Jou
hellema
'T KLEINE KRANTSJE
Makelaars en
Taxateurs
voor geheel
Friesland
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 4
DETUINEN
Naar aanleiding van uw artikel
in het laatste ,,'t Kleine Krants-
je", betreffende het huis aan de
Tuinen nummer 31 en 33, kan
ik u het volgende meedelen.
In het laatst van de vorige
eeuw woonde op nummer 33
mijn grootvader H. A. v. d. Zee.
Hij had daar een schildersbe
drijf.
Mijn vader, IJ. K. v. d. Zee, be
trok later het pand nummer 31
en had daar een zaak in uur
werken annex goud en zilver
werk. Omstreeks 1914 kocht
mijn vader het pand ernaast,
dus nummer 29, toentertijd een
herenhuis van de heer Peter
son. Hij heeft daar gewoond tot
1935.
Op nummer 31 kwam de heer
Martin de Boer te wonen. Die
had een sigarenzaakje en ver
huisde later naar de overzijde
yan de Tuinen waar hij een
glashandel kreeg.
Op nummer 33 woonde Koor-
ens met een groentezaak. Die
heeft daar ook jaren lang ge
woond.
Op nummer 35, waar op de te
kening nog de naam Steeman
is te zien, een schoenenzaak,
was vroeger een filiaal van De
Jong van "Het Nieuwste", een
herenmodezaak.
Leeuwarden A. v. d. Zee
FAMILIE DE KADT
Steeds weer moet ik naar de
foto kijken van die vrolijk la
chende kinderen De Kadt, die
gepubliceerd is bij uw laatste
verhaal over het Joodse leven
in de jaren 1930 - 1945. Pauli
na en Esther zaten evenals m'n
zusje en ik op school 13. Ik kan
me nog herinneren dat Esther
en ik eens samen gezellig bab
belend uit school naar huis lie
pen. Ze was een heel vrolijk
meisje.
Toen ik als tienjarige in het Di-
aconessenziekenhuis kwam te
liggen, vertelde mijn vader op
een dag dat de familie De Kadt
zich had vergast. Dat machtelo
ze gevoel vergeet je nooit.
Herinneringen aan de panden aan de Tuinen
De familie woonde in de Willem
Lodewijkstraat en waarschijnlijk
is daar ook die foto gemaakt,
's Winters schaatsten we op de
sloot die langs de spoorbaan
lag en 's zomers speelden we
op het grasveld.
De geit op deze foto moet wel
onze Willy zijn. Op een vrijdag
kwam mijn vader thuis met een
klein geitje. Mijn moeder mop
peren; "wat moeten wij nu met
een geit! "Wij vonden het
prachtig natuurlijk. Omdat onze
tuin het beestje weinig te bie
den had, brachten wij Willy met
mooi weer naar de Willem Lo
dewijkstraat. In de namiddag
werd ze dan weer opgehaald
en als we haar vanuit de verte
riepen, dan kwam de kop om
hoog en mekkerde ze.
Ik kan me voorstellen dat ook
de kinderen De Kadt plezier
aan Willy hadden, gezien deze
foto.
Schoonhoven Rity Wibbens
WAALSE KERK
In uw laatste nummer stond op
de voorpagina een foto van de
Waalse kerk. Maar als ik een
oude tekening neem van 1605
is het voor mij toch niet gemak
kelijk te raden, waar de foto
graaf eigenlijk stond.
Leusden
Pater W. M. Brada
De fotograaf stond in de
Kleine Hoogstraat, niet ver
van de hoek van de Grote
Kerkstraat af. Hij fotogra
feerde dus een fragment
van de westelijke zijmuur
van de Waalse Kerk, die,
zoals u zult weten, aan de
Grote Kerkstraat staat.
Red.'t KI. Kr.
BIJ MENALDA
Als jong broekje kwam onder
getekende in november 1945 in
dienst bij de Wijnkoperij A. Me-
nalda en Zonen in de Grote
Kerkstraat. Mijn vader had in
z'n militaire diensttijd ene Jan
aangenomen moest ik op een
vel papier schrijven: "Het is
vandaag mooi weer". Vanaf die
tijd is de zon voor mij blijven
schijnen, want ik werd direkt
aangenomen als jongste be
diende. Ik was toen zestien
jaar. Je begon 's morgens om
8 uur tot 12 en van 1.30 tot 6
uur. Dat ging zo door van
maandag tot en met zaterdag.
Om wat bij te leren moest je
naar de handelsavondschool
aan de Wissesdwinger. Maan
dag en dinsdag, donderdag en
vrijdag van zes tot negen. Je
mocht dan om kwart voor zes
weggaan van kantoor, maar
moest nog wel even de post
wegbrengen en onderweg snel
even een boterham opeten. Je
kwam dan om negen uur uit
school en dan lopende naar de
Bosboomstraat in Huizum waar
wij woonden. Daarna het huis
werk maken voor de volgende
dag.
Op zaterdag moest je kwitan
ties lopen van tien tot een. Je
kreeg dan een tas mee met
honderd gulden aan wisselgeld
en je liep vaak van de ene kant
naar de andere kant van de
stad. Soms had je ook een ge
makkelijke route en had je al
leen hotels in de binnenstad.
Ook al regende het pijpestelen
het ging allemaal gewoon door.
Ja, dan is er nu wel het een en
ander veranderd.
We zaten er met z'n vieren op
het kantoor. Er waren toen drie
zaken. Menalda in Leeuwar
de Jong leren kennen en die
was prokuratiehouder bij de
ze wijnhandel. Voor ik werd
den, de Wijnimport S. Sissingh
in Amsterdam en de Wijnkoo-
perij H. J. Sissing in Groningen.
Ook hadden we toen al overge
nomen de fa. Rooswinkel aan
de Nieuwestad te Leeuwarden.
Het was al met al toch wel een
gezellige tijd, want er was na
de oorlog veel vraag naar wijn
en drank. We hadden de klan
ten door heel Nederland. Als je
zaterdagsmorgens langs de
Singel in Amsterdam kwam,
stonden daar een twaalftal
scooters, iedere vertegenwoor
diger had er een, die later ver
vangen werden door auto's. Ik
heb de tijd meegemaakt dat er
met elkaar zo'n vijftig man per-
soneel werkte. De direkteur
woonde in een grote villa te
Bloemendaal. We hebben ook
diverse personeelsfeestjes ge
had en dat was allemaal heel
royaal opgezet. Ik ben er zo'n
vijf en twintig jaar geweest en
heb het gehele vak meege
maakt.
Groningen H. Witteveen
TINUS MET DE TASSEN
In het vorige Kleine Krantsje
las ik het verhaal over Tinus-
met-de-tassen. Ik heb deze in
teressante figuur al verscheide
ne malen over de
Tesselschadestraat zien lopen
in de richting van de Friesland
hal.
Dan bracht hij eerst de zwaar
ste tas een meter of twintig
vooruit, liep terug om de ande
re tassen op te halen en bracht
die een veertig meter vooruit.
Dit herhaalde zich telkens, zo
dat hij de afstand niet eenmaal,
maar tweemaal aflegde.
Een vriend van mij, die medelij
den met hem had ('die arme
man sjouwt zich uit elkaar', zei
hij), heeft hem eens een lift
n
Makelaardij alnds 1896
Leeuwarden - Drachten
aangeboden met de auto. Maar
dat werd geweigerd. Ja, nog
mooier, hij werd gewoon afge
snauwd als beloning voor zijn
vriendelijkheid.
Leeuwarden G. de Vries
Tinus-met-de-tassen legt
met het door U gesigna
leerde systeem niet twee
maal, maar driemaal de
afstand af! Wanneer hij
eerst de zwaarste tas
veertig meter vervoert, dan
moet hij ook weer veertig
meter terug lopen om de
kleinere tassen op te pik
ken. Vervolgens moet hij
weer veertig meter afleg
gen om alle tassen bij el
kaar te krijgen. Om met
al zijn bagage veertig
meter vooruit te komen
moet hij dus driemaal
veertig is honderdtwintig
meter afleggen. Voor een
oude man als hij (vijf-of
zesenzeventig) is het op
die manier een hele on
derneming vanuit de bin
nenstad bij de Frieslandhal
te komen.
Red. 'tKI. Kr.
