'T KLEINE KRANT5JE
TOEN WE NOG OP DE SCHOOLBANKEN ZATEN
REKLAME DICKVANDERHEIJDE JR
MULO- MARGARETHA DE HEERSTRAAT
wit
'W$tk
m
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 15
adviesbureau voor reklame en publiciteit jozef israëlsstraat 6-10 058-124984
Dit is een foto van de vierde klas van de Muloschool in de Margaretha de
Heerstraat, gemaakt in 1950. De plaat werd ons toegestuurd door Gearts-
je Veninga, die er zelf ook op staat en wel op de eerste rij, geheel links.
We gaan weer van links naar rechts en we beginnen op de achterste rij:
Koen Vermeer, Hans Wijer, Menno Ganzevoort, Sierd Ploegstra, Jacob
Jansonius, Gerrit Koning, Hein Prins, Hi lie Hiemstra, Arjen v.d. Schaaf,
Jacob Landman, Piet Procee en Jan Boringa. Op de middelste rij: Frits v.
Beijeren Bergen en Henegouwen, Jan Sangers, Haaije Nicolay, Paul Da-
tema, Jan Dotinga, Gerrit Wempe, Johan Oegema, Sjouke Inia, Cor v.d.
Zee en Klaas v.d. Meer. En op de voorste rij: Geartsje Veninga, Sijke
Deelstra, Johanna Bosma, Saakje Reitsma, Liesje Balk, Alie Knol,
Johanna Beuneker, Corrie Dikken, Akke Boukes, Tinie Drijver, Jannie
Ellens en Hennie v.d. Weij. De leraren, die op de foto voorkomen, zijn op
de achterste rij de heren Straatsma, Woldering, Vermeer, Ytsma en Lef-
fertstra, en op de voorste rij de heren Veenstra en Van der Veen.
EVEN WAT COM M ENT AAR
Even wat commentaar op 't
laatste Kleine Krantsje, alweer
zo'n nummer om goed door te
lezen en er wat aanvullingen
en verbeteringen op te geven.
'In de Fortuyn' op het Raad
huisplein heb ik als lagere
schooljongen heel goed ge
kend: je kon daar in het 'reisbu
reau van Posthuma' gratis de
mooiste boekjes en folders krij
gen van vreemde landen. Ik
herinner me vooral een grote
serie van streken en landen in
Duitsland, Beieren enzovoort.
Dat was een hele grote reeks,
die ik compleet kon krijgen na
verscheidene malen 'In de For
tuyn' te zijn geweest. Want je
kon er wel wat gratis krijgen,
maar nooit meer dan vijf dingen
tegelijk. "Dan must 't eerst mar
goed uutlezen hewwe" werd er
altijd gezegd.
Uit de tijd van 'Centraal Be
heer', dat was vast voor 1935,
ken ik 'In de Fortuyn' nog be
ter, omdat er toen een oom van
ons, een H. Wuite, kantoorhou-
derwas.
Je zou nu nog medelijden kun
nen krijgen met het jongetje,
dat niet met de tram (want dat
moet het geweest zijn) mee
mocht naar Tietjerk met het
schoolreisje. En misschien ook
wel medelijden met die school
juffrouw, omdat die niet die
paar centen voor het kereltje
over had: hardvochtig zou je
kunnen zeggen!
Maar met de beschrijving van
het schoolreisje is Igo Galama
een beetje abuis: als ze op het
stationnetje in Tietjerk waren
aangekomen, dan konden ze
nooit eerst op de Zwarteweg
geweest zijn om dan na een
half uur lopen pas bij het 'Bos
van Ypey' aan te komen
En die stationschef was een
vrouw dan moeten ze wel
uitgestapt zijn bij de Halte Oud-
deel, die er nu niet meer is. En
dan klopt het wel om eerst
langs de Zwarteweg te lopen
om een half uur later 'een
prachtig landhuis', dat is dus
Vijversburg, te kunnen zien.
'Snorrewiedske' - ik heb door
mijn vader en moeder de naam
altijd zo horen uitleggen, dat
het eigenlijk een volksnaam
was geworden van het Friese
'smoarrewjudsterke', ofwel 'on-
kruidwiedster'. Een scheldnaam
was het dus eigénlijk niet.
Het verhaal van de gaper aan
de gevel van een schoenen
zaak was niet helemaal goed.
De 'gaper' is er pas aan de ge
vel gekomen, toen Cath en zijn
vrouw het pand betrokken. De
apotheker Cath van de Wirdu-
merdijk (in het huis ernaast ben
ik geboren en opgegroeid) was
een lange, imposante man, die
twee zoons had, Sjors en Sim.
Deze laatste is toen begonnen
met de apotheek tegenover de
Waag. Van onze vader, de
bloemist, kregen hij en zijn
vrouw toen de Gaper cadeau.
Die had altijd bij ons op de zol
der van de bloemenwinkel ge
legen en hij was afkomstig van
de gevel van het pand Wirdu-
merdijk 17, waarin vroeger ook
een apotheek en een wijnhan
del in gezeten heeft
Gerbenzon (Jehannes Elzettes)
uit de Weerd heeft de kop toen
opgeknapt, uit een boek van
onze vader kwam een modelte
keningetje voor de console, die
ook door een Gerbenzon (Mei-
ne) werd nagemaakt en schil
der Wadman uit de Pijlsteeg
heeft de kop de eerste keer
weer geschildèrd en verguld.
Herman van Slooten was een
van de eersten of misschien
wel de eerste in de binnenstad,
die een 'echte Vliegende Hol
lander' had. Soms mochten an
deren er ook wel op het Raad
huisplein mee rijden, maar dan
moest het speeltuig daarna wel
met water goed schoonge
maakt worden!
En dan tenslotte, om ook nog
maar even vast te leggen: Sal-
vatore Sterck had een grote
liefhebberij in bloemen. Ik heb
ook jarenlang vioolles van hem
gehad en in het orkestje mee
gespeeld. En als ik naar 'les'
ging, dan had mijn vader altijd
wat mooie bloemen om mee te
geven, dat was dan altijd wat
bijzonders. Dus bloemen, die je
niet zo gauw in de winkel kon
krijgen en ook wel bijzondere
kweeksels, die de grossier Wa
genaar van het Blokhuisplein
op de veiling in Aalsmeer had
gekocht.
Die Wagenaar was wel een
van de eerste bloemengros-
siers, die met een eigen auto
(een T. Ford!) in Leeuwarden
'importeerde' over de Afsluit
dijk.
Tietjerk
KI. Sierksma
