LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
'T KLEINE KEANTSJE
KLIM NIET OP AUTO'S
Wat is er feul feranderd in de
stad, en ons ouwe maten ken-
ne dat niet altied goed krije.
Mar wat wil je? Fokke siet
Wietse uut de oorlog lopen en
die fient de hele wereld mar
een groate bende. En daar le-
vere se foorbeelden fan: Tabe
Ruutsje, Lange Marten, Minne
Mager, Fokke Vutman, Groate
Geert, Brieke Bertus en dizze
Wietse.
Groate Geert: Loop ik op de
Wurdummerdiek en sien hoe
se daar in de biuskoop an ut
heisteren binne. Wij gongen
daar froeger nog wel es hene.
In de Sienema Pallas wik mar
segge, sak mar segge.
Fokke Vutman: Ut is as je 't
goed segge Cinema Palace,
mar dat geeft nou niks. Ik hew
daar oek wel in deurlopende
foorstellingen sitten. Sagen je
daar foor een kwatsje twee
keer de film en de foorfilmkes!
Tabe Ruutsje: As jou kwatsje
segge is ut al weer mooi lang
leden. Och here ja. Segretten
foor een dubbeltsje of drie stu-
vers. Een ijsko foor twee of drie
cent. Een slukje foor een stu-
ver. Das weest mannen.
Minne Mager: Praat mie daar
niet fan. Dat is an jonge meen-
sen oek niet uut te leggen. Mar
dat sit nog in ons. Wij loere nog
op ut foordeligst. Sneupe in de
adfertensies fan de supermark
ten en soa. Wat seist Marten I
Lange Marten: C. en A. is toch
foordeliger. Die winkel gong
oek plat. Dwars deur alles heen
fan ut Saailand naar de Nijstad
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
kienders wuden een klein fees-
je bouwe. Se hadden ons oek
fraagd. Mooi. Mar was ut ons
nietdeurgongen?
Marten: Jimme hadden die hele
jaardag fergeten? En dat sal
der min bij staan hewwe. Ik
hew dat es één keer had met
een neef, en die was erg op
suks steld. Hij hét mie in gien
tieden ankeken!
Minne: Nee bij ons gong ut
even anders. Wij gongen savus
naar hun huus. En wij mar bel
le en op de ruten slaan, mar
der was gien kop tuus. En ja,
toen wisten we ut weer. Mar
waar suden se oek al weer
heen? Fan noad de buren
fraagd, en die wisten ut. Oek
een sneue bak!
Geert: Ja, dan staan je der ge
kleurd op. En dan is ut de
fraag: was dat nog goed te ma
ken? Soms hew je een hoop
spul om niks. O, dizzen wuden
wel in goedens. Een gelukje bij
een ongelukje wik mar segge,
sak mar segge!
Minne: Nee, dat gong best. Se
waren der nog. Mar ut eten
was op. Mar se skonken nog
rejaal. En mesiek: plaatsjes fan
die Andries Reu, weet jim wel.
Fokke: Just. Gien hous mar
Strauss. Ik mag dat heel wel
hore. Sientje fient die André,
die diregent een etter. Een ei-
genwieze flapdrol seit se dan.
Hij gniest ons allemaal uut. En
wel beure. Kassa!!!
Bertus: Ut binne fan die wies-
kes die ons soort meensen
graag hoort. As de Donau mar
skoan en blauw is. Een walske
en een polka. Ons dochter seit
dan: Wijn, wijf en behang. Hé
kiek, daar is die Wietse weer.
Fokke: Ferduld waar. Wacht
es. Hé hallo, sien ik ut goed?
We hadden in de oorlog wel
kontakt. Dank sij u was er wat
te happen en te leven. Komt
dat goed?
Wietse: Ja, dat ken best. Mar
ut is al weer mooi lang leden.
pagina 13
sien. Se sitte tiedelijk waar
eerst Swijgman sat. Oek al
foetsie.
Brieke Bertus: Ja, daar hewwe
wij de eerste tied dat we werom
waren, swaar an wenne mut-
ten. Wat binne der een hoop
ouwe saken met ouwe namen
ferdwenen. Mar dat kere jou
toch niet. Wat seit Fokke?
Fokke: Ut sal altied soa weest
hewwe. En jonge meensen sie-
ne die winkels soa as se nóu
binne. Klaar. Siene jim nog die
smalle Peperstraat foor jim?
Dat was toen een ferandering!
En nou liekt ie al weer smal.
Kiek daar loopt Wietse
Bertus: Wie is Wietse? O, die
groate kerel daar met de hon
an touw. Ik ken niet segge dat
ik em kan. O, hij hét jou in de
oorlog nog holpen. Dan hoort ie
oek al bij de ouwe garde.
Tabe: O ja, die Wietse. Mien
broer hét wel met em werkt. Ik
hew wel es hoord dat de Duut-
sers heel erg om em socht
hewwe. Mar hij hét ut wel red
den. Dus hij hét dij wel holpen
Fokke?
Fokke: Reken mar. Ik had wel
een fals pepierke dat ik niet
naar Duutsland hoefde, mar jou
musten oek geld en bonnen
hewwe. Maar geregeld wurde
der dan drie keer beid, en wie
ston daar? Wietse of een meis-
ke dat em holp. Tot, ja tot wan
neer?
Minne: Soa kenne de dingen je
raar ontkomme. Een suster fan
mij wurde seventig en hun
Dit is de nieuwe opgave voor onze totoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was het..."
met zestien zeer fraaie foto 's van de stad uit een lang vervlogen tijd.
Ik praat er oek niet feul meer
over. As ik ut nou allemaal
weer doen moest, dee ik ut
niet. Ut is een groate bende in
de wereld fan fandaag.
Tabe: Ho, ho, Wietse sak mar
segge. Jou hewwe menigeen
helpe kennen. En je wuden der
oek niet an ferdiene. En as
Fokke hier jou bedankt, doet je
dat toch wel wat niet?
Wietse: Natuurlijk wel. Mar ik
bedoel dat de wereld fan fan-
daag de dag nog feul beroerder
en minder is, as toen. Dizze
hon hét een beter aard as een
heel soat meensen. En nou jim
weer.
Bertus: Das waar. Die gekke
messestekers daar in Afrika, of
dichterbij huus die idioaten die
groate branden ansteke. Of die
Belgen met hun smeergeld met
die helikopters. Hier hewwe se
een Indianehelikopter koazen.
Apache hè. De tieden fan Win-
netoe en Karl Marx binne hast
werom!
Marten: Karl May is ut loof ik.
Nee soa binne ons menisters
nog niet. Oek niet as die Engel
se menisters, die uut hun baan
tje rolle, omdat se in ut ferkeer-
de bed rollebolle! Wat gniest
Minne?
Minne: Hier hét een skoft leden
die menister Zalm an de Stas-
jonsweg een kaffé opend.
Mooi. Mar ik sien Kok en Heer-
ma nog niet tegare naar een-
warm huuske op de Weaze
gaan. Klein grapke!
Vlga.
Op deze foto, ons toegestuurd door onze abonnee de heer Leo Doodkorte, zien we het
R.K. Kerkcolleclantencollege, dat in 1933 of 1934 vereeuwigd werd tijdens het jaarlijkse
potverteren in het Noordhollandse Bergen. We gaan van links naar rechts en we beginnen
bij de bovenste rij: C. Annyas, een serveerster, L. Doodkorte, Joh. Schweigmann, A.
Sikkens, een serveerster, S. Rienks, C. Paping, P. Rooswinkel, Joh. Homan en H. Peletier.
Vooraan S. Kuhlmann, G. Schweigmann, Chr. Smit en Joh. Drontmann.
Een ongeveer tienjarig jongetje
klom vanmiddag tegen twaalf
uur op de Groningerstraatweg
op een rijdende vrachtauto.
Toen hij er weer afsprong
kwam hij te vallen. Met een
bloedende wonde aan zijn
voorhoofd werd hij opgenomen
en door voorbijgangers verbon
den met materiaal uit het
EHBO-verbandkastje, staande
op het Groningerplein. Daarna
werd de jongen naar Dr. Kuis-
dom gebracht, die constateer
de, dat de verwonding niet van
ernstige aard was. (1933)
