'T KLEINE KRANTSJE
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
STRAATTYPEN
Zoals Snorrewiedske, over wie
geschreven werd in het num
mer van augustus, waren ook
de twee zusters Cohen straat-
wiedsters. Vrijdags waren zij op
de Veemarkt, toen nog nabij
het station, om schoenen te
poetsen van veehandelaren.
Er was in de twintiger jaren in
Leeuwarden ook een leurder,
van wie werd gezegd: "Jantje
Tit, z'n hemd is wit, z'n broek is
blauw, Jantje Tit krijgt nooit een
vrouw." Hij leurde met garen
en band, maar hij hoefde enkel
z'n hand uit te steken voor de
cent, die elke maandag voor
hem klaar lag.
Op dinsdag lag er een cent
klaar voor de orgeldraaier, die
dan langs kwam.
En wie kent nog de "Lollige Jo
hannes", die met z'n handkar
rondging, roepend: "Suker-soe-
te sinaasappels, een stuver 't
pond" Jeugdherinneringen.
Antwerpen Suzan de Vries
Is dat nou wel zo, wat u
daar zegt van de zusters
Cohen? As u het ons vraagt
zouden we zeggen, dat Bet-
je en Roosje Cohen nimmer
een straat hebben gewied
en nooit (beroeps
halve) een paar schoenen
hebben gepoetst. Toen de
tweeling amper tien jaar
was, in 1891, kwamen ze al
voor het eerst op de vee
markt om kraakmangelen te
verkopen. Later werd hun
assortiment uitgebreid met
chocoladerepen, pinda's,
pepermunt en ook potloden
voor de boeren, die de
markt bezochten. In 1951
kon Roosje Cohen een uit
zonderlijk jubileum vieren:
zij had toen zestig jaar met
haar handeltje op de markt
gestaan. In al die tijd heeft
ze, net zo min als haar zus
je Betje, op de veemarkt
een wiedmes of een schoe
nenborstel in de handen ge-
Betje en Roosje Cohen: straat-
wiedsters, klompenschoon
maaksters - nee toch zeker!
(Foto: Collectie Fenno Schou-
stra/'t Kleine Krantsje)
had - althans, dat lijkt ons
zo toe.
't KI. Kr.
DESEVENSTER
Op de voorpagina van een vori
ge Kleine Krantsje stond de
buurtschap Snakkerburen in
volle zomerzon met de voorma
lige herberg "de Sevenster".
In 1794 was mijn betovergroot
vader Sjoerd Piers Terpstra
hier kastelein. Hij was getrouwd
met Tjisseltje Jans Mellema en
noemde zich: de Weerd.
Tjisseltjes moeder was Antje
Doedes de Jong, die eigenares
was van de herberg. Bij haar
overlijden werd de herberg ver
kocht en elk kreeg een deel.
De naam De Jong werd in
1911 aangenomen door een
broer van Antje: Brand Doedes
de Jong. Voordien was de
naam Bontekoe.
Antjes zuster Baukje trouwde
met Johannes Klazes Hoekstra.
Hun achterachterkleinzoon was
Jan Nannes Wassenaar, vee
fokker op Vijver-zathe bij Jel-
sum, die leefde van 1890 tot
1958.
Het geslacht Wassenaar gaat
terug tot Witte van Haemstede,
een bastaardkind van Floris V.
Er is nog veel meer van te ver
tellen, maar dat gaat dan niet
meer over de herberg.
Emmen
Yps Boersma Terpstra
CAMSTRABUREN
Wat kwamen er veel herinne
ringen bij mij boven bij het zien
van de foto van Camstraburen,
die een vorige maal in 't Kleine
Krantsje op de voorpagina
stond.
Op weg naar de "Tuuntsje-
skoal" kwamen wij er langs. In
de klompenwinkel werden de
nodige klompen gekocht. Toen
ik op de Muio was ging ik mijn
vriendinnetje Antje Boontje ha
len - die woonde verderop aan
de Dokkumer Ee.
Op de Nieuweburen bij Simon
de Wit haalden we boodschap
pen. Daar tegenover was de
boekhandel "Ontwikkeling".
Nog zie ik daar een met rouw
rand omlijste foto hangen van
Mr. P. J. Troelstra na diens
overlijden.
Een paar maanden geleden
stond er een artikel in 't Kleine
Krantsje over de Leeuwarder
Gezondheidskolonie. Ik was
twaalf jaar, toen ik er met mijn
zusje naar toe ging. Dat ging
met de Postboot en onderweg
overstappen op een grotere
boot. Wat waren we zeeziek!
Maar de weken daarna maak
ten alles goed, dankzij de goe
de zorgen van Tante Marie en
Tante Stien. Twee dames had
den de leiding, mevrouw Fils
en mevrouw Gratema uit Arn
hem.
Dankzij 't Kleine Krantsje kwam
dit allemaal weer bij mij boven.
Leiden Mevr. H. Quwerkerk-
Bleeksma
PHOENIXFABRIEK
Een zeer indrukwekkende teke
ning van de Rijwielenfabriek
Phoenix, de vorige maand in 't
Kleine Krantsje!
Nu eindelijk krijgt men een in
druk van de grootte van dit be
drijf. Grootscheeps vaarwater
voor de deur en de spoortrein
naar Groningen direct bij de
hand. De tekenaar geeft een
extra demensie aan de grootte
van het bedrijf door het beken
de silhouet van Leeuwarden
achter de tekening aan te bren
gen. De werkelijkheid van de
ligging van de fabriek ten op
zichte van de stad was een ge
heel andere maar het effect
van de truc is zeer positief. De
reclamejongens van deze tijd
kunnen hier nog wat van leren!
Het is een jammerlijke zaak dat
deze fabriek is verdwenen. Ve
len vonden hier een bestaan.
Het bedrijf ging verloren
ondanks het feit dat er de laat
ste jaren veel fietsen werden
gebruikt.
Leeuwarden Lijfering
IN DE FORTUYN
In de vijftiger en in het begin
van de zestiger jaren was in
het pand In de Fortuyn, waar
over een vorige maal werd ge
schreven, het kantoor geves
tigd van de Uitgeverij De
Spaarnestad, die de bladen Pa
norama, Libelle en Sjors uitgaf.
Mijn vader was toen chef-ex
ploitatie voor de provincie
Friesland voor deze bladen. In
1959 is hij voor deze uitgeverij
verhuisd naar Alkmaar. Zijn op-'
volger werd de heer Korfage,
die tot die tijd boekhouder was
op het kantoor in Leeuwarden
en die de bovenste verdiepin
gen van het pand in de Fortuyn
bewoonde.
Zover mij bekend is er nader
hand een afdeling van de ge
meente Leeuwarden in het
pand gegaan.
Leeuwarden Harry Stinis
DE MAGERE WEIDE
Als de vier dochters van Tea-
kele Swart en Wijtske Postma,
84, 82, 80 en 76 jaar oud, wil
len wij even reageren op het
stukje in 't Kleine Krantsje over
De Magere Weide, de boerde
rij, die wij vroeger bewoonden
en die ons nog steeds na aan
het hart ligt.
Heit had inderdaad, zoals werd
geschreven, schoenmaat 52 en
hij liet zijn schoenen maken bij
Woudstra. Bij Meijer in de Klei
ne Kerkstraat werd zolen leer
gehaald, want wij moesten net
jes naar school.
Wij kwamen in 1919 op de
boerderij en de jongste van ons
was toen een jaar. We volgden
er de familie Nieuwland op, van
wie wij vaak positieve verhalen
hoorden. Twee dochters van
hen hadden een administratie
ve baan op het Burmaniahuis.
Door de oorlog van '14-'18 was
de huur van de boerderij, die
voor tien jaar werd gehuurd,
erg hoog. Het was een ge
mengd bedrijf en de eerste ja-
pagina 9
ren brachten de gewassen
goed geld op. Maar toen de
prijzen zakten liet de hoge huur
zich gelden, zodat Heit besloot
een jaar eerder op te houden
om niet in de put te raken.
Zoals ook al in het verhaaltje in
't Kleine Krantsje stond volgde
de familie Reitsma ons op De
Magere Weide op.
Hallum
A., Tj. Sj. en K. Swart
ROEREND BRIEFJE
Het roerende briefje van Elly
Bollegraaf uit Ottawa in het
Kleine Krantsje van augustus is
aanleiding tot dit schrijven met
bijgevoegde foto. Juli 1928
speelde onze klas een toneel
stukje onder leiding van onze
onderwijzeres juffrouw Kramer.
Ik begin met de achterste rij.
Lien Burbach, Tite Timminga,
Jetty Dwinger, Henny Simoni-
des, Leni Simons, Annie Jieiof,
Sari Wijma, Nannie Sjolama,
Tjissie Polstra, Magda Leefs-
ma.
Zittend: Annie Ferwerda, Han-
nie Leopold, Jetty Woldendorp,
Lucy Wouters, Tineke Bearda.
Het zou best kunnen zijn dat
de foto door Jetty's vader is ge
maakt, want hij maakte gere
geld ook klasse foto's.
Aangezien ikzelf in 1939 uit
Leeuwarden vertrok, weet ik
niet veel van de poserende
meisjes.
Lien Burbach trouwde met een
arts in Hattum.
Leni Simons vertrok met haar
man Bram Vromen naar Israël
waar ze nog woont.
Magda Leefsma is gedepor
teerd.
Tineke Bearda stierf in 1952.
Overigens interesseert het mij
of Wim Lijfering in de zomer
van 1934 in het N.H.C.kamp bij
de watermolen in Haaksbergen
onder leiding van de heer en
mevrouw Jensma-Lels en Dick
Andriesenwas.
Ik lees zijn stukjes met aan
dacht en bewonder zijn geheu
gen en uithoudingsvermogen
op de diverse zoektochten door
de stad.
En niet minder bewonder ik de
vindingrijkheid en toewijding
van 't Kleine Krantsje. Het ver
warmt onze oude dag! Uw
dankbare
Amsterdam
S. M. da Costa-Wijma
