'T KLEINE KRAHTSJE
JOU
MM,
de fi&n
Makelaardij
en
Bedrijfs-
make/aardij
voor Friesland
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
fiSïïSSS
UBBO ROMMERTS
Op de foto met de autobus met
leerlingen van de heer Salvato-
re Sterk in het vorige Kleine
Krantsje, zie ik, als derde van
links, de heer Ubbo Rommerts
staan. Hij was voor mij in het
begin van de dertiger jaren een
veel indruk en ontzag afdwin
gende jonge man.
In die tijd studeerde hij schei
en natuurkunde en was hij
gast-toehoorder bij de schei- en
natuurkundelessen op de Mid
delbare school aan het Zaai
land, zogenaamd hospitant.
Wat de leraar niet duidelijk kon
maken bij enkelen onzer, waar
toe ik ook vaak behoorde, dat
deed hij in zijn vrije tijd. Hij was
een hoogst begaafd mens, die
ook nog "het absolute gehoor"
van nature had meegekregen.
Alle muziekinstrumenten kon hij
bespelen op een, in onze ogen
en in ons gehoor, fenomenale
wijze.
Daar hij iets ouder was dan wij
had hij overwicht. Zijn "spuug
lokken" speelden ook een rol
mee. Hij had zijn hart verpand
aan de toen opkomende "Jazz-
rage" en speelde daardoor veel
mee in orkesten van school
clubs, waarin hij door zijn veel
zijdigheid een onmisbare kracht
was.
Ook bespeelde hij het orgel in
de Doopsgezinde kerk en zelfs
daar kon hij de jazz niet verge
ten. Ik hoop dat hij, zonder lek
ken en gebrekken, nog onder
ons is.
Leeuwarden W. D. Lijfering
De heer Ubbo Rommerts,
die vrijwel zijn gehele leven
leraar scheikunde in Ede is
geweest, vertoeft helaas
niet meer in het land der le
venden. Hij is al een jaar of
twaalf geleden overleden.
Net als u zullen heel veel
oudere Leeuwarders erg
prettige herinneringen aan
hem bewaren.
Red. 't KI. Kr.
JODENBUURT
Ik loop ons straatje in
Gelijk voel ik verdriet
Het decor is nog aanwezig
Maar de mensen zijn er niet
Soms sluit ik mijn ogen en
denk aan het leed
Van hen die daar woonden
't Is een pijn die je nooit ver
geet
Leeuwarden Joke
DE OORLOG.
Iedere keer als 't Kleine Krant
sje komt staat er wel weer wat
bekends in. Laatst nog een arti
kel van een meneer La Roy,
die schreef dat zijn vader in de
oorlog van mei 1940 was ge
sneuveld. Ja, mijn man stond
of lag naast hem, die was ser
geant bij het eerste regiment
Infanterie.
Er zijn toen heel wat mannen
gesneuveld. De Duitsers scho
ten eerst op militairen, van wie
de rang op kraag'of mouwen
zichtbaar was. Mijn man is er
toen wonder boven wonder
goed afgekomen. De Nederlan
ders hadden er toen totaal
geen begrip van wat oorlog
was.
Het was zelfs zo, dat er werd
gewaarschuwd: "Jongens,
denk erom, niet op de bollen
trappen." Zij lagen namelijk bij
het vliegveld Valkenburg in de
bollenstreek.
Apeldoorn
J. Boersma-van der Wijk
ZUSTER BODDÉ
Er stond in 't vorige Kleine
Krantsje een foto met een be
kende persoon, namelijk Zuster
Boddé. Zij was mijn hoofdzus
ter in het Diaconessenhuis op
de Vrouwenafdeling, waar veel
patiënten lagen van dokter
Overbosch.
Als dokter Overbosch 's mor
gens op onze afdeling kwam
en hij in het kantoortje van Zus
ter Boddé verdween, moest ik
een kop koffie maken met veel
schuimende melk er op en
deze opdienen in een speciale
Chinese porseleinen kop. En
oh wee, als dat niet goed
was.
Zuster Boddé was heel streng,
maar ik mocht haar wel. De
foto met die acht kleintjes, die
in de krant stond, kende ik
niet - ik was hoogstens tien
jaar toen die moet zijn ge
maakt.
Apeldoorn
J. Boersma-van der Wijk
DE ZWALUWEN
In mijn verhaal onder het kopje
"Meneer Bakker" in het februa
rinummer zag ik, dat Feike
Couperus, één van de oprich
ters van De Zwaluwen, in 1948
naar Nunspeet vertrok. Maar
dat moest natuurlijk 1938 zijn.
Vermoedelijk een fout van mij.
Feike sneuvelde in 1940 bij
Katwijk; hij was bij mijn weten
onderofficier. Op weg naar huis
verongelukte ook de matroos
Chris Terpstra.
Ik heb ze beiden goed gekend,
evenals de oud-secretaris van
Zwaluwen, Jan Salverda, die
op jonge leeftijd in het buiten
land het leven verloor.
Hampie Brouwer, Minne Wij-
benga en ik waren de eerste
junioren van De Zwaluwen.
Minne Wijbenga woonde aan
het Cambuursterpad en zijn va
der had een schildersbedrijf. Ik
meen, dat de familie later naar
Afrika is gegaan.
Junioren die er later bij kwa
men waren o.a. mijn twee
broers van wie Jan als acht
tienjarige naar de voetbalver
eniging Friesland is gegaan.
Ook klasgenoot en vriend An
ton Straatsma meldde zich bij
De Zwaluwen.
Anton Straatsma werd later "de
populairste leraar" over wie de
heer Klaas van der Meer in 't
Kleine Krantsje schreef.
Soest G. Taekema
FEESTWEEK
Toen Leeuwarden het vijfhon-
derjarig bestaan vierde, in
1935, was ik vijftien jaar en ik
kan me dat mooie feest nog
heel goed herinneren. Er werd
een historische optocht gehou
den en alle stadsgrachten wa
ren versierd met potjes met
kaarsen erin, die elke avond
vanuit een bootje werden aan
gestoken, een heel werk.
Die verlichting heeft maar een
week geduurd. Ook verschillen
de gebouwen stonden toen in
de schijnwerpers, zoals de
Kanselarij, de Waag, het Bur-
maniahuis en de Oldehove.
Het werd allemaal te duur om
die verlichting langer dan een
week te handhaven. Het heeft,
meen ik me nog te herinneren,
tienduizend gulden gekost en
dat was in die crisistijd een res
pectabel bedrag. Veel mensen
waren toen werkloos en er
moet ergens in Leeuwarden
een demonstratie zijn geweest,
waarbij geroepen werd "Hon
ger! Tienduizend gulden uitge
ven voor de feestweek en wij
hebben niks te vreten. Hon
ger!"
Haarlem Jac. Vriend
BREEDSTRAAT 47
Er is onlangs in het Kleine
Krantsje geschreven over het
pandje Breedstraat 47 - een
foto ervan kwam voor in de ru
briek "Leewadders, waar is
dit?"
Wat mij niet duidelijk was is het
volgende: hoe kan dit pand
nummer 47 hebben? Als de tel
ling vanaf de Nieuweburen be
gint moest dit huis toch een
even nummer hebben. Weet u
het antwoord?
Leeuwarden R. Poelstra
De telling van de huizen
aan de Breedstraat begint
niet bij de Nieuweburen,
maar - het lijkt wat vreemd
- op de hoek van de Speel
mansstraat en de Kleine
Hoogstraat. De woningen
aan de Speelmansstraat
westzijde werden in 1877
genummerd 1 tot en met 43,
waarna de nummering in de
Breedstraat westzijde door
ging met 45 tot en met 65.
Red.'t KI. Kr.
IN'T GASTHUIS
Door het artikeltje, onlangs in 't
Kleine Krantsje, over bejaar
denhuizen vroeger en nu,
kwam ik in gedachten weer in
het Sint Antony Gasthuis te
recht.
In 1943 verkocht mijn opa uit
zijn bezit twee van zijn huizen
om zich in dit Gasthuis "in te
kopen". Voor levensonderhoud
kregen ze dan een tientje per
week en om het wat ruimer te
hebben, verdiende opa er zo
nu en dan wat bij.
Het resultaat van de verkoop
was dat hij één kamer kreeg
met bedstee; dit nog in 1943!
Op de plaats van de andere
bedstee was een aanrecht ge
maakt, wel met afvoer, maar
niet met waterleiding.
Verderop in de gang waren de
pagina 4
VSs
Wl
NVM
T
s
Leeuwarden, Nieuweweg7-11
tel. 058-131215*
w.c.'s en een wasbak, waar de
bewoners water haalden in een
emmer. Gelukkig was opa
sterk.
Na heibel met de buren over
het gebruik van de w.c. werd
deze ruzie beslecht door de re
genten, die een soort rechtbank
hadden.
Op sterf- en verjaardagen van
de regenten kregen alle bewo
ners een tulband.
Opa woonde er niet graag want
hij voelde zich gevangen en zei
dan als we hem thuis brachten:
'Zo, we zijn weer bij cel num
mer 10".
Toen opoe in 1955 overleed,
moest opa alle meubels weg
doen en verhuizen naar de
mannenzaal. Later werd er een
nieuwe vleugel aangebouwd
waarin éénpersoons kamers
kwamen.
Als oudste bewoner mocht hij
bij de ingebruikneming het lint
doorknippen.
Op vijfennegentig-jarige leeftijd
overleed opa na dus tweeën
twintig jaar in "het rusthuis" ge
woond te hebben.
Geldrop
G. E. T. de Goede-de Bruin
DE LENIJTO
Plusminus 1937 is er hier in de
Harmonie een Leeuwarder Nij
verheids Tentoonstelling ge
weest, de Lenijto. Ter opluiste
ring van het publiek is er toen
iets georganiseerd en er is toen
kennelijk een beroep gedaan in
onze richting.
Door de Dansschool van Char
les de Jong in de Wijbrand de
Geeststraat is er toen door acht
paren een "Skotse Trije" en
een Frans Menuet ingestu
deerd.
Voor de opening werden de
deelnemers, keurig in Frans
kostuum, in twee open lan
dauers door de stad gereden
met twee paarden voor iedere
koets.
En elke avond, zo lang de ten
toonstelling duurde, gingen op
een houten plankier in de tuin
de voetjes van de vloer voor de
"Skotse" en na hevige kleed
partijen kwam het menuet voor
het voetlicht, zoals we dat op
de foto zien.
Zo konden ze toch samengaan,
de Fabriek, de Bouw, de Han
del en het Kantoor en geloof
maar, we hebben er wat moois
van gemaakt.
Leeuwarden Jetze Visser
Bij de feestelijkheden in 1935 was de gehele binnenstad verlicht. Deze opname is bij de Kelders
gemaakt - op de achtergrond zien we de eveneens in het licht staande Bonifatiustoren. (Foto:
Collectie Fenno Schoustra/'t Kleine Krantsje)
