ton
'T KLEINE KRANTSJE
Makelaars en
Taxateurs
voor geheel
Friesland
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
LOODGIETER J1ELOF
Toen ik nog bij de wijnkoperij
van Mendalda in de Grote
Kerkstraat werkte, hadden we
wel eens een klusje voor de
loodgieter Jielof, over wie on
langs nog in 't Kleine Krantsje
werd geschreven. Hij kwam
dan op z'n fietsje en ging eerst
horen wat er gebeuren moest.
Jielof kon dan uren staan pra
ten over vroeger en over ande
re mensen, van wie hij er zo
velen kende. We hebben heel
wat afgelachen met hem, want
hij kon het heel mooi vertellen.
Als er ergens brand was ge
weest of er was een ongeluk
gebeurd, dan kon je er maar op
rekenen, dat Jielof er vooraan
bijstond.
Hij kocht bij ons ook wel eens
een liter jenever en zo kon je
zeggen, dat zijn oud lood ons
ook weer geld opbracht.
Groningen H. Witteveen
BRIEF UIT CANADA
Het radioverhaal over 't Kleine
Krantsje, dat mij op 20 februari
via mijn wereldontvanger ter
ore kwam, sprak mij erg aan,
omdat mijn grootouders in
Leeuwarden zo'n veertig jaar
geleden op Tuinen 11 een ban
ketbakkerij hadden. Zo kwamen
oude en goede herinneringen
weer boven van het romanti
sche huis aan deze gracht met
een schat van een tante Toos,
die het snoepwinkeltje bestuur
de. De lange gang die via de
dieper liggende keuken met
bedstede en binnenplaatsje uit
eindelijk uitkwam bij de achter
liggende bakkerij, waar mijn
opa Piet Geestman van ieder
gebakje een kunstwerk maakte
en waar wij dan stonden te
wachten tot er iets mislukte.
Dan nog die kleine knecht, die
amper over de klep van de
bakfiets kon kijken, maar toch
schijnbaar alle bestellingen
keurig afleverde. Dit alles komt
dan zo weer boven.
Wij zijn zes jaar geleden vanuit
Nijmegen naar de westkust van
Canada verhuisd en wonen iets
ten noorden van Vancouver di
rect aan zee. Ik zie de vissers
druk bezig met het binnenhalen
van hun netten.
Het water is hier nog schoon,
de natuur is hier prachtig en
de cultuur is die van de India
nen, wat mij toch vaak doet te
rugdenken aan de Europese
cultuur die nu meer aanspreekt
dan toen ik er woonde.
Mijn vistijd begon met het ko
pen van maaien voor drie cent
in de Oosterstraat, daarna uren
lang vissen onder een van de
Leeuwarden
grachtbruggen en dan blij naar
huis gaan met de vangst van
enkele bliekjes, die oma dan
voor me bakte.
Mijn Leeuwarder vakanties wa
ren leuk en ik sliep dan op de
zolderslaapkamer waar het sa
nitair uit kan en bak bestond.
Als je je hoofd uit het raam stak
om zo op straat te kijken leek
het of de gevel naar voren viel.
Heel wat uren heb ik met neef
Piet Geestman op de Grote
Wielen doorgebracht in een
BM'er, die we voor enkele gul
dens per dag huurden.
Power River
Hermann P. J. Welp
NAAM (VAN) LEEUWARDEN
Enige tijd geleden vroeg 't Klei
ne Krantsje naar mensen, die
de naam Leeuwarden of Van
Leeuwarden dragen. Uit een
artikel in de NRC blijkt, dat er
thans in Noord-Frankrijk men
sen zijn, die deze naam dra
gen; wellicht wonen zij er tijde
lijk in verband met hun werk.
De opmerking in het artikel, dat
ik u hierbij voor uw archief toe
stuur, dat Nederlands in Frank
rijk een verboden taal was, lijkt
mij wat overdreven. Waar
schijnlijk wordt het onderwijs-
geven in het Nederlands be
doeld.
Zou het voor Leeuwarders toch
maar veiliger zijn om "leewad-
des" in Frankrijk te spreken?
Fokke Vutman c.s. kunnen hen
allicht helpen om de goede uit
spraak te krijgen.
IJmuiden J. G. Haasdijk
ANNESCHOT
Graag zou ik willen weten of
Anne Schot nog in leven is en,
zo ja, wat zijn huidige woon- of
verbiijfplaats is. Kan zijn zuster,
mevrouw M. Scheer-Schot, mij
dat misschien vertellen? Mijn
adres is: Schapestraat 55.
Voorts zou ik willen vragen of
iemand in het bezit is van het
boek "Mein Kampf"; zou diege
ne dat willen afstaan of uitle
nen?
het zoekplaatje. Daar heb ik
ook heel wat voetstappen lig
gen. Ik werkte daar bij meneer
J. Schootstra van de ketting-
kast- en jasbeschermerfabriek
van december 1938 tot augus
tus 1948, toen de fabriek naar
Buitenpost is gegaan.
Leeuwarden J. van Daalen
BIJDRAGEN
Hoewel de jubileumviering van
't Kleine Krantsje alweer enige
tijd achter de rug is, wil ik u
toch nog even feliciteren met
het feit dat u steeds weer het
oude Nieuws in ons Grote
"Kleine Krantsje" tot wereld
nieuws weet te maken; immers
uw Krantsje kent geen grenzen.
Elke keer als ons Krantsje door
de bus glijdt ga ik eerst zitten
om het even door te bladeren
en dan is door de regel de ru
briek "As jou het mij frage" het
eerste wat ik lees. Ook de foto
rubriek is steeds weer een ver
rassing.
J. van der Woude
VOL VERRASSINGEN
Het februarinummer van 't Klei
ne Krantsje stond voor mij weer
yol verrassingen. Zo bijvoor
beeld de foto van Pietersburen,
waar ik van mijn vijf en zestig
jaar acht en twintig heb ge
woond, en het stukje, dat er bij
geschreven was van Minnie
Scheer-Schot. Dat was mijn
buurmeisje in de jaren dertig en
begin jaren veertig.
Graag zou je dan willen weten
hoe het met hen is gegaan,
met haar beide broers en haar
zuster. Als Minnie mijn naam
leest, Jan van Daalen, dan
weet zij wel wie het is.
En dan die foto van de Ame
landsstraat in de rubriek van
Daar ik zelf ook nog wel eens
een kleine bijdrage uit het ver
leden heb geleverd word ik ook
nog wel eens gebeld en dan
vraagt men wel eens over een
bepaalde straat of wijk te schrij
ven. Ik heb dan vaak gezegd
zet nu zelf iets op papier en
stuur dat aan de redactie. De
heer Schoustra ziet dan wel of
hij daar een foto bij heeft en
verbetert eventuele schrijffou
ten.
Toen ik eens iets over de
Bleekerstraat schreef werd ik
opgebeld door iemand die zei
dat ik vergeten had iets over
zijn ouders te schrijven. Toen ik
hem zei dat ik wel wist dat
deze mensen een Breikokerij
hadden in de Bleekerstraat
vond hij dat zo mooi en zou hij
graag daarover iets vertellen
maar hij had geen foto's. Ik heb
hem aangeraden toch maar
iets op te maken en aan de Re
dactie te zenden daar deze
zich daar wel mee zou redden.
Tot heden heeft de heer Schüt
helaas nog niets van zich laten
horen. Als er meer mensen zijn
die nog herinneringen hebben
stuur die dan alstublieft in daar
door uw bijdrage weer vele
mensen kunnen meegenieten,
zoals u nu ook geniet van de
bijdrage van een ander. Dat
ons Grootste Kleine Krantsje
nog vele jaren mag verschijnen
en dat wij allen mogen blijven
genieten, is de wens van een
abonnee van het eerste uur.
Leeuwarden R. Poelstra
CAFENEUF
Bij de aankoop van het pand
Voorstreek 32 (het voormalige
café Neuf) en voor de herope
ning van mijn zaak, op nummer
30, heb ik alles gedaan om aan
meer informatie te komen over
de geschiedenis van deze pan
den, verhalen en oude foto's.
Sinds 't Kleine Krantsje diverse
publicaties over deze panden
heeft uitgebracht, zie ik dat er
onder de lezer(essen) nog erg
veel materiaal moet zijn. Gaar
ne zou ik een verzoek willen
richten tot de abonnees om
oude foto's (na reproduktie re
tour) verhalen etc. etc., betrek
king hebbende op deze panden
en haar bewoners aan mij te
willen zenden, om zo tot een
geheel te komen en misschien
wel tot een boekje hierover.
Leeuwarden J. A. Boomsma
FIETSROUTES
Dat wij in Leeuwarden mooie
plekjes bezitten is alom be
kend, maar minder bekend is
het, dat er rond de stad zulke
mooi aangelegde fietspaden
zijn. Daar, in de vrije natuur, is
veel te genieten. Zelf maak ik
dan ook veel van die fietstocht
jes.
Fietsend door de Groene Ster
trof ik een eenzame visser aan
de waterkant. Ik stapte af en
vroeg "Wilt wat biete?" Hij ant
woordde, dat het hem niet zo
zeer om het vissen ging, dan
wel om het observeren van de
vogels om hem heen. "Ik hew
al vieftien soorten teld en oek
nog een hermelijntsje sien!"
Ik vervolgde mijn weg over het
Ouddeel en kwam bij Rusten
burg over de brug naar het in
dustrieterrein de Hemrik, van
waar ik naar huis terugkeerde.
Ook fiets ik wel eens langs de
Dokkumer Ee, richting Bartle-
hiem en Birdaard, waar we dan
even verpozen om de tocht via
Wijns en Lekkum te vervolgen.
Langs de Zwette kan men nu
ook fietsen, vanaf de bekende
brug bij de Boksumerdam naar
de Weidumerhout; vandaar kun
ja naar Weidum, Boksum en
Deinum fietsen - mogelijkhe
den genoeg.
Eveneens ligt er een mooi fiets
pad langs de Potmarge, waar
ik onlangs een groepje al wat
oudere stadgenoten trof, zittend
op een bankje. "Ah Rinze, wat
he'k dij in een hele tied niet
sien." riep er een en dat was
Piet Visser, in vroeger jaren
een bekende fietsfanaat.
"Je kanne wel merke, dat je
MahttHfdij tindi 1898
ouwer wudde, want a'k vroeger
inne stad liep, was't omme ha
verklap een groet of een wenk.
Mar a'k nou met mien hondsje
een blokje om gaan, dan sien'k
alleen mar vreemde gesichten
en er is gien meens, die't je
meer groet.
Zo is er dus altijd wel wat te
beleven, fietsend langs de
mooie paden rond de stad. Aan
te bevelen voor alle Leewad-
ders!
Leeuwarden
Rinze van der Heide
BRIEF UIT AUSTRALIË
Wy binne krekt weerom van
een fakansje op Tasmanië, dat
prachtige eiland ten süden van
het groate vastelan van Austra
lië, en daar rolt "'t Kleine
Krantsje" in de bus; het sep
tembernummer. Ik het gauw le
zen fansels; mien vrouw is nog
in de keuken an 't skarrelen,
soa sy hoeft dat direct nog niet
te weten, want der hewwe nog
wel es woorden over, wie 't het
eerst leze sal.
Mar inienen roep ik naar de
keuken: "Nou wy hewwe 'de
gesprekken op de brug' haald
hoor", en zy: "Wat is dat nou?"
en ik weer: "Kom maar hier,
dan kan je't self oek leze." Sy
leest het; we kieke mekaar an
en segge: "Dat kon wel es op
ons slaan; waar komt dat nou
weg?" Nog es leze.
Die "Bonne Sera", diet één van
'e artiesten is van de Brugge-
praetsjes, seit dan, dat: "Kunde
van hem - in Australië - het
een man troffen, diet nog op 'e
Nystad woond het en syn "fan"
was oek noemd, soa wat met
"brug" of "burg", mar: "sterk"
hy kon nou krekt niet op die
naam komme".
(Vervolg op pag. 5)
Fietspad langs de Potmarge
