Jou
'T KLEINE KRANTSJE
in de Jien
Makelaardij
en
Bedrijfs-
makelaardij
voorFriesland
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 5
LANG DOORGAAN
Dr. Sj. Wartena, rector van het
Stedelijk Gymnasium
Zoals gewoonlijk zag ik met
vreugde, dat de post weer 't
Kleine Krantsje in de bus ge
daan had.
De vorige prijsvraag Droeven-
dal 1 had ik van hier uit niet
kunnen oplossen. Nu de gehele
foto is afgebeeld zie ik het des
te beter. Rechts het huis waar
steeds de rector van het gym
nasium woonde, in mijn jeugd
dr. Enk, die later als hoogleraar
is vertrokken en werd opge
volgd door dr. Sj. Wartena, die
ik zes jaar als rector heb mo
gen meemaken.
Na de uitslag van het eindexa
men was het gebruikelijk in
open landauers, met papieren
hoge hoeden en toeters de
stad door te rijden en in de eer
ste plaats een bezoekje te
brengen bij de rector. Zo kwa
men wij in het afgebeelde huis
Droevendal 1. Daarna volgde
meestal een etentje, in ons ge
val in het oude hotel De Phoe
nix in de St. Jacobsstraat.
Op de foto aan het einde van
de straat het mooie pand van
dr. Uffelie aan de Tweebaks-
markt. Links de grote kolossen
van de P.T.T.-gebouwen. In
1955 toen ik tijdelijk als inspec
teur van de Domeinen in Fries
land werkte, heb ik nog de
koopaktes moeten maken voor
de aankoop door de P.T.T. van
de panden aan het Droevendal
tegenover het rectorshuis. Hier
bij waren twee grote herenhui
zen.
In het ene woonde een particu
lier en in het andere, waar
voorheen ds. Van Es gewoond
had, was toen een groothandel
in fruit gevestigd. Ik heb des
tijds met weinig enthousiasme
de koopaktes getekend, vond
het jammer dat weer een stuk
karakteristiek Leeuwarden zou
worden afgebroken.
Ik concludeer dat de heer N.
Verbruggen het goed had door
te zeggen dat de familie Warte
na in het huis Droevendal 1 ge
woond heeft en dat Wim Lijfe-
ring het niet bij het rechte eind
had door te veronderstellen dat
ds. Van Es in het afgebeelde
huis gewoond heeft. Dat was
aan de overkant en rond 1955
afgebroken. Hetzelfde geldt
voor de prijswinnaar de heer
Nijp.
Tenslotte kan ik nog vermelden
dat een zoon van ds. Van Es
leraar Nederlands was aan ons
Wingham, Austr.
WILLEM KIELA
Jenny Setz
De eerste twintig jaar van mijn
leven heb ik bij mijn ouders
thuis op de Weaze gewoond.
Dat wil zeggen: van 1916 tot
1936. Mijn vader had daar een
zeilmakerij en we woonden
naast het café van Paardekam,
een naam die de laatste tijd in
verband met de figuur van de
toen bekende zanger Willem
Kiela nog al eens wordt ge
noemd in het Kleine Krantsje.
Kiela heeft inderdaad een pe
riode bij Paardekam in het café
gezongen en dat moet in 1927
geweest zijn. Hij werd daar be
geleid door een accordeonist,
van wie ik de naam helaas niet
meer weet. Op een gegeven
moment hoorden we Kiela niet
meer zingen.Hij was met
onbekende bestemming ver
trokken.
Als twaalfjarige jongen "werkte"
ik voor en na schooltijd bij An-
dringa, een melkzaak op de
hoek van de Weaze en de
onvolprezen gymnasium, dat
moet blijven!
Ik hoop, dat u nog lang door
gaat met 't Kleine Krantsje.
Helvoirt Mr. H. S. Bekius
WORDT WAKKER!
Wat roept 't Kleine Krantsje
met z'n artikelen en foto's toch
een herinneringen op! Zo ook
de foto van Klaas Schiphof met
zijn bloemen en planten in het
oktobernummer.
Ik zal een jaar of zeven zijn ge
weest, toen ik op weg naar
school op straat een kwartje
vond - ik was de koning te rijk!
Toen ik voorbij de bloemenstal
van Schiphof kwam besloot ik
mijn moeder te verrassen. Ik
kocht een pot narcissen en
vroeg of hij het maar even wil
de bezorgen., En.dat werd
gedaan, op de fiets naar de
Lekkumerweg, allemaal voor
dat kwartje!
Ook het artikel over de Leeu
warder Wielerbaan riep bij mij
herinneringen op. Mijn oom,
Theo van den Akker, was ook
een wielrenner. Hij woonde bij
ons in en soms mocht ik mee,
als hij in wedstrijden uitkwam.
We schreeuwden dan aanmoe
digend "Hup, hakken en zo
len!" Hij was namelijk schoen
maker bij mijn andere oom,
Rikusvanden Akker.
Na de oorlog, bij de verkiezin
gen voor de gemeenteraad
"stond" mijn vader ook en ik
herinner me de slagzin, die we
toen hadden: "Leeuwarders
wordt wakker, stemt op Van
den Akker".
Uniabuurt. Het was in 1928
toen men mij een krat flessen
melk op de transportfiets plaat
ste, welke ik naar de gevange
nis moest brengen. Nadat ik
met een zware klopper op de
deur de portier van mijn komst
had verwittigd mocht ik met m'n
fiets de gevangenis in: door
nog een zware deur, een plein
over, weer een deur door en
toen stond ik met m'n fiets in
een soort poort, van waaruit ik
een aantal gevangenen op een
luchtplaats zag. Wie schetst
m'n verbazing: ik zag daar dui
delijk Willem Kiela bü- Hij rieD
iets naar mij, maar ik kon hem
niet goed verstaan en op dat
moment duwde een bewaarder
mij ietwat ruw een deur binnen
met de mededeling: "Die ge
vangenen mogen jou niet zien!"
Wij zijn nooit aan de weet ge
komen waarom hij in de gevan
genis terecht kwam, maar ik
weet wel zeker dat Kiela toen
bij de zwaar gestraften zat. Als
bijzonderheid kan ik nog vertel
len dat onze buren, Paardekam
dus, destijds vertelden dat Kie
la de eerste zanger is geweest
die zijn (mooie) stem op een
grammofoon- of pathefoonplaat
heeft vastgelegd. Heel mis
schien is er nog iemand onder
de lezers van het Kleine
Krantsje die daar meer van kan
vertellen.
Groningen Jaap Aarts
WILLEM KILA
Tussen de grammofoonplaten
van vroeger - Willy Derby, Lou
Bandy, Kees Pruis, Dumas, Lu
cas Hannema, Sieger Stap,
enz. vond ik nog een plaat ge
zongen door Willem Kila, hier
gespeld met alleen de letter i,
dus niet Kiela! De eerste song
heet Betje, gemaakt door Mi
chel de Cock, gezongen door
Willem Kila, met harmonicabe
geleiding van Hermans, nr.
46231, Beka; en op de andere
kant Pelikaanmanie, text van
Henri Voogd, gezongen door
Willem Kila, eveneens begelei
ding van Hermans, nr. 46234,
Beka. Op het veelkleurige
plaatje drie dames met mando-
Een woord van hartelijke dank aan alle abonnees, die hebben
voldaan aan het verzoek van onze Abonnementsadministratie
om het abonnementsgeld voor 1993 voor de zestiende van
deze maand te voldoen. Een tijdige betaling van het verschul
digde abonnementsgeld voorkomt veel tijdrovend en onnodig
administratief werk voor onze medewerkers.
Fenno Schoustra
line en zangteksten, moet om
1920 geweest zijn.
Leeuwarden
RitskoJ.v. Vliet sr.
GELOOF
Toen de kinderen klein waren
gingen we elk jaar met vakantie
naar een badplaats in Noord-
Holland.
We huurden hier een huisje
van een vrouw, die, ofschoon
ze nog geen vijftig jaar was, al
tijd in het zwart gekleed liep en
door ons allen dan ook Opoe
werd genoemd.
Zelf verbleef ze in de tijd, dat
wij het huisje betrokken, altijd
in de zogenaamde boet achter
het huisje, zodat we regelmatig
contact met haar hadden.
Nostalgisch als ik ben, heb ik
vele tientallen jaren later haar
nog eens opgezocht. Zij was
nog steeds goed gezond en
woonde nu in een bejaarden
huis op de bovenste verdie
ping.
We kregen een lang gesprek,
waarbij uiteindelijk het geloof
ter sprake kwam.
Ze zei onder meer hoe onein
dig goed God voor haar was
geweest, dat ze bijvoorbeeld
hier vanuit haar kamertje de
zee, waaraan ze zoveel herin
neringen had, nog.kon zien.
Nu had het leven haar niet ge
spaard, immers in de eerste
wereldoorlog, was haar man
als bemanningslid van een kot
ter op zee verdronken, het
schip was op een mijn gevaren.
Haar enige zoon was als ma
troos op één van Harer Majes-
teits schepen onder bevel van
schout bij nacht Doorman om
gekomen in de slag op de Java
zee.
Haar enige kleinzoon was be
kneld geraakt tussen een ach
teruit rijdende bus en een muur
en tengevolge daarvan overle
den.
Haar enige schoonzoon was
jong overleden; hij moest zo
nodig en 's avonds bij de
Hoogovens werken om zo vlug
mogelijk een schuld af te los
sen, welke hij had moeten ma
ken bij het kopen van een ei
gen huis. Hij had teveel van
zichzelf gevergd.
Ik denk dat velen van ons,
vooral zij die gelovig zijn, ook
wel eens tegenslag hebben en
dit maar moeilijk kunnen accep
teren, aan Opoe een voorbeeld
kunnen nemen. Misschien dat
het leed dan lichter te dragen
zal zijn.
v Leeuwarden
n
Leeuwarden, Nieuweweg7-11
tel. 058-131215*
worden - de onderkant wel te
verstaan.
Ook de viskraam van Henkie
Visser is verdwenen. Henk was
bekend om zijn fijne gebakken
vis en veel Leeuwarders ken
den hem als een spontane en
altijd vriendelijke visverkoper.
Zelf kwam ik bij hem thuis met
het dagelijks brood en als hij
dan stond te bakken, kwam zijn
roep uit de bakkerij: "Heide,
must oek een gebakken visje?"
Hij deed er dan een stukje vet
vrij papier omheen en zei:
"Gaan er mar met inne kamer
en eet het daar mar op. De
sast wel sin hewwe in een flau
we biet!"
Helemaal opgeknapt ging ik
dan verder; de hele dag was je
dan langs de straat.
Hier moest ik weer even aan
denken bij het aanschouwen
van de plaats, waar Henk Vis-
ser's "Gezonde Apotheek" had
gestaan. Zijn zoon Wietse zet
nu de zaak voort bij de Noor-
derbrug en zo ook de traditie
van zijn vaders lekkere vis.
Ik keek ook nog even bij Kley-
enburg, bij het vroegere tim
mer- en afbraakbedrijf van
Staal, die daar ook zijn woning
had staan, Staal was een echte
koopman met zijn dikke sigaar.
Ik kende hem goed en kwam
wel gauw eens een bezoekje
bij hem brengen.
"Wat ruukt die sigaar weer lek
ker niet!" zei ik dan wel eens
tegen hem, wat hij dan beant
woordde met: "Ja, Van der Hei
de, er gaat niks boven een
lekkere sigaar."
Of zijn vrouw daar ook altijd blij
mee was in de huiskamer ben
ik nooit te weten gekomen.
Leeuwarden
Rinze van der Heide
J. Wouda
VERDWENEN.
Op een mooie zondagmorgen
een kijkje nemend in de omge
ving van het Vliet, zag ik dat de
vroegere scheepswerf van Lan-
genberg ook van de aardbo
dem verdwenen is. Ik zie de
oude baas, een vakman, daar
nog staan met zijn pijp en ook
zijn beide zoons; allen wisten
wel wat van boten te vertellen
Elk jaar kwam de boot van mijn
vader daar op de helling om
geïnspecteerd en geteerd te
Sipke Staal met alwéér een
lekkere sigaar Foto: Fenno
Schoustra
