'T KLEINE KRANTSJE
TREURIG
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
OOK LANGS DEZE WEG NOG EEN WOORD VAN HARTELIJKE DANK AAN HET ADRES
VAN DE ZEER VELEN DIE ONS, OP WELKE WIJZE DAN OOK, FELICITEERDEN MET HET
DERTIGJARIG JUBILEUM VAN 'T KLEINE KRANTSJE
Fenno Schoustra Redacteur/Uitgever
(Ven/olg van pag. 4)
na de Wijs-Mouton: "snoepwin
keltje".
Naast Jorritsma woonde Mid
deldorp, die in het seizoen
aardbeien had voor vijftien cent
per pond - niet te geloven
Vaak mocht ik ook even met
Pake naar Hellinga, de distilla
teur, om een paar maatjes je
never, het slokje dat Pake het
lekkerst vond. Vlakbij was een
sigarenwinkeltje, waar je ook je
snoepcent kwijt kon.
Bij het lezen in 't Kleine Krant-
sje kom je altijd weer bekende
namen en fijne herinneringen
tegen - heerlijk is dat!
Leidschendam
Mevr. J. G. Boer-Lemmers
OPROEP
Graag wil ik nog even reageren
op een oproep in de rubriek
"Opsporing verzocht" van een
paar maanden geleden. Ik
meldde toen heel graag weer
contact te willen hebben met
mijn vroegere vriendin Atty
Schaaf-Stoelwinder.
Nu, we hebben elkaar weer ge
vonden en het was weer als
vanouds: gezellig kletsen!
Veel mensen hebben op de op
roep gereageerd. Atty werd ge
waarschuwd en ik werd zelfs
ten overvloede door vriendin
nen van heel vroeger gebeld.
Hiervoor mijn hartelijke dank
voor ons aller "Kleine Krant-
sje".
Leeuwarden
Mevr. C. van der Kolk-
van den Akker
CAMSTRABUREN
Reagerend op een verhaal van
de heer G. de Vries jr. over
Camstraburen moet ik zeggen,
dat de familie Efdé niet woonde
naast de ijzer- en lompenhan
del van Cohen. Dat was name
lijk de familie Janson, mijn zus
ter en zwager met hun twee
kinderen. Mijn zwager was lom
pensorteerder.
In de oorlog hadden de Duit
sers in het pakhuis een opslag
van winkelinventarissen van jo
den en in beslag genomen
meubels van ondergedoken
spoormensen.
Na de oorlog is de familie Jan
son verhuisd naar Werkmans-
lust.
Er komen altijd weer veel herin
neringen boven, wanneer je
't Kleine Krantsje leest. Ik hoop
dan ook, dat het nog lang mag
bestaan om ons nog veel ple-
zierte schenken.
Leeuwarden
Mevr. A. Kramer-Hommes
HOEKSTERKERKHOF
Even een vraag: de foto op de
voorpagina van het vorige Klei
ne Krantsje, zijn dat niet de
huisjes, die vroeger stonden
tussen het Verzorgingshuis Het
Nieuwe Hoek en de Voor
streek? Volgens mij moet dit
het wezen.
Leeuwarden S. H. Bosma
Inderdaad: op de voorpagi
nafoto van ons jubileum
nummer zagen we het oude
Hoeksterkerkhof, zoals dat
vroeger was. Dat hadden
we er ook wel even bij mo
gen zetten, maar ja, de ech
te ouwe Leewadders zullen
het wel zien, dachten wij.
Red. 't Kleine Krantsje
CAMBUURSTADION
Nu de werkzaamheden aan de
nieuwbouw van onze Harmonie
in een eindstadium zijn geko
men en er een prachtige
schouwburg is ontstaan en nu
ook het nieuwe Stadskantoor
en het Gerechtsgebouw aan
het Zaailand zijn voltooid, dacht
ik maar eens te moeten gaan
zien naar het renoveren van
het Cambuurstadion.
Het bleek daar, dat de werklie
den over een gebrek aan be
langstelling niet te klagen had
den. Oudere, maar ook jongere
stadgenoten stonden in groep
jes met elkaar te praten, terwijl
zij de noeste werkers aan
schouwden. Leuk om al die
mensen aan te horen in hun
stadstaal, waar velen mee zijn
opgegroeid.
Al snel begreep ik, dat er ook
winkels onder de tribunes wor
den gebouwd en dat er een
sporthal komt plus kleedkamers
en andere lokalen. Prachtig!
Wat een verandering zal dat
aanstonds zijn, wanneer alles
klaar is. Nu maar hopen dat er
dan door Cambuur in de eredi
visie kan worden gevoetbald
We hadden het ook nog over
het verleden met de wedstrij
den tussen clubs als Leeuwar
den, 'De Klomp' en Frisia, 'De
Lakskuun', eerst nog op Son-
nenborgh en de Wilhelmina-
baan, later in het (nu oude)
Cambuurstadion.
In die goeie ouwe tijd kon men
daar nog vele belangstellenden
zien lopen met keukentrapjes
en sinaasappelkisten om met
behulp daarvan niets te missen
van de wedstrijden. Later zijn
er betonnen staantribunes ge
bouwd en toen was al die kis-
tentroep niet meer nodig.
Ook denk ik nog aan de wed
strijden tussen Noord Neder
land en Noord Duitsland en die
tussen het Bondselftal en het
Fries Elftal, waarin onder ande
re Abe Lenstra en Henk Dijk
stra ('Montie') hun voetbalkun
sten vertoonden.
Leeuwarden
Rinze van der Heide
SCHREEUWENDE DUITSERS
Het cursief gedrukte stukje in
het jubileumnummer over het
belletje van de Duitse soldaten
op de Oldehove deed mij den
ken aan vroeger jaren, toen wij
aan de Nieuwestad op nummer
33 woonden en bij stil weer de
Duitsers op de toren konden
horen praten, respectievelijk
konden horen schreeuwen,
vooral als er Engelse vliegtui
gen laag overvlogen.
Tijdens het dagbombardement
van 24 februari 1944 van het
Leeuwarder vliegveld was het
een geschreeuw van jewelste.
Ook op de 14e april 1945, dus
een dag voor de bevrijding van
onze, gelukkig gespaarde, stad,
klommen ze dikwijls boven op
de toren en hoorden wij ze her
haaldelijk schreeuwen "Sie sind
noch fünf Kilometer entfernt!",
terwijl zij met hun kijkers in
oostelijke en zuidelijke richting
keken.
Ik weet dit nog zo precies aan
gezien in deze periode dage
lijks een dagboek is bijgehou
den. Hebben ze daarmee de
Canadezen bedoeld?
Leeuwarden A. Holwerda
DE GAPER
Via mijn neef en naamgenoot
in Leeuwarden kwam ik in het
bezit van de augustus-editie
van 't Kleine Krantsje met daar
in een uiteenzetting over het
pand met de gaper aan de
Nieuwestad.
Rond de eeuwwisseling werd
dit pand, zoals u ook al
schreef, bewoond door de fami
lie Albarda. De apotheek werd
omstreeks 1870 gedreven door
de Firma Plantenga en Albar
da. De laatste was mijn groot
vader, Cornelis Albarda, gebo
ren 1840 en overleden in 1911
In 1909 heeft mijn vader, Si
mon Comelis Albarda, de apo
theek overgenomen. Hij leefde
van 1875 tot 1926. Mijn moe
der heeft de apotheek met hulp
van een provisor nog enkele ja
ren kunnen voortzetten, waarna
de familie Cath het geheel
heeft overgenomen.
Ten tijde van mijn familie was
de gevel van het pand ook al
versierd met een "gaper". Als
ik oude prentbriefkaarten bekijk
moet ik concluderen, dat deze
pagina 9
"gaper" minder fors was, zodat
ik aanneem, dat er in 1929 een
verwisseling heeft plaatsgevon
den.
Zwitserland
C. S. A. Albarda
GRAFSTEEN IN TUIN
"Een vreemde vondst: graf
steen in de tuin" schreef 't Klei
ne Krantsje een vorige maal.
Maar een vreemd voorwerp in
de grond van voor- of achtertui
nen is geen zeldzaamheid.
In de twintiger en daaropvol
gende jaren werden de woon
wijken, links en rechts van de
Harlingerstraatweg ontwikkeld.
Oorspronkelijk is het allemaal
landbouwgrond geweest, waar
van het niveau wat lager lag
dan dat van het stratenplan.
De terreinen om de huizen
heen werden dan opgehoogd
met aarde, dat vermengd was
met puingrond. Men keek toen
nog niet zo nauw en het mocht
natuurlijk ook nog niets kosten.
Van heinde en verre werd dit
ophoogmateriaal aangevoerd.
Zelfs een grafsteen kon er tus
sen zitten.
In die jaren hadden mijn ouders
een huis in de Bildtsestraat. Ja
renlang heeft mijn vader nog
gemopperd over de abnormaal
dikke puinstenen, die hij tijdens
zijn werk in de tuin tegenkwam.
De uitroep "Vader vond weer
bijna een grafsteen" dateert uit
die tijd.
Een echte grafsteen in een tuin
zal door bovenstaande verkla
ring niet onmogelijk zijn ge
weest.
Leeuwarden Lijfering
"Help, help!" schreeuwde de
schipper, "m'n vrouw ligt in het
water, vijftig gulden voor wie
ze er uit haalt".
Prompt ploempte er een jonge
man het gore grachtwater in
om de vrouwte redden.
Toen dat was gebeurd eiste hij
vanzelfsprekend z'n vijftig gul
den op.
"Tja" zei de schipper, "dit is
wel wat, maar nou zie ik pas,
dat het niet mijn vrouw, maar
mijn schoonmoeder is".
"Och heden" zuchtte de jonge
man, "dat tref ik dan niet. Affijn,
hoeveel krijg je van mij?"
TAXICHAUFFEURS
Bladerend in een familiealbum
kwam ik twee foto's tegen van
vroegere taxichauffeurs met
mijn ooms Auke en Fokke
Keur, die destijds op de Citax
reden van de firma Wiersma in
de Schrans. Zij hadden vaste
standplaatsen in de stad en
duidelijk is te zien, dat de ene
foto op de hoek van de Gronin
gerstraatweg en de Bleeklaan
is gemaakt met het hotel De
Bleek op de achtergrond. Op
het pleintje hier stonden vroe
ger de vrachtrijders. De taxi,
waarvoor Fokke Keur met twee
collega's staat is zo'n oude
gele Citroen en Auke staat voor
een van de later aangeschafte
nieuwe wagens, die een blok-
band kregen. In het begin van
de dertiger jaren is er een Ci-
taxstaking geweest. Er waren
toen heel wat spanningen bij
de standplaatsen en het ging er
soms zo heet toe, dat er wel
eens een agent aanwezig
moest zijn om de zaak in de
gaten te houden. Dat kon toen
trouwens nog makkelijk, omdat
er in die tijd constant een vijf of
zes politieagenten patrouilleer
den in de binnenstad.
Leeuwarden R. Poelstra
