hellema
'TKLEINE KRANTSJE-
de fien
Makelaars en
Taxateurs
voor geheel
Friesland
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 4
WILLIBRORDKERK
In 1990 viert men het Willi-
brordjaar: overal verschijnen er
in de kranten stukken over Wil-
librordkerken.
In het Noorden had men vroe
ger Willibrordkerken in Ried,
Holwerd, Goenga, Lemmer en
op Terschelling, Vlieland en
Wieringen.
Maar ook Leeuwarden heeft
een Willibrordkerk gehad, tot
ongeveer 1884. Dat was een
huiskerkje aan de Korenmarkt,
nu dus de Voorstreek. Men kon
daar aan de zuidkant een steeg
insteken en dan via een trap
Makelaardij eind» 1098
Leeuwarden - Drachten
naar boven komen. Dan kwam
men bij het achtergebouw van
het huis van de familie Schel-
tinga. Daar was op de boven
verdieping een huiskerkje inge
richt, zo wat op de plaats waar
later de Julianaschool werd ge
bouwd. Al die kerkjes in Leeu
warden in huize Burmania, in
de Bontepapesteeg en de
Speelmanstraat, in de Grote
Kerkstraat, bij Wybrand de
Geest in de Minnemastraat zijn
verdwenen.Ook het kerkje
aan de "stille kant" van de
Nieuwestad en het kerkje in de
Sacramentsstraat.
Men kan oud Leeuwarden nog
wel in kaart brengen.
Leusden p. Menno Brada
OMERJANSEN
Onlangs las ik in 't Kleine
Krantsje een stukje van nu
honderd jaar geleden over de
scharenslijper Omer Jansen,
die na een huwelijk van twaalf
jaar nog een dochtertje kreeg.
Volgens mij hebben ze later
ook nog een zoon gekregen.
Toen ik bij het Jeugdmuziek-
korps 'Klein maar Dapper' was,
werd ik daar vriendin met een
meisje, dat Rika Jansen heette.
De scharensliep was haar Opa
en zij woonden toen in de Blok-
huissteeg.
Zij woonde alleen met haar
moeder thuis; haar vader was
op de vrachtvaart. Ik vond het
bij haar vaak heerlijk rustig en
zij vond het bij ons gezellig in
een groot gezin.
De vader kwam mij voor als
een hele rustige man. Later is
hij aan wal gebleven en heeft
hij de kar van zijn vader over
genomen. Volgens mij heeft hij
daarmee nog lang bij de Oude
Waag gestaan.
Hoorn
F. Spoelder-Faber
vlak voor onze bevrijding
hadden achtergelaten. En die
autobus zou in de Van Cro-
nenburghstraat, vlak bij de
garage van Statema hebben
gestaan.
Red. 't KI. Kr.
Ook heeft hij wel kinderen bin
nengelaten, die haast geen kle
ren meer aan hadden en tot op
hun botten verkleumd waren.
Die kwamen er echt om een
beetje warmte op te doen.
In 1944 stond hij er weer als
portier en wel bij de kleine in
gang; dat was de draaideur
naast de weegschaal, die er al
tijd stond in de hal. Op een
middag kwam er een vrouwelij
ke officier van het Leger des
Heils met twee mensen in bur
ger. Zij gingen om de beurt op
de weegschaal staan en ver
trokken toen weer richting
Nieuwestad.
Opeens zag mijn vader naast
de weegschaal een grote tas
staan. Hij opende die en zag
toen tot zijn verbazing allemaal
papiergeld en volle bonkaarten.
Meteen bracht hij de tas naar
het kantoor van V. en D
Een uur later zag hij dezelfde
officier, die nu ondersteund
werd door een politieagent en
dezelfde twee mensen weer
aankomen. Het mensje was he
lemaal over haar toeren heen.
Mijn vader vroeg wat er aan de
hand was en snikkend vertelde
ze toen, dat zij een tas had ver
loren. Maar waar wist ze niet.
Mijn vader zei toen, dat hij een
tas had gevonden bij de weeg
schaal en dat ze die wel even
zouden halen bij het kantoor.
Toen ze haar tas terugzag viel
het vrouwtje flauw in de armen
van mijn vader.
Ook al is dat nu zes en veertig
jaar geleden, zulke dingen ver
geet je nooit.
Groningen H. Witteveen
DRAMA MET GRANAAT
Bij een van de zwerftochten,
die wij als jongens van tien, elf
jaar uit de Pieter de Swartstraat
en naburige straten regelmatig
ondernamen om ons vermaak
te zoeken (slootjespringen,
e.d.) ontdekten wij op een ge
geven moment in de buurt van
het vliegveld een schuurtje,
waar wij op een of andere ma
nier zijn weten binnen te drin
gen. Daar troffen we allerlei
wapentuig aan, zoals geweren,
PIETERSBUREN
Als ik hier 't Kleine Krantsje
ontvang en het meteen ga le
zen natuurlijk, dan ben ik in
mijn gedachten weer in mijn
jeugd terug. En dan denk ik
aan het streekje achter Pieters-
buren, waar wij woonden, en
aan School 6, waar wij naar
school gingen.
Hoe gaarne zou ik daar foto's
van willen hebben, maar helaas
het bestaat niet meer. Mis
schien zijn er lezers, die nog
een schoolfoto hebben van het
jaar '31 of '32 of zo van de klas
1b van juffrouw De Vries. En
misschien komt die dan nog
eens in 't Kleine Krantsje te
staan.
Ik wil ook graag Ritsko van
Vliet senior langs deze weg
openlijk bedanken. Hij houdt
mij van vele dingen op de
hoogte en hij heeft mij in con
tact gebracht met oude vrien
den.
Roy Utah, U.S.A.
M. Scheer-Schot
ONGEVALLEN
Op mijn stukje "Ongevallen" in
het Jubileumnummer reageer
de in het decembernummer
Jetze Visser te Leeuwarden. Ik
zou het wel prettig vinden in
dien Jetze Visser contact met
mij zou willen opnemen. Mijn
tel. nr. is 02518 - 51623,
adres: Asserlaan 22.
Castricum Henk Zijlstra
TASVERLOREN
Mijn vader was behanger en
stoffeerder bij Vroom en Drees-
mann in Leeuwarden. Tussen
Sinterklaas en Kerst moest hij
- zonder uniform - ook wel
portiersdiensten verrichten. Kin
deren zonder geleide mocht hij
dan niet binnenlaten, zoals on
langs, ook al in 't Kleine Krant
sje werd geschreven.
Maar als mijn vader kinderen
bij de deur kreeg en ze konden
geld tonen met de bedoeling
iets te gaan kopen, kon hij ze
nooit weigeren en mochten ze
dus wel naar binnen.
Jansen, "de skeresliep", heeft nog jaren onder de Oude Waag gestaan
patroongordels, e.d., wat voor
ons natuurlijk een unieke kans
was om "soldaatje" te spelen.
Toen we uiteindelijk met onze
buit huiswaarts keerden werden
we, goed en wel in de bebouw
de kom van de stad aangeko
men, al heel snel door een "pli-
sie" van onze omgehangen
voorwerpen ontdaan! Gefouil
leerd werden we niet, helaas,
want een van de jongens had
een granaat in zijn zak gestopt,
waar we mee gingen voetballen
toen we weer in de "buurt" ge
arriveerd waren. Ik weet nog
dat garagedeuren als goal
dienst deden. Met als fataal ge
volg het door u in vorige Kleine
Krantsjes beschreven dodelijk
gebeuren.
Maar dat gebeuren had plaats
toen ik als gevolg van een ka
pot geschopte klomp al vrij snel
het "voetbalveld" had verlaten.
Toen ik de Pieter de Swart
straat al was ingelopen hoorde
ik een geweldige knal, wat dus
de ontploffing van de granaat
was.
Maar of de granaat nu was ont
ploft door het schoppen of dat
ze er inderdaad aan zijn gaan
prutsen, weet ik niet.
Men heeft waarschijnlijk niet
geweten dat ik er ook bij was
geweest, er is me tenminste
niets gevraagd en ik heb het
kennelijk ook niet aan mijn ou
ders verteld want mijn moeder,
nu vijf en tachtig jaar en wo
nend in Drachten, kon zich het
voorval wel herinneren, toen ik
het haar vroeg, maar niet dat ik
er ook bij was geweest.
Hoogvliet
R. Kuipers
Dit is, merkwaardigerwijs
weer een geheel andere le
zing, dan die welke wij tot
dusver (van verschillende
kanten) hadden gehoord: de
jongens zouden de granaat
hebben gevonden in een au
tobus, die Duitse militairen bij
hun vertrek uit Leeuwarden
