TOEPASSEN LOKFIETS WERD
EERDER GROOT FIASCO
Bouwwerken, die uit het beeld verdwenen. De korenmolen De Leeuw, die gestaan heeft op de
Noorderplantage op de plaats van het huidige Pier Pandertempeltje. Niemand van ons heeft deze molen nog
gekend, want ze is al in 1882 afgebroken, maar de molenaarshuisjes staan er nu nog net zo als toen. De
molen De Leeuw werd omstreeks 1622 gebouwd, maar in 1689 door een felle brand verwoest. Daarna werd ze
herbouwd, tot dus in 1882het definitieve einde kwam.
STREEPKEGOOIE
pagina 5
De gemeentepolitie van Leeuwarden beraadt zich op het uithalen van een bijzon
dere stunt in een poging de georganiseerde diefstal van fietsen tegen te gaan. Zij
heeft het plan, net als dat elders in ons land ook is gebeurd, een zogenaamde
lokfiets in te zetten om dieven in de val te lokken. In die lokfiets is een zendertje
verborgen, dat de dief of de heler van de fiets kan verraden. Zelf zal de politie wel
niet weten, dat het gebruik maken van een lokfiets in Leeuwarden eerder op een
groot fiasco uitgelopen is.
Het is inderdaad niet de eerste
keer, dat de politie in onze stad
gebruik zal maken van een lok
fiets om dieven in de kraag te
vatten; tientallen jaren geleden
is dat ook al eens gebeurd.
Maar we betwijfelen het, dat
deze poging, die falikant mis
lukte, nog wel bekend is bij de
huidige generatie politiemen
sen, die nu het bureau aan de
Holstmeerweg bemant.
Alleen oudere en reeds lang
gepensioneerde politiemannen
herinneren zich wellicht het
jammerlijke, maar tegelijkertijd
vermakelijke geval van een lok-
fietspoging, die zich hier eerder
heeft afgespeeld.
Het was kort na de bevrijding,
dat er in de omgeving van de
Emmakade en wel aan de zuid
zijde, nogal wat rijwielen wer
den ontvreemd. De ene aangif
te was nog niet gedaan of er
volgde alweer een andere.
In de toch nog wel wat gemoe
delijkere tijd van toen maakten
deze fietsendiefstallen meer in
druk dan nu en voor de recher
cheurs, die al deze gevallen
moesten onderzoeken, werd
het een erezaak om ze op te
helderen. Zij pijnigden zich de
hersens bij het zoeken naar
een oplossing, maar tenslotte
meenden zij die toch te hebben
gevonden.
Aan die Emmakade woonde op
het bovenhuis nummer 40b de
makelaar en assuradeur R. G.
Faber en, zo wisten de recher
cheurs, die was in het bezit van
een prachtige nieuwe fiets.
Wanneer zij dit, voor de dief of
dieven ongetwijfeld begerens
waardige rijwiel, nu eens als
lokfiets konden aanwenden,
zouden zij de dader of daders
stellig vlot in handen krijgen.
LOKAAS
Aldus trokken de rechercheurs
bij de heer Faber aan de bel en
daar ontvouwden zij hun snode
plan om diens fiets als lokaas
tegen het tuinhek te zetten; zelf
zouden de speurders zich dan
onzichtbaar opstellen achter de
gesloten deur van de steeg
naast het huis.
Zodra de dief zich over de fiets
zou ontfermen, zouden de he
ren toestormen om hem te grij
pen; dat moest een zaak van
een paar seconden zijn.
De heer Faber, die vanzelfspre
kend op de hoogte was van de
recente operaties van een of
meer fietsendieven in zijn
woonomgeving, ging direct ac-
coord met het zo intelligent
doordachte politieplan; hij ver
heugde zich er al op de gang
van zaken vanachter zijn vitra
ge te kunnen volgen.
Zo werd zijn mooie fiets dus -
niet op slot! - tegen het tuin
hekje gezet, terwijl de beide
russen zich verdekt opstelden
in de steeg. Vandaar hadden
ze via een paar gaatjes in de
steegdeur het uitzicht op de
fiets.
Hoelang het geduld van de
beide rechercheurs én van de
benieuwd toekijkende heer Fa
ber op de proef werd gesteld
weten we niet, maar, waarem-
pel: tenslotte zagen ze een ke
rel aankomen,die, zonder zich
te bedenken, de fiets vastgreep
en er onmiddellijk als een vol
leerd wielrenner op wegspurtte!
Voor de rechercheurs de deur
van de steeg geopend hadden,
bevond de dief zich al op de
rijweg en tot grote verbijstering
van de politiemannen en tot
schrik van de heer Faber, die
alles vanaf zijn bovenverdie
ping zo mooi kon volgen, was
de onbekende met de mooie
fiets in de tijd van een ogenblik
uit het zicht verdwenen.
Er bleef de gemeentepolitie na
dit wonderlijke incident weinig
anders over dan excuses aan
te bieden en de toezegging, dat
de zo benadeelde heer Faber
op het politiebureau uit de zich
daar bevindende voorraad ge
vonden rijwielen een ander kar
retje mocht uitzoeken, zal voor
De heer R. G. Faber van de Emmakade. Hij werd van zijn fiets
beroofd door een politionele blunder van hier tot gunder. Reinder
Gerben Faber, geboren in 1896, was "een echte ouwe Leeuwar
der", die hier een grote bekendheid genoot. Hij was makelaar en
als assuradeur vertegenwoordiger van onder andere Delta Uoyd
en de Nederlanden.De heer Faber is in 1969 o verleden.
hem nauwelijks een pleister op
de wonde hebben betekend.
Het laat zich aanzien, dat de
Leeuwarder politie zich nu dus
weer van een lokfiets zal voor
zien. Maar ditmaal zullen er
geen rechercheurs meer achter
een steegdeur verborgen zit
ten - het is nu de bedoeling,
dat de dief zich inderdaad met
de fiets uit de voeten maakt.
Het in het rijwiel verborgen
zendertje zal hem dan moeten
verraden.
In vroeger jaren placht de lieve
jeugd zich nogal eens op straat
te bezondigen aan gokspelle
tjes als "streepkegooie". Hele
maal onschuldig was dat niet,
want er kwamen natuurlijk cen
ten aan te pas: die konden
vreugdevol gewonnen, maar
ook jammerlijk verloren worden.
Wanneer vitale veteranen daar
over praten, worden er dikwijls
ook namen van "ouwe pliesjes"
genoemd, die er fel op waren
om de jongens bij dit spel te
betrappen. Niet evenwel omdat
ze er zo belust op waren de
wet te handhaven, maar.om
er zelf wat beter van te worden.
Want niet zodra stoven de bel
hamels bij hun komst alle kan
ten uit, of die dienders ontferm
den zich over de centjes, die
op straat achterbleven. En, zo
zeggen de verhalen, die wer
den dan meestal meteen in na
burige kroegjes in drank omge
zet. Die goeie ouwe tijd.
