GEHEIME KRACHT OORZAAK
CAMBUUR-NEDERLAGEN
CAMBUURLIED
TEGENSLAGEN MAAKTE
MAN TOT HOLBEWONER
IN GAASTERLAND
pagina 5
Niet lang na de voor de Leeuwarder Sportclub Cambuur zo catastrofaal verlopen
nacompetitie van het vorige voetbalseizoen bereikte ons het opzienbarende bericht,
dat de zo bar slechte resultaten van de Friezen het gevolg zouden zijn geweest van
de bemoeienissen van de bekende mentalist en entertainer Ritsko van Vliet Senior.
Teleurgesteld, doordat het bestuur van Cambuur een door Van Vliet geproduceerd
clublied voor deze vereniging niet had willen accepteren zou de over bepaalde myse-
rieuze krachten beschikkende artiest gruwelijk wraak hebben genomen door de voet
ballers in die nacompetitie de ene na de andere wedstrijd te laten verliezen. En waar-
empel, zo zou het inderdaad zijn gebeurd: met Ritsko van Vliet als een extra onzicht
bare tegenstander op de achtergrond, had het machteloos gemaakte Cambuur geen
enkel punt meer kunnen veroveren...
op mij, omdat Nederland niet
won. Ook kwam er niets van in
de krant. Van Beckenbauer en
alle elf spelers kreeg ik foto's
met handtekeningen. Maar de
krant wilde niets vermelden."
Van de verschrikkelijke Cam-
buurnederlagen en een eventu
ele betrokkenheid van stadge
noot Ritsko van Vliet hebben
we nu in "de krant" ook niets
kunnen lezen. Maar zou er rond
zijn persoon dan toch iets zijn,
dat we voorlopig maar als grie
zelig moeten betitelen?
Wij willen hier nog aan toevoe
gen, dat Ritsko van Vliet is
overkomen, wat vrijwel ieder
een overkomt: gebeurtenissen
uit het verleden lijken vaak kor
ter geleden, dan ze in werkelijk-
Ritsko van Vliet was zo vriendelijk ons het in bijgaand verhaal al
genoemde Cambuur-lied toe te sturen. "Cambuur onze club", tekst:
Ritsko van Vliet senior. Muziek: Melodie Kornblumenblau
(Korenbloemenblauw). Nadruk Verboden.
Het luidt aldus:
Er is een club in het Noorden
Een club die iedereen kent
Zij dringen en springen naar voren
En... lok ze niet uit hun tent
Want dat zijn die kerels van CAMBUUR
De trots van de stad
Met de kreet van HUP-HUP bouwt deze club
Een oninneembare muur
refrein
CAMBUUR onze Club - Storm maar voorwaarts
Wat kan het je bommen
CAMBUUR onze Club - laat de tegenstanders
Maar brommen
Denk aan de toekomst
Geef ze van katoen
Dan hebben wij met elkaar
Weer een fijn seizoen
heid zijn. De voetbalwedstrijd,
die Nederland met 1-2 van
Duitsland verloor, was niet "een
tiental jaar geleden," zoals hij
veronderstelde, maar speelde
zich al twee en twintig jaar gele
den af, namelijk op de zevende
juli 1974.
Bij onze eerste de beste ont
moeting met de ook in 't Kleine
Krantsje dikwijls naar voren tre
dende Ritsko van Vliet, hebben
we hem op de man af zijn
mening gevraagd over dit kras
se en nauwelijks te geloven
verhaal.
Wij werden daarna onmiddellijk
overspoeld door een stortvloed
van woorden, waaruit we in
ieder geval wel konden opma
ken dat Ritsko van Vliet er voor
had gezorgd, dat Cambuur in
de laatste winter de stunt kon
uithalen in een bekerwedstrijd
de wereldkampioensploeg van
Ajax te verslaan!
KRASSE UITSPRAAK
Ter bevestiging van deze nogal
kras klinkende uitspraak stuur
de Ritsko van Vliet ons de dag
na dit treffen een brief, waarin
„hij onder andere het volgende
schreef: "Ik hoorde (in januari,
Red. KK) op de televisie, dat de
mensen van Ajax ons boeren
noemen. Dat klopt niet. Toen de
wedstrijd (tegen Cambuur, Red.
KK) begon, zei ik mijn zoon, dat
Ajax zou verliezen. Midden in
die wedstrijd onder invloed van
wierook en nog wat anders,
heb ik toen in tien minuten de
tekst voor een Cambuur-lied
gemaakt. Mijn familie was paf.
Ik heb met de heer Sleijfer (van
Cambuur, Red. KK) gebeld en
gevraagd of ik hem de tekst
mocht sturen. Dat mocht. Ik
ging het zingen voor Radio
Mercurius. Maar de technische-
voorzitter schreef mij een brief,
dat ik de naam Cambuur niet zo
maar mocht gebruiken. Ik
schreef hem, dat ik het bestuur
in de gelegenheid wilde stellen
naar de "pakkende" tekst te
luisteren. De krant schreef er
ook over en... dat ik graag1
bericht wilde terug ontvangen
of men met de tekst accoord
ging. Hierop heb ik nooit ant
woord gekregen."
"Alles wat met voetballen te
maken heeft, is moeilijk," zo
vervolgde Ritsko van Vliet zijn
brief. "Ik wilde de club helpen.
Er moest aktie komen. Er
moest een clublied voor de
aanvang van iedere wedstrijd
gespeeld worden. Heerenveen
heeft toch ook een clublied. De
spelers worden dan ook aange
moedigd."
GEEN WOORDEN MEER
"Nu weiger ik voortaan iets te
zeggen," aldus onze stadge
noot, die nu ook niet uit de doe
ken deed, hoe het eigenlijk pre
cies met die vreemde reeks van
Cambuurnederlagen in de
nacompetitie is gegaan...
Wel schreef Ritsko van Vliet
nog, dat hij een tien jaar terug
was uitgenodigd voor een
gesprek bij de Omroep
Mercurius. Enkele uren later
zou volgens Ritsko van Vliet:
"de voor het wereldkampioen
schap beslissende wedstrijd
worden gespeeld."
HELDERZIENDE
"Men vroeg mij als helderzien
de hoe dat zou aflopen," aldus
Ritsko van Vliet. "Ik vertelde dat
Duitsland met 2-1 de wereldtitel
zou halen. Onder getuige van
duizenden luisteraars. Ik had
een aangetekende brief naar
Beckenbauer geschreven met
de uitslag. Het klopte, wat ik
zei. Maar iedereen was kwaad
'Altijd hebben er mensen geleefd, die zich onderscheidden van alle anderen om hen
heen. Haast al die vreemde figuren zijn zonder het nalaten van ook maar één spoor
de geschiedenis ingegaan. Zelfs bleven in veel gevallen hun namen niet eens bekend
en ging ook hun doen-en-laten het vergeetboek in. Van één zonderling, die langer
dan honderd jaar geleden heeft geleefd, weten we toch nog wel iets. Dat was een
zekere Yke Nannes, die zowel in de Friese Wouden als in Gaasterland moet hebben
gewoond. Daar was hij ooit een robuuste kerel, groot en sterk, die er als een volko
men normale veld- en bosarbeider zijn brood verdiende.
Maar veel tegenslag, waarvan
we het fijne niet meer weten,
deed hem degenereren en op
een kwade dag leek hij van de
aardbodem te zijn verdwenen -
niemand, die Yke Nannes nog
zag, of nog iets van hem hoor
de.
Toch kwam hij na lange tijd
weer boven water, dat wil zeg
gen men vond hem terug als
een heuse holbewoner op de
toen nog uitgestrekte heidevel
den in Gaasterland.
Daar bleek Yke Nannes nu te
leven in een gat in de grond, dat
hij met sparretakken en hei
plaggen had afgedekt - van de
bewoonde wereld leek hij niets
meer te maken te willen hebben
en hij scheen zich verzoend te
hebben met een leven als here
miet.
Hardnekkige pogingen om hem
terug te brengen onder de men
sen leverden dan ook niets op -
Yke Nannes bleef bij het eenza
me bestaan, dat hij zelf had
gekozen.
Alleen in nachtelijke uren leek
hij zijn verblijfplaats te verlaten
om te verzamelen, wat hij
beslist nodig had en dat waren
knollen en rapen, die hij zo kon
eten.
Toch begon hij, nu hij wist dat
hij was ontdekt en er zo nu en
dan nieuwsgierigen bij zijn hol
een kijkje namen, weer de men
sen op te zoeken toen hij
begreep dat de voor zijn voed
selvoorziening noodzakelijke
bos- en bouwvruchten niet het
gehele jaar door te vinden zou
den zijn.
Hij ging nu, bedreven als hij als
bosker was, heidebezems ver
vaardigen, die hij voor een paar
centen aan de deuren verkocht.
Voor dat geld kocht hij voorna
melijk grof krentengebak, zoge
naamde Zwitserbroden, waar
van hij altijd meteen grote brok
ken verorberde. De rest ver
dween onder z'n bijna geheel
versleten pilokiel om dit later op
te eten, wanneer hij zich weer
had teruggetrokken in zijn hol.
Intussen was zijn uiteriljk wel
heel erg afschrikwekkend ge
worden en hoewel Yke Nannes
eigenlijk een zachtaardige kerel
was, maakten de meeste kinde
ren dat ze weg kwamen, zodra
hij ergens in het beeld ver
scheen.
De rest van de lieve jeugd, niet
zo benauwd, schold hem uit
voor 'boskdüvel' en zo, als een
(Vervolg op pag. 8)
