REKLAME DICKVANDERHEIJDE JR
GESPREKKEN OP DE
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
'T KLEINE KRAHTSJE
LITTEKENS
J. C. COPINI OVERLEDEN
FOTOPRIJSVRAAG
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 15
adviesbureau voor reklame en publiciteit
jozef israëlsstraat 6-10 058-124984
Storm, regen en natte sniw
hewwe ut bij de bruggen wel es
onhurig en ongesellig maakt.
Mar as er weer es een knappe
dag is, dan binne se der. Na
een mooi skoft is Rintsje de
Ruter oek weer es in't land en
in Liwwadden. De assielsoe-
kers foor ut Lekkummerend
nog niet. Een dreeg fraagstuk.
En mut er een nij stadshuus
komme?
An't end komme se hast in 'e
kerk uut, Tabe Ruutsje, Wiebe
Poatsje, Lange Marten, Minne
Mager, Fokke Vutman en
Rintsje de Ruter, de emigreer
de Blekerstrater.
Tabe Ruutsje: De kaans is
groat dat we straks Rintsje de
Ruter uut Ammérika hier op fi-
site krije. Se binne weer foor
een paar maanden in ut land.
Hij wu de befrijding hier met-
make.
Minne Mager: O, hij weet nog
niet dat wij al befrijd binne?
Flauw grapke. Stil mar Tabe,
de herdenking en soa. Fieftig
jaar leden is toen die rotsooi
begonnen. Die Rintsje hèt ge-
liek.
Fokke Vutman: Toch leze .jou
nou en dan fan een Rus of een
Japanner, dat ie nou pas foor't
licht komt. Sukken ferstoppe
hur in e bossen en soa en den-
ke dat ut nog altied oorlog is.
Mar Rintsje niet, denk ik.
Wiebe Poatsje: Der binne fan-
seis nog wel landen waar nog
altied fochten wurdt. Ik hew der
niet ut meeste ferstand fan,
mar ik hoor dat wel es. Mar jim-
me bedoele de groate oorlog
teugen Hietleren die mannen.
Groate Geert: Ik ken niet seg-
ge, dat ik die Rintsje kan. O,
hèt ie froeger in de Bleeker-
straat woand. Strakjes weet
gieneen meer, waar die straat
was. En hij is emigreerd en siet
nou en dan es tuus? Mooi.
Lange Marten: Je kenne beter
emigrant weze as assielsoeker,
denk ik. Met die meensen
wurdt oek mar raar ompakt. An
de andere kant: se salie mar
naast jou woane. Mar wat
wurdt daar soms een reboelje
over maakt.
Minne: Een neef fan de frouw
sei: sukke dingen gebeure al
tied in't Lekkummerend. Daar
mutte se die meensen hewwe;
nooit in't Westend. Dat hèt met
geld en met stand te maken,
seit ie. Dat wil mij eigenlijk niet
an, dij Fokke?
Fokke: Nee, dat loof ik oek
niet. We hewwe ut er tuus oek
wel es over. Sientje was poer
op die Blokkedoaslui, die die
meensen niet hewwe wuden,
want ut is soa koud op ut Dra
gonderplein hé? Mar toen ik sei
dat er bij ons om 'e hoek nog
wel ruumte was, och here, dat
was wel soa ongeskikt
Tabe: Soa binne wij meensen.
We kenne ut mooi opsegge en
o soa goed bedoele, mar we
doene ut liefst met de potteme-
nee af. Tien gulden in een kol-
lekte foor swatten of soa is be
ter as dat se bij jou in'e straat
woane. Hé, kiek es, daar is
Rintsje.
Rintsje de Ruter: Hallo fooks!
Nee; gouje jonges, das beter.
Es even kieke: Tabe, Wiebe,
dou bist Minne met dien dikke
kop, en o ja Fokke, eindelijk
een heer, en nog twee langen.
Ah, Marten, en dizze kleine jon
ge is Geert. Just Geert.
Sien moeke had een steert.
Een segje froeger.
Geert: Nee, wij hewwe mekaar
nog nooit troffen. U woant oek
niet in 'e buurt hew ik begre
pen. Los-eens-de-les, o ja, ik
seg altied Los Angelus. Klept
niet in de ferte. Haha. En hoe
fient u de stad soa as ie nou
is?
Rintsje: Jou hewwe niet soa te
uwen. Ik bin een gewoane ar
beidersjonge uut 'e Bleeker-
straat. De stad is feranderd,
mar ja, wat wil je? Der is feul
afbraken, mar das beter as een
aardbeving. Dat is ons sloper
nou en dan. Mar de Waag
staat er nog, en de Oldehove,
en ut stadshuus en wat seit
Marten?
Marten: Ik weet niet, hoe ut
komt met ut stadshuus. Mut je
hore, Rintsje. Se wille ut Bur-
maniahuus en seker alles der
achter helemaal afbreke, en
daar een nij, hoe hiet ut, stads-
ketoor bouwe. Daar ken dan al
les in, fan't Hofplein en uut an
deregebouwen.
Wiebe: Daar hew je 't weer: af
breke en op 'e nij bouwe. En
wat mut ut kosse? Hoor es an:
dertig miljoen gulden. In wat
foor wereld leve wij? Su dat on
der Brandsma oek gebeurd
weze? Of hiette die fuulkieker
anders?
Rintsje: As se mar met hun
poaten fan ut stadshuus afblie-
ve. Daar binne wy nog trouwd.
Even foor die rot oorlog begon.
Ja, en dat gebouw waar se nou
trouwe, mut er oek blieve. En
de Hoofdwacht, ut ouwe plies-
jebero. O, daar komt muskien
weer een pliesjepost in. Ut hèt
wel een rare rotkleur kregen!
Fokke: De politie is uw beste
vriend segge se. We kanne
hier gelukkig niet fan die seku-
re mannen soa as Sousjekoe
die hadde, soa as Sientje dan
seit. Mar neffens een soad
meensen konden se wel feul
strenger weze.
Rintsje: Se binne hier te goed,
se late te feul gewurre. Nim
nou die drugs. Daar binne se
bij ons wel soa op teugen. En
hier bestelle jou se as een
potsje bier. O, soa raar is 't nog
niet? Des te beter.
Geert: Kiek twee dingen mutte
se goed anpakke. Te hard rie-
de, en met een mooi poepke
drank op achter't stuur. Die
Maai Wegman hèt ut goed in
hur eigenwieze kopke. Allemaal
fan'e weg hale. Niet of nooit
meer riede, wik mar segge, sak
mar segge!
Minne: Toen met die aardbe
ving laassen bij jim, seiden wij:
Su Rintsje oek denke, de
Bleekerstraat trilde nooit? Daar
legge mien wuttels, seg mar,
hast onder de Hofwiek. Nee,
niet helemaal as grapke be
doeld.
Rintsje: Jonges, wuttels- of ra
pen, ons kienders en kleinkien-
ders leve daar! Dus wij oek!
Een kleinsoan hiet al Richard-
Reuter. Een maand leden is ie
met een katteliek meiske
trouwd. De kerk dee mie an de
Ouwe Bonnefaas denken.
Marten: Ik hew een kleindoch
ter, die hèt even leden alles bij
mekaard liept omdat die ouwe
Bachman ut opgeven had.
Daar is se nou weer af. Mar
nou seurt se mie altied om'e
kop over die Andela, nee Man
dela daar in Suud-Afrika.
Tabe: Trouwes om 'e Bonnifa-
sius hene gaat ut oek hard fer-
anderen. Der is al heel wat af
braken en ferinneweerd. Der
sal nou loof ik een supermarkt
of soa komme. Goed dat ouwe
deken Vaas dat niet meer met-
cnaakt.
Fokke: Jaren leden was ik es
erges in Brabant. Midden in't
dorp netuurlijk de kerk. Met een
bord er foor: de mens zal bij
brood alleen niet leven. Vijf me
ter ferder een winkel. En de
winkelman, die wist wat die
spreuk inhield, goed katteliek
hor, hat er toch een bord del
set, waarop ston: Doe er daar
om een plakje van onze heerlij
ke kaas op!
Vlga.
Wij hebben niet veel, maar toch
wel enkele reacties gekregen
op onze oproep in het februari
nummer of er lezers zijn, die
ons littekens kunnen aanwijzen
van de laatste wereldoorlog. In
een volgend nummer van 't
Kleine Krantsje hopen wij er op
terug te komen.
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders
waar is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien
dagen naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vries-
straat 1,8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten
wij een exemplaar van hpt boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het. met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang
vervlogen tijd.
Geheel onverwacht is de vorige
maand in Leeuwarden overle
den de heer Johan C. Copini.
Bij het uitbreken "van de Twee
de Wereldoorlog verbleef de
heer Copini in Nederlands-ln-
dië. Als krijgsgevangene van
de Japanners werd hij, als een
van de weinige Nederlanders,
tewerkgesteld aan de zo be
ruchte Birmaspoorweg. Nog
zeer onlangs heeft hij, speciaal
voor 't Kleine Krantsje, de her
inneringen aan die trieste tijd
opgehaald - die hebben wij in
het nummer van januari van dit
jaar gepubliceerd. De overlede
ne is drie en zeventig jaar oud
geworden.
(Vervolg vanpag. 3)
met een horizontale afsluiting;
een lijst. Voorbeelden hiervan
zijn Heerestraat nummer 7,
Anno 1669 en Slotmakersstraat
hoek Speelmansstraat, Anno
1652. Misschien waren in deze
drie gevallen de straten te smal
om een luifel te plaatsen of
was dat bij verordening verbo
den."
Nu de winnaar van het uitge
loofde fotoboekje 'Leeuwarden,
ach ja, zo was het.Dat
werd de heer Hans Popma,
Claes Bockes Balckstraat 9 te
Leeuwarden.
