LA VENEZIA"
/H
MARTEN'S
CAFETARIA *V
'T KLEINE KRANTSJE
Zoekt U
verpozing
't RENNERSHUIS
eel
17,50
26,50
OEKSTRA Willemskade 9,
POPULAIRE LEEUWARDERS
nieuwestad 56
leeuwarden
IJS.
ht als
flu#
f9
aan- en verkoop van huizen
taxaties - woonhuizen - bedrijven
hypotheekadviezen
assurantiën
Makelaardij
SLECHTS 17.50
Grootste speciaalzaak van het Noorden voor
wielrenners en trimmers.
Fa. ANDRIESSEN en Co.
PAKJE met 30 verschillende
oude nummers 't Kleine Krantsje
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 9
Een gezellig zitje in
een rustige sfeer
biedt U onze nieuwe
moderne ijssalon
VOORSTREEK 87 - LEEUWARDEN
Wij serveren een heerlijk kopje koffie,
thee, diverse ijssoorten en koele
dranken
„La Venezia" kwaliteit
POSTBANK 98.10.62 t.n.v. FENNO SCHOUSTRA'S PUBLICITEITSKANTOOR
8911 AX Leeuwarden. 058-2337373
De beste merken o.a.
Gazelle Raleigh - Zieleman - Peugeot - Gitane - Koga Myata Colnago - Cornelo
Voorstreek 93 - Tel. 2126155 - Leeuwarden
Afgehaald van kantoor Vredeman
de Vriestraat (alleen mogelijk
na telefonische afspraak: 2120302)
Per giro (98 10 62 t.n.v. Fenno
Schoustra's Publiciteitskantoor) besteld:
Onze abonnee de heer G. Kuperus heeft een aantal jaren geleden
een boekje samengesteld met verhaaltjes over belevenissen sinds
zijn jeugdjaren in Leeuwarden. Verschillende van deze artikeltjes
willen wij graag voor 't Kleine Krantsje overnemen.
De heer Kuperus, geboren in
1915 als zoon van een schoen
maker, had graag onderwijzer
willen worden en jaren later nog
liever predikant in de Neder
landse Hervormde Kerk.
Hij werkte evenwel ruim een
kwarteeuw in de schoenmakerij
van zijn vader, welk bedrijf in
1955, na precies vijftig jaar te
hebben bestaan, werd geliqui
deerd.
In deze periode in de zaak nam
de heer Kuperus zelfstudie ter
hand: hij bekwaamde zich in het
Esperanto en volgde met succes
een cursus tot opleiding als
godsdienstonderwijzer. De be
haalde acte gaf hem de be
voegdheid om in Nederlands
Hervormde kerken te preken.
In 1955 werd hij administrerend
koster van de Hervormde
Gemeente Leeuwarden, welke
functie hij vervulde tot mei 1977.
In deze tijd kon hij ook zijn zon
dagse preekwerk blijven verrich
ten.
Van mei 1977 tot november
1981 was de heer Kuperus hulp
prediker in Warns, in welke
periode de Generale Synode
van de N.H. Kerk hem de
bevoegdheid verleende huwelij
ken te bevestigen en in te zege
nen. Ook kreeg hij officieel predi
kantsbevoegdheden maar niet
de status van de predikant.
EEN DRONKEN
GEHEELONTHOUDER?
Het was op een doordeweekse
dag. Ik zou eveD een bood
schap doen per fiets. Daartoe
reed ik in de Vijzelstraat in oos
telijke richting (dus vanaf de
Nieuweburen naar de
Wissesdwinger, links en de
Noorderweg, rechts). Het geval
wilde dat mijn voorwiel in aanra
king kwam met het achterwiel
van iemand, die vóór mij reed,
een situatie, waarin ik de macht
over het stuur verloor en aldaar
ten val kwam. Gelukkig bezeer
de ik mij wel niet, maar ik kon
toch niet alleen overeind komen
(dit laatste vanwege mijn licha
melijke constitutie). Buiten
degene die vóór mij reed en ik
was er niemand in de straat te
bekennen. Mijn voorrijder heeft
het ongeval kennelijk niet
gemerkt, want hij is gewoon
doorgereden.
Ja, wat moest ik... Ik duwde met
mijn handen en benen de fiets,
die over mij heenlag, van mij af.
Toen moest ikzelf nog zien om
op voeten te komen, maar zon
der hulp is mij dat niet mogelijk.
Goede raad was duur...
Gelukkig, daar komt een
mevrouw aangewandeld. Toen
ze vlakbij was, vroeg ik:
"Mevrouw, kunt u mij even hel
pen?"
Maar het bleek, dat zij de bijbel
se gelijkenis van de barmharti
ge Samaritaan goed kende, met
name de houding van Priester
en Leviet. Zij antwoordde: "Ik
bemoei mij niet met dronken
mensen" en ging tegenover mij
voorbij.
Ondanks de penibele, maar wel
koddige situatie, moest ik
inwendig wel even glimlachen.
Ik voelde me één moment de
reiziger uit de gelijkenis, die
door de rovers was overvallen.
Maar we gaan terug naar de
werkelijkheid.
Daar naderde een jongkerel,
aan wie ik dezelfde vraag stel
de. Hij greep me van achteren
onder de oksels beet en tilde mij
overeind: "Hoe beslaat dit?"
"Niks te doen, hoor", antwoord
de ik. Onder het in orde bren
gen van de kledij, vertelde ik
hem waardoor ik zonder hulp
niet alleen kan opstaan.
Na de vriendelijke jongeman
bedankt te hebben voor z'n
hulp, besteeg ik maar weer mijn
stalen ros, deed m'n boodschap
en genoot bij vernieuwing van
het prachtige weer.
Dit was het verhaal van de man,
die reeds z'n levenlang geheel
onthouder is geweest en tóch
aangezien werd voor een dron
ken man.
Leeuwarden G. Kuperus
DAT ARME BRUIDJE
In het kader van mijn werk
zaamheden als administrerend
koster der Hervormde
Gemeente Leeuwarden moest
ik de bruidsparen, die hun
huwelijk kerkelijk wilden laten
bevestigen en inzegenen, te
woord staan en hen inlichten
inzake de administratieve en
financiële aangelegenheden,
die een en ander met zich mee
bracht.
Ik kreeg een telefoontje van Dr.
J. de Bruijn, destijds wijkpredi-
kant alhier, met het verzoek of ik
alsnog een bruidspaar te woord
kon staan (het was 's avonds
ongeveer 9 uur). Ja, dat kon
wel; ik was toch thuis.
Even later verscheen het paar
en het werd me alras duidelijk,
dat beiden verminderd toereke
ningsvatbaar waren.
Nadat ik de personalia had
genoteerd, beëindigde ik de
informatie met de zin, die ik
gewend was te debiteren in der
gelijke gevallen: "De kosten,
verbonden aan de bevestiging
en inzegening van uw huwelijk,
zijn twintig gulden en u wordt
verzocht dit bedrag vóór de
huwelijksdatum hier op dit kan
toor te voldoen".
De bruidegom gaf de voorkeur
aan contante betaling, waarmee
de zaak administratief was
bekeken.
Een week later meldde de brui
degom zich andermaal tot mij
met het verzoek om die betaal
de twintig gulden terug te
mogen ontvangen, "want",
zeide hij, "de vuhkering is uut"
In overleg met de betrokken
predikant is dit geschied. Ik
dacht, dat daarmee de zaak
was afgedaan, maar dit muisje
kreeg nog een staartje, name
lijk: een uur later klingelde de
huisbel alweer, en waarempel,
daar stond het afgedankte
bruidje. "Ik wou u wel even
spreke", was haar bescheid.
Ik nodigde haar in de gang,
want, dacht ik, we zijn gauw uit
gepraat: haar ex-verloofde had
mij immers al ingelicht en de
betaalde centjes teruggekre
gen.
Het meisje zei: "Ik wou u even
segge, dat de trouwerij niet deur
gaat, want de vuhkering is uut'
en nou wou ik graag die twintig
gulden van u terug hewwe".
Ik vertelde haar, dat haar ex-
verloofde hier al geweest was
en mij het droeve nieuws reeds
had medegedeeld en desge
vraagd van mij twintig gulden
had terugontvangen. Zij weer:
"O, wat een gemene rotzak; ik
hè de kaatsjes betaald en mien
moeke zei: "Dan hest recht
op die centen".
Toen stelde ik haar een vraag,
die wel buiten mijn bevoegdheid
lag, maar dat drong kennelijk
niet tot haar door, namelijk:
"Kennen jullie elkaar al lang en
hoe hebben jullie elkaar ont
moet?", waarop zij mij vertelde:
"Wij troffen elkaar twee maan
den leden op de kermis in 'e
sweef. Maar mien moeke sei:
"Dou must 'ie er mar niks fan
antrekke, want hij leek mij oek
niet geskikt foor ut huwelijk. Mar
ik weet seker: mien moeke sal
'm wel un beste brief op 'e beal-
ch sture".
Teleurgesteld verliet het arme
bruidje de Kosterij der Grote
Kerk...
Leeuwarden
G. Kuperus
JAMMER...
Wij hebben jaren 't Kleine
Krantsje gelezen - bedankt nu
voor al het werk, dat u ervoor
heeft gedaan, dat het straks
allemaal afgelopen is. Ik ben nu
zes en zeventig en tekenen is
mijn hobby, maar ik moet wel
een voorbeeld hebben. In '80
ben ik ermee begonnen en mis
schien is het voor u leuk te
weten, dat ik zeker acht foto's
van voorpagina's van 't Kleine
Krantsje heb overgetekend en
meer dan veertig van de afbeel
dingen uit de krant in totaal. Zo
ziet u maar weer wat er voort
kan komen uit een abonnement
op 't Kleine Krantsje. Het kan
overigens zijn, dat ik de enige
ben, die zoiets gedaan heeft. Ze
hangen allemaal bij ons in de
flat.
Leeuwarden
T. ten Brink-Hoekstra
