'T KLEINE KKANTSJE
&el
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 6
(Vervolg van pag. 4)
Naast de mij ook bekende na
men van juf Veltman, juf Dirkse
(inderdaad erg streng; en o.w.!
ze was helemaal niet te genie
ten als je je hand weg trok bij
de te verwachten tik met het
lineaaltje), meester Wolters
(wie het eerst klaar was met
cijferen en alles goed had,
mocht het werk van de rest van
de klas nazien), en hoofdmees-
ter Hoogland, ben ik de naam
van juf Dijs nog niet tegen ge
komen, bij wie ik ook in de klas
heb gezeten.
Tijdens de jaren op de Juliana
van Stolbergschool (thans een
onderdeel van de LEAO) heb ik
nog meegemaakt de onderwij
zers Jellema, Schilstra (inder
daad, ook hier) en Lutgendorff
(hoofd). Deze school stond aan
het eind van de bebouwing in
de Robert Kochstraat. Wij ke
ken uit op maagdelijk land waar
thans de Archipelweg en ach
terliggende woonwijken zijn ge
situeerd. Ik herinner me nog
het schoolvoetbaltoernooi
waaraan voor het eerst werd
deelgenomen. Mijn broer
Sjoerd en o.m. Frans Beekman
zaten in het elftal, dat die keer
kampioen werd. Hierna de Ka-
rel Doormanmulo gevolgd met
bekende namen als Hogenhuis
sr. (o.a. Frans), Hogenhuis jr.
(o.a. wiskunde), Wietzes (En
gels en o.m. to put, put, put-
zak), 'master' Kooistra en IJke-
ma (handelsvakken), Sijtsma
(Frans en aardrijkskunde), Van
der Werf (geschiedenis, wat
kon deze man mooi vertellen),
Meijer, Ronner, Bruggenkamp
en Murk de Vries, Van Bergen
Beieren en Henegouwen e.a. In
1957 kwam ook aan deze pe
riode een eind, een klasfoto
resteert. Als afsluiting zijn we
enkele dagen in 'Us Blau Hiem'
in Appelscha geweest, op de
fiets wel te verstaan. Toen ging
men nog niet over de grens,
tijden en gebruiken veranderen.
Een enkele klasgenoot kom ik
nog wel eens tegen maar de
meeste zijn uitgevlogen.
De Leerschool is verdwenen,
thans staan er woningen, de
Juliana van Stolbergschool en
Karei Doormanmulo hebben
andere bestemmingen gekre
gen, men kan er alleen maar
nostalgisch met een "ach ja, zo
was het."aan terug denken.
En een reünie zou dan ook iets
bijzonders kunnen zijn.
Leeuwarden Wiep Boersma
PRACHTIG VERHAAL
Prachtig, dat verhaal over een
schoolreisje van vroeger in 't
Kleine Krantsje. Ik heb hetzelf
de meegemaakt. Heel mooi
weergegeven!
Huizum
D. Beeksma
TAXISTANDPLAATS
De hoek Groningerstraatweg -
Willem Sprengerstraat, door de
heer R. Poelstra genoemd, was
niet een standplaats van de Ci-
tax maar, zoals ik schreef in 't
Kleine Krantsje nummer 382 -
4/4 1981, van de Hitax, ten ge
volge van de Taxi-oorlog in ge
bruik genomen en na opheffing
van dit bedrijfje overgenomen
door de Zilvertax van Jan van
Kampen.
De Citax had een standplaats
waar later het kantoor van het
gebouw van het G.E.B. kwam,
tevens een standplaats volgens
Albertus Année, chauffeur Ci
tax, bij de Torenstraat Schrans,
zie Kleine Krantsje nummer
386-30/51981.
Aangezien ik deelnemer was
aan de door ons gewonnen
Taxi-oorlog! moest dit als oud
taxichauffeur even van mijn
hart.
Leeuwarden J. de Vries
EEN LUST
Het is toch altijd weer een lust
om 't Kleine Krantsje in de bus
te krijgen en te lezen. Dat tal
van herinneringen dan bij je bo
ven komen, daar hebben al ve
len voor mij van getuigd. Ze
nodigen vaak uit voor aanvul
ling van een stukje tekst of het
zelf schrijven van een verhaal
tje. Maar daar komt meestal
niets van. Nu dan maar eens
wel.
Het juni-nummer b.v. begint al
met een prachtige foto van de
pakhuizen aan het Zuidvliet van
de factorij Huisinga, met hele
maal links nog een stukje van
de woning der familie Huisinga.
Die pakhuizen liepen door tot
aan het Molenpad. Op het eind
van één daarvan, ik denk de
meest rechtse, was de stalhou
derij. Het vervoer van balen
graan en meel ging per paard
en wagen. Boven de stalhoude
rij was de woning van de fami
lie Frankena, waarvan de va
der, laat ik maar zeggen,
"voorman" bij de factorij was.
De lucht van de stalhouderij
was in de kamer er boven goed
te ruiken. Ik was destijds be
vriend met zoon Abe. Hoewel
de pakhuizen een prachtige
speelplaats zouden zijn voor
"verstoppeke speule", was dat
ten strengste verboden. Voor
een noodzakelijke boodschap
over te brengen mocht je door
de gangen tussen de balen lo
pen, maar meer niet.
Pagina drie toont de school
aan de Druifstreek, alwaar ik
één jaar op ben geweest. In
1922, de eerste klas. Met o.a.
Aukje Dirksen, Antje v.d. Meu-
len, Jantje Postmus, Tineke
Woudstra, Klaas Hoogeveen,
Jopie ter Horst, Koert Laver-
man, Koen v.d. Leij, Libbe v.d.
Meer, Jac. Reidinga, Wiepie
Wierstra, Piet Visser en Jappie
de Wilde. De klas telde 34 leer
lingen. Een foto van die klas
heeft al eens in 't Kleine
Krantsje gestaan (no. 330). Ze
was toen nog gemeenteschool
no. 1Na ons eerste jaar stoot
te de gemeente die school af
ten behoeve van het christelijk
onderwijs en werd het Willem
Lodewijkschool. En wij werden
verdeeld over andere scholen,
al naar gelang je woonplek.
Op de volgende bladzijde pas
seren we de Pipegaal, welke
nu weer eens geen schotten
moet hebben volgens schrijver.
Ik heb wel eens een kruiwagen
pipegaal horen noemen, die
wel schotten had. Maar ik waag
me niet aan een oordeel
Dan de brand bij V. en D. Dat
was op de dag, dat ik voor het
eerst rij-examen moest doen.
Mijn route liep o.a. via de Wir-
dumerdijk. Daar was het een
drukte van belang en voor een
rijexamencandidaat een moeilij
ke opgave. Je moest doorrij
den, maar ook de voetgangers
(de rijweg was er vol van) en
fietsers niet hinderen. Hoe ik
ook mijn best deed, het werd
niet goed bevonden en kon ik
opnieuw aanvragen.
En och ja, Poelsma met zijn
"boksarena" op de zolder van
zijn huis aan het begin van
Achter de Hoven. Naast bokser
was Poelsma ook lange af
standloper en heeft hij een
aantal keren de schaatselfste-
dentocht met succes in de
wedstrijdgroep gereden. Wat
mij wel opviel was dat wanneer
hij niet bij de eersten was, hij
altijd wel een reden daarvoor
had. Toch een fijne vent.
Tenslotte, is het getoonde
brugje misschien de ingang
naar de joodse begraafplaats?
Leeuwarden
Chris Doorenbos
JUFNOORDA
In 1934 kwam ik op School 17
bij juf Noorda en tot en met de
derde klas heb ik bij haar geze
ten. Deze naam is al eens eer
dergenoemd.
Toen ik een paar jaar geleden
een schoolfoto instuurde heeft
ze daar nog op gereageerd,
waaruit ik opmaakte, dat ze ge
abonneerd is op 't Kleine
Krantsje.
In het laatste nummer schrijft
mevrouw K. Soiseth-Kooistra
ook al over haar.
In de tijd, dat ik bij haar in de
klas zat was ze in mijn ogen al
niet zo jong meer en als je dan
hoort, dat ze nog in het land
der levenden is, dan moet ze
nu haast wel honderd zijn, zou
je zo denken.
Nu valt dat wel een beetje
mee, maar het schiet toch al
aardig op: op 29 mei is ze twee
en negentig geworden. Ik heb
haar nog een briefje gestuurd
en haar gefeliciteerd met haar
verjaardag.
Emmen Lammert Bolt
WAT EEN DOORBRAAK...
Toen ik 't laatste Kleine Kran
tsje kreeg nam ik het maar
mee naar bed, maar dat was
niet verstandig, want bij het le
zen lag ik hier te lachen van
plezier. En van al dat gelach
begreep mijn vrouw natuurlijk
geen zier.
Deze keer lees ik veel over de
Groen van Prinstererschool
waar ik ook op was en wel van
1940 tot 1947. Nico Boersma
schrijft over zijn vader als con
cierge - ik geloof, dat ik in de
tweede klas al verliefd ben ge
weest op zijn zusje Corrie.
En Anneke Hettema schrijft
over die strenge Juffrouw Dirk
sen. Nou, als ik daar nog aan
denk voel ik de pijnen van haar
afgebeul nog! Maar dan had je
ook een meester De Vries. Wat
een goede oude man was dat.
Als je van hem op de gang
moest staan, vergat hij dat en
dan gingen we meestal de stad
in of naar de veemarkt, wan
neer het toevallig vrijdag was.
Als meester Hoorntje je op de
gang zag staan was je verder
van huis!
Toch mochten wij als jongens
hem graag en eens hebben we
met z'n drieën als vrienden een
toneelstukje opgevoerd op zijn
verjaardag. Het heette "Ge
haaide Jantje voor de rechter".
Wat vond de meester dat mooi
en voor de rest van het jaar
konden wij bij hem niks ver
keerds meer doen.
Mijn vrienden, die daarin mee
speelden, waren Leendert Hof
man en een Sietze, die ik later
hier eens in Canada in de die
rentuin tegenkwam, toen ik
voor aap speelde.
Ook meester Burggenkamp
wordt in 't Kleine Krantsje ge
noemd. Die kon toch zo boei
end vertellen en hij heeft ons
allemaal ook het schaken ge
leerd. Maar oh, wat kon hij ook
driftig worden!
Eens hadden wij als jongens
elkaar vlak voor schooltijd alle
maal benzine op onze kragen
gedaan. En wat stonk het in de
klas, een paar minuten nadat
wij binnenkwamen! Plotseling
dacht hij, dat het IJle Stelstra
was, die dat had gedaan en
IJle moest zijn vingers ophou
den om met de lineaal gesla
gen te worden.
Maar IJle werd woest en trok
Bruggenkamp de stijve boord
van zijn nek. De meester
schrok zo, toen hij merkte, dat
wij ook wel iets konden doen,
dat hij op slag kalmeerde "en
IJle werd niet gestraft. Wat een
doorbraak was dat!
Calgary, Canada
Richard Oostra
GROTE GRAPPENMAKER
In het artikeltje 'Prachtig ver
haal' van mevrouw K. Soiseth-
Kooistra uit Canada wordt ge
sproken over een Kor
Schoondorp, tekenaar bij de
PTT en getuige bij haar huwe
lijk.
In augustus 1939 werd ik bij de
voormobilisatie ingelijfd bij het
negende Regiment Infanterie
en ondergebracht in de gym
nastiekzaal van de school in de
Schoolstraat bij de Harmonie.
Dit gebouw is bij de renovatie
blijven staan en is nu vereni
gingsgebouw van de PvdA.
Daar werd de heer Kor
Schoondorp mijn slapie. Deze
Kornelis was een grote grap
penmaker, met wie wij vele vro
lijke avonduren en avonturen
beleefden. Vooral in de winter
van '39-'40, toen we gelegerd
waren in een school in Heem
stede, maakten we vreemde si
tuaties mee.
Hij was toen verloofd met een
meisje Hoogeveen, een dochter
van de familie Hoogeveen, die
een zaak in feestartikelen had
aan de Weaze. Later trouwde
hij met deze jongedame,
's Morgens vroeg, wanneer de
korporaal van de week ons
wakker porde, ontstond er altijd
een moeilijk moment voor Kor,
die ook vaak niet op tijd op het
appel verscheen en daarvoor
dan onzinnig zwaar werd ge
straft. Maar 's avonds en 's
nachts was Kor op z'n best.
Onverwacht is de vorige maand
op de leeftijd van tachtig jaar
overleden de heer Jan Algra,
"een echte ouwe Vlietster", die
in vroeger jaren een mast-,
blok- en pompmakerij aan het
Noordvliet heeft gehad - alle
oudere Leeuwarders moeten
deze zaak hebben gekend.
De heer Algra, een abonnee
van 't Kleine Krantsje van het
eerste begin af, belde ons nog
op de dag voor zijn overlijden
op om ons informaties te ver
strekken over boerderijen, die
vroeger op Schilkampen heb
ben gestaan - door zijn zaak
had hij veel met de boeren die
hier woonden te maken gehad
en hij wist ons dan ook leuke
bijzonderheden te vertellen.
Zijn bedrijf, de pompmakerij
dus, was al heel oud en moet
omstreeks 1856 zijn opgericht
en ging steeds over van vader
op zoon. In 1880 vestigde de
overgrootvader van Jan Algra,
Pieter Alles Algra, zich aan net
Vliet en na hem kwam diens
zoon Jan Pieters Algra in de
onderneming.
Na Jan Pieters Algra kwam er
weer een Pieter Jans Algra en
tenslotte was het de nu overle
den Jan Pieters Algra, die de
belangen van deze oeroude en
degelijke zaak behartigde.
De foto van Jan Pieters Algra
maakte Fenno Schoustra in
1975, toen de heer Algra een
en zestig was.
Bij mij was Schoondorp eigen
lijk al achter de horizon ver
dwenen, maar nu bracht 't Klei
ne Krantsje hem weer in mijn
herinnering terug!
Leeuwarden
DOODSKOPPEN
Lijfering
Ik wil nog even reageren op
wat er geschreven is over het
voetballen in de stad met
doodskoppen. Zelf heb ik dat
ook gedaan in het nummer van
april en in het volgende num
mer wordt het alweer genoemd.
Nu is het niet zo, dat er hon
derden van die dingen waren -
hoeveel weet ik niet precies,
maar zo gek zal het wel niet
zijn geweest. En wat het voet
ballen met die dingen betreft,
dat zal ook niet zo lang hebben
geduurd, als je er twee keer te
gen aanschopte waren ze al in
gruzelementen.
Emmen Lammert Bolt
