WIE HEEFT ZE
NOG GEKEND
VOSMAN'S MOLEN HET LAM
■T KLEINE KRANT5JE-
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN pagina 39
Een paar jaar geleden vonden sommige lieden uit de omge
ving van Achter de Hoven het nodig te laten weten, dat de
wereld hun straat niet voor een piesbak moest aanzien.
Daarom spijkerden zij een bord tegen de muur met de
kreet: "Onze buurt is geen urinoir!" Dat althans zal hun
bedoeling zijn geweest, maar dat moeilijke woord urinoir
kwam niet helemaal goed uit de verf - het werd urinior.
Maar urinior of urinoir, zo'n tekst blijft er natuurlijk nooit lang
staan. Al heel gauw verdween de letter g van het woord
geen, zodat de voorbijgangers de straat juist wél voor een
piesbak dienden aan te zien. Tenslotte werd er ook nog wat
aan dat woordje urinior gedaan, zodat er kwam te staan:
"Onze buurt is een inior!" En.zo zullen sommige aan-
schouwers hebben gedacht, wat kan van die tekst nou de
bedoeling zijn geweest?
In deze rubriek wil 't Kleine
Krantsje weer even de herin
nering oproepen aan Leeu
warders, die tijdens hun le
ven veel voor hun omgeving
betekenden, maar wier na
men nu zelden of nooit meer
worden gehoord.
JANS MIK
Was van 1935 tot 1966 de ex
ploitant van het Oranje Bierhuis
aan het Raadhuisplein. Hij wist
in die functie door zijn aimabele
karakter in deze oude zaak een
bijzondere sfeer te scheppen -
het Oranjebierhuis was in al die
jaren voor heel veel Leeuwar
ders gewoon "Mik" en niet an
ders. De heer Mik was geen ge
boren Leeuwarder. Hij zag het
levenslicht in Nieuwe Pekela en
hij groeide ook op in het Gronin
ger land - hij liet het z'n hele le
ven lang merken door elk woord,
dat hij sprak.
In december 1966 droeg hij de
exploitatie van het Oranjebier
huis over aan Jaap en Annie
Gast-Woldendorp.
Jans Mik was drie en zeventig
jaar oud, toen hij in juni 1976 in
Leeuwarden overleed.
HEMEN DE RUITER
Ook Tiemen de Ruiter, de han
delaar in tweede handsboeken
was geen Leeuwarder-in-hart-
en-nieren. Hij werd in het Bildt
geboren, maar hij was nog maar
zes, toen hij met zijn ouders
naar de Friese hoofdstad kwam.
Tientallen jaren heeft hij, zowel
op de vrijdagmarkt op het Wil-
helminaplein als op de zaterdag-
markt op de Nieuweburen, een
kraam met boeken gehad.
Hij verkocht zowel oude, als
nieuwe boeken, kostbare bij
bels, naslagwerken, romanne
tjes, oude tijdschriften, platen en
prenten. Niet zelden zag hij kans
splinternieuwe boeken aan de
man te brengen voor een fractie
van de prijs, die er op datzelfde
moment in de boekwinkel voor
werd gevraagd. "Inne boekhan-
nel vieftig gulden, bij mij een
tientje" sprak hij dan laconiek.
Tiemen de Ruiter was ook een
bekwaam boekbinder, die veel
van zijn tijd in het restaureren
van boeken stak. Hij overleed
eind 1978, toen hij nog geen
zestig was.
JACOBUS J.COPINI
Jacobus Johannes, gewoonlijk
Koos Copini genoemd, geboren
in 1885, begon zijn loopbaan
als horloge- en klokkenmaker
bij zijn vader Julius Alexander
Copini aan de Voorstreek.
In 1908 vestigde Koos Copini
zich zelfstandig in een pand
aan de Peperstraat. Later
kwam hij naar de Nieuwestad,
eerst aan de "stille", daarna
aan de "drukke" zijde.
In het pand nummer 80 vestig
de hij een zaak in horloges en
klokken.
Ook reparatiewerk aan klokken
en horloges werd daar verricht.
In 1936 volgde een nieuwe ver
huizing; nu kwam de firma Jac.
Copini in de voormalige slagerij
van Visser in de Prins Hendrik
straat. In 1958 kwam de heer
Copini te overlijden, maar het
oude bedrijf werd onder dezelf
de naam voortgezet door de
jongste zoon, ook een Jacobus,
die net als vader Koos werd
genoemd.
De oude heer Copini, een zeer
geziene figuur in Leeuwarden,
is jaren lang bestuurslid van de
Winkeliersvereniging De Nieu
westad geweest; ook maakte
hij deel uit van de Toneelvere
niging De Palmtak en, na het
ter ziele gaan van deze vereni
ging, van de rooms-katholieke
toneelvereniging Vondel, waar
van de heer Copini bestuurslid
was.
ledoctea^-uctde^je'e van t t£dQétne h t^e, die ueo'o deeje judt-
damaitffove ooJl de aedede adve'itentie-aeyidiitre vevyotefde, ié. yeeA
aancpenaami cfetAo^jhn aoov det meded&ven, dat dtp. dor det ixnyideteiden
van deje uitgave adeem deed moqen cvndeAvonden. d)e ri^de oocf&t aam
advevtemtie&J die dejee- utdidii/mdram^ mede morjfedijJl maadtej cjetaicft
ervam, dat om odUéine ddCrant^e im de darten vam veden eem wawn
fdaattye veroverd deefit. Vdat itemt tot grote voddoening na u>g ofi det
futmt itaam de migdjkaud vam det vg^ntunntiggciMg deitaan ie fiaMeren.
(ddt&nne 2ü. (dcdoantra
OPGAVE NIEUWE ABONNEES EN ADRESWIJZIGINGEN UITSLUITEND NAAR:
ABONNEMENTENADMINISTRATIE T KLEINE KRANTSJE,
Postbus 858,8901 BR Leeuwarden, telefoon 058 - 987560
daar een riante standplaats
had. De molen werd in opa's
tijd ook wel Vosman's molen
genoemd, naar de in 1862 ge
boren meelhandelaar Herma-
nus Albertus Vosman, die in
1894 vanuit zijn geboorteplaats
Deventer naar Leeuwarden
kwam en eigenaar van de mo
len werd. Naar diezelfde me
neer Vosman werd en wordt
het Westerpark ook wel het
Vosseparkje genoemd en nu
blijft de herinnering aan deze
meelhandelaar dus nog langer
bewaard, omdat het nieuwe ap-
1 partementencomplex de naam
Vossenhove krijgt. Dat men de
herinnering aan deze figuur
nog eens zo hecht zou veran
keren heeft Herman Albertus
zelf natuurlijk nooit bevroed,
toen hij de wieken van Het Lam
hier nog liet wentelen.
Dit is de molen "Het Lam", die
van 1830 tot 1919 gestaan
heeft op de plaats, waar op dit
moment het appartementen
complex De Vossenhove wordt
gebouwd. Aan het begin van
de Molenstraat dus, dicht bij de
Westersingel. Voor 1830 stond
de molen Het Lam op de Hoek-
sterpoortsdwinger en op een
fraaie oude tekening kunnen
we zien, dat het gevaarte ook
