'T KLEINE KRANTSJE
P. WIJ BENG A B.V.
Noodlottige
momenten
in Leeuwarden
GAS WATER SANITAIR DAKBEDEKKINGEN CV-INSTALLATIES
TECHNISCH BURO
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN pagina 16
8911 GC LEEUWARDEN - Monnikemuurstraat 72
Telefoon (058)212 53 34 b.g.g. 215 02 54 - 215 10 12
HET HOEKSTERPAD
Een stukje Hoeksterpad van
weleer op die aardige foto in het
nummer van mei. Of was het de
dag van gister, dat deze foto is
gemaakt. Verscheidene bewo
ners hebben daar jaren ge
woond in hun mooie en gezellige
huisjes, tot het vele traplopen
voor hen moeilijker begon te
worden.
De winkel en reparatiewerk
plaats van Faas Faber staat ook
nog op de foto, waar Faas zijn
beroep als fietsmaker en
kachelsmid uitoefende, met
boven het woonhuis en boven
de voordeur het mooie uithang
bord van de voormalige beken
de rijwielfabriek van Schootstra,
'Phoenix'.
Faas Faber was een vakman.
Een bekende verschijning en
een gezellige prater. Vaak ston
den er buurtbewoners in zijn
werkplaats de dingen van de
dag te bespreken. Hij stond
altijd voor je klaar met een siga
ret in zijn mond, die hij tot het
laatst tussen duim en vinger
oprookte.
Als je onder in zijn werkplaats
kwam stond je soms stomver
baasd te kijken, hoe hij zijn
gereedschap weer terug kon
vinden in die warboel op zijn
werktafel. Op de foto zien we
Faas nog een fiets repareren.
Als ik even weer eens bij hem
kwam met een lekke band, was
het soms: "Ook dat nog! Wat
komst weer ongelegen Rinze
jonge, nou hew ik het krekt
weer smoordruk. En oek nog de
achterband met dat rottige ket
ting. Nou dou gaast mar even
naar boven, daar is Griet wel ik
zal hem su even plakke en asie
klaar is roep ik wel even."
Intussen mopperde hij maar
door over die lekke band. Nog
een tijdje mopperde hij door over
mijn lekke band en dan begon
hij met de klus.
Griet de vrouw van Faas, zat
Rijwielhersteller Faas Faber:
bekende figuur van weleer aan
het Hoeksterpad. (Foto: Fenno
Schoustraft Kleine Krantsje)
nog wat in de handel; de woon
kamer stond soms vol met pot
ten en pannen die ze van
Hartelust kocht, spiksplinter
nieuwe en enkele waar wat aan
mankeerde, lakschade of een
klein deukje. Een leuke en
spontane vrouw. De laatste
jaren was haar vader Spiekstra
daar veel op bezoek.
'Ouwe Spiek', zoals wij hem
altijd noemden.
Ik houd prettige herinneringen
over aan dit gezin, waarvan er
enkelen ook al niet meer zijn.
Jan die op jonge leeftijd is over
leden en later Doede en Faas
die een winkel heeft gehad op
de Kelders.
Ook denk ik nog even aan mijn
jongensjaren terug, als ik dan
met mijn vader met zijn brood-
kar was en Sinnema bekend
ondermeer van het Leeuwarder
muziekcorps 'de Patijntjes' ook
een oud-bewoner uit de buurt
die met zijn handkar vol met
kistjes Lemster droge bokkin
gen en garnalen, 's avonds zijn
ronde deed, en soms vroeg:
"Must oek noch een droog bok-
kingkje voor de vrouw met
hewwe, Bauke? Se binne weer
lekker vandaag hoor."
"Nou geef mie mar twee met,"
zei hij dan. Prachtig als je daar
aan nog denkt. Bij Sinnema heb
ik ook mijn eerste garnalen
gepeld. Mooie herinneringen!
Leeuwarden
Rinze van der Heide
SCHOOL 17
De laatste paar maanden is er
nog al eens over school 17 ge
schreven. Ik ben daar ook vier
jaar op school geweest.
Henk Veenstra van Hemelum
heeft het over juf v.d. Noorda. Ik
zat bij haar in de tweede klas op
school 14. Zij was toen nog niet
zo lang in Leeuwarden. Voor die
tijd stond ze in Irnsum in school,
waar mijn oom L. de Vries hoofd
was.
In de derde klas, ook op school
14 kwam ik bij juf v.d. Schaaf
die met ons mee ging naar
school 17. Ik heb nog een foto
van onze tweede klas met juf
v.d. Noorda, maar die heeft mis
schien wel eens in het Kleine
Krantsje gestaan, want Fenno
Schoustra staat daar ook bij op.
Ik kan me niemand meer herin
neren van die klas behalve de
voorste rij, dat waren Annie
Bokma, Fenno Schoustra, Lijda
Feddema en ik zelf.
Op School 17 had ik meneer
v.d. Noord voor drie jaar. We
hadden juf v.d. Schaaf voor
handwerken. Ik ging wel vaak
naar haar toe, vond haar een
lieve vrouw. Ze woonde toen in
de Elizabethstraat. Later is ze
verhuisd naar een flatje in het
oosten van de stad en als ik met
vakantie in Leeuwarden was
ging ik haar opzoeken. Ik sta er
verbaasd over dat juf v.d.
Noorda nog leeft. Ze moet
haast wel honderd jaar zijn.
Laatst schreef iemand over juf
Schaafstra. Die kan ik me niet
herinneren, misschien is ze
later gekomen, want ik ben in
1934 naar de Vijverschool
gegaan naar de zevende klas.
Daar had ik een reuze goede
onderwijzer, meester v.d. Meu-
len.
Die heeft me de liefde voor
geschiedenis geleerd. Met hem
was het niet allemaal jaartallen,
maar hij maakte het zo levend
voor ons. We hadden toen het
geluk dat in 1935 Leeuwarden
het vijfhonderd jarig bestaan
vierde. Wat heb ik daar toen van
genoten.
We moesten de stad in om
oude gevelstenen te zoeken.
Ook moesten we een kaart
tekenen om te zien hoe de drie
dorpjes bij elkaar kwamen om
samen Leeuwarden te vormen.
Ik heb nog leuke herinneringen
aan mijn schooltijd in Leeuwar
den. Op de Ulo had ik meneer
Vlieg, meneer Smeding,
meneer Steunenbrink. Een
leuke tijd.
Ik geniet elke maand weer van
het Krantsje, zie vaak een brief
van mijn nicht leps Boersma,
ook weer in het laatste nummer.
Ik herinner me nog 17 septem
ber 1944. Ik zou die dag bij haar
eten. Zij woonde in de Diepen-
brockstraat en ik in de Mei
doornstraat, dus dat was nog
een hele wandeling. Ze had
toen drie kinderen, de jongste
een paar maanden.
Ik moest bij Sonnenborgh langs,
daar zaten toen Duitsers in en
die waren zo opgewonden. We
hadden de nacht ervoor een
Wat nu alweer enige tijd bij de Sophialaan en de Stationsweg het
bekende Café Wouters is, was in vroeger tijden een statige en stille
villa, waarin heel wat minder leven zat dan in de situatie van nu. Dit
is er een oude foto van, die aardig de sfeer weergeeft van de
"gemoedelijke tijd van toen". Het maken van een foto op precies
dezelfde plaats zonder enig autoverkeer is op dit moment nauwelijks
meer mogelijk. (Foto: Collectie Fenno Schoustraft Kleine Krantsje)
vreselijk bombardement van het
vliegveld gehad en leps vertel
de me dat ze de hele nacht met
de kinderen onder aan de trap
had gezeten. We hadden toen
nog niets gehoord van de para
chutisten bij Arnhem.
Dat was natuurlijk de reden dat
die Duitsers zo opgewonden
waren. Zulke dingen vergeet je
nooit weer.
Ik heb vorig najaar een paar
leuke weken gehad in Leeuwar
den samen met een van mijn
dochters. Ik heb veel vrienden
en kennissen gezien. Ik geniet
altijd zo van het vlakke Friese
land. Dan voel ik echt dat ik
thuis ben en dat na een en vijf
tig jaar. Een Fries blijft altijd een
Fries, waar we ook wonen.
Canada K. Soiseth-Kooistra
BIJ 'T DAMESVOETBAL EEN
STER
MET TENNISSEN EEN PIET
ZE ZINGT IN ZEVEN TALEN
MAAR KOKEN KAN ZE NIET
HIJLTJE DE JONG
53 jaar
Woont in de Ferdinand Bolstraat
nummer 56 en is slagersknecht
bij de firma Gebroeders De
Vries in de Grote Hoogstraat.
Voldoet niet aan een sommatie
te blijven staan op het emplace
ment van de Nederlandse
Spoorwegen en wordt door een
beambte van de Duitse
Spoorwegen doodgeschoten.
(1945)
FLORA CORNELIS WATELER
2 jaar
Wordt, samen met een jonger
zusje, op de Hoekstersingel
voortbewogen in een kinderwa
gen door een nichtje van amper
zes jaar. Door het aflopen van
de weg begint de wagen sneller
te rijden en de kleine bestuur
ster kan het voertuig niet meer
houden. De kinderwagen schiet
de rijweg op en wordt gegrepen
door een passerende slepers
wagen. Het jongste meisje loopt
lichte verwondingen op, het
oudste wordt dodelijk gewond.
(1944)
