'T KLEINE KRANTSJE
L» AARZEN
OP DE
LANGE PIJP
SNEUE ZAAK VOOR DE SYBRANDY'S
416 bla
tientallelat:
gebondi er
nü met
kleurenk;
Leeuwardl 9
Uitgeverij Van Wijnen
LEEUWARDEN
INDE
TWEEDE
WERELDOORLOG
beschreven door
Ype Schaaf
Nu reeds de 2e druk!!
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD tR OMHEEN
pagina 8
OPEEN
TERP
Van de kant van de
Hooidollen af is mooi te
zien, dat de boerderij Ta
niaburg op een terp gele
gen is. Die hoogte is
vroeger veel groter ge
weest, maar rond de
eeuwwisseling is de
terp afgegraven en is de
grond voor goed geld
verkocht. Volgens de
overlevering moet er wel
een vijf meter zijn afge
gaan en vóór die tijd zou
het niet eens mogelijk
zijn geweest van de ka
mer in het voorhuis uit
over de hoogte heen te
kijken. Er kwam bij deze
afgraving van de Bilgaar-
derterp zoveel aarde vrij,
dat die het voor die tijd
zeer aanzienlijke bedrag
van tienduizend gulden
opbracht.
En veel later in de oorlog, te
gen het eind, werd ook het ge
zin van de politie-inspecteur
Dreeuws hier verborgen en zo
wel dat Duitse echtpaar als de
redder van de latere commissa
ris van politie Houwing, kwa
men heelhuids door de oorlog
heen.
ZWARETOL
Wel moest Hessels vader, Rin
se Sybrandy, er een zware tol
voor betalen. Hij viel, net als
zijn vrouw trouwens, in Duitse
handen en kwam zowel in
Amersfoort als in Schevingen
en Vught terecht. Maar zijn
laatste gevangenschap werd
zijn redding: bij de grote kraak
op de Leeuwarder gevangenis
werd ook Rinse Sybrandy ge
red.
"Dat zijn allemaal dingen, die in
je om gaan, nu we van Tania
burg moeten vertrekken," zegt
Hessel Sybrandy met een dui
delijk bewogen stem.
Postbus 172, 8800 AD Franeker, T
NA ANDERHALVE EEUW
VAN HUN BOERDERIJ AF
twee en zeventig jaar oude
Hessel Sybrandy en zijn vrouw
een zware gang zijn om de
huishoudelijke spulletjes nog
eens te moeten overbrengen
naar, wie weet, het een of an
dere rijtjeshuis zonder een wij
de wereld er omheen.
Overigens werd die wijde we
reld jaren geleden al ernstig
aangetast door het voortduren
de oprukken in noordelijke rich
ting van de stad, die tenslotte
voor de ogen van de Sybran
dy's de hoogst mogelijke flat
woningen optrok, waardoor het
zicht op het zuiden al helemaal
verviel.
BOOMPJES
En nu is men druk doende om
de groene greiden om de boer
derij van hun graslaag te ont
doen en verrijzen er boompjes,
duizenden, tienduizenden
boompjes, die over niet al te
lange tijd de markante plaats
geheel aan het zicht zullen ont
trekken.
"Tja, denk ik dan als boer, de
allerallerbeste grond" verzucht
Hessel Sybrandy, die er met
een aan toevoegt, dat hij zich
er niet druk meer over zal ma
ken, "om er niet door kapot te
gaan.
Precies honderd en vijf en vijf
tig jaar heeft de Sybrandyboer-
derij alle stormen over zich
heen laten gaan, zonder dat de
plaats ooit geruchtmakend
werd aangetast. Ook de oorlog
is de boerderij goed doorgeko
men met de Duitse militairen bij
wijze van spreken op het hiem.
Want in die tijd was het met
een vier meter brede prikkel
draadversperring en een mi
trailleurpost achter de deur een
zogenaamde egelstelling, die je
maar beter niet kon benaderen.
Eerder was de boerderij al een
plaats, die "onderduikers" her
bergde, voor iemand die aan
duiding kende. In juni 1940,
dus vlak na de vijandelijke
overval, vond een uit Duitsland
gevlucht joods echtpaar hier al
een veilig onderdak.
De oude boerderij Taniaburg blijft waarschijnlijk wel bestaan, maar de Sybrandy's moeten er af. Na
honderd en vijf en vijftig jaar... Foto: Fenno Schoustra)
Het vorige jaar heeft de ge
meente de uit 1839 daterende
boerderij met de omliggende
landerijen gekocht en nu is zij
bezig de omgeving hier om te
toveren in een recreatiegebied
met een groot bos, een park,
een ijsbaan, enkele heuvels,
een kanoroute en wat al niet
meer.
Het laat zich gelukkig aanzien,
dat de boerderij niet onder de
slopershamers ten onder zal
gaan; wel wordt ze weer ver
kocht, omdat de stad deze
plaats zelf niet nodig heeft.
Hoog in de voorgevel van het
voorhuis zit een steentje, dat
op de zestiende juli 1839 is
aangebracht en waarin wordt
vermeld, dat de plaats in op
dracht van een Heringa Cats
door de timmerman J. van Dijk
werd gebouwd en dat een K.
M. Sinnema er de eerste huur
dervan was.
DE EERSTE SYBRANDY
Lang kan die Sinnema er niet
hebben geboerd, want al in het
begin van de veertiger jaren
vestigde de eerste Sybrandy
zich op de plaats. Dat was een
Rients Sybrandy, die werd op
gevolgd door zijn zoon Sytze
Sybrandy.
Daarna kwam diens zoon Rin
se Sybrandy op de plaats en hij
werd weer door zijn zoon Hes
sel opgevolgd. En na Hessel
kwam dus met Simen Sybrandy
de vijfde generatie op de boer
derij.
Het zijn dus wel heel sterke
banden, die de Sybrandy's met
deze plaats verbinden en het
moet aanstonds voor de bijna
Op een steenworp afstand van de hoge flats van de Hooidollen, aan de andere
kant van de Kalkvaart, staat nog een oeroude boerderij, Taniaburg, een prachtige
plaats van het kop-hals-romptype. Het is de boerderij van de Sybrandy's, die deze
plaats op de restanten van de Bilgaarderterp niet minder dan vijf generaties
hebben bewoond. Maar nu komt er aan die traditie een eind: boer Simen Sybran
dy, dertig jaar oud, staat op het punt te verhuizen naar een boerderij bij Tzum en
zijn ouders, Hessel en Wik Sybrandy, in de zeventig, zullen binnen enkele weken
eveneens de voorvaderlijke plaats verlaten om - (noodgedwongen!) hun laatste
levensjaren te gaan slijten in een gewoon woonhuis in de stad.
