REKLAME DICKVANDERHEIJDE JR
TOEN WE NOG OP DE SCHOOLBANKEN ZATEN
ARENDSTUINSCHOOL
mu
'T KLEINE KEANTSJE
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina.15
adviesbureau voor reklame en publiciteit jozef israëlsstraat 6-10 058-124984
Dit is een foto van de tweede klas van de Arendstuinschool, om
streeks 1935 gemaakt. We beginnen bij de banken rechts en gaan
dan voor naar achteren. Een onbekende en Hilda Jansen, Klaas
Robijn en Joke van der Form, Gerrie Zuidendorp en Tjiske van
Houten, Roelie Westerhof en Simon Postma, Trijntje de Vries en
Geeltje Jepma en, alleen op de bank, een jongen Van IJs. Op de
tweede rij banken, Hennie Veensira en Libbe Oost, Johanna Boon
stra en Joukje van der Zee, Andries Meyer en Tonnie de Haan,
Herman Efdé en Tjitske Tichelaar, Johan Jonker en Hendrik Jagers-
ma, Germen Knol en Homme met een vraagteken. Dan nog de
derde rij: Jeltje Nammensma en Kobus Zondervan, Griet Koopmans
en Frekie Vos, Roelof Klooster en Cobie Leemeyer, Dinie Zorn en
Thea de Boer.
GEPASTE EER.
In de oorlog dwaalde ik eens
als jongen over de begraaf
plaats aan het Schapendijkje,
waar we familie hadden liggen.
Juist toen ik weer weg wilde
gaan kwamen er een stuk of
wat Duitse vrachtauto's aanrij
den. Het was prachtig weer en
op een afstand ging ik staan
kijken naar wat er gebeuren
ging.
Er waren veel Duitse soldaten
en er was ook een heel Duits
muziekcorps. Er werden drie of
vier kisten uitgeladen. Het mu
ziekcorps ging voorop staan,
daarachter kwamen de militai
ren, die de kisten droegen en
tenslotte kwam er een groep
militairen met geweer.
Onder de tonen van de muziek,
die gezang 168 speelde, "Je
zus neemt de zondaars aan",
zette de stoet zich in beweging.
Maar toen kwam de Duitse mili
taire politie naar mij toe en
stuurde me van de begraaf
plaats af. Het hek kwam op
slot.
Ik zie dit alles nog voor mij. Het
ging toen nog met gepaste
eer.
Groningen
H. Witteveen
POTJE JAM.
Deze week kwam er bij ons
hier in Baarle Nassau in ons
bungalowpark een mevrouw
aan de deur. Ze wist dat ik ern
stig ziek was geweest. Bracht
een potje zelfgemaakte jam. "Ik
ken uw man wel" zei ze tegen
mijn vrouw. Dat vond mijn
vrouw maar vreemd, want die
dame was hier als logé bij een
parkgenoot. "Ja", zegt ze, "van
't Kleine Krantsje". Ik kom oek
uut Leeuwarden en lees die
stukjes van uw man graag,
"wens hem maar beterschap
en hier is een kleinigheid uut
waardering!" Dat zijn in deze
omstandigheden leuke dingen
hè?
Baarle Nassau M.W.Sytsema
BOMMEN OP BARAK
Net als de heer H. Witteveen
die hierover schreef in een vo
rig Kleine Krantsje, reed onder
getekende in het begin van de
oorlog met een paardewagen
met stenen vanaf de Wester
singel naar het vliegveld. Op 11
december 1941, 's middags on
geveer twee uur, kwam er uit
de richting Ritsumazijl een
groot vliegtuig net over de bo
men van de Harlingerstraatweg
en begon te schieten. Zelf was
ik ongeveer tweehonderd meter
van Velstra af, toen het gebeur
de.
Er vielen twee slachtoffers. De
een was mijn vader, Douwe
Poelstra, die met een woon
schip in de Woonschepenha
ven in Leeuwarden lag. De
tweede was een zekere Pleket,
die, als ik het me goed herin
ner, ook uit Leeuwarden kwam.
Verschillende malen heb ik die
ellende meegemaakt. Maar van
een gebombardeerde barak
met Duitse vrouwen, waarover
de heer Witteveen schreef, heb
ik nooit iets gehoord of gezien.
Toch wil ik niet beweren dat
het niet waar is.
Misschien dat iemand anders
er wel iets van weet.
Leeuwarden
M. Poelstra
