winkels
van weleer
'T KLEINE KRANTSJE
Jou de£ nuf
SPECIAALZAAK IN VLOER- EN WANDKLEDEN
VOORSTREEK 80
Leeuwarden, 058-2129784
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 12
BOMSCHADE
WESTERPARKSTRAAT
Naar aanleiding van het schrij
ven van de heer Huisman uit
Beverwijk over "bommen in de
Westerparkstraat" even het vol
gende: ik kan het mij nog heel
goed herinneren, want wij woon
den toen in die straat op num
mer 3. Ik kwam thuis uit school
de Mulo aan de Wissesdwinger
en kon zo het huis inlopen, want
in de voordeur zat geen raam
meer; trouwens voor geen enkel
huis, achter was alles nog in
tact. Er was een tegelzetter bij
ons thuis, ik meende dat zijn
naam Dirksen was. Moeder
deed net een boodschap in de
stad en vader was op kantoor. Ik
kwam die geschrokken tegelzet
ter tegen in de gang en hij zei
mij: "Vader heeft gebeld en
heeft gezegd ga niet kijken,
want kinderen in de school gil
len zo. Het glas was op de bon
en schaars maar vader is direct
nog naar de gemeente gegaan
om bonnen. Schilder Piet
Sleyfer gebeld en de volgende
dag zat het glas er weer in. De
bom was gevallen in de
Fonteinstraat, precies waar het
heuveltje begon van het
Vossenpark. Wij hadden geen
water en electra en geen gas
meer. In de Molenstraat op de
HTS zijn ook bommen gevallen,
dat was 's nachts, toen hadden
wij maar weinig schade. De
andere daags werd het Vossen
park geheel afgezet met prikkel
draad door de bezetters, want
er lagen tijdbommen in, die
waren daar gevallen toen ook
een bom terechtkwam op de
HTS.
Leeuwarden
W. Visser
BOMSCHADE
WESTER PAR KSTRAAT
Met belangstelling heb ik de
reactie van de heer R. Huisman
uit Beverwijk gelezen op het
verhaal over "de bommen in de
WesterparkstraaF. Het heeft mij
enig zoekwerk gekost, maar ik
meen toch het antwoord op zijn
vraag gevonden te hebben.
Op 26 januari 1944 rapporteert
P. J. G. Aalders, opperluitenant
van de gemeentepolitie te
Leeuwarden, het volgende:
Datum: 25 januari 1944.
De luchtaanval vond plaats op
het vliegveld, maar er vielen ook
bommen in het noordelijke en
westelijke gedeelte van de stad.
De luchtaanval, waaraan zo'n
40-50 vliegtuigen deelnamen,
begon om 15.26 uur en eindig
de om 16.00 uur. Totaal vielen
er 30 brisantbommen. Slacht
offers vielen er niet te betreu
ren. Wel was er veel materiële
schade, nl. in de Fontein-,
Elisabeth- en Westerparkstraat.
Van vele woningen sneuvelden
ruiten, maar ook was er schade
aan inboedels, deuren en kozij
nen. Verder werd een hoofdader
van het waterleidingnet geraakt,
evenals een lichtkabel van het
staatsnet. De Fonteinstraat
werd nog voor het verkeer afge
sloten."
Leeuwarden
Namens de
"Friesche Luchtvaart
Documentatie 1939-1945"
D. S. Drijver
BOMSCHADE
PARKSTRAAT
WESTER-
De bom viel niet in de
Westerparkstraat of in de
Molenstraat, doch op het even
wijdig aan de Fonteinstraat door
het Westerpark lopende wan
delpad en wel in het begin van
de middag van de 25e januari
1944. Dat was dezelfde dag
van het in het boek "Laar
zen op de Lange Pijp" van Ype
Schaaf genoemde bombarde
ment op het vliegveld. Kennelijk
betrof het hier een misser van
één van die aan de aanval deel
nemende Amerikaanse vliegtui
gen.
Die 25e januari was de dag vóór
mijn 34e verjaardag. Mijn vrouw
had kans gezien om wat bon
nen over te sparen en kon daar
voor, wonder boven wonder,
nog een taart bestellen die op
die middag kon worden opge
haald. Zij dus 's middags met
ons oudste zoontje naar de
stad. Op de terugweg zou zij
tevens voor mijn bij ons ziek lig
gende moeder even iets opha
len uit de kamer waar zij na
haar verplichte evacuatie uit
Den Haag onderdak had gevon
den. Dat was bij de familie
Molenaar in de Fonteinstraat.
Toen zij daar met hun taart
waren aangeland en even bij
mevrouw Molenaar in de kamer
waren, kwam er luchtalarm. Zij
zochten dekking tussen een
muur en een dressoir en namen
ons zoontje tussen zich in. Kort
daarna viel op zeer korte
afstand van het huis de bewus
te bom, waardoor de voordeur
achter in de gang belandde en
de drie grote ruiten van de erker
de kamer in werden geblazen.
Gelukkig kwamen allen met de
schrik vrij maar wel had
mevrouw Molenaar haar haar
vol zitten met kleine glassplin
ters. Mijn vrouw, die een hoed
droeg, bleef daar gelukkig vrij
van. Dat was niet het geval met
de taart! Die was ermee door
zeefd! Maar ja, iets waarvoor je
je eten uit de mond hebt
CtRHIl
I I I I Y
gespaard kon natuurlijk niet
zomaar worden weggegooid.
Dus, toen zij van de ergste
schrik waren bekomen, gingen
zij toch maar "met taart" naar
huis.
's Avonds hebben mijn vrouw en
ik samen bij het licht van het bij
tijdgenoten wel bekende oliepit
je, ieder met een pincet, alle
glassplinters uit de taart gepeu
terd en deze de volgende dag,
zonder nadelige gevolgen
opgegeten!
Ik wil niet nalaten nog te ver
melden dat een bij de buren van
mevrouw Molenaar in de tuin
vóór het huis in de wagen lig
gende baby daar finaal werd uit
geslingerd. Gelukkig zonder
nadelige gevolgen maar wel tot
begrijpelijke enorme schrik van
de moeder. Natuurlijk was er
ook verder nog veel materiële
schade. In tegenstelling tot de
dicht in de buurt van de explosie
staande huizen waar deuren en
ramen naar binnen werden
gedrukt, werden die er bij wat
verder afgelegen panden uitge
zogen.
Wassenaar J. M. Bonnema
De baby, die er zo goed is
afgekomen, kan zich bij ons
melden en krijgt van ons als
nog een klein verrassinkje,
namelijk, indien hij of zij nog
geen abonnee is, een abon
nement op 't Kleine Krantsje.
Red. 't KI. Kr.
MET DE KIEKKAST
OP STAP
Het verhaal over het "heil- en
zegenwensen" in een vorig
Kleine Krantsje, deed mij terug
denken aan een andere bezig
heid in vroeger jaren, namelijk
het huisbezoek, dat wij als kin
deren aflegden in verband met
het "kiekkastje kijken".
We maakten van het interieur
van een doodgewone schoe
nendoos een of andere voor
stelling. Aan de bovenkant
kwam rooddoorschijnend vlie
gerpapier, een kijkgaatje aan de
voorkant en klaar was Kees.
Met die kiekkast trokken we dan
langs de huizen en dan "moch
ten" de mensen in de kiekkast
dat mooie tafreeltje bekijken.
Menigeen bedankte voor de
eer, maar we kregen toch ook
wel eens een "nutske" of een
cent en ik herinner me, dat ik
ergens in de buurt van de Jacob
Binckesstraat een stuiver kreeg!
Zo haalde ik die morgen maar
liefst een bedrag van twee en
dertig centen op.
Dat werd meteen besteed aan
voetbalplaatjes in groot formaat
van bekende voetballers als
Mil
De meeste Leeuwarders zullen het pand op de hoek van de
Druifstreek en de Nieuwe Oosterstraat niet anders gekend
hebben dan als een bloemenzaak: al zo'n zestig jaar worden
hier de fleurigste zaken verkocht. Maar eerder is er een'sla
gerij geweest van een G. R. Kleisma, zoals de winkelruit ver
meldt.
Ook heeft Douwe Noordhoff er ingezeten, die na de vrij vroe
ge dood van zijn vrouw Alida Suzanna Rijnhout hertrouwde
met Sijdina Haverschmidt.
Aan een klemdochter van deze Douwe Noordhoff, onze
abonnee mevrouw A. Moerman-Noordhoff, danken wij deze
mooie foto van de oude situatie, die alleen de veteranen
onder ons dus nog zo zullen hebben gekend.
Mevrouw Moerman vertelde ons, dat haar opa, behalve vier
dochters, ook twee zoons had, die hij in zijn slagerij graag als
opvolgers had gezien. Maar die heren voelden beiden niet
voor het slagersvak en gingen een andere kant uit.
Onze abonnee, die zich deze slagerij herinnert uit haar jeugd,
weet nog, dat er zich achter de zaak een slachterij bevond,
waar haar opa zelf nog slachtte - zo ging dat indertijd.
Rechts op de foto van deze Rurid-, Kalfs- en Varkensslagerij
zien we nog net een fragment van het pand, dat er naast
stond en dat later door een verbouwing een heel ander aan
zicht kreeg. Leuk is ook dat ouderwetse verkeersbord op de
hoek van de Nieuwe Oosterstraat met de tekst "Verboden in
te rijden voor alle voertuigen" en ook nog de volkomen over
bodige kreet; "Verboden voor rijwielen en motorvoertuigen".
Mauk Weber en Sjef van Run.
Drie cent per stuk.
Mijn vader kapittelde me en zei
dat het "geld futsmieten" was,
maar gelukkig, mijn moeder
nam het voor me op!
Enschede
S. D. Postmus
DWANGARBEIDERS
Mijn dank voor het artikel over
de dwangarbeiders uit WO 2,
met de vermelding van de
omgekomen Leeuwarder jon
gens/mannen.
Het lezen van de namen van
deze mannen heeft menig oud
dwangarbeider weer eens aan
die tijd doen herinneren en zo
kwamen de personen die
genoemd werden weer in beeld.
Zo ook de heer Jan Krikke uit
Leeuwarden, die zijn eigen
naam na vijftig jaar op de lijst
zag staan als zijnde omgeko
men.
Ondanks controle en verificatie
(herhaalde malen) was de
naam van deze Krikke verward
met Jan Krikke uit Terwispel, die
voorkomt op de lijst van de
omgekomen Friezen in die
bange jaren.
Dezelfde naam, maar verschil
lende data van geboorte heb
ben ons parten gespeeld en de
vergissing laten binnen sluipen,
hiervoor bieden wij onze excu
ses aan en we zijn verheugd
met de heer Krikke dat hij nog
meer dan vijftig jaar heeft
mogen genieten van de vrijheid
en het overleven van de bange
tijden daar doorgemaakt. De uit
Terwispel afkomstige Jan Krikke
was geboren 03.03.89 in
Terwispel en overleden op
30.08.1942 in Duitsland, kort na
aankomst daar.
Dronrijp
VdB
