CHRIS VISSER
EXPOSEERT
OVER ELLEKE
EEN EVACUEE
Verdienstelijke
Leeuwarders
'T KLEINE KRANTSJE
Wij verzekeren
alles wat waardevol
voor u is.
FRAAIE FOTO'S
Friesland Bank Assurantiën
VOOR LEEUWARDEN. EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 11
Onze medewerker Chris Visser
van de rubriek "Knip en Knap"
is nu precies veertig jaar "vrije
fotograaf" en hij viert dit jubile
um met een kleine jubileum
verkooptentoonstelling in het
onlangs gevestigde Antiquari
aat Bök aan de Oosterkade op
nummer4.
De heer Visser, wiens hoofd
thema's abstracte foto's zijn, fo
to's van landschappen, Leeu
warden en directe omgeving en
wiens werk ook architectuurfo
tografie betreft, hield vijf jaar
geleden zijn vijfde en laatste
expositie; zijn eerste tentoon
stelling was die van 1986, die
ging over "Dertig jaar fotogra
fie".
De nieuwe expositie bij Bök is
gewijd aan Leeuwarden met de
nadruk op de historische stad,
waarbij de exposant ons onder
andere hoogst interressante
platen laat zien van panden uit
het oude Leeuwarden, die er nu
niet meer zijn.
Zo vallen in zijn collectie over
wegend sfeervolle en gekleurde
foto's bijvoorbeeld opnamen op
van het romantische huisje
in de buurtschap Tylgendam
tussen de Drie Ducatons en Bil-
gaard, dat gestaan heeft op de
plaats waar nu het parkeerter
rein is van het zwembad De
Blauwe Golf.
Wie nu onder de bekoring raakt
van zo'n foto-van-vroeger, zal
het betreuren, dat ook dit ardi-
ge hoekje van de historische
stad van de kaart is geveegd
Door Chris Visser voor altijd
vastgelegde panden als De Ijs
beer aan Achter de Hoven en
het restaurant De Beurs van Si-
derius aan de Wirdumerdijk,
zijn ook uit het beeld verdwe
nen, net als, om nog maar eens
wat te noemen, huisjes aan de
Nieuwekade.
Ook naar een pittoreske opna
me van de Kurkemeer-bij-
avond zal de aanschouwer lang
met weemoedige gedachten
kunnen kijken.
Wat de bezoeker zeker opvalt
is de stimulans, die de expo
sant heeft bedacht om een bij
drage te leveren aan het ge
reedliggende gastenboek,
ledereen, die wat over deze ju
bileumtentoonstelling wil zeg
gen, mag een Oldehove in de
mond steken - met andere
woorden, die mag zo'n robuste
bobon van de schaal nemen,
welke lekkernij weer een kleine
bijdrage levert om de originele
Oldehove overeind te houden.
Gevoelig voor die sympathieke
aktie heeft Chris Visser de mo
gelijkheid aangegrepen er op
zijn manier aan mee te helpen
deze te doen slagen.
De tentoonstelling aan de Oos
terkade, die - uiteraard gratis
toegankelijk - deze maand be
gon, duurt nog tot en met de
maand augustus.
Sch.
Elleke was haar naam, een lief
blond meisje"van ongeveer acht
jaar oud. Zij was uit het "Arn
hemse" gekomen, na de lucht
landingen van Montgommery's
luchtlandingstroepen, als eva-
cuées met haar oudere zuster
en ouders in Friesland en wel in
het dorp Dronrijp. Elleke en
haar oudere zuster vonden bij
mijn broer en zijn vrouw, bij wie
ik ondergedoken was een ple
zierig onderdak. Het was een
lief prettig ding, bij wie geen on
vertogen woord uit de mond
kwam, ondanks dat er weinig
leuks voor zo'n meisje aanwe
zig was in die dagen.
Dus het was eten wat er maar
op tafel mocht komen, wat wel
moeilijk was, met wéér twee
mensen extra in huis, ondanks
dat we leefden in een platte
landsgemeente in een land-
bouwprovincie Wel werd er veel
gedaan om deze kinderen zo
JAN JACOBUS WEI-
TENBERG, directeur
Weitenberg Assuran
tiën, voorzitter van de
Nederlandse Vereni
ging van makelaars in
Assurantiën en assu
rantie-adviseurs NVA.
Secretary-general van
de wereldorganisatie
van Assurantie-inter-
mediar Bipar in Brus
sel. Vervult verschil
lende maatschappe
lijke functies, waaron
der die van het voor
zitterschap van het
Fries Museum.
Officier in de Orde
van Oranje Nassau.
LAURENS VAN
SCHAIK, oud-chef Al
gemene Zaken Dienst
Sport en Recreatie
van Leeuwarden.
Maakte zich tientallen
jaren verdienstelijk
voor het "Nederlands
Instituut voor Volks
ontwikkeling en Na-
tuurvriendenwerk",
kortweg NIVON en
voor de Afdeling
Leeuwarden van de
E.H.B.O., stimuleerde
ook de ontwikkeling
van de bergsport.
Ridder in de Orde van
Oranje Nassau.
ADOLPHINE JULIA
NA GIZELLA POP-
MA-VAN takAts,
echtgenote van de
makelaar Folkert Pop-
ma. Verrichtte zeer
veel verdienstelijk
werk voor gehandi
capte kinderen, onder
andere met de paar
densport. Was ook
een drijvende kracht
bij het tot stand ko
men van de manege,
waarbij zij zich in het
bijzonder inzet voor
gehandicapten.
Ridder in de Orde van
Oranje Nassau.
GEERT A. DE JONG,
werkte vroeger onder
andere voor Morre-
ma's Sportpalace en
had eigen Handelson
derneming. Is jaren
lang de organisator
geweest van de popu
laire Sinterklaasin
tochten en was ook
erg actief in de gym-
nastiekwereld. Was
lid van het bondsbe-
stuur afdeling heren
turnen van het
K.N.G.V. Fungeerde
dikwijls als jurylid.
Ridder in de Orde van
Oranje Nassau.
goed mogelijk op te vangen,
ook in de schoolprogramma's
van het dorp. Zodat zij 's mor
gens en 's middags blij lachend
naar de christelijke school ging,
en soms opgetogen met een
mooie tekening of plaat voor
mijn schoonzuster 'Tante Duif'
thuis kwam.
Het waren voor haar toch heel
plezierige dagen, ook toen ze
gevraagd werd, om op de
'openbare' les, waarbij de ou
ders ook mochten komen, een
liedje te zingen dat ze nog ken
de van de Arnhemse school.
Dat liedje begon met
"Mijn licht is klein, heel klein,
mijn lichtje van geluk". Ze was
er opgetogen over en elke
avond werd het gezongen tot
aan de openbare les toe.
De omstandigheden waren in
deze tijd zo, dat wij ons geza-
Verzekerd onder vertrouwde vleugels
Friesland Bank Assurantiën, Zuiderstraat 2 Leeuwarden, Telefoon (058) 299 4a99 Fax (058) 299 47 38
menlijk vermaakten met spelle
tjes, gesprekken, en zingen;
want licht om bijvoorbeeld te le
zen was er niet. Zodat wij als
'Ouderen' dit liedje ook begon
nen mee te zingen, maar de
tekst aangepast aan de om
standigheden.
Licht was er dus niet meer bij,
en om nog enigszins herken
baar te zijn vulden wij een jam
potje voor de helft met water,
met daarop een laagje olie, en
daar lieten we een zogenaamd
"drijvertje op zakken, dit was
een vierkant stukje blik van een
centimeter doorsnee met daarin
een klein gaatje met een klein
lontje. Als wij dat aanstaken
hadden we een lichtje ofwel
een oliepitje. Hier konden wij
echt niet bij lezen, of iets an
ders bij doen, dus bleef over,
alleen maar praten of zingen.
Wij begonnen de ons bekende
versjes van die tijd van eigen
teksten te voorzien en dan in
het Fries, zoals "Moeder geef
mij een paardje" "Memke, jou
my 'n Hynderke" en "Blonde
Mientje, mijn hart is van prikkel
draad" werd: "Myn hert is fan
stikeltried".
Zo hadden wij in deze moeilijke
tijden nog de meeste lol met de
eigen gemaakte teksten.
I ot natuurlijk ook het liedje van
Elleke op de proppen kwam, en-
we zongen dan (zonder bijbe
doelingen), inplaats van "Mijn
lichtje is maar klein, heel klein";
"Mijn Oliepitje is maar klein,
heel klein, Mijn oliepitje van ge
luk..." Elleke sprak een weinig
nassaal en dat probeerden wij
als grote kerels prompt na te
doen. Op zichzelf was dat wel
een komisch geheel.
In het begin werd Elleke er wel
boos om, en riep dan: "Ome
Jan, niet doen, dat mogen jullie
niet hoor!" Maar na enige tijd
begon ze zelf ook mee te doen.
Waar we vandaag de dag nog
spijt van hebben is, dat wij het
lieve kind zo in de war hebben
gemaakt, met onze, nü als
kneuterig te beoordelen humor,
dat zij, toen ze het liedje voor
de gehele klas, in het bijzijn van
haar ouders en leerkrachten
begon met "Mijn Oliepitje, is
maar klein, heel klein", en in
huilen uitbarstte, toen ze tot de
ontdekking kwam, dat ze een
hele verkeerde tekst zong. Wij
hebben haar, in ieder geval
Tante Duif, zo goed mogelijk
opgevangen en verwend.
Waar ze later is gebleven, toen
ze samen met haar zus en ou
ders weer naar het Arnhemse
konden gaan is me nooit duide
lijk geworden.
Maar deze herinnering is wel
gebleven.
Deventer Dirk Faber
"Morgen!"
"Morgen!"
"Horloge klaar?"
"Morgen!"
"Morgen?"
"Morgen!"
"Morgen!"
"Morgen!"
