LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
GESPREKKEN OP DE BRUG
i
'T KLEINE KRANTSJE
Wij verzekeren
alles wat waardevol
voor u is.
Friesland Bank Assurantiën
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN pagina 13
Tante Hieke levert stof op foor
feul praat bij de bruggen. Ruzie
over erfenissen, fotos uut froe-
ger tieden en al soa meer. Ja,
en netuurlijk weer over ferkeer-
de dingen in de stad en toch wil
Liwwadden groater wurde. Mar
tot eindsje besluut toch weer
ouwe Hieke bij monde fan Tabe,
Minne, Fokke, Geert en Evert.
Fokke: Ik bin fandaag en morren
alleen tuus. Ja, Sientje is met
een nicht naar een oude tante in
Utrecht. Over de negentig is ut
ouwe meens. De beroemde
tante Hieke.
Tabe: Over de negentig. Dan
binne jou hier een mooi skoft
weest. Mar der binne meer fan
sukken. En asu dan nog wat
helder in de bovenkamer binne,
dan is ut oek nog wel mooi.
Geert: Mar ja, dat is niet altied
soa. En al su dat goed weze,
mar jou siene min, of je binne
doof, of jou lope niet meer an 'e
hoeke fan 'e straat toe, is ut toch
oek pet met peren, wik mar
segge, sak mar segge!
Fokke: Laat tante Hieke mar
lope. Ja, met een stok hor, mar
ik bedoel ut kopke. Altied een
monster met drie broeken an
weest! Se waren met sien drie-
en as susters. Hieke, en een
Aaltsje en Sientje hur moeke.
Evert: En nog een stuk of wat
broers denk ik. Sien je wel, soa
gong dat froeger. Groate huus-
houwings. En sij leeft alleen
nog? O, oek nog een broer in
Nij-Seeland. Das een heel end
op een ouwe fiets!
Fokke: Drie broers en drie sus
ters. En toen die hur ouwelui der
flak na mekaar af raakten hèt
tante Hieke ut meeste mar in
pikt. Moeke had hur dit beloofd
en dat en dat oek nog, weet je
wel?
Minne: Daar ken je sterke ferha-
len over hore. En der binne pira
ten bij. Se kwamen anders nooit
bij die ouwe meensen, mar nou
met de natte saddoek fooran.
Wat salie we se misse, och,
och, en die kast wille wij wel...
Tabe: En jou kenne oek niet bij
je leven ompatte. Ja, ik kan
meensen die hewwe dat alle
maal opskreven. Ja, eerst oek
met de kienders overgeleid. O,
sukke lieve, geskikte kinders.
Fokke: Tante Hieke was, wat
seg ik, is een haaibaai. Se hèt
Sientje opkommandeerd, om te
kommen. En dan mut se een
oud poëziealbum met nimme,
en twee fotos.
Evert: Ouwe fotos fan de ouwe
lui, of een femieliefoto. Nee?
Dan seker één fan een buurt
feest, of Sientje in hur bloate
open berefel. Ja, as bébie dan.
Oek al niet? Wat dan wel?
Fokke: Se wu een foto fan ut
Kalverdiekje. Want daar had se
met hur eerste skarrel lopen.
Nou fan dat diekje fan toen is
niks meer over. Dat we hewwe
mar één op ut Skapediekje
nomen. Weet sij feul.
Tabe: Ho, ho, jonge, as ut son
dregonder is, ken dat nog wel
es ferkeerd uutpakke. Want stel
se siet een stukje fan 't kerkhof.
O, meer naar ut end, bij die boe-
replaats fan Poelsma su ik seg
ge, mar ut is loof ik Tamminga.
Mar ut sa! mij es benije.
Fokke: En op die andere foto
must hur ouwe huus uut de
Barent Fockesstraat staan. Ja,
Hieke skrieft: Barend Fokker
straat. Daar hèt se een jaar of
wat as kien woand. En die wille
se nou afbreke, had se hoord.
Evert: En de meensen, die der
woane fiene dat se nog jaren
staan kenne. Fer in Tweeduzend
op. Ja, soa prate we mar. Twee
duzend soa feul. Nog een paar
jaar en dan is ut een twee met
drie nullen.
Minne: En dan te begriepen, dat
ut ooit es een drie met twee nul
len weest is. In ut jaar driehon
derd na Christus. Meensen in
berefellen, mar daar binne gien
fotos fan. Kleine grapke!
Geert: Das een mooi skoft
leden. Mien swager seit dan: in
ut stenen tijdperk. Fan stienen
sproken: in de binnenstad wille
se in alle straten nije stienen
legge met ferskillende kleuren.
Ut liekt mie geld ferskieten, wik
"Och, chauffeur, ried toch niet su oergriedelijk hard om die hoe
ken, ikwuderdoadsenuwachtig van!"
"Doen mar net as ik, mevrouw, de ogen dicht bij elke hoek die't
we omgaan..."
Verzekerd onder vertrouwde vleugels
Fnesland Bank Assurantiën, Zuiderstraat 2 Leeuwarden, Telefoon (058) 299 4
1 Fax (058)299 47 38
mar segge, sak mar segge.
Fokke: Ik sag laassen een foto
in de krant fan ons wethouder
met hur korte rokje. Die was al
een stukje an 't straten. Jo van
Ammers-Küler seit Sientje dan,
mar dat was meer een boeke-
skriefster.
Fokke: En toch sit dat Liwwad-
der gefoel diep. Ik bedaar weer
even bij tante Hieke. Se wille die
ouwe fotos omdat se nog soa
an Liwwadden hangt. Want
anders is se altied spiekerhard.
Denk mar an dat terugstuurfer-
haal.
Tabe: Se kenne dat geld beter
bruke foor nije tegels in de stoe
pen, want daar kenne jou op tal
fan plakken de poaten wel
breke. Of foor fietspaden sorge,
want dat is soms oek een fers-
krikking. Ut is treurig hier en
daar!!!
Evert: En dan nog es wat. Een
man uut Jelsum, die ik nog fan
froeger kon, skiet mie an en
seit: Liwwadden liekt op een
kerel met een groate tuun waar
ut een groate bende is.
Helemaal fersuterd en allemaal
onkruud. En dan wil ie der oek
nog de tunen fan een ander bij
hewwe.
Minne: Suk praat stemt tot
nadenken. Die man hèt wel
geliek. En toch wille jou em
drekt gien geliek geve. Want jou
binne een Liwwadder. Je houwe
ut met jouw stad. Mar evenste
goed, die man uut Jelsum
maakt ut ons niet makkelijk!
Geert: Ik must er even over
nadenke, wat die Jelsummer
bedoelde, mar nou hew ik ut
deur. Werachtig waar, as we ons
eigen niet eens knap foor
mekaar houwe kenne, mutte we
ons niet met anderen bemoeie,
wik mar segge, sak mar segge.
Tabe: Terugstuurferhaal? Had
se es erges wat kocht en wurde
dat tuusbesorgd, en ut ston hur
niet an? Of fan son postkode,
nee postorderbedrief, Nekker-
kam of Weeman of soa? Nee,
groate meensen?
Fokke: Sientje hur moeke en
een friendin suden komme te
koffiedrinken. Seg mar tien uur
morres. Die friendin is wat an 'e
froege kant, belt an, deur open
en wat seit Hieke? Jou bin te
froeg, ik bin nog niet klaar. Tien
uur is tien uur! Loop nog mar
een blokje om! Doooogü!
Vlga.
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
I naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was het..."
met zestien zeer fraaie foto 's van de stad uit een lang vervlogen tijd.
GENOEGELIJKE UURTJES
Met leedwezen hebben wij gele
zen, dat in december het laatste
nummer van 't Kleine Krantsje
verschijnt. Maar meer nog door
de reden waarom: uw gezond
heid: ons leed. Een groot aantal
jaren hebt u de oud-Leeuwar
ders veel genoegelijke uurtjes
en dierbare herinneringen doen
beleven. Bedankt daarvoor en
veel sterkte toegewenst met uw
gezondheidsperikelen.
Heerhugowaard
M. H. van der Sloot
A. van der Sloot-de Jong
