
werkplaats Sijses en nóg ruik ik
de politoerlucht daar. Want glim
men moesten ze, de piano's!
Ik was bij het zien van de foto
een beetje "aangedaan" vanwe
ge de vroegste jeugdherinnerin
gen en ik ben blij hierover even
te hebben kunnen praten.
Utrecht Mej. A. E. Wilkens
BOTERHOEK
Een foto van de Boterhoek, on
langs in 't Kleine Krantsje afge
drukt, deed me denken aan
vroeger, toen ik nog heel klein
was. Met mijn broertjes werd ik
daar dan heengebracht en dan
gingen we door een houten deur
en kwamen we in, naar mijn
idee, een hele grote tuin met een
zandbak er in. Daar speelden
we dan.
's Middags kregen we een bord
je pap en dan zaten we aan
lange houten tafels.
Daarna moesten we naar bed in
een grote zaal met allemaal wit-
