GESPREKKEN OP
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
'T KLEINE KRANTSJE
POSTSTUK ZOEKGERAAKT
De brugmannen hewwe ut over
de vraag: Clinton of Dole? Oek
wat jou beleve kenne met fiet
sen en slotten, froeger en nou.
Se komme al pratendeweg over
de Nieuwe steeg en de binnen
stad te set. Om bij de nije spel
ling uut te kommen. Die Tabe en
Minne en Fokke en Geert en
Evert.
Evert: Ut mut Clinton mar
wurre. As ik daarover nadenk
siet dizze Evert dat die Clinton
een slag beter is as die Dole. Ik
weet fansels niet hoe jimme dat
sien.
Fokke: Sientje is oek foor Billie.
Mar dan hèt die selfde Bill een
fieze-prezedent die Gore heet.
Smeriger ken ut niet seit
Sientje. Mooi niet?
Geert: Dat jimme dat allemaal
wete. Ik bin al blied dat ik weet
dat ons burgemeester fan
Appeteker hiet. Mar hoe de wet-
houwers hiette? O ja, één
naam komt mie in 't sin:
Timmermans.
Tabe: Ja, die naam lees je wel
gauw es. En de Jong meen ik.
Mar se musten wel beter op de
stad passe. Over de butenkant
hoor je se nog ut faakst.
Befoorbeeld Hempens heel
groat make. Staan't es uut!
Minne: Laassen binne wij nog
es om ut bos henefietst. Daar
achter de Kalksloat bij de
Dokkummer Ee. Ut begint er al
aardig op te lieken. Je ken je
der hast wel ferstoppe.
Fokke: Wij binne dat oek es om
fietst. Sientje op hur nije fiets.
Die had se erges snipt. Se
hewwe hur twee keer een fiets
afstoalen. Nou toen is se laas
sen met een knappe fiets tuus-
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
me op e'tee-vee en soa. Nee, ik
folg dat niet allemaal soa. Ik ken
hier de saak niet eens bij
houwe. Nou ja, Kok kan ik, wik
mar segge, sak mar segge.
Fokke: Toch hewwe der oek
muljoenen meensen belang bij,
hoe son prézident ut doet. Die
Roosevelt hèt destieds goed
holpen om Hitier te ferslaan. En
hij kon amper lope...
Minne: Sukken hewwe jou niet
meer. Ik hew wel over em lezen.
Sien foorgeslacht kwam uut
Nederland. Fan de Suud-Hoo-
landse eilanden loof ik.
Tabe: Die Delas kwamen fan
heel froeger uut Italië. Krekt as
Talamini fan de ijskos. Mar
hewwe jimme wel lezen dat er
miskien weer een barbier in die
Nieuwesteeg komt?
Geert: Dat sal mij es benije. Se
wille der oek een koperslager
heen hewwe naast een glasbla
zer loof ik. Ut hèt allemaal te
maken met dat kleine winkelts-
je. Dat loopt as een trein wik
mar segge, sak mar segge.
Evert: Nou ut spoor loopt oek
niet altijd soa best. Ik sit er niet
alle dagen in, mar dizze Evert
hoort en leest oek nog wel es
wat. Mar die Nieuwesteeg fien
ik mar mooi.
Fokke: En as jou de Kleine
Kerkstraat nimme, das oek wel
son gesellige straat. Leuke win-
keltsjes en al soa meer. Daar
knapt ons ouwe binnenstad lek
ker fan op.
Tabe: En we hewwe ons grach
ten nog. Met die terraskes as ut
es mooi weer was. En niet te
fergetten die Ouwe Waag. Das
niet foor niks ut Moanument fan
de maand! Laat Groaningen
mar komme!
Fokke: Nee, niet son warme
seumer as de laatste twee jaar.
Muskien hale we dat tot de
Kerst nog in. Wij hewwe in
Noorwegen sitten en hewwe ut
best troffen. Alleen is ut daar
hartstikke duur.
Geert: Fekaansje houwen is
altied duur. Wij doene der niet
meer an. En een dag hier hene
en een dagje daar hene. Hong
pagina 13
komen. Die ston toch mar
erges, sei se.
Evert: As jou em dan niet op
slot sette, dan fraag je der om.
En toch is der een tied weest,
dat suks kon. Fietsen hadden
gien slotten. Mar das lang
leden. Sont de oorlog denk ik
soa wat.
Tabe: Dat kon best es. Ik sag
laassen een frouw lopen met
de han in 'e doek. Ik docht dat
se as meiske op ut Skapediekje
woande. Nou, die was een keer
bij een kapper in de Nieuwe
steeg. Toen se der uut kwam,
was hur fiets foetsie.
Fokke: Ja, der saten froeger
kappers in de Nieuwesteeg.
Barendsma sat daar. Die is in
de dertiger jaren met nog een
paar ferdronken bij Swatte
Haan. Daar suden se fisse of
poere. Wat een alteraassie!
Tabe: Nee, dit was een Delea.
Nee, gien skustienfeger, een
kapper. Dus fiets fut! Een week
of wat later loopt se deur die
straat, en wat staat daar mooi
teugen 't winkelruut? Bij Delea?
Hur fiets!
Minne: Das een sterk ferhaal.
En in 't begin fan de oorlog. Ja,
wat wij dan de oorlog noeme.
Der binne later wel meer weest.
Och here ja. En dat sal oek
altied wel soa blieve.
Evert: En daar is Ammérika
faak anneks met. Om de rotsooi
op te knappen. Dat fertrouw ik
die Clinton oek beter toe as die
Dole. Mar ja, wat is ut een pop-
pekast. Of is ut nou poppen
kast? Der gaan in elk gefal mul
joenen om!
Geert: Hoe soa muljoenen? O,
geld om ut te winnen. Met rekla-
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
I naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was het..."
met zestien zeer fraaie foto 's van de stad uit een lang vervlogen tijd.
Dit is een foto van het personeel van het vroegere automobielbedrijf de Rami aan het
Ruiterskwartier tegenover de Harmonie. De opname moet in 1938 of '39 zijn gemaakt.
Staande van links naar rechts: J. Nauta Junior, directie, S. Krist, magazijn, Steendam,
monteur, W. Peters, monteur, D. Heeg, monteur, Scholtens, magazijn en Steendam, mon
teur. Geknield: W. Smit, chauffeur ziekenauto, P. van der Veen, vertegenwoordiger en T.
van der Meulen van het magazijn. Op de foto ontbreken P. Poelsma, een zoon van de
stalhouder en P. van der Broek, die chauffeur op de ziekenauto was.
dan oek fan 't weer af, wik mar
segge, sak mar segge.
Evert: We gane der nog wel es
een week tussenuut. Mar
moeke ken soms min uut e'
raad komme. Waar salie we
hene? Das wel mooi, en das
wel leuk. Dizze Evert houdt fan
deursetten. Gien ge-eamel!
Minne: Soa is dat. Niet te feul
ompiele en ompankoeke. Ja, en
kiek, as eikeneen pankoek sei,
hadden die nije spellers oek
gien gedonder met pannekoe-
ke, nee ho: pannenkoeken. Dan
was ut pankoeken. Afgelopen!!
Vlga.
Toen er begin oktober negen
tientweeënveertig een groep
Joden uit Leeuwarden werd
weggevoerd heeft een van de
slachtoffers, een vrouw, op het
laatste moment een brief met
geld toevertrouwd aan een ma
rechaussee, die met de bewa
king was belast. Hem werd ge
vraagd de brief te bezorgen bij
de buren van de vrouw.
Toevallig kreeg de vrouw uitstel
van de reis en werd zij nog niet
direct gedeporteerd. Zij keerde
dus naar huis terug en klopte bij
de buren aan om de brief met
het geld. Maar die zeiden geen
brief te hebben ontvangen.
Het gevolg was, dat de Jodin
zich tot de politie wendde en
dat de marechaussee voor ver
duistering van de brief terecht
moest staan. En de Leeuwar
der rechtbank veroordeelde
hem prompt tot twee maanden
gevangenisstraf.
De veroordeelde ging van dit
vonnis in hoger beroep, zodat
de zaak opnieuw behandeld
werd, nu door het Gerechtshof
te Leeuwarden. En nu bleek,
dat er een mogelijkheid had be
staan de brief uit de bus te ha
len, wanneer het deurtje op het
poststuk was blijven hangen.
Samen met de president van
het Hof overtuigde de Procu
reur-generaal zich ter plaatse
van de situatie en inderdaad:
ook hij concludeerde, dat het
poststuk best zo kon zijn zoek
geraakt. En zo kon hij weinig
anders doen dan vrijspraak vra
gen.
Daarmee had de beklagens
waardige Jodin natuurlijk haar
geld niet terug.
