pagina 6
Naar aanleidina van ons verhaal in het voriae nummer over onze speurtocht naar
de vroegere poort van het Old Burger Weeshuis, hebben wij verschillende reacties
gekregen. Maar de "gouden tip" was daar nog niet bij - ook nu weten wij nog niet
precies, waar de poort zich thans bevindt. De speurtocht wordt evenwel voortgezet
- wij blijven goede hoop houden.
De heer E. J. Weima te Die-
men maakte ons er op attent,
dat de poort, toen de door de
Duitsers gestichte brand in
1945 het gebouw verwoestte,
niet meer in de Zuiderstraat
zat, maar ergens midden in het
pand was aangebracht.
Ook de heer A. C. Beeling, de
antiquair, wist, dat het poortje
in het laatst niet meer in de
Zuiderstraat zat. "Ik heb er
vaak met mijn vader over ge
praat," zo zei hij ons, "en wij
vroegen ons af wat er eigenlijk
j nog van dat zandstenen poortje
zou zijn."
BEVESTIGD
De mededelingen van deze he
ren over het verplaatsen wer
den bevestigd door mevrouw T.
Kool-Sjoerdsma uit Zeist, die
ons het volgende schreef: "In
1934 of '35 werd het weeshuis
intern verbouwd. Dat was een
hele klus, want het leven van
alledag moest gewoon door
gaan. Toen het klaar was, was
er veel verbeterd, zoals de keu
kens, de zitkamers, de slaapza
len en de toiletten. Boven was
er voor de meisjes een groot
terras gekomen en er was nu
ook verwarming in de gangen.
Het poortje werd afgebroken en
daarna op de binnenplaats,
waar het in gedeelten lag,
schoongemaakt. Tijdens of na
de verbouwing is het weer op
gebouwd in het huis en wel als
doorgang vanuit de vestibule
naar de gangen, rechts parallel
lopend met het Zaailand, links
met de Zuiderstraat. In die ope
ning waren voorheen tochtdeu
ren. Toen het poortje nog in de
Zuiderstraat zat, had het een
IN MEMORIAM
JANUAR11995
JOHANNES HENDRIKUS
HERMANUS (Joop) GOES, 68
jaar, echtgenoot van Cobie
Kooistra; exploiteerde tot voor
kort een restaurant in de Fries
landhal. Was een van de orga
nisatoren van de vroegere jaar
lijkse Recreana-tentoonstelling
voor onder andere liefhebbers
van de watersport. Overleden
teWartena.
KARST HUITEMA, 101 jaar,
weduwnaar van Anke Bijlstra,
dreef weleer een kruideniers
zaak in de Elisabethstraat;
werkte later bij de Bevrach-
tingsdienst voor de Scheep
vaart.
WILLEMKE GEERTS-VAN
DER VLIET, 95 jaar, echtgeno
te van B. H. Geerts.
ANNA (Annie) VAN dIr
SCHAAF-WIERDA, 86 jaar,
weduwe van Dirk van der
Schaaf.
HENDERIKA LODEWIJKA
(Riek) NIJP-MEBIUS, 72 jaar,
echtgenote van J. Nijp.
MAJA HAKSE, 64 jaar, vriendin
van Frans Popken.
JACOB PETRUS VAN DER
VEER, 82 jaar, echtgenoot van
T. Blomhoff, oud-musicus, vio
list en organist. Speelde o.a. in
de Leeuwarder Orkest Vereeni-
ging en het Frysk Orkest; was
in het F.O. tweede concert
meester. Was ook dirigent-or
ganist van de Johannes de
Dooperkerk en muziekleraar
aan de R.K. Kweekschool in
Steenwijkerwold.
ONNO WALTA, 52 jaar, echt
genoot van Ageeth Boekema;
medewerker van D. en H. Foto
grafie aan de Schrans.
MARGRIET SCHUURMAN-
ALMA, 45 jaar, echtgenote van
Martin Schuurman, medewer
ker van Schilderwerken Lang-
hout BV
GEERTJE SMIT-BRUGGE, 46
jaar, echtgenote van Wim Smit,
medewerker van Algemene Fa
culteit en Bouhof Beheer Noor
delijke Hogeschool; werkzaam
in de Medische Bibliotheek van
hetM.C.L.
HANTSJE ANNA (HANNEKE)
VISSER, 38 jaar; was zeer ac
tief in het verenigingsleven, o.a.
bij de L.A.C. Frisia, de Wijk- en
Speeltuinvereniging KIO en de
Toneelgroep Het Ei.
JELLY DELEA-FERWERDA,
77 jaar, sedert 1973 weduwe
van August Delea van het vroe
gere Schoorsteenvegersbedrijf
op de hoek van de Grote
Hoogstraat en de Eewal.
JOOP BONS, 53 jaar, echtge
noot van Akke de Vries; werkte
vroeger bij Autoshop Wasse
naar in d e Schrans.
functie. De kleermaker en zijn
gezin woonden in het huis en
voor zover ik weet maakten zij
gebruik van de ijzeren trap
naar hun voordeur."
Dit dus over de laatste plaats
van de poort in het gebouw.
Dan de brandende vraag: waar
is de poort gebleven?
De heer ds. Ype Schaaf wist
ons te melden, dat het verbran
de gebouw indertijd is afgebro
ken door het bekende slopers
bedrijf van K. en G. Postma.
"De gevelsteen", aldus de heer
Schaaf, moest er toen uit, de
rest deed er niet toe. Maar
Gerlof Postma zal nog wel we
ten, waarde poort is beland."
De heer Postma kon ons des
gevraagd het slopen van het
weeshuisgebouw beamen en
hij wist zich te herinneren dat
het poortje een tijdlang aan het
Blokkepad op de opslagplaats
had gelegen. "Ze zeiden dat
het bewaard blieve must," al
dus de heer Postma, die ook
nog wist, dat het er jaren na de
oorlog nog lag. Maar uiteinde
lijk is het hele geval naar de
antiquair Doek Looyenga ge
gaan - die had toen zijn zaak
op de hoek van de Grote
Hoogstraat en de Poststraat,
waar later het Pannenkoek-
huysje kwam.
Zo kwamen wij terecht bij de
weduwe van de heer Looyen
ga, die nu in Amersfoort woont.
Ook zij herinnerde zich het
poortje maar al te goed. "Dat
was eigenlijk een schandaal,"
zei ze ons, "want wij hebben
het heel lang gehad en nie
mand had er belangstelling
voor. Ook bij de gemeente is
aangeklopt, maar die zag er
ook niets in om dit historische
stuk te verwerven. Zo heeft het
hier in het pakhuis aan de
Poststraat gelegen en ik herin
ner me nog de tekst, die er op
stond "God is de vader der we
zen".
RAADSEL...
En die laatste mededeling van
mevrouw Looyenga plaatst ons
weer voor een raadsel. Want
die kreet stond er niet op! Al
thans niet volgens de publiciste
Maja Barones van Heemstra,
die in 1959 in opdracht van de
voogdij een boek over het Old
Burger Weeshuis schreef en
die met geen woord over deze
tekst spreekt. Of heeft zij het
over het hoofd gezien? Nee
toch.
Mevrouw Looyenga vertelde
ons verder nog, dat de poort
later naar de handelaar Sije
Boterhoek in Sint Annaparochie
is gegaan. En die, Boterhoek
dus, nu twee en negentig jaar
oud, herinnerde zich het monu
ment ook nog goed. Maar waar
het tenslotte is beland wist hij
helaas ook niet meer.
Bracht dan mevrouw Feninga-
Wouters te Glimmen ons op
het goede spoor?
Zij wist ons te melden, dat er
vroeger een hervormde predi
kant in Leeuwarden woonde,
een dominee Pothoven. Die
had een dochter, die gehuwd
was met de bekende fotograaf
Piet Plantinga uit de Sint Ja-
cobsstraat. En een zoon, die
later arts werd in Groningen.
Deze zoon, nu ook al overle
den en kinderloos, moet zijn
huis vol gehad hebben met an
tiek - bij hem zou de gezochte
poort zijn terechtgekomen.
De heer Mr. E. W. de Lange te
Leeuwarden, raakte, toen wij
hem vertelden van onze speur
tocht naar de oude poort, in
een soort van opwinding, toen
we in dit verband de naam Pot
hoven noemden.
"Pothoven? Pothoven uit Gro
ningen? Ach ja, dat weet ik, dat
was echt een man van antiek.
Die woonde aan de Spilhuis-
straat en ik weet, dat hij bij
voorbeeld een prachtige collec
tie klokken had - het zou best
kunnen zijn, dat die ook die
poort ooit verworven heeft!"
Nader onderzoek in de stad
Groningen leerde ons alleen,
dat de keel-, neus- en oorarts
Pothoven aan het eind van de
zeventiger, of in het begin van
de tachtiger jaren moet zijn
overleden.
En hier loopt het spoor (voorlo
pig) dus in de werkelijke zin
van het woord dood. Een ver
dere speurtocht via de lijn Plan
tinga valt ook niet mee. Het
echtpaar Plantinga leeft niet
meer, een of meer dochters
schijnen ergens in Amerika te
wonen en een zoon moet in
een sekte zitten en niet meer
bereikbaar zijn.
Zo zijn er ook van deze kant
weinig inlichtingen te verwach
ten. Maar mogelijk brengt die
naam Pothoven lezers van 't
Kleine Krantsje op een idee?
Wij wachten vol belangstelling
af! Telefoon 't Kleine Krantsje:
058-120302.
GIEN MEENS KAN LEVE SON-
DER VOEDSEL, GIEN SAAK
KAN LEVE SONDER RECLA
ME
ONVERSKILLIGHEID IS HET
BEGIN VAN MISLUKKING
DOEN ELKE DAG EEN DING,
HOE KLEIN OEK, WAART JE
EEN HEKEL AN HEWWE
HET IS DE BESTE MAN, DIET
SICH VERHEUGD INNE
VOORSPOED VAN ANDEREN
HET GELUK VANNE MEEN-
SEN LEIT IN HET DOEN VAN
HUN PLICHT
WIET SIEN EIGEN LEER
MEESTER WEZE WIL HET
EEN DWAAS AS LEERLING
