GESPREKKEN OP DE BRUG
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
DE VERDWENEN STAD
'T KLEINE KRANTSJE
Su de brugmannenklub sien
langste tied had hewwe? Tabe
wurdt wat krebinterig en Minne
krijt ut tuus oek dreger.
Evenstewel binne se weer goed
bezig. Over ut groate geld op ut
ferkeerde plak, en ut kompjoe-
tergedonder nou ut jaar twee-
duzend der an komt. En wie
komme naar Friesland in dat
jaar, beprate Tabe, Minne,
Fokke, Geert en Evert, o ja, de
Tureluur komt oek even langs.
Tabe: Ik weet niet of jimme mij
hier nog faak siene. De loop
wurdt mie fer genoeg, en op 'e
fiets is bij tieden levensgefaar-
lijk. Dat soa doende.
Minne: Dat is oek soa. As jou
fietse fliege die brommers as
gekken om je hene. En wie
steekt as fietser nog een poat
uut om richting an te geven? Ja,
wij ouwe ballen nog!
Evert: En 't is soms oek al een
geknoffel om op 'e fiets of fan 'e
fiets af te kommen. Ja, met son
fouwfiets gaat dat nog wel, mar
dan sit je foor je gefoel soa plat
bij de gron.
Fokke: De swager fan Sientje
riedt de laaste jaren op een
damesfiets. Dat is dan even nof-
lijker met op- en afstappen. Mar
ja, die fietst oek niet meer naar
Dokkum toe!
Tabe: Hoe dan oek, ut moeit mie
wel. Wij hewwe hier jaren gesel-
lig stonnen. Nou ja, wij? Der
binne guden, met wie ik hier
froeger ston, en die der al
afraakt binne. Nim nou Sjouke
Sükerslak en Hein
Hobbelpeerd.
Geert: Apatte namen. O, had
die Hein sien moeke een win-
keltsje onder de skolk. Soa sei-
den se dat froeger hé. En fan-
daar hur bijnaam; Hobbelpeerd.
En hur soan Hein had soa oek
gauw een bijnaam, wik mar
segge, sak mar segge.
Minne: En ik hew hier nog wel
es een Jan Boerke troffen. Die
praatte altied boerefries. Hij
kwaam uut 'e Wouden. Soa fan
"mie" en "sie" en "ik bouw op
mien Herder" en dat was dan
een best knief. Jan Boerke.
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
Denk mar an die groate overs-
tromings fan't somer in 't buten-
land. Hoe komt ut met ons
meleu? Ik weet nog wel dat die
Sjaalmans hier langs kwam en
brulde: Ut komt niet goed, ut
komt niet goed!
Tureluur: Wat komt niet goed,
Tabe? Ha, ha, kom ik jim over ut
mot hé? Ouwe samensweer-
ders! Ik was hier guster oek, en
toen hew ik jim niet sien. Een
snipperdag of een a.b.c., nee ut
hiet loof ik even anders.
Fokke: A.t.v. su kenne. Mar ja,
wat is werken teugenwoordig?
Lange Marten, ons Cambuur-
man, ja, is er oek al niet meer,
hét een soan, die werkt gewoan
an huus foor sien baas. Met
twee of drie kompjoeters.
Evert: Daar krijt ie dan wel werk
met. Hoe? Dat sal ik jim uutleg-
ge. Se binne bang dat as twee-
duzend, ut jaar dan, er an komt,
dat dan alle kompjoeters in 'e
war rake. Dan mutte al die din
gen rippereerd of op 'e nij mon-
teerd of weet ik feul hoe feran-
derd wurre.
Geert: Das oek wat mannen. En
wat sal dat een hoop geld
kosse. En dat mutte wij dan met
mekaar weer opbrenge. Och, en
om ons skreven we nog op een
lei met een griffel, wik mar
segge, sak mar segge.
Tureluur: As we ut dan toch over
Twee-duzend hewwe, dan fien
ik ut idee aardig om uut de hele
wereld meensen naar Friesland
te halen, die ooit emigreerd
binne. Nou ja, wie leeft en nog
reize ken, tureluurlijk.
Tabe: Rintsje de Ruter uut de
Bleekerstraten sal der dan niet
bij weze dus. En hij, die neef fan
Sientje die hier wel es kwam, ja
just Bonne Sera. Nee, leeft oek
al niet meer. Mar sien kienders
hewwe ut wel in 'e kop om hier
hene, Fokke?
Fokke: Nou ja, in die geest
skrieve se wel es. Mar ja, of alle
kienders of kleinkienders fan de
eerste lichting emigranten oek
soa an Friesland of an 'e stad
hange, is de fraag. Die Rintse
sien frouw was een jaar of wat
leden nog es op een réunie fan
oud-Liwwadders in Salen
Schaaf.
Minne: As alle brugpraters der
nog waren konnen konnen wij
strakjes oek een mooie rüine
pagina 13
fan een Skelte hoord, die freem-
de woorden ferdraaide en oek
sei dat een soad meensen op
bobberdeskonk leve. Nou ja, en
die Tureluur hew ik nog wel trof
fen.
Tabe:W\e mie nou in 't sin komt
is Kees Lotsje. Kiek as we over
een ongeluk praten of over een
ramp in 't butenland of een slim
me siekte, dan seei hij altied: Ut
Sal je lotsje mar weze!
Fokke: En wie Wiebe Poatsje
weet ik oek nog. Die hampelde
wat, dat had wat met de oorlog
te maken. Ja, as je an al die
mannen denke, hewwe wij ut tot
nog toe aardig lang uuthouden.
Geert: Mar ik ken mie Tabe
indeke. Ik mut mie er oek faak
toe sette om hier hene. Mar bin
ik er één keer, dan is ut oek
prima de luuks, wik mar segge,
sak mar segge.
Minne: Ik raak oek niet soa
maklijk afn huus. Ik mut meer
hantasten doen as froeger. En
we mutte mar foor ons eigen
tuussorg speule, want as je fan
die klub afhankelij binne, is ut
faak niet soa best.
Tabe: Pas nou op: die meiskes
wille wel, mar der is te min per
soneel. En dat se weer komme,
omdat er te min geld is. Mar
Nederland swemt in ut geld, en
ut stinkt fan de millionnaire!
Evert: Dizze Evert denkt dat ut
geld op ut ferkeerde plak sit. Ik
lees dan wel es over aandelen
en optieken en beurskoersen.
Jonge, der binne guden slapen
de riek wurden. Slaoendeü
Minne: Ik bin een poerbeste sla
per, mar ik wur alle morren even
arm wakker as ik op bed gaan
bin. Klein grapke. Mar hoe siet
Fokke dat: mut daar niet fan-
daag of morren een klap op
komme? Dou hest er foor leerd
op laast.
Fokke: Dat daargelaten, mar ik
begriep ut oek niet allemaal. Wij
weten soa we hier staan nog
wel fan de groate klap in negen
en-twintig. Ken suks weer
gebeure met alle gefolgen fan
toen? Wat een lijen en ellende.
Dit is de nieuwe opgave voor onze totoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
l naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was het..."
met zestien zeer fraaie foto 's van de stad uit een lang vervlogen tijd.
houwe, soa as Skelte ut segge
su. Rui'nie. Hier of erges met
een glaske. Mar dat sit er niet in.
Want, en dat su Skelte oek soa
segge: wij binne de laasten der
Moarianen! viga.
Evert: Dat foor mien tied. Wel es Tabe: Of een klap in de nattuur.
"Ober, dit is toch niet te eten, hoe kanne je dit su servere?"
"Ja, sorry meneer, mar andes wudt dit ons self voorset inne
keuken..."
Het oude Leeuwarden, dat verdween. De Weg naar Cambuur, die hier later Pasteurweg
kwam te heten. Toen deze afbeelding ontstond zag het hier allemaal nogal landelijk uit met
bomen en slootjes voor de huizen. En simpele bruggetjes om ze te bereiken. (Foto:
Collectie Fenno Schoustra/'t Kleine Krantsje)
