s>
'T KLEINE KRANTSJE
«"■T.WW'Ül
VISCHLUST
Friesland Bank Assurantiën
skütsjes platbodemjachten
DEKSELS!
WAT HEEFT DIE VAN
EBREEN PANNEN
Ponnen
Winkel
Postma's Oliehandel en
Garagebedrijf
Erkenning voor APK 1 en 2
verzekert alles!
058-132234"
(Vervolg van pag. 5) ik
heb in mijn leven maar een
stoomcarrousel gekend van
een Sipkema en dat was die
van Cornelis.
Zo zie je maar weer; de nostal
gie viert hoogtij, maar dat zal
wel normaal zijn voor mensen
van bepaalde leeftijden.
De Leeuwarder kermis was
vroeger een van de mooiste
van Nederland; ik kan gewoon
lyrisch worden als ik daar nog
aan denk. Anno 1988 is het
meer een feest voor gehoorge
stoorden - het is op de kermis
van vandaag niet meer uit te
houden vanwege het lawaai.
Ik kan me de Leeuwarder ker
mis van 1936 of '37 nog herin
neren, toe er een radio-oorlog
was. Mijn vader stond op die
kermis met een zweefcarrousel
met een Gasparini-orgel, goed
van geluid en met mooie num
mers. Tegenover mijn vader
stond een van de grootste ex
ploitanten van toen, Hommer-
son en Vermolen met van die
schreeuwlelijke toeters ofwel
luidsprekers. De gemeentepoli
tie heeft toen aan het lawaai
paal en perk gesteld door de
knoppen af te plakken met ze
gels.
Dat moesten ze nu ook nog
maar eens doen, dan zou je op
de kermis nog eens een ge
sprek kunnen voeren, zoals dat
vroeger mogelijk was.
Assen A.H. van der Veen
GELDTEKORT
De ervaringen, die Faber en
diens tijdelijke collega destijds
opdeden bij de Friesche Bank
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
gerekend met de baas. Het is
enkele keren voorgekomen dat
ik wat geld over had. Hoeveel
weet ik niet meer. Wel weet ik
dat de baas van mening was
dat het geld dat over was hem
toekwam en mij niet. Wist ik
veel toen.
Op zekere dag had ik echter
geld te kort en bij de loonbeta-
ling aan het eind van de week
werd het bedrag dat ik tekort
kwam van mijn schamel loop
jongensloontje ingehouden.
Veel bleef er dus niet over.
Toen ik thuis kwam en het geld
op tafel legde en vertelde waar
om het zo weinig was is mijn
vader naar de baas toegegaan.
Het zal wel even een beetje
gestormd hebben, denk ik. Het
resultaat was in elk geval dat ik
's maandags niet meer als
"loopjongen" bij deze zaak aan
het werk behoefde te gaan.
Achteraf begrijp je niet dat je je
zo door een baas liet behan
delen. Het zou de jongeren van
vandaag beslist niet overko
men. Die zijn dacht ik nu heel
wat mondiger dan wij destijds
waren.
En dus, zonder werk, in een
moeilijke tijd terwijl mijn ouders
het geld echt wel nodig had
den.
Gelukkig kon ik vrij kort daarna
aan het werk gaan als "jongste
kantoorbediende" bij Coöp. Ex
celsior. Een ware uitkomst.
en waarover zij onlangs in 't
Kleine Krantsje hebben bericht,
waren in die jaren waarschijnlijk
eerder regel, dan uitzondering.
Ik herinner me dat, toen ik in
1933 van school kwam, ik na
en korte vakantie werd aange
nomen als loopjongen bij een
zaak in kruidenierswaren/co
mestibles, gevestigd in een
pand op "Over de Kelders",
niet ver van Niermeijer.
De taak van loopjongen hield
voor mij in dat ik bij de vaste
klanten "bestelboekjes" moest
ophalen en naderhand de be
stellingen moest afleveren.
Het ophalen van de "bestel
boekjes" bracht weinig proble
men met zich mee. Het bezor
gen van de bestelde artikelen
zoveel te meer. De bezorging
vond niet plaats met een bak
fiets, doch met een transport
fiets met voorop een heel grote
mand.
De transportfiets was een zgn.
"doortrapper", derhalve zonder
remmen. Om af te remmen
moest je met grote kracht de
draaiende trappers tegenhou
den. Wel, als de mand goed
gevuld was, en dat was meest
al het geval, had je heel wat
kracht en behendigheid nodig
om te voorkomen dat je met
fiets en al tegen de grond ging.
In het begin heb ik nogal eens
gelopen omdat ik niet durfde
te fietsen. Later werd het iets
beter. Gelukkig was het toen
nog niet zo druk in de stad als
thans het geval is en er waren,
dacht ik, ook nog geen ver
keerslichten. Na terugkomst in
de winkel moest er worden af
Castricum Henk Zijlstra
ECHTGEBEURD
Ik was nog een klein jonkje,
doe ik es met Vader en Moeke
op een sundag naar Grootmoe
ke gong. Die woonde bij de
Kiepeloop op een bovenhuus-
ke. Er onder ston een brand
spuit vanne gemeente. Het
huus staat er nog krek su as
doe. Later het er nog een kan
toor van de plantsoenedienst
inseten.
Wij woonden self Achter de Ho
ven en we liepen dus langs de
Grachtswal en de Nijekade.
Mar, och meensen, hoe vedder
we kwamen, hoe meer volk
was er op het pad. Het was
tiedens de eeste wereldoorlog
en de stad lag vol soldaten,
inne kazerne en inne barakken
bij de Ambachtsschool.
Wij hoorden vanself al gauw
wat er te redden was.. Der wud-
de seid, dat een soldaat het
inne hasses slagen was en dat
ie na het stukslaan van een
soadsje geweren op het dak
vlucht was. En waarempel,
daar sat ie, boven op het dak
bij een skustien.
Gieneen durfde hem er weg te
halen, want der wudde seid,
dat ie een geweer bij hem had.
Het is vanself al lang leden en
ik denk dat se hem er savus
afhaald hewwe.
Mar dit is echt gebeurd en ik
sien hem daar nog sitten. Su-
wat maakt natuurlijk wel grote
indrukopjeaskien.
Leeuwarden G. Brinck
EEN ZALIGE IN T
BLOKHUIS?
In 't Kleine Krantje van novem
ber worden we geconfronteerd
met het Blokhuis, en inderdaad,
historisch ingestelde mensen
zullen een beeld voor zich zien
hoe men tot in het pijnigtoren
elkaar veel leed heeft aange
daan.
In de breedheid van het nu ge
prezen moderne denken mo
gen we dan ook wijzen op één
der personen die moest zitten
in het Blokhuis en die mis
schien wat minder bekend ge
bleven is, een zekere Jan Hen
driks. Jan Hendriks was een
"yesekremer", geboren in Bols-
ward in het jaar 1588. Van huis
uit moet hij een wederdoper
geweest zijn, maar door het le
zen van het boekje van de
apologeet Frans Coster en
door de verwarring in verschil
lende richtingen onder de
doopsgezinden in zijn dagen
kwam hij tot de katholieke kerk,
waarin hij door de Jezuiet Van
Waereghen in het jaar 1612
werd opgenomen.
Hendriks bouwde een huis voor
de Jezuieten in Harlingen en
ook hielp hij een Clemens kerk
je bouwen op Ameland. Ver
schillende malen gevangen ge
nomen, terwijl hem zware
boetes werden opgelegd, stierf
hij tenslotte in het Blokhuis van
Leeuwarden in 1649. Was dat
in het veel genoemde "Hon
dengat"?
Jan Hendriks, geprezen als een
man "die men eenmaal tegen
komt op duizenden", zoals de
kroniek zegt, werd wel bekend
o.a. door de kerkgeschiedenis
van Friesland van de hand van
Kardinaal de Jong. In het regis
ter der paters dominicanen van
Leeuwarden voor hun rozen
krans broederschap, zien we
dat Jan Hendriks daar staat in
geschreven als lid van die
broederschap in het jaar 1637.
In de kerkgeschiedenis van
Harlingen door T.W. Dekker en
C. Nielsen, spreekt men de
verwachting uit dat Jan Hen
driks nog eenmaal zalig ver
klaard zal worden...
Leusden Pater Menno Brada
Zoals bij elke pan een deksel
het>t>en wij altijd de pan
Alle koliek ties van
als BK' F'ssler. Sigg
Emalco. Lagosrina. Snelkook-
nJllSP' °fl<ePannen en hapjes
panen en fluitketels. U mag ze
allemaal uitproberen in onze
demonstratiekeuken. En kent u
onze sennce: panne met een pan.
Van Erp maakt er weer een hele
6,1 JSwSlSS»
Café - restaurant Partyservice
Het stijlvolle en zeer bijzonder ingerichte specialiteitenrestauranL Met verfijnde a
la carte gerechten en met zorg samengestelde menu's.
Ds. v. d. Veenweg 11,9264TAEERNEWOUDE, 05117-9252
Alle dagen geopend vanaf 10 uur 's morgens
ADRESWIJZIGINGEN 't KLEINE KRANTSJE
NAAR: POSTBUS 858,8901 BR LEEUWARDEN
Lpgas-inbouw vooralle merken auto's
Revisie verdampers
Afstellen met de nieuwste apparatuur
Suderein 44, Tietjerk, 05118 -1256
tevens alle soorten olie in klein en groot verpakking
lid N.V.A.
