Juwelier
Joh. Copini
Wirdumerdljk 24 Leeuwarden
klaas houwen
LEEUWARDENS
OUDSTE VROUWEN
'T KLEINE KRANTSJE
Al 105 jaar genieten wij
uw vertrouwen
ONZE FOTOPRIJSVRAAG
't KLEINE
KRANTSJE
FELICITEERT
naauw 15 teeuwarden tel. 058-131031
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 31
de Leeuwarder Korfbalclub Fri-
so met het vijf en zeventig jarig
bestaan, waarvoor de festivitei
ten alweer een paar maanden
achter ons liggen. Friso is de
oudste nog bestaande specifie
ke korfbalclub in Friesland. De
vereniging werd op de 22ste
mei 1914 opgericht in de lunch
room van Kessler aan de west
zijde van de Wirdumerdijk. Een
van de oprichtsters, mevrouw
Wilhelmina Disselkoen-Brada,
nog maar kort geleden overle
den, haalt in het gedenkboek,
dat Friso bij dit jubileum heeft
uitgegeven, herinneringen op
aan de eerste jaren van haar
vereniging.
"Ik was toen vijftien. Wij woon
den in de Kleine Kerkstraat.
Uniformen voor
verplegend person-
Bakkers-en koksWedmg.
Overalls, werkbroeken,
stofjassen enz.
Tevens speciaalzaak
inspiikerbroeken
en vrijetijdskleding
Mijn ouders hadden daar een
slagerij. Wij waren eigenlijk een
clubje van jongens en meisjes
en wilden aan sport doen. Wij
hadden over korfbal gelezen en
zeiden tegen elkaar 'goh, laten
we ook een vereniging oprich
ten'. We gingen direct korfbal
len na de oprichting. We speel
den echt voor ons plezier en in
het begin deden we maar wat.
De gezelligheid stond voorop.
Dat is ook heel lang zo geble
ven. Klaas Heidoorn was de
eerste voorzitter. Ik zat erg op
de penning en werd dus pen
ningmeester. We hadden bij
ons op de stoep vaak vergade
ring. Ik mocht dan niet weg,
want ik had eigenlijk geen tijd.
Ik was de oudste dochter, hielp
in de zaak en in het huishou
den."
Friso was overigens niet de
eerste vereniging in Leeuwar
den die de korfbalsport beoe
fende; bij de oprichting was de
sport al een aantal jaren in de
stad bekend. In het zeer le
zenswaardige gedenkboek, net
al genoemd, is een overzicht
van de bestuursleden opgeno
men, dat keurig aangeeft, wie
voor de vereniging in al die ja
ren van bijzondere betekenis
zijn geweest.
Laten we er een paar namen
uit overnemen. R. Hofstra, die
lange tijd voorzitter, maar die
ook secretaris en penning
meester is geweest; J. Jelsma,
praeses van 1961 tot en met
1979; H. de Vries, secretaris
van 1947 tot en met 1957; H.
Wiegersma, penningmeester
van 1967 tot en met 1983; G.
Keunirig, voorzitter van 1982 af
en K. Kikstra, penningmeester
vanaf 1984.
Maar ook vele anderen hebben
natuurlijk op het clubleven van
Friso een stempel gedrukt.
Dank zij hen allen kwam deze
gezonde vereniging tot grote
bloei.
De uitslag van onze Fotoprijsvraag "Leewadders, waar is dit" van
het septembernummer volgt, tegelijk met de uitslag van de prijs
vraag uit dit jubileumnummer, in de uitgave van 't Kleine Krantsje
van november.
Een van de oudste ingezete
nen, die de stad Leeuwarden
heeft gehad, was Leentie de
Lange-Claases; zij overleed in
1780 in het Diaconiehuis aan
de Grote Kerkstraat op de leef
tijd van ruim honderd en vijf
jaar. Leentie kwam kennelijk uit
een sterk geslacht. Een jaar
eerder was haar jongere broer
tje Fokke Claases overleden en
die werd vijfennegentig; ook dat
was voor die tijd al een toren
hoge leeftijd - de meeste men
sen werden toen nog geen
veertig jaar oud.
"Eergisteravond ongeveer Ze
ven Uur" aldus berichtte de
krant van die dagen, "is alhier
overleden Leentie Claases,
Wed. wijlen Anthoni de Lange,
zijnde geboren den 24 Augusti
1676 en dus in den Ouderom
van 105 Jaaren, 1 Maand en 1
Dag, zijnde tot het laatste van
haar Leven bij haar verstand
geweest; zij heeft gezien 10
kinderen en 50 kindskinderen
en kindskindskinderen; zedert
ongeveer drie Jaaren heeft
haar gezigt merkelijk afge-
noomen, zoodat ze genoeg
zaam blind was; in den Jaare
1759, wanneer het Diaconie
huis opgericht wierde is zij
meede daarin gebragt, en was
dus een van de eerste inwoon-
ders, doen ter tijd was zij hard-
hoorig, dog nu geheel doof".
Het Diaconiehuis, dat wel wat
trots was op een bewoonster
van een zo spectaculaire leef
tijd, wilde haar een bijzondere
laatste eer bewijzen en daarom
werd de overleden Leentie niet,
zoals gebruikelijk was, door
acht, maar door twaalf dragers
naar het kerkhof gebracht. Bo
vendien volgden alle regenten
en alle regentessen de baar en
ook dat was een eer, die nie
mand anders te beurt mocht
vallen.
Het was op het Oldehoofster
kerkhof, dat Leentie de Lange
haar laatste rustplaats vond en
omdat het graf zich bij wijze
van spreken slechts op een
steenworp afstand van het Dia
coniehuis bevond, besloot men
een flinke omweg te maken om
er te komen. Zo trok de stoet
door de Bollemanssteeg en de
Nieuwesteeg naar de brede
kant van de Nieuwestad en
vandaar door de Kleine Kerk
straat naar het kerkhof bij de
Oldehove.
Na afloop van de begrafenis
was er nog een passende bij
eenkomst in het Diaconiehuis,
waar een van Leentie's zestig
nakomelingen bedankte voor
de goede zorgen, die dit huis
aan Leentie had besteed. Daar
na rookten de "broeders" van
het huis een pijp tabak en de
"zusteren" dronken een kopje
thee - ook kwam er nog een
glaasje wijn op tafel, dat met
"koekjes en krakelingen vol
gens het burgerlijk gebruik
werd geconsumeerd".
Was Leentie Claases met haar
honderd en vijf jaar dus een
van Leeuwardens oudste inge
zetenen, nog veel ouder werd
Johanna van de Breuckele, die
de zeldzame leeftijd bereikte
van honderd en vijftien jaar
Deze Leeuwarder vrouw werd
geboren in 1685 en zij overleed
in 1800. Zodat van haar kan
worden gezegd, dat zij in drie
eeuwen heeft geleefd, in de ze
ventiende, de achttiende en in
de negentiende eeuw.
En dat was een bijzonderheid,
die wel nooit eerder en nooit
later zal zijn voorgekomen. Al
thans niet bij ons, want dan
wisten we het wel.
Een respectabele leeftijd bereikte ook de Leeuwarder mevrouw
Grietje van Heerewaarden. Zij overleed in 1927 op de leeftijd van
honderd en drie jaar.
Het oude Leeuwarden, dat verdween Het begin van het vroegere Kalverdijkje met rechts
de boerderij, waarin tientallen jaren de familie Tijsma heeft gewoond. Links zien we de
watertoren zich verschuilen achtereen boom.
