'T KLEINE KRANTSJE'
Q/fttecle/e<v&ri' Aoadt
maaw- aan.
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 4
hem veel wilskracht toe om
weer de oude te worden.
Huizum
D. Beeksma
mec/e/oven va/n aAo/n/neeö na cmdce óe^ccAten Aet tcc&jpèoj&n
vaat 'tdXïei ne c£ACya#ifópe te moeten Aeëcmdigpesn AAijft fof oncte
vrearjde md/e verrasiinjj maar aaatAouden,Q/f(et onze Aar/e-
AijAe danAzejjjjenej daarvoorfiaAAceren wij, opnieuw firaejmen-
ien van een. aan/a/van, de ve/e Arte oen die wij, mocAtem ont-
va/naen
ddfien/na S. Ófc/ioaifra
DANK VOOR DE INZET
Terug van vakantie lazen wij het
droeve bericht, dat 't Kleine
Krantsje ophoudt te bestaan.
Wij betreuren het heel erg, voor
al voor de heer Schoustra die dit
"Krantsje" zoveel jaren, met
zoveel liefde verzorgd heeft en
het nu, om gezondheidsrede
nen, niet meer kan doen.
Als import-Leewadders zijn wij
hem veel dank verschuldigd,
daar door zijn "Krantsje" het
oude "menselijke" Leeuwarden
meer voor ons ging leven.
Bij deze willen wij hem nogmaals
hartelijk danken voor zijn
"Krantsje" en voor zijn inzet voor
Leeuwarden, in 't bijzonder.
Wij hopen dat hij ondanks de
gezondheidsperikelen, nog vele
jaren in ons goede Leeuwarden
mag beleven.
Leeuwarden
R. van Raalte-v. d. Meer en
B. van Raalte
EEN BLOEMETJE
Een bloemetje bij een emotio
neel afscheid. Wat zal ik 't
Krantsje missen. Dank voor al
die jaren!!
Rotterdam E. Diederik-Lorié
ALOM GEWAARDEERD
Ik sluit mij gaarne aan bij de
meningen en gevoelens van al
die abonnees, die hebben ge
reageerd op het verdwijnen van
het alom zeer gewaardeerd 't
Kleine Krantsje. Hartelijk
bedankt Fenno voor het vele
leesplezier en sterkte met uw
gezondheid.
vertederende, vrolijke, stomme
verhalen. Het is een huzaren
stuk dat u dat als bedenker en
enige redacteur hebt klaar
gekregen. Dank u wel. 3. En
toch ook om u te laten weten
dat het mij spijt dat 't K.K. om
andere reden moet stoppen.
God bless you!
Baars
F. J. A. de Grijs
BEDANKT VOOR
GEZELLIGHEID
Jammer, dat 't Kleine Krantsje
stopt, maar begrijpelijk. Erg
bedankt voor de gezelligheid!
Terschelling
Martha Vis-Brouwer
MOOIE HERINNERINGEN
Ook wij willen onze teleurstel
ling uitspreken, nu 't Kleine
Krantsje ophoudt te bestaan.
Toen mijn moeder in 1970 over
leed, namen wij haar abonne
ment over en we hebben er nu
alweer meer dan zeven en twin
tig jaar van genoten. Maar we
kunnen ons voorstellen, dat al
het werk ervoor voor een ouder
iemand te veel wordt. Zelf zijn
we ook al in de zeventig en we
kunnen nog in alle gezondheid
van ons leven genieten.
Dat willen wij u ook van ganser
harte toewensen en we hopen
dat er nog vele vrije en blijde
dagen zullen volgen. Vele harte
lijke groeten en bedankt voor al
de mooie herinneringen, die we
in 't Kleine Krantsje mochten
lezen.
Amstelveen
Maartensdijk
H. L.Tijsma VEEL PLEZIER
EEN HUZARENSTUKJE
De mededeling dat 't Kleine
Krantsje ophoudt te bestaan
was niet alleen belangrijk maar
ook treurig. Natuurlijk komt aan
alle mensenwerk een einde,
maar de mededeling bevat ook
een bericht over uw blijkbaar
niet zo goede gezondheidstoe
stand. Ik schrijf om drie redenen:
1Um u toe te wensen dat uw
gezondheid weer mag verbete
ren en vooral, dat u uw goede
humeur mag bewaren. 2. Om u
zeer hartelijk te bedanken voor
de vele uren dat u eerst mijn
moeder, en na haar overlijden
ook mij bezig hebt gehouden
met interessante, aangrijpende,
GESLAAGDE LEVENSLOOP
"Wat zal dat een vreselijke
teleurstelling voor Fenno weze!"
dacht ik toen ik het bericht over
het verdwijnen van 't Kleine
Krantsje las. Je levenswerk door
omstandigheden te moeten los
laten. Het zal hem goed doen
van zijn trouwe lezers en vrien
den te horen, dat ze volledig
begrip hebben voor het besluit,
dat hij noodgedwongen heeft
moeten nemen. Ik heb het altijd
zo gezien, dat "Fenno
Schoustra-'t Kleine Krantsje"
een onverbrekelijke eenheid is,
wat niet inhoudt, dat er geen
plaats meer zou zijn voor een
min of meer identiek "Leeuwar
der Maandblad". Het is moeilijk
in te schatten of dat wel vol
doende levensvatbaarheid zal
hebben. De praktijk van de laat
ste tijd leert ons wel, dat het
zonder subsidiëring en/of spon
sors moeilijk is een tijdschrift of
iets dergelijks in stand te hou
den. Wanneer Fenno Schoustra
de mogelijkheid van voortzet
ting met behulp van anderen
voor mogelijk had gehouden,
dan hadden we het bericht van
"stopzetten" niet gekregen,
dunkt mij. Hij kan in ieder geval
terugzien op een zeer geslaag
de levensloop als journalist-uit
gever, waarin hij vele abonnees
en lezers van 't Kleine Krantsje
ontzettend veel plezier heeft
gedaan en vele vrienden en
vriendinnen heeft gekregen.
Leeuwarden B. R. Douma
UNIEKE KRANT
Vanuit Assen wens ik de heer
Fenno Schoustra het allerbeste
toe en vooral dat hij samen met
zijn vrouw nog vele jaren in
goede gezondheid mag door
brengen. Namens ons allen
bedankt voor zijn unieke krant!
Assen
H. Zijlstra
L. Weytze-Kooistra
Toen wij in 1965 onverwachts
vanuit Leeuwarden naar Gouda
moesten verhuizen viel dat voor
ons niet mee. Beiden geboren
en getogen in Leeuwarden
(voor mij nog altijd Huizum) kre
gen we na een paar jaar van
een vriend een abonnement op
het Kleine Krantsje. Daarna
hebben we ons zelf geabon
neerd. Ik moet u zeggen dat we
al die jaren met veel plezier uw
blad hebben gelezen. Het spijt
mij dat hier nu een einde aan
komt. Ik wil u heel graag danken
voor al dit leesgenot en u het
beste toewensen voor de toe
komst.
Gouda
J. Boersma-Den Houting
ONSCHATBARE WAARDE
Aan de vele blijken van teleur
stelling, maar ook van begrip
voor uw besluit om binnenkort
te stoppen met de uitgaven van
't Kleine Krantsje, wil ik niet
nalaten ook de mijne toe te voe
gen. Zoals alle abonnees, ben
ook ik u veel dank verschuldigd
voor de vele prettige uurtjes die
u ons heeft bezorgd. Steeds
wanneer er weer een nummer
van 't Kleine Krantsje kwam,
was ik voor andere zaken niet
meer te spreken eer dat van a
tot z was gelezen! Van harte
hoop ik dat uw archief een
waardige plaats zal krijgen. Voor
latere publicaties over het dage
lijks leven in de periode waar
over u hoofdzakelijk heeft
geschreven is dit natuurlijk van
onschatbare waarde. U heeft
de Leeuwarder gemeenschap
daarmee ongetwijfeld een grote
dienst bewezen. Laat ook ik als
oud-Leeuwarder eindigen met u
daarvoor te danken en u, in het
bijzonder wat uw gezondheid
betreft, alle goeds toewensen.
Wassenaar J. M. Bonnema
VERSCHRIKKELIJK JAMMER
Ik wil even zeggen, dat ik het
verschrikkelijk jammer vind, dat
dit het laatste jaar van 't Kleine
Krantsje is. Ik hoop, dat de heer
Schoustra het lang mag overle
ven!
Leeuwarden J. J. Sijses
GESCHROKKEN
Als abonnee van 't Kleine
Krantsje ben ik geschrokken
van het bericht dat door ziekte
van de redacteur/uitgever het
Krantje wordt opgeheven. Ik
hoop dat door een stichting het
levenswerk van de heer Fenno
Schoustra wordt voortgezet.
Mijn beste wensen voor hem!
Hilversum
J. J. Kooistra
GROTE DROEFHEID
Met grote droefheid heb ik ken
nis genomen van Fenno
Schoustra's besluit om te stop
pen met de uitgave van 't Kleine
Krantsje, dat voor mij als het
ware mijn lijfblad was, waar ik
iedere maand op zat te wach
ten. Altijd weer kwamen er vele
herinneringen naar boven bij
het lezen van artikelen over het
oude Leeuwarden en de daarbij
behorende opvallende Leeu
warders. Bovendien was mijn
hobby het oplossen van de foto
prijsvraag "Leewadders waar is
dit?" Die ik zal missen na heel
wat kilometers te hebben
gefietst om het juiste antwoord
te vinden. Maar hoe jammer dit
ook is, wij moeten het besluit
van Fenno Schoustra om te
stoppen aanvaarden en respec
teren. Mede namens mijn vrouw
wil ik hem bedanken voor de
vele jaren van leesplezier en wij
hopen, dat hij nog vele jaren,
tesamen met zijn vrouw, mag
genieten van een rustige tijd,
die nu gaat komen.
Leeuwarden
Th. van Rossum
en echtgenote
SCHEIDEN DOET LIJDEN
Wijlen Willy Derby zong het al:
"Scheiden doet lijden voor
iedereen". Nu is het zo ver, dat
Fenno Schoustra noodgedwon
gen moet stoppen, maar hij
heeft het na zijn vijfenzestigste
nog aardig volgehouden, dat
mag men niet vergeten. Wij als
mensen menen maar dat het
met alle mooie dingen wel zo
blijft, maar dat is natuurlijk niet
zo. Zo zullen de plaatjeszoekers
door dit aanstaande afscheid
ook weer een hobby verliezen
en is er een reden minder om
door de stad te sneupen. Ik sluit
mij bij de andere lezers aan om
Fenno Schoustra voor zijn vele
werk te bedanken. En ik wens
ERG MISSEN
Ik vind het erg jammer te lezen
dat we 't Kleine Krantsje over
een paar maanden niet meer
krijgen. Maar ik kan het me wel
indenken dat er op het laatst
een tijd komt om er mee op te
houden.
Het verhaal over het Veulenland
waarover Fenno Schoustra
schreef, is erg leuk. Ook ik heb
er mijn jeugd doorgebracht. Wij
woonden om de hoek,
Schapestraat 53. Daar ben ik
geboren en heb er gewoond tot
1934, toen we naar de
Meidoornstraat zijn verhuisd.
Maar ik speelde toch altijd nog
in mijn oude buurt, want daar
woonden al mijn vriendinnetjes
en ik ging op school 17, dus liep
ik er elke dag langs. Zelfs mijn
broer, die vijf was toen we ver
huisden, had ook al zijn vrien
den daar en hij ging ook naar
school 17.
In het tweede huis links, nr. 3
woonde mijn vriendin Annie
Bokma. We waren even oud en
gingen samen naar de kleuter
school in de Eestraat, toen
school 14 en daarna school 17.
Naast hun op nr. 5 woonde pli-
sie de Jong. Op nr. 7 woonde
een Kik Hiemstra. Ik zie haar
nog lopen met haar viool. Ze
was geloof ik heel goed.
Het huis waar Schoustra woon
de was het laatste in de
Schapestraat, daarnaast was
een stuk gras en dan kwam een
weggetje met het Schoppers-
hof. Dat huis had een prachtige
blinde muur, waar wij altijd ston
den te ballen. Gelukkig was er
een trap aan de andere kant
van de muur, anders was het
niet zo leuk geweest voor de
bewoners met al die ballen
tegen de muur. De Schoustra's
woonden er toen al niet meer. Ik
weet nog best het huis waar zij
later woonden op de Hoekster-
singel. Wij vonden dat altijd zo'n
deftig huis.
Ik wens Fenno Schoustra nog
vele jaren rust toe. Ik zal het
krantsje erg missen. Ik heb alle
nummers altijd goed bewaard.
Canada
K. Soiseth-Kooistra
DANK VOOR AL HET
GEBODENE
Toevallig wist ik de leeftijd van
de redacteur-uitgever van 't
Kleine Krantsje en daarom had
ik al vaak gedacht vandaag of
morgen zal de heer Schoustra
z'n bijltje er wel eens bij moeten
neerleggen; immers voor ieder
komt er een tijd, waarop de
stem gehoord wordt: 'Tot hier
toe en niet verder." Hoewel ik dit
voor hem ten zeerste betreur,
en misschien wel vele duizen
den met mij, het is nu eenmaal
net oars. Persoonlijk spijt het mij
ten zeerste, want mijn vrouw en
ik lazen het K.K. altijd dadelijk
en van A tot Z. Helaas, helaas,
we zullen ons bij het onvermij
delijke moeten neerleggen.
Mede namens mijn betere helft:
dank, dank en nog eens dank
voor al het gebodene geduren
de vele jaren. Niettemin:
ondanks zijn gezondheids
perikelen wensen mijn vrouw en
ik Fenno Schoustra nog vele
jaren het genot van een rustig
leven toe!
Leeuwarden G. Kuperus
