ITHEO FABERI
MARTEN'S
★V CAFETARIA *V
CAFETARIA
dcM
ais
ij s.
'T KLEINE KRANTSJE
eel
Waardebon
geheel gratis
TAKELWAGENS
FOTO
PRIJSVRAAG
nieuwestad 56
leeuwarden
aties
ering
kaart van Leeuwarden uit 1943
KOR
VENEMA
HANDELSDRUKKERIJ
AL 120JAAR
TEL. 058-121315
DAG- EN NACHTSERVICE
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMI-
ter waarde van f6,95
Wie vóór 5 mei a.s. een exemplaar van
'Laarzen op de Lange Pijp' koopt, krijgt een
schitterende full-colour
94588 Verkrijgbaar in de boekhandel
I
J
De foto rechtsonder is de Leer
school met de MULO-school
van de heer Hogenhuis gezien
vanuit de Wijbrand de Geest
straat. Zelf ben ik op deze
MULO-school geweest, waar ik
het eerste leerjaar naast inzen
der N. Hogenhuis op de achter
ste rij van de klas heb gezeten.
Na het eerste jaar vertrok de
heer Hogenhuis naar het Geref.
Gymnasium te Huizum.
Leraren op deze MULO waren
toen de heren Van der Ploeg
(wiskunde), Spoelstra (o.m.
Duits en zingen), Tangerman
(o.m. Frans), Osinga (tekenen)
"master" Kooistra (Boekhouden
en Handelsrekenen op woens
dagmiddag en 's-zaterdags van
twaalf tot een uur), Hogenhuis
(hoofd, Engels en Ned. Letter
kunde).
Ermelo B. Porte
AFGEKEURD
Wat ik in de Tweede Wereld
oorlog als jongeman op het Ar
beidsbureau aan de Willemska
de heb meegemaakt, is haast
niet tegeloven.
Er was toen voor mij geen werk
meer in vaders zaak, maar via
een vriend kon ik een leuke be
trekking krijgen als jeugdleider
ofwel "opvoedkundig ambte
naar", zoals dat daar heette, in
de Weesinrichting "Neerbosch"
bij Nijmegen.
Voor mij, als twee en twintigja
rige in een vreemde streek een
hele ervaring. Ook het werk
was leuk. Maar na zo'n drie
maanden kwam er een Jobstij
ding. Alle mannen boven de
twintig moesten zich melden
voor de Arbeitseinsatz. Dus
verschillende collega's moesten
vertrekken en ook ik kreeg te
horen, dat ik niet kon blijven.
Jammer.
Maar ik had op het Arbeidsbu
reau in Leeuwarden een kennis
zitten, die eerder al eens had
beloofd mij te zullen helpen,
wanneer ik in moeilijkheden
kwam. En ik moest me juist
aan de Willemskade melden.
Daar kwam ik bij de keurings
arts met naast zich aan het bu
reau, uitgerekend die kennis!
De dokter keek me aan door
zijn hoornen bril.
"Fuszballst du auch?" "Aber
nein, mein Herr," zei ik, "ik
habe leider mein Bein gebro-
chen bei Fuszball."
"Laufen!" beval hij.
Ik strompelde zo'n beetje door
de kamer, maar "Mensch"
vond die dokter, "du hast doch
janichts!"
Lachend krabbelde hij een aan
tekening op een formulier en
schoof dit naar mijn vriend, die
het meenam naar een andere
kamer. Ik kon er dus van op
aan, dat ik was goedgekeurd.
Ik ging terug naar het vertrek,
waar ik me eerder al had moe
ten melden en daar zei een
ambtenaar: "Zo meneer Post
mus, u bent afgekeurd. Ik
kreeg mijn stamkaart terug en
een "Ausweis" met veel stem
pels en ik kon vertrekken.
Wat was er gebeurd?
Mijn vriend had het document
met de aantekening van de
dokter "Geschikt" meegeno
men en er eenvoudig "On"
voor gezet en toen bij zijn col
lega voor verdere afhandeling
afgegeven.
Gewapend met mijn kostbare
Ausweis kon ik in Neerbosch
blijven werken en ik heb verder
geen last meer gehad. Bij raz
zia's in de trein naar Leeuwar
den werd er vooral bij Dieren
gecontroleerd. Trots toonde ik
dan mijn papiertje, zo gezond
ik was.
"Was hast du denn?" vroegen
die kerels soms.
Dan noemde ik een ziekte, die
je je ergste vijand niet kon
wensen...
Enschede S. D. Postmus
ONDERAARDSEGANG
Met veel aandacht heb ik eens
in 't Kleine Krantsje een artikel
gelezen over de "Kienderdief-
kes" van de Breedeplaats, de
dames Cornelia, Catharina en
Johanna Broersma, die in het
oude Leeuwarden voor kinder
dieven werden aangezien. Er
werd van hen verteld, dat zij
wel kinderen naar binnen sleur
den, wanneer die baldadig aan
de bel hadden getrokken.
Bij het lezen van dat verhaal
gingen mijn gedachten terug
naar onze kinderjaren, toen
mijn ouders nog leefden. Ik
herinner me, dat mijn moeder
mij, toen ik een jaar of twaalf
was en met haar over de Bree
deplaats liep, iets zeer interes
sants vertelde.
Achter en onder het huisje van
de kinderdieven zou een onder
aardse gang zijn, die zou door
lopen naar het begin van de
Grote Kerkstraat, waar zich het
rooms-katholieke klooster be
vond. Het huisje zou dus door
die al heel oude onderaardse
gang in verbinding met het
klooster staan.
Het laat zich denken, dat dit
verhaal over zo'n geheimzinni
ge gang ons zeer nieuwsgierig
maakte. Later, toen het huisje
werd gerestaureerd, heb ik er
nog wel eens voorgestaan en
toen kwam het verhaal van
mijn moeder weer in mijn ge
heugenterug.
Mijn moeder werd in 1906 ge
boren en dat was hetzelfde
jaar, waarin Cornelia Broersma
als de oudste en de laatste van
de drie zusters het huisje ver
liet.
Ik ben benieuwd of 't Kleine
Krantsje meer lezers heeft, die
bekend zijn met dit verhaal.
Goutum G. de Vries
VERDRONKEN.
Een prachtige plaat, onlangs op
de voorpagina van 't Kleine
Krantsje, van de Harlingervaart,
riep wel heel bijzondere herin
neringen bij me op. Ik zie mij
daar nog als jongen met enkele
kameraden staan aan de toen
nog scheve walkant, waar poli
tieagenten aan het dreggen
waren.
Nieuwsgierig als we waren
kwamen we al gauw aan de
weet, dat iemand zich daar had
verdronken. En ik zie nog dat
ze de bejaarde heer naar de
wal haalden en even later op
de fietsbrancard legden.
Wij natuurlijk zeer benieuwd
waar hij naar toe gebracht zou
worden. Dus in draf achter de
brancard aan en het einddoel
bleek de Oude Begraafplaats
aan de Spanjaardslaan te zijn,
waar ze de man in een opbaar-
gebouwtje binnenbrachten.
Om eerlijk te zijn heb ik de
nacht erna niet veel geslapen,
maar ja, dat dankte ik dan aan
mijn nieuwsgierigheid. Nu, ruim
zestig jaar later, moest ik daar
weer aan denken bij het aan
schouwen van die mooie plaat
in't Kleine Krantsje.
Leeuwarden
Rinze van der Heide
FIETS IN GRACHT
Ik was een jaar of negen, toen
een buurmeisje mij op een zon
dagmorgen vroeg mee te gaan
naar het "Stuversjoadsje",
wiens winkeltje in de Sacre-
mentsstraat zondags geopend
was.
Heel stoer pakte ik stiekem de
fiets van Moeke en wij naar de
jodenbuurt. Maar komende uit
de Sacrementsstraat reed ik
pardoes naar de waterkant,
waar ik nog net van de fiets
kon springen, voor die in de
gracht verdween.
Ik aan het gillen natuurlijk - stel
je voor, de fiets in de Voor
streek. Wat zal ik op m'n duvel
krijgen, dacht ik en ik moest
ook nog naar pianoles van
"Poepetsje" Smeding!
Maar wonder boven wonder:
Vader en Moeke waren niet
kwaad, maar juist heel blij, dat
ik zelf niet in het water was ge
vallen.
Apeldoorn
J. Boersma-van der Wijk
MOLENAARSHUIS
Amper had ik het maartnummer
van 't Kleine Krantsje van zijn
wikkel ontdaan of ik herkende
het molenaarshuisje in de Wes
terplantage, waarvan een foto
op de voorpagina stond. Niet
verwonderlijk overigens daar ik
er vele jaren tegenover had ge
woond en wel op de hoek
Nieuwestad-Westerplantage.
Ons uitzicht was dan ook pal
op deze woning, destijds be
woond door een familie Heida.
Enkele keren was ik daar ook
binnen geweest en proefde
toen al een sfeer van "vervlo
gen tijden". Het huisje zat
weelderig in de groene klimop
en het lekte op diverse plaat
sen, met het gevolg dat het in
een steeds groter verval raakte.
Uiteindelijk verschafte het toen
nog jaren onderdak voor een
gemeentelijke plantsoenarbei
der. Toen ik eens een losse
vloerplank optilde, bleek dat
hieronder nog een mooie estri
ken vloer zat. In later jaren zat
goede schoenreporotie
bespoort geld
op tyd noor schoenmokery
Kelders 35-LeeuwarderT
de zolder ook al vol met klim-
opbegroeiïng, welke als rust
plaats voor uilen goede dien
sten deed.
Helaas is ook dit alweer "pas
sé", en het is maar goed dat de
fotografie is uitgevonden, zodat
de oude foto's het verleden
weer wat doen herleven.
Gouderak Wyger Kramer
Een van de oudste onderne
mingen in Leeuwarden bestaat
nu al honderd twintig jaar. Daar
kan geen misverstand over be
staan, want het bedrijf heeft z'n
oprichtingsjaar in de tenaam
stelling staan: De Handelsdruk
kerij van 1874.
De Handelsdrukkerij zit nu al
weer jaren aan de Celsiusweg,
nadat het bedrijf lange tijd aan
de Pijlsteeg en de Grote Kerk
straat gevestigd was.
(Vervolg van pag. 3)
de gefotografeerde dame voor
prinses Juliana aan te zien.
Maar dat was een lid van de
Hofhouding, een kinderverzorg
ster laten we zeggen.
En zij kon dus ook moeilijk
"een trotse" moeder worden
genoemd, zoals heel veel in
zenders dat deden.
Tenslotte: de aardige foto was
gemaakt door onze abonnee,
de vroegere persfotograaf Pe
ter Boonstra, die nooit gedacht
kan hebben, dat zijn opname
nog eens zoveel pennen op het
papier zou brengen.
y Qo|f I II Een gezellig zitje in Mk M K T\ 1^" B Êk 11 Wij serveren een heerlijk kopje koffie,
een rustige sfeer M JQft If J B thee, diverse ijssoorten en koele
nanSiaag O biedt U onze nieuwe 5 9 dranken
DfjZlRlU m 1VOnnSTBC P K R7 I P Cl IW A D nC M
ai biedt U onze nieuwe 11 dranken
vvrpuzilig moderne ijssalon VOORSTREEK87-LEEUWARDEN „La Venezia" kwaliteit
