LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
'T KLEINE KEAHTSJE
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 13
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was het..."
met zestien zeer fraaie foto 's van de stad uit een lang vervlogen tijd.
Der komt een sekere Bertus
langs, die na soafeul jaar weer
in Liwwadden is. Ons brugman
nen prate over een moalen die
ferbrand is, een biuskoop die
plat is, een tribune die foetsie
is. Mar oek over een heel oud
wief uut Drente en een. nij
meziekkorps. Ja, se kenne der
wat fan met Tabe Ruutsje,
Lange Marten, Minne Mager,
Fokke Vutman, Groate Geert
en dan die Bertus.
Tabe Ruutsje: Siene jim die
man daar ankommen met dat
stokje? Hij is net achter fan een
moterfiets afkomen. Een ouwe
maat fan jaren leden. Daar is
ie: Bertus.
Bertus met stokje: Goeiendag.
Ja, Tabe kan ik seker. Mar die
andere koppen, nee. Wel ouwe
koppen. Ik sat bij mien neef
achter op 'e Harlie. Op 'e hoog
te fan 't Leger des Heils las ik
op ut doek hier achter over de
muur: Antiek. Dat waren jimme.
Groate Geert: Ik kan jou niet,
maar jou binne fast de lolligste
tuus op de deurknop na. Mar
as jou een ouwe maat fan
Tabe binne, dan sit ut wel
goed. Ik bin Geert, wik mar
segge, sak mar segge.
Lange Marien: Ik ken oek niet
segge, dat ik jou kan. Mar 't is
mar net, waar jouw froeger
woand hewwe. Achter de Ho
ven of ut Ouweglein, dat maakt
nogal ferskil. O, de Indische
buurt, bij ut Vliet.
Bertus: En Tabe kan ik fan de
Ambachtskoal. En in de jaren
na de oorlog binne wij naar
Brabant ferhuusd. Ik hew jaren
bij de bekende gloeilampenfa
briek werkt. Pilips sei één fan
ons kiendersaltied.
Fokke Vutman: Ja, en son
naam blieft hangen. Pilips. Wij
hadden één keer in 't jaar een
feestavund fan kantoor. O ja, ik
hiet Fokke, en ik hew jaren bij
de belasting werkt. Nee, ho
mar, ik kan alle grapkes.
Minne Mager: Mar wie seit, dat
Bertus grapkes make su over
de belasting. O, jou wille wel
even sitte. Kiek hier is een
bankje. Daar sitte we om beur
ten op. Ik bin Minne.
Fokke: Ik wu fertelle, hoe op
die feestavund altied drie
meensen hele sware stukken
speulden. Een piano, een fioal,
en een cello of een bas. En se
keken der heel mankeliek bij.
We noemden hun 'de sjagrijn-
tsjes'.
Bertus: De sjagrijntsjes. Ja, ik
hew em. We hadden oek de
Patijntjes. Noemd naar een
burgemeester niet? Nee, niet
die nou in Amsterdam is. En
son naam Patijntjes blieft han
gen. Mar as je hier een skoft
niet weest binne, is der heel
watferanderd.
Tabe: Wij troffen mekaar fleden
week op 'e stille kant Nijstad.
Even staan te praten en ouwe
koeien uut 'e stadsgracht hale.
Toen met mekaar oplope, en
toen sei Bertus: hier is de bius
koop oek erges.
Geert: En toen moest Tabe
segge: was erges. Want hij is
foetsie. Jonge, jonge, wat een
raar gat. Mar goed, der sal
weer bouwd wurre. Ik loof een
kattelieke kerk.
Minne: Ho, ho, Geert, der was
een kerk foor ut een biuskoop
wurde. En nou sal der wel een
groate winkel komme. Mar jou
hewwe dus as jonge achter an
op 't Vliet woand. Dat was toen
hast de wereld uut seker!
Bertus: Och heden ja. Je had
den de afbrande oalieslagerij,
en dan een rijtje huzen. En
Giezen liep met de broadkar en
een melkboer Ringnalda, en
daar woande een Bakker, en
die hadden een jonge fan mien
leeftied.
Tabe: En dan kregen ju de
Poppeweg en ut Kalverdiekje,
en ferders allemaal land. Wij
hewwe kunde, die sitte nou in
een hoge flet in Camminghabu-
ren, die hiet Wilaarderhof. Just,
de ouw6 naam: Wj2 8 rd 6 rb u -
ren. De boerderij fan Gabe en
Anne.
Marien: Mar Bertus sal de
moalen an 't Kalverdiekje niet
meer fiene. Afbrand. Wanneer?
De dag foor de Bloememerk.
Ja, flak foor Hemelvaartsdag.
Hij sal weer opbouwd wurre,
mar dan op een ander plak.
Bertus: Dat was son frijersdiek-
je. Ik hew een skoftsje skarreld
met een meiske erges bij 't
Koeplein weg. Marietje loof ik.
Daar bin ik wel met naar die
biuskoop weest. Die sat faak te
skriemenomdefilm.
Fokke: Soa trof ik fleden week
een fent, die moest hast skrie-
me toen de hoofdtribune fan
Cambuur plat gong. Hij had
daar de Delgrosso's en Siêrk
Flisijn en Teade Wietsma, en
noem mar op, nog speulen
sien.
Geert: Dat ie dat nog wist, die
man. Met de namen der bij. Ik
bin wel gauw es een naam
kwiet. Dan sal ik ut over één
hewwe, en dan is mie de naam
ontsketen. Wik mar segge, sak
mar segge.
Tabe: Mut jim es luustere. Mien
swager leest een stuk in 'e
krant, en hij seit teugen sien
frouw, half uut 'e gek: se hew
we ut weer over de frouw fan
Vde. Die lag heel diep in 't feen
begroeven.
Fokke: Och here, ik foei ut an
mien water wat nou komme
sal. Dien suster docht seker an
een Yde of soa uut 'e familie of
uut 'e buurt, of weet ik wat. Dat
had wat foor Sientje weest!
Tabe: Goed so, Fokke. Want
mien suster seit: de frouw fan
Yde, daar hew ik fannemorren
nog met staan te praten bij de
SRV-man. We kochten beide
nog gauw wat pakken koffie,
want die su duurder wurre.
Bertus: Mar welke Yde is nou
ons man? Die fan de frouw fan
de koffie of fan de frouw uut de
Waarom suden je rust zoeke,
as je voor 't werken geboren
binne?
Een goeie leider laat een ander
doen, wat hij deen hewwe wil,
maar bemoeit zich er dan oek
niet met, terwiel ze het doen.
Vriendeluke woorden skeppe
vriendeluke echo's.
turf? O, Yde is gien man, maar
een plaknaam. Daar hewwe se
heel lang leden al es een frouw
fonnen. En nou doet blieken,
se is nog feul en feul ouder dan
se al dochten.
Minne: Een mooi ferhaal, Tabe.
Soa docht ik hier an, toen Fok
ke ut over die sjagrijntsjes had.
As se nou weer es son soort
Skelviskoar oprichte suden, en
weer es naar de burgemeester
noeme suden, hiette ut fandaag
de dag: de Appetekers. Klein
grapke!
Vlga
An had lope hewwe je niks,
wanneer je niet op tied vetrek-
ke.
(Vervolg van pag. 7)
een soort spiegelei op een
stokje dat hij omhoog stak.
De locomotief ontwikkelde een
enorme stoomwolk, die het per
ron als het ware in de mist zet
te en terwijl de stoomfluit een
snerpend doordringend en voor
ons opwindend geluid liet horen
zette het logge gevaarte zich
knarsend in beweging. We had
den de raampjes naar beneden
geschoven en zwaaiden naar
de ons onbekende mensen die
op het perron waren achterge
bleven.
Wie herinnert zich nog deze broers Uulke en Bartele de
Boer? In vroeger jaren traden zij wel in Leeuwarden op met
liedjes, hoofdzakelijk bij uitvoeringen van de toneelvereni
ging T.O.G. Voor de tonelisten op de planken kwamen en
ook tijdens de pauzes lieten de broers De Boer zich horen.
