BEWAARSCHOOL HUIZUM
UIT GROOTMOEDERS ANSICHTENALBUM
'T KLEINE KRANTSJE
JUWEEL VAN EEN
BOEKJE OVER
HET BURMANIAHUIS
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 6
Het in-gebruik-nemen van het
oude Burmaniahuis als onder
deel van het nieuwe Stadskan
toor heeft ons gemeentebe
stuur aangeggrepen om een
alleraardigste publicatie het
licht te doen zien. "Het eerste
huis van Leeuwarden: van Bur-
maniastins tot Stadskantoor"
heet dit boekje, dat werd ge
schreven door Annelies M.
Abelman in samenwerking met
het gemeentearchief en dat
buitengewoon goed verzorgd
op de markt is gebracht door
de Leeuwarder uitgeverij Eisma
BV, die tegenwoordig ook een
vestiging in het Belgische Me-
chelen heeft.
Het boekje, in oblong formaat,
telt vier en tachtig pagina's en
is zeer rijk geïllustreerd met fo
to's en tekeningen, die voor
een deel in kleur zijn afgedrukt.
De publicatie geeft onder ande
re een verhaal-in-het-kort over
de Oldehove, waarmee "Het
eerste huis van Leeuwarden" in
vroeger eeuwen zoveel te ma
ken heeft gehad, geeft een ver
haal over vroegere bewoners
van het Burmaniahuis, be
schrijft het huis als "symbool
van onderdrukking en verzet"
en geeft een overzicht van de
bouw en de verandering tot on
derdeel van het grote Stads
kantoor.
Mede door de uitermate ge
slaagde lay out en uitvoering is
deze publicatie een juweeltje
geworden, dat iedere "Leeu
warden-liefhebber" zal willen
en zal moeten bezitten. Het
boek is verkrijgbaar in de boek
winkel en kost negen en twintig
gulden eh vijf en negentig cent.
Het is merkwaardig, maar som
mige mensen schijnen er een
handje van te hebben om on
gewild te water te raken. Wij
hoorden het geval van een
Leeuwarder, die al tweemaal,
op vrijwel dezelfde plaats, in
het water langs de Willemska
de kopje onder was gegaan -
de eerste keer, toen hij het
goede spoor bijster raakte op
de fiets, de tweede maal, toen
hij als voetganger uit de koers
was geraakt.
Deze geschiedenis deed ons
denken aan een merkwaardig
toeval, heel lang geleden in
Delft. Daar viel een anderhalf
jarig kind in een diepe bagger-
put, waarna het door een zeke
re meneer Wittenberg werd ge
red. Drie jaar later viel
hetzelfde kereltje in het water
van een gracht. Weer werd het
ventje op het nippertje gered.
En wie bleek de redder te zijn?
Diezelfde meneer Wittenberg
Deze foto is waarschijnlijk ge
nomen in de zomer van 1937.
Hierop staan kleuters en juffen
van de "Bewaarschool" aan de
Huizumerlaan. Eén van de juf
fen heette Van der Laan, van
de andere weet ik de naam niet
meer.
Zelf herken ik maar een aantal
van de kleuters, zoals Tine en
Jan van der Haag, Jelle de
Vries en de krullebollen Geesje
en Theo Wip. Degene met bol
le toet, staande tussen de juf
fen, ben ik zelf met naast mij
mijn broer Jan de Jager.
Ook Paulus Hoekema zat bij
ons op de Bewaarschool, maar
ik herken hem niet op de foto.
Zijn naam is altijd in mijn herin
nering gebleven door de vol
gendegebeurtenis:
Mijn ouders kerkten in de geref.
kerk aan de Schrans en als
kleuter moet je natuurlijk al
mee. Op een zondag preekte
de dominee over Paulus, naar
ik later begreep dus over de
apostel Paulus. Die bewuste
zondag heb ik stil en aandach
tig zitten luisteren, want voor
mij stond het vast dat het ging
over Paulus Hoekema en ik
vond dat bijzonder interessant.
Mijn ouders waren dan ook be
slist niet in staat dat idee uit
mijn hoofd te praten. Vandaar
mijn herinnering aan Paulus
Hoekema. Ik weet nog, dat zijn
ouders destijds een zaak had
den in groenten en fruit aan de
Huizumerlaan. Ik meen dat de
zaak "De drie mandjes" heette.
Van de schooltijd zelf herinner
ik me dat er van je werd ver
langd gedisciplineerd en netjes
te werken. De entree van de
school herinner ik me als vrij
donker. In de klas hing een
aangename "hout" geur. Soms
meen ik die geur nog wel eens
te ruiken en dan moet ik stee
vast denken aan de houten do
zen met schuifdeksel, waarin
o.a. mooie gekleurde blokjes
lagen. Achter de school was
een ommuurde speeltuin met
een grote zandbak.
Een gedeelte van de kinderen
ging later naar de chr. lagere
school aan de Borniastraat en
anderen gingen naar de open
bare lagere school aan de Hui
zumerlaan.
Graag zou ik willen dat mensen
die zichzelf of anderen herken
nen op de foto, hierop reageren
via't Kleine Krantsje.
Sassenheim
Jitty Gijsen-de Jager
Al heel lang geleden, kort na de eeuwwisseling waarschijnlijk, is deze foto gemaakt, die we nu als prentbrief
kaart terugvonden in Grootmoeders Ansichtenalbum. We zien hier een stuk van de stadsgracht tussen de
Noordersingel en de Prinsentuin met het pontje, dat hier op de kop af vijf en zestig jaar, van 1879 tot 1944,
een vaste dienst onderhield. Voor de ronde som van een nutske werd je er overgezet, dat was dus voor een
halve cent. De kaart, afgestempeld in 1915, werd door een ons onbekende Anna verstuurd naar den
Jongenheer Bertie Struycken en die woonde toen in de L. Bergstraat nummer 23 in Amersfoort. En de kaart
was een uitgave van de Firma J. Postma Szn in Leeuwarden.
b&eoéi-
zijn de start en de finish van de
Friese Elfstedentocht eens bij
het Groot Schavernek geweest
en wel voor het toen nog be
staande vermaarde Hotel Wei-
dema. Dat was, om precies te
zijn, in 1912. Het waren geen
grote aantallen deelnemers, die
aan deze eerste officiële tocht
van de Elfstedenvereniging
deelnamen: slechts zestig en
niet meer.
