OUDSTE MIDDENSTANDER
WORDT VIJFEN ZEVENTIG
GEBOREN EN GETOGEN LEEUWARDER
pagina 5
Op de voorlaatste dag van deze maand wordt hij vijf en zeventig en daarmee is hij
een van de oudste en zeer waarschijnlijk zelfs de alleroudste nog actieve midden
stander in de stad: de heer Leo Copini van de brillenzaak aan de Nieuwestad. De
komende verjaardag verdient het dus om er even bij stil te staan, ook al omdat het
feestvarken een rasechte Leeuwarder is. En geboren en getogen Leeuwarders, die
hier heel hun leven wonen en werken lijken steeds zeldzamer te worden in een
tijd, waarin zovelen elders in de wijde wereld hun geluk beproeven.
Op letterlijk een steenworp af
stand van zijn huidige zaak zag
hij het levenslicht. Aan de an
dere kant van de Nieuwestad
namelijk, in het pand nummer
80, waarin nu De Trekpleister
zit en waar vader Jac. Copini
een winkel in horloges en klok
ken dreef.
Ook grootvader Jules was al
een zelfstandige horlogemaker
en wel aan de Voorstreek bij
de Dubbelepijp, zodat de Copi-
ni's nu kunnen terugzien op
een middenstandstraditie van
meer dan honderd jaar.
JONGENSDROOM
Horloges, klokken en optiek, ja
zeker dat optiek kwam er in va
ders zaak ook al wat bij. Was
het daarom niet een vreemde
jongensdroom van Leo om
banketbakker te willen worden?
Hij kreeg zowaar als jong
broekje werk in de bakkerij van
buurman Frehe en proefde ook
enige tijd in de zaak van Groe-
newoudt in de Sint Jacobs-
straat het zoet van het banket
bakkersvak.
Maar toen besefte hij toch al
gauw, dat hier zijn toekomst
niet lag. Zo kwam hij als zes
tien-, zeventienjarige bij vader
in het bedrijf, dat later naar de
Prins Hendrikstraat werd ver
plaatst. Pittige arbeidstijden en
een loon van een daalder in de
week.
LEERSCHOOL
Een uitstekende leerschool
vond de jonge Leo Copini ver
volgens in Eindhoven, waar hij
ook in het goud en het zilver
kwam en er solderen en grave
ren leerde.
Toch keerde hij weer naar
Leeuwarden terug om hier chef
te worden in de juwelierszaak
van Hubert Kraak aan het
Naauw. Voor hem, zo herinnert
hij zich nu nog met veel bin
nenpret, kocht hij eens bij een
handelaar in Den Bosch een
hele spoorwegwagon vol klok
ken tegen een bedongen mes
scherpe prijs van elf gulden per
stuk. Toen daarop de oorlog
uitbrak met als gevolg een
schaarste in vrijwel alles, vlo
gen deze klokken de deur uit -
en tegen steeds hogere prijzen,
dat spreekt.
Heel kort daarna kwam Vader
Copini met een gouden tip voor
zijn oudste zoon Jules: "Begin
in het vrijkomende pand Nieu
westad 55 een optiekzaak -
mooier kun je niet zitten met
twee oogartsen, Ten Thije en
Romer, zowat op je schoot!"
Dat gebeurde dus en na een
paar maanden kwam ook broer
Leo in deze onderneming, die
al gauw als de Firma J. en L.
Copini bekendheid kreeg. Het
jonge bedrijf zou zich ook alras
onderscheiden van alJe colle
ga's door zelf brilleglazen te
gaan produceren. En toen, ook
alweer door die oorlog, nie
mand meer glazen had, had
den de Copini's ze nog wel; ze
maakten ze immers zelf.
SLIJPERIJ
Zelfs kwam er een aparte slij
perij, eerst in de Sint Jacobs-
straat en later aan de Schrans
en toen dat ronduit geweldig
begon te lopen, werd er op het
Industrieterrein de Optische In
dustrie Copini opgericht.
Daar waren tenslotte een vijf
en twintig man aan de slag, die
er jaarlijks een half miljoen gla
zen maakten. Maar helaas: al
les viel er aan scherven, toen
de pas begonnen vijfdaagse
werkweek en een loonexplosie
deze industrie de das omdeden
Toen deze foto van de "Oldehove met omgeving" werd gemaakt was het Oldehoofsterkerkhof nog als bodeterrein in
gebruik: er staan heel wat ouderwetse autobussen in de schaduw van de oude toren. En de huisjes van het labyrinth
achter de Boterhoek waren er ook nog allemaal. Net als trouwens de woningen van de Torenstraat en van de westkant
van het Sint Jobsleen. Dit kunnen we dus ook alweer een historisch plaatje noemen - zo kan het nu met geen
mogelijkheid meer worden gemaakt.
- het moet omstreeks '66 zijn
geweest, dat met het fabriceren
van brilleglazen werd gestopt.
Uit gezondheidsoverwegingen
moest broer Jules de firma ver
laten, waarna het bedrijf in '81
werd omgezet in een B.V.
Daarop kon Leo dus nu al zijn
aandacht concentreren, hoewel
er intussen nog twee zaken
waren bijgekomen, een in Har-
lingen en een in de Schrans.
De laatste winkel werd weer
opgeheven na het zo vroege
overlijden van de bedrijfsleider.
Zowel hier als in Harlingen ver
wierf de naam Copini zich een
goede klank. Goed daarom, dat
er met het oog op de toekomst
aan opvolging is gedacht: zoon
Leo Junior, negen en dertig nu,
is dan weer hier, dan weer
daar in de winkel te vinden.
LEKKER ACTIEF
De leeftijd van vijf en zeventig
belet Leo Copini niet om nog
lekker actief te blijven. Maar
het lidmaatschap van het
hoofdbestuur van de Neder
landse Unie van Optiekbedrij-
ven heeft hij na veertig jaar als
lid van verdienste beëindigd.
Z'n werk als beoordelaar van
hockeyscheidsrechters wordt er
ook niet drukker op en op de
schaats, nog zo'n grote liefheb
berij zul je hem ook niet
meer elke winterdag zien
staan. Maar de mooie herinne
ring aan vijf of zes gereden
Elfstedentochten blijft. En om
daarvan nog altijd te genieten
hoeft het niet eens winter te
zijn.
